Το Σάββατο του Λαζάρου η Εκκλησία μας γιορτάζει το τελευταίο θαύμα του Χριστού πριν από την είσοδο Του στα Ιεροσόλυμα (Κυριακή των Βαϊων). Το θαύμα αυτό είναι η Ανάσταση του Λαζάρου, ο οποίος ήταν φίλος του Χριστού και είχε πεθάνει πριν από τέσσερις ημέρες.
Στην Ικαρία, υπήρχε το έθιμο την ημέρα αυτή, τα παιδιά να πηγαίνουν στα σπίτια του χωριού τους και να λένε τα Κάλαντα του Λαζάρου, τα οποία είναι τα εξής
Λάζαρε λαζαρωμένε
και με τα κεριά ζωσμένε.
Δεύρο έξω, Λάζαρε μου,
φίλε και αγαπητέ μου.
Λάζαρος ανελυτρώθη,
ανεστήθη κι εσηκώθη.
Πές μας Λάζαρε τι είδες
εις τον Άδη που επήγες;
Είδα φόβους, είδα τρόμους,
είδα βάσανα και πόνους.
Δώστε μου λίγο νεράκι,
να ξεπλύνω το φαρμάκι
της καρδιάς και των χειλέων
και μη με ρωτάτε πλέον.
Υπάρχει και μια άλλη παραλλαγή των στίχων που ο Λάζαρος διηγείται τι είδε στον Άδη:
Στον Άδη είδα κόκκαλα
ρηγάδων και πασάδων,
μα δεν ηξεχωρίζασιν
από των δουλευτάδων.
Η αμοιβή των νέων, που γυρίζανε τα σπίτια και λέγανε το Λάζαρο, ήτανε από ένα αυγό στο καθένα. Μόλις παίρνανε το αυγό, λέγανε στο τέλος:
Λάζαρος στη πόρτα σου, να γεννήσει η κότα σου.
Όταν δεν τους δίνανε τίποτα, λέγανε:
Λάζαρος στη πόρτα σου, να ψοφήσει η κότα σου.
(Οι πληροφορίες είναι από το βιβλίο ”Λαϊκά Τραγούδια της Ικαρίας” του Α.Πουλιανού)
Τα παραπάνω μοίρασε ο Πολιτιστικός Σύλλογος Ιωάννης Μελάς στην αίθουσα που χορεύουν τα παιδιά στον Αγίο Κηρύκο, στα παιδιά μοιράστηκαν τα ”Λαζαράκια” τα ψωμάκια δηλαδή για την ημέρα.
Λίγο πριν το χορευτικό χόρεψε έναν Ικαριώτικο έξω από την αίθουσα.
Καλή Ανάσταση
