Home ΚοινωνίαΙστορικά Η πρώτη καταγεγραμμένη απεργία στον κόσμο λόγω…πείνας και δίψας

Η πρώτη καταγεγραμμένη απεργία στον κόσμο λόγω…πείνας και δίψας

by ikariaki.gr
75 views

Η πρώτη καταγεγραμμένη απεργία στην παγκόσμια ιστορία ξεκίνησε στις 14 Νοεμβρίου 1152 Π.χ (Παλαιά χρονολογία) στο Deir el Medina. Αυτή τη μέρα στο 29ο έτος της βασιλείας του Ραμσή III, περίπου εξήντα εργάτες απόθεσαν τα εργαλεία τους. Υπό την καθοδήγηση του γραφέα Patwereκαι δύο αρχιεργατών, οι λιθοξόοι, οι ξυλουργοί και οι τεχνίτες απέκλεισαν τους χώρους εργασίας τους στην Κοιλάδα των Βασιλέων, στη δυτική όχθη του Νείλου, στην αιγυπτιακή πρωτεύουσα Θήβες. Αντί να διακοσμήσουν τον τύμβο του φαραώ που είχαν λαξεύσει στον βράχο, ανέβηκαν στο βουνό και επέστρεψαν στα χωριά τους, τα διέσχισαν και έκαναν πορεία στο εύφορο έδαφος που βρισκόταν στην κάτω πλευρά.

Η κοιλάδα των βασιλιάδων

Κατευθύνθηκαν προς τον νεκροθάλαμο-ναό του Ραμσή Ι, το Ramesseum. Εκεί ήταν εγκατεστημένο το διοικητικό κέντρο, με τις γεμάτες σιταποθήκες απ’ όπου λάμβαναν τη μισθοδοσία τους. Όταν πέρασαν τα πέντε φυλάκια του τάφου και έφτασαν στην πύλη του ναού, οργάνωσαν την κατάληψή του. Είμαστε πεινασμένοι και διψασμένοι, διαμαρτυρήθηκαν και έκατσαν στο πίσω μέρος του ναού της Menkheperre. Με πάθος απαίτησαν τη διανομή φαγητού, που αποτελούσε και το μισθό τους, ο οποίος είχε καθυστερήσει επί ένα μήνα. Μάταια. Ο γραφέας του κλειστού τάφου, οι δύο επιστάτες, οι δύο αναπληρωτές και οι δύο επιτηρητές τους φώναζαν να μπουν μέσα. Έπειτα τους παρακαλούσαν, για να μην έχουν μπλεξίματα με τον Φαραώ. Τελικά, διανυκτέρευσαν στο ναό.

Την επόμενη μέρα συνέχισαν τη διαμαρτυρία τους τόσο έντονα, που κατάφεραν τον Mentmose, αρχηγό της αστυνομίας της περιοχής του ιερού, να πάει ο ίδιος προσωπικά και να πληροφορήσει τον άρχοντα των Θηβών. Όταν το βράδυ επέστρεψε χωρίς να έχει επιτύχει τίποτε, οι απεργοί ξάπλωσαν άλλη μια φορά μπροστά στην πύλη του ναού, αποφασισμένοι να περάσουν εκεί τη νύχτα αυτή τη φορά -εφοδιασμένοι με 55 μικρά γλυκά κεκάκια, που ο γραφέας Patwere είχε φέρει γι’ αυτούς στη διάρκεια της ημέρας.

Παρ’ όλα αυτά, το πρωί ανανέωσαν τις καταγγελίες, κορυφώνοντας τις διαμαρτυρίες, καθώς ωθούνταν απ’ την πείνα και τη δίψαΔεν έχουμε ρούχα ούτε λάδι, ψάρια ή λαχανικά. Ενημερώστε τον φαραώ, τον καλό μας αφέντη, να στείλει τον ανώτερό μας να βεβαιωθεί ότι λάβαμε τρόφιμα.

Η πλημμύρα του Νείλου ήταν ευνοϊκή, η σιταποθήκη γέμισε και οι απεργοί υποπτεύθηκαν ότι ένας διεφθαρμένος διοικητικός αξιωματούχος καθυστερούσε να τους πληρώσει τους οφειλόμενους μισθούς. Για τον λόγο αυτό επιχείρησαν να στραφούν στον ανώτερό τους. Αυτή η απειλή είχε ένα αποτέλεσμα. Τελικά, οι αξιωματούχοι του ναού κατέγραψαν τις διαμαρτυρίες τους και τους παρέδωσαν τις προμήθειες. Οι εργάτες έλαβαν το μηνιαίο τους σιτηρέσιο των τεσσάρων σακιών σιταριού και ενάμιση σακί κριθάρι ο καθένας. Αποσύρθηκαν και επέστρεψαν στη δουλειά τους∙ η τριήμερη απεργία είχε λήξει.

Ο πάπυρος που αφηγείται το γεγονός γράφτηκε απ’ τον Amennakhte, γραφέα του DeirelMedina και περιγράφει τη διαφθορά που είχε εξαπλωθεί σε ολόκληρη της διοίκηση.[1] Οι εργάτες κατέβηκαν σε απεργία κι άλλες φορές, στους ταραγμένους αιώνες που ακολούθησαν και οι οποίοι επλήγησαν από εμφυλίους πολέμους. Μόνο μια πολύ σίγουρη για τον εαυτό της ομάδα θα μπορούσε να αντέξει τέτοιες διαμαρτυρίες. Οι απεργοί που εμφανίστηκαν στα επόμενα χρόνια, λοιπόν, δε θα πρέπει να υποκινήθηκαν από πραγματική πείνα, καθώς οι αποθηκευτικοί χώροι στο χωριό τους παρείχαν χώρο για σημαντικές ποσότητες σιτηρών και λάμβαναν μια γενναιόδωρη ποσότητα μηνιαίου σιτηρεσίου από το κράτος. Οι περισσότεροι κάτοικοι της Κοιλάδας του Νείλου έπρεπε να αρκεστούν με λιγότερα από αυτούς. Η απεργία των εργατών είχε να κάνει περισσότερο με τη διατήρηση κάποιων συνθηκών διαβίωσης.

Οι εργάτες του τάφου του Φαραώ δημιούργησαν μια προνομιούχο ελίτ: πρωτομάστορες, ξυλουργοί, χτίστες πέτρας, γλύπτες, «καλλιτέχνες των περιγραμμάτων» και ζωγράφοι, όλοι αυθεντίες στη δουλειά τους. Ήταν επιφορτισμένοι με τη σημαντική δουλειά να προετοιμάσουν τον «Οίκο της αιωνιότητας» για τους βασιλιάδες τους, για να εξασφαλίσουν την επιβίωση του φαραώ. Δούλευαν στην δυτική όχθη του στις απαγορευμένες νεκροπόλεις, το «Παλάτι της αλήθειας», την «μεγάλη πλατεία, όπου δεν μπορούσαν να εισέλθουν οι αμαρτωλοί».

Δεν είναι αποδεδειγμένο, αλλά υπάρχουν θρύλοι, που αναφέρουν ότι για λόγους εμπιστευτικότητας ο τάφος του βασιλιά χτιζόταν από φυλακισμένους και ότι όλη η ομάδα που έφτιαχνε το κτίριο θανατωνόταν τη νύχτα μετά την ταφή του φαραώ. Απ’ την άλλη, αυτοί οι εξειδικευμένοι τεχνίτες των τάφων ήταν πάντα περιζήτητοι, επειδή κάθε φαραώ μετά την άνοδο του ως κυβερνήτης, επιδίωκε να έχει τον δικό του τάφο, χτισμένο όσο το δυνατόν γρηγορότερα.Έπρεπε να ολοκληρωθεί όσο ζούσε. Ενίοτε, βιαζόταν τόσο πολύ, που σφετεριζόταν τον τάφο του προκατόχου του και τον άφηνε σε έναν μέτριο προσωρινό θάλαμο.

Πηγή: mixanitouxronou,kathimerini

banner

Διαβάστε ακόμα

Ο ραδιοσταθμός της Ικαρίας με ζωντανό πρόγραμμαενημέρωσης και ψυχαγωγίας.

Editorial

απαραιτητα

©2023 ikariaki. All Right Reserved. Designed and Developed by Fekas Brothers & Digital Avenue