Το περιστατικό συνέβη στην Ικαρία, στα τέλη του 16ου αιώνα, όταν το νησί βρισκόταν υπό τον οθωμανικό ζυγό. Ο Τούρκος διοικητής ήταν πολύ σκληρός και άδικος.
Μια μέρα έφτασε στο σημείο να αγγαρέψει δύο κατοίκους του νησιού να τον κουβαλήσουν από το νότιο μέρος στο βόρειο, μία απόσταση περίπου 60 χιλιομέτρων, με τα χέρια τους πάνω σε ένα φορείο!
Οι δυστυχείς άνδρες, κατάκοποι, ανέβηκαν το βουνό και έφτασαν σε ένα κακοτράχαλο και δύσβατο πέρασμα. Από κάτω ήταν γκρεμός βάθους πάνω από 800 μέτρα. Βόρεια στο βάθος του ορίζοντα φαίνονταν αχνά η Χίος και οι ακτές της Μικράς Ασίας. Ανατολικά οι Φούρνοι και η Σάμος. Νότια η Πάτμος και η Λέρος… Οι βαστάζοι κοντοστάθηκαν. Ανέπνευσαν καθαρό βουνίσιο αέρα και για μια στιγμή αισθάνθηκαν ελεύθεροι. Σιωπηλά πήραν τη μεγάλη απόφαση: να γκρεμίσουν τον τύραννο στο βάραθρο. Λέει ο ένας στον άλλο συνθηματικά: «Συγκούδουνο το αρνί;». Δηλαδή να πάει το αρνί μαζί με το κουδούνι; Που σήμαινε να γκρεμιστεί ο αγάς μαζί με το φορείο; Απάντησε χωρίς δισταγμό ο δεύτερος βαστάζος: «Συγκούδουνο». Και αμέσως έριξαν τον τύραννο στον γκρεμνό.
Ο νέος αφέντης του νησιού που όρισε ο σουλτάνος συγκέντρωσε τον λαό και ζήτησε να του παραδώσουν τους δράστες για να μην τιμωρηθούν όλοι. Οι κάτοικοι, όμως, δεν τους παρέδωσαν. Στην επίμονη ερώτησή του «Ποιος σκότωσε τον αγά;» η απάντηση του κόσμου ήταν: «Ούλοι εμείς εφέντη». Ετσι, δεν τιμωρήθηκε κανείς…
Ηρθε στην Αθήνα τις προηγούμενες ημέρες ο αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Βάλντις Ντομπρόβσκις.
Ο κορυφαίος αξιωματούχος ζήτησε αυστηρά και χωρίς περιστροφές την άμεση και ολοκληρωτική εφαρμογή των σκληρών μέτρων που έχουν επιβληθεί στη χώρα μας από τους δανειστές.
Αλλά ποιος είναι ο κ. Ντομπρόβσκις; Είναι Λετονός πολιτικός. Η χώρα του είναι στη Βαλτική και έχει πληθυσμό περίπου 2 εκατομμύρια κατοίκους, δηλαδή όσο η μισή Αθήνα. Το πρόβλημα, όμως, δεν είναι το μέγεθος της χώρας αυτής αλλά η μελανή πρόσφατη Ιστορία της. Δηλαδή στενή συνεργασία με τους ναζί κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, αφού 140.000 Λετονοί στρατεύτηκαν οικειοθελώς με τα Ες Ες και πήραν μέρος σε εγκληματικές επιχειρήσεις εξόντωσης μειονοτήτων…
Οι πολιτικές σκοπιμότητες, όμως, κυρίως της Γερμανίας, επέβαλαν την ένταξη του φτωχού αυτού κρατιδίου στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Και ήταν οι ίδιες σκοπιμότητες και οι ίδιες δυνάμεις που επέβαλαν την αναρρίχηση σε κορυφαίο αξίωμα της Ενωσης του κ. Ντομπρόβσκις, ο οποίος κουνά το δάκτυλο σε έναν λαό που μπορεί να βρίσκεται σε δύσκολη οικονομική κατάσταση σήμερα, αλλά που πολέμησε με πάθος τον φασισμό και νίκησε. Νίκησε τότε γιατί ο λαός ήταν ενωμένος. Νίκησε γιατί πήγαν οι Ελληνες στα αλβανικά βουνά χωρίς πολιτική, κοινωνική, ταξική, οικονομική η μορφωτική ταυτότητα. Πήγαν και πολέμησαν με τη διαχρονική ταυτότητα της ελληνικής ιδέας.
Σήμερα, όμως, οι Ελληνες είναι διχασμένοι, πολιτικά, κοινωνικά, ταξικά και οικονομικά. Γι’ αυτό μπορεί ο κ. Ντομπρόβσκις να μας κουνά αυστηρά το δάχτυλο και να υπαινίσσεται περαιτέρω τιμωρητικά μέτρα. Εάν όμως υπήρχε η αυτονόητη ομοψυχία σε πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο, όπως τότε στην τουρκοκρατούμενη Ικαρία, η θέση της χώρας μας και η αντιμετώπισή της από τους εταίρους μας θα ήταν σίγουρα διαφορετική.
Και δεν θα μας κουνούσε επιτιμητικά το δάχτυλο ο Λετονός κ. Ντομπρόβσκις εκ μέρους των δανειστών…
