Κυριακή 9/12. Μια βαλίτσα στο χέρι, καλή διάθεση και πάω αεροδρόμιο. Πτήση 016 της Ολυμπιακής Αεροπορίας προς Ικαρία. Καιρός, μάλλον κακός αλλά μας επιβιβάζουν. Οπότε σκέφτομαι θα φτάσουμε!!! έλα όμως που ναι μεν φτάσαμε, πάνω από το αεροδρόμιο και γυρίσαμε πίσω. Κακές καιρικές συνθήκες στο αεροδρόμιο μας ενημερώνουν, επιστροφή στην Αθήνα. Καλά μέχρι εδώ? υπάρχει και καλύτερο. Δευτέρα, 10/12. Πτήση 016 και πάλι για Ικαρία. Καιρός εδώ καλός, στην Ικαρία βρέχει. Και πάλι επιβιβαζόμαστε και πάλι απογειωνόμαστε – και ηθικά και κυριολεκτικά!- αλλά για άλλη μια φορά, η προσγείωση στα πάτρια εδάφη φαντάζει ουτοπία. Γυρίζουμε και πάλι πίσω. Καταιγίδα στο νησί μας ενημερώνει ο πιλότος. Ξανά πίσω.
Και αναρωτιέμαι και εκνευρίζομαι και αγανακτώ συνάμα. Δεν είναι δυνατό το 2012 που ξέρουμε τι καιρό έχει στη Μαδαγασκάρη(τυχαία αναφορα…) ανά πάσα ώρα και στιγμή, να μην είναι εφικτό να γνωρίζει ο πιλότος, η εταιρεία ή κάποιος, ότι βρέχει πολύ στην Ικαρία και είναι ανώφελο να ταξιδέψει το αεροπλάνο. Ας μας ενημερώσουν για καθυστέρηση για ακύρωση αλλά όχι να κάνουμε βόλτες σας τα χελιδόνια. Απαράδεκτη η πολιτική της εταιρίας, γιατί προφανώς ή πετάει πετώντας νομίσματα (κορώνα-γράμματα δηλαδή για αν θα προσγειωθεί αεροσκάφος) ή για κάποιο λόγο κάνει το δρομολόγιο άσχετα με την έκβαση την τελική. Ένα δελτίο καιρού δεν μπορούν να έχουν? Εκτιμώ ότι φυσικά και μπορούν, αλλά πιθανόν να θέλουν να εισπράττουν επαίνους τύπου “κάνατε ότι μπορούσατε”.
Το πλοίο που μας έχουν φορτώσει – όχι από αμέλεια ή άγνοια- εκτός του ότι η συχνότητα προσέγγισης στο νησί είναι κατά το δοκούν της εταιρείας, δεν καταφέρνει λόγω καιρού να προσεγγίζει το λιμάνι όλες τις φορές. Θεωρώ λογικό να μην μπορεί μιας και η παλαιότητά του εκτός των άλλων- μη ασφαλής μετακίνηση- ίσως συνδράμει και στην αδυναμία να “΄δέσει”. Στα χρόνια λοιπόν της ευρωπαϊκής ένωσης, όπως πολλοί τονίζουν με στόμφο και χαρά, υπάρχει μια Ικαρία – και πολλές άλλες Ικαρίες- που πλήττεται από τις αδηφάγες αξιώσεις των εφοπλιστών και των πολιτικών που ασκούνται από τις εκάστοτε κυβερνήσεις , με αποτέλεσμα ο κόσμος να ταλαιπωρείται, να γίνεται πειραματόζωο σχεδόν. Γιατί με συνολικά 4 ώρες σχεδόν εν πτήση σαν πειραματόζωο ένοιωσα.
Το ακτοπλοϊκό συνδέεται με πολλά άλλα θέματα και βασικά με την ποιότητα ζωής των ντόπιων αλλά και με εμάς που για διάφορους λόγους θέλουμε να πηγαίνουμε στο νησί. Έχεις ένα σύστημα υγείας στο νησί που υπολειτουργεί- εντάσσεται στο γενικότερο προβληματικό και αντιδραστικό σύστημα υγείας που επικρατεί- και ανά πάσα στιγμή πρέπει να ταξιδέψεις για να σε δει γιατρός στην Αθήνα. Πρέπει να έχεις λοιπόν ασφαλές πλοίο με φτηνό εισιτήριο και με καθημερινή σύνδεση με το νησί χειμώνα-καλοκαίρι. Τα αυτονόητα καταντούν μακρινά σε αυτό το σύστημα που ζούμε και μην κλείνουμε τα αυτιά μας, έτσι είναι. Μας έχουν έρμαια στις διαθέσεις τους και οι εφοπλιστές και οι πολιτικοί και όλοι οι άμεσα εμπλεκόμενοι σε αυτό το ρημαδοκράτος που ρημάζει κι εμάς.
Όταν θέλουν να εξοικονομήσουν χρήματα οι εφοπλιστάδες ,μας βάζουν πλοία παλιά και ίσως και μη αξιόπλοα, όταν θέλουν κι άλλα λεφτά, ανεβάζουν τα εισιτήρια ή βρίσκουν ένα “ΣΑΜΙΝΑ” και ξεμπερδεύουν. Η συχνότητα προσέγγισης του πλοίου στα λιμάνια του νησιού είναι κι αυτή όχι με βάση τις ανάγκες των κατοίκων, αλλά με βάση τις ανάγκες τις δικές τους. Και με το αεροπλάνο, χρειάζεσαι 150 ευρώ το άτομο. Συν τα έξοδα μετακίνησης προς αεροδρόμιο και φτάνοντας τα έξοδα να μετακινηθείς για το χωρίο. Βέβαια και με το πλοίο μια τετραμελής οικογένεια τώρα τις γιορτές χρειάζεται επίσης χρήματα αρκετά. Που μας πάνε είναι ξεκάθαρο, όμως οφείλουμε να μη συμβιβαζόμαστε με τις άδικες, αντιλαίκές αυτές δρομολογήσεις και να αντιστεκόμαστε.
Τα δεινά στην ακτοπολοϊα στην υγεία στην παιδεία στην εργασία, που αγγίζουν όλη την χώρα έχουν αιτίες και μήτρα και είναι άρρηκτα συνδεδεμένα με την ανάγκη εξασφάλισης κέρδους εις βάρος των αναγκών μας με τίμημα ακόμα και τη ζωή μας. Και μην σας ξεγελούν τα παχιά λόγια αυτών που συμμετέχουν στην άσκηση αυτής της πολιτικής που μόνο δυσάρεστα επιφυλάσσει. Μας τρομοκρατούν για να σκύψουμε το κεφάλι και να κλειστούμε έκαστος στο καβούκι του. Δεν είναι τυχαίο που έσυραν στα δικαστήρια τους συλλόγους της παροικίας με αφορμή τις περσινές κινητοποιήσεις για την ακτοπλοϊα. Εντάσσεται στη γενικότερη στοχευμένη απόπειρα ποινικοποίησης των αγώνων με στόχο να σκύψουμε κεφάλι. “Οργανωμένα να αντιπαλέψουμε τους εκμεταλλευτές του μόχθου μας”, έλεγε το σύνθημα του φετινού συνεδρίου της Ομοσπονδίας Γυναικών Ελλάδος.
Αυτοί θέλουν να μας κάνουν να διαχειριζόμαστε τη φτώχεια μας, την κατάντια μας. Εμείς όμως τι θα κάνουμε?
Στρούπα Μαρία
