Αν κάτι πρέπει να αναγνωρίσει κάποιος στο φασισμό είναι η διαχρονική ικανότητά του να φτιασιδώνεται, να καμουφλάρεται, να δημαγωγεί προκειμένου να διεισδύει μέσα στις λαϊκές μάζες και να χύνει το δηλητήριο του.
Ο πατριάρχης του φασισμού, ο εγκληματίας Αδόλφος Χίτλερ, ονόμαζε το κόμμα του εθνικοσοσιαλιστικό, του οποίου η πρακτική, συμπυκνωνόταν στο «η Γερμανία πάνω απ’ όλα»-«Deutschland überalles»- με επιπλέον μαϊντανό το σοσιαλισμό, την ισότητα, για να λειτουργεί όπως το τυράκι στη φάκα. Αυτό το τυράκι πληρώθηκε με εκατομμύρια νεκρούς σε όλο τον κόσμο, με εκατόμβες νεκρών στην Ελλάδα με δεκάδες χωριά ξεγραμμένα απότο χάρτη. Δίστομο, Κερδύλλια, Καλάβρυτα, Κάνδανος κλπ.
Στο βιβλίοGreatBritainτου Μόσλι, που είναι το επίσημο εγχειρίδιο του βρετανικού φασισμού αναφέρεται: «Το κίνημα είναι φασιστικό 1) γιατί βασίζεται σε μια υψηλότερη αντίληψη των δικαιωμάτων και των καθηκόντων του πολίτη, σε ιδεώδη τόσο ψηλά όσο εκείνα που ενέπνευσαν τους μεταρρυθμιστές πριν μια εκαντονταετία 2) γιατί αναγνωρίζει την ανάγκη ενός αυταρχικού κράτους πάνω από κόμματα και συμφέροντα ομάδων»[1].
Το όργανο της Αυτοκρατορικής Φασιστικής Λίγκας ορίζει το φασισμό το 1933 ως εξής:
«Ο φασισμός ορίζεται ως πατριωτική εξέγερση κατά της δημοκρατίας και επιστροφή στην ικανότητα της πολιτικής διαχείρισης. Η φασιστική διακυβέρνηση εμμένει στο καθήκον της συνεργασίας. Ο ίδιος ο φασισμός αποτελεί περισσότερο τρόπο σκέψης παρά πολιτική γραμμή. Αποτελεί την εθνική τήρηση του καθήκοντος απέναντι στους άλλους» [2]
Αυτά, μεθερμηνευόμενα, μας είναι πιο οικεία ως «Πατρίς, θρησκεία, οικογένεια», «Αίμα, Τιμή, Χρυσή Αυγή», «Έξω τα κόμματα», «Έξω οι λαθρομετανάστες», «Έξω οι ξένοι», «Έλληνας γεννιέσαι δε γίνεσαι ποτέ, το αίμα που θα χύσουμε κουφάλα Αλβανέ» και πολλά άλλα που εστιάζουν στα βραχυπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα καθήκοντα του πιστού και τίμιου πατριώτη φασίστα.
Ωστόσο για το φασισμό η δημαγωγία είναι επιστήμη. Αν δούμε το παλιό πρόγραμμα του Ιταλικού Φασισμού πριν την ανάληψη της εξουσίας θα παρατηρήσουμε διατυπώσεις όπως:
-Κατάργηση της Μοναρχίας
-Δήμευση της Εκκλησιαστικής περιουσίας
-Διεθνής αφοπλισμός και κατάργηση της αναγκαστικής στρατιωτικής θητείας
-Φορολογία του κεφαλαίου
-Γη στους αγρότες
Το πρόγραμμα του 1926 των Γερμανών φασιστών του Χίτλερ θέτει ως πάγιες θέσεις:
-Εθνικοποίηση των τραστ
-Δήμευση όλων των κερδών του πολέμου
-Θανατική ποινή σε κερδοσκόπους και τοκογλύφους [3]
Φυσικά από τα παραπάνω τίποτα δεν τηρήθηκε, αντιθέτως μεγάλο κεφάλαιο, τοκογλύφοι, γαιοκτήμονες και λοιποί αποτέλεσαν τους πιο ισχυρούς χρηματοδότες του Φασισμού των Χίτλερ και Μουσολίνι,όπως ο Κρουπ, ο Τίσεν και άλλοι.
Οι παραπάνω σκέψεις, μου γεννήθηκαν με αφορμή δύο κείμενα «ακομμάτιστων πολιτών», το ένα, αυτών που συγκροτούν επιτροπή για να αντιμετωπίσουν το προσφυγικό πρόβλημα και ένα άλλο με υπογραφές που παραδόθηκαν πρόσφατα στο Δημοτικό Συμβούλιο της Χίου, στις 21-9-2016 και το οποίο μετά βδελυγμίας απορρίπτει το ρατσισμό και το φασισμό, εγκαλώντας όποιους τους βάζουν τέτοιες ταμπέλες, ασχέτως αν από κάτω φιγουράρουν κάποιες υπογραφές και ρατσιστών και φασιστών της τοπικής κοινωνίας, που δυστυχώς διαθέτει και τέτοιους.
Το φαινόμενο δεν είναι καινούριο. Η πάνω πλατεία των αγανακτισμένων στο σύνταγμα, ήταν οι «ακομμάτιστοι» αγανακτισμένοι που όλως τυχαίως ήταν η κρίσιμη μαγιά για το κοινοβουλευτικό τίναγμα της φασιστικής Χρυσής Αυγής.Αυτό δε σημαίνει ότι όποιος δηλώνει ακομμάτιστος είναι και φασίστας, αλλά αφήνει ορθάνοιχτες τις πόρτες της συνείδησής του και της δράσης του για να εισχωρήσει ο φασίστας, ως ακραία έκφραση και κυρίως ταξική δράση της αστικής πολιτικής, που περιφρουρεί την κυριαρχία της και ως αστική δημοκρατία και ως στυγνή δικτατορία. Αν αυτός ο κάποιος είναι αστός ή πολιτικό τους προσωπικό ή «τρέφεται» από αυτούς,«χαλάλι» του. Το πρόβλημα είναι να ανήκεις στα λαϊκά στρώματα, στην εργατική τάξη και να υπηρετείς ξένες έως και μαύρες σημαίες!
Οι «ακομμάτιστοι» της Χίου αναφέρουν σε κάποιο σημείο ότι: «Η πολιτική των ανοικτών συνόρων εγκλώβισε χιλιάδες ταλαίπωρους στα νησιά. Η άσκηση της δήθεν ανθρωπιστικής πολιτικής να μη λησμονούμε ότι προκάλεσε 4.000 πνιγμούς παιδιών».
Δεν είναι, λοιπόν, ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ, της ΕΕ και της Ρωσίας που προκάλεσε και προκαλεί την αιματοχυσία και το ξεσπίτωμα εκατομμυρίων ανθρώπων από τα σπίτια τους, αλλά τα «ανοιχτά σύνορα». Δεν πνίγηκαν 4.000 άνθρωποι και ειδικά παιδιά στο βωμό της απανθρωπιάς της ΕΕ, των ελληνικών κυβερνήσεων ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, στο βωμό της απανθρωπιάς της Τουρκικής κυβέρνησης και των λαθρεμπόρων διακινητών της, αλλά τα «ανοιχτά σύνορα» που ήταν και παραμένουν ερμητικά κλειστά για να πνίγονται οι πρόσφυγες, γι αυτό τσακίζονται, γι αυτό είναι ζωντανοί νεκροί στα νησιά μας, εγκλωβισμένοι και αδυνατώντας να ασκήσουν τα δικαιώματά τους. Πόσο, λοιπόν, «ακομμάτιστη» είναι η λογική να κρύβεις τις αιτίες του προβλήματος, να μη μιλάς για τους ενόχους,να χρησιμοποιείς το θυμικό για να αποπροσανατολίζεις. Είναι τόσο ακομμάτιστη όσο και το φασιστικό δηλητήριο ή η αστική ιδεολογία όλων των αποχρώσεων, φιλελεύθερη, σοσιαλδημοκρατική ή κεντροαριστερή! Άλλωστε το αστικό πολιτικό φάσμα από ΝΔ έως και ΣΥΡΙΖΑ, αποτελεί καταλύτη για να τροφοδοτείται ο φασισμός και να δικαιώνει το ρόλο του ως μαντρόσκυλο του συστήματος.
Ας δούμε όμως και αυτούς που με το κείμενο τους απορρίπτουν το φασισμό και ρατσισμό τι τελεσίγραφα ζητάνε:
«Κανένας πρόσφυγας και μετανάστης δε θα μείνει για μόνιμη εγκατάσταση στη Χίο». Ασχέτως ότι όντως κανένας πρόσφυγας δεν θέλει να μείνει εγκλωβισμένος στο νησί οι… αντιφασίστες διατάσσουν: «Κανένας….!»
«Να περιφραχτεί με κάγκελα ο χώρος που θα δημιουργηθεί ώστε να διασφαλιστεί ότι δεν θα έχουμε φαινόμενα τύπου ΒΙΑΛ …» Θα μπορούσαν να προσθέσουν στην είσοδο να μπει η επιγραφή του Άουσβιτς: «Η δουλειά απελευθερώνει »(Arbeitmachtfrei)με ταυτόχρονη απασχόληση των προσφύγων στους σχίνους, στο λιομάζεμα, χρησιμοποίηση των μαλλιών τους, των κινητών τους τηλεφώνων που είναι ως γνωστό πανάκριβα, στο παρελθόν οι ναζί μάζευαν τα χρυσά δόντια, από την καθαρή Φυλή των Χιωτών.
«24ωρη περιπολία στην περίμετρο…» Άριστη στρατιωτική ορολογία, το πρώτο που ασφαλίζαμε στο στρατό ήταν η περίμετρος, άρα κάτι παραπάνω ξέρουν…από στρατό.
«Υποδομές εντός του καταυλισμού ώστε εκεί να εξυπηρετούνται οι βασικές ανάγκες και όχι στην πόλη…» Πλήρως ανθρωπιστικό, μην τους δει κάποιος γηγενής και χαλάσει η μέρα του μιας και πρέπει να περιφρουρείται η οπτική ρύπανση από τους πρόσφυγες.
«Δημιουργία διδακτηρίου εντός και διαβεβαίωση ότι τα μαθήματα θα γίνονται εκεί και όχι στα σχολεία του νησιού». Όχι λοιπόν τα παιδιά μας με τα προσφυγόπουλα μιάσματα…
Τι να πει κανείς! Πράγματι οι άνθρωποι ούτε ρατσιστές είναι ούτε φασίστες, απλοί νοικοκύρηδες που θέλουν την ησυχία τους, το αμόλυντο της φυλής και της πατρίδας κι ας τους τσακίζουν το μεροκάμματο κυβερνήσεις και ΕΕ, και ας βιώνουν την ανεργία στο πετσί τους κι ας κλείνουν τα σπίτια τους και τα μαγαζιά τους. Ο εχθρός τους έχει όνομα. Πρόσφυγας.
Κλείνοντας, είναι σίγουρο ότι αυτές οι σκέψεις θα εγείρουν ενστάσεις του τύπου: «Δεν είναι σωστό να ταυτίζονται όλοι με τους Φασίστες», «Τους σπρώχνουν στο φασισμό τέτοιες κριτικές» κλπ.
Πράγματι δεν είναι όλοι φασίστες που κινητοποιούνται, δεν έχουν όλοι τα μαύρα εγκληματικά σχέδια των φασιστών. Πράγματι από πλευράς θυμού, αγανάκτησης για τους κυβερνώντες, για την αθλιότητα της πολιτικής τους, για τα προβλήματα που δημιουργούνται στους κατοίκους των νησιών σε σχέση με το αδιαχώρητο που υπάρχει εντός του αστικού ιστού, τις συγκρούσεις κυρίως ως αποτέλεσμα του εγκλωβισμού στα νησιά ή τις παραβατικές συμπεριφορές, υπάρχει δίκιο στον κόσμο που διαμαρτύρεται.
Ωστόσο οι καιροί της αθωότητας έχουν παρέλθει ανεπιστρεπτί. Όταν κινητοποιείσαι σε μια συγκέντρωση και βλέπεις το χορό να τον σέρνουν φασίστες που εκτός των άλλων χρησιμοποιούν ωμή βία σε πρόσφυγες, μετανάστες και Έλληνες δημοσιογράφους, πολίτες, γυναίκες, όταν βλέπεις έναν τυχάρπαστο τελάλη που όπου βγάλει το μεροκάματο φωνάζει, εγκαλεί και βρίζει κι εσύ ακολουθείς, δεν είσαι απλά θυμωμένος και αγανακτισμένος. Ακουλουθείς του φασίστες, συναινείς στη βία τους και στο μισανθρωπισμό τους.
Όταν υπογράφεις μαζί με πρωτοπαλίκαρα της Χρυσής Αυγής, όταν υπογράφεις τον εγκλεισμό των προσφύγων, όταν θεωρείς μιάσματα τα παιδιά τους, όταν επιλέγεις το «διατάσσομεν», δεν είσαι αθώος του αίματος, ούτε παρασυρμένος.
Αλλιώς, τραβάς το δρόμο του συνειδητοποιημένου ταξικού εργατικού κινήματος που «ξερνά» τους φασίστες έξω από το χώρο που δρα και αναπνέει. Τους δείχνει «πόρτα» εκεί που εσύ κινητοποιείσαι και θέλεις πραγματικά να περιφρουρήσεις την κινητοποίησή σου και την ανθρωπιά σου. Αλλιώς, γίνεσαι συνένοχος, αφού δεν αντιλαμβάνεσαι το φασισμό, δεν τον τσακίζεις και του αφήνεις ζωτικό χώρο να δρα, να κρύβεται για να χτυπήσει.
Η ανθρωπιά έχει περιεχόμενο στη συγκεκριμένη περίπτωση. Είναι ο αγώνας και η απαίτηση να απεγκλωβιστούν αυτοί οι άνθρωποι από το νησί και τη χώρα μας. Να προωθηθούν εκεί που επιθυμούν και έχουν δικαίωμα ως πρόσφυγες. Να φιλοξενούνται για όσο καιρό μένουν στη χώρα μας σε ανοιχτές δομές με αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης, με ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και εκπαίδευση. Είναι ο αγώνας ενάντια στη συμφωνία της ντροπής της ΕΕ-Τουρκίας που συνυπέγραψαν οι γονυπετείς της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ με την πλήρη συμφωνία των υπόλοιπων κομμάτων, πλην ΚΚΕ. Είναι η επιλογή, δύσκολη και με θυσίες, να πάψεις να ζεις φοβισμένος, δούλος, άθυρμα των σημερινών ιμπεριαλιστικών κύκλων, ζήτημα τελικά για ένα λαό ιστορικής επιλογής και δυνατότητας, που όμως δεν μπορεί να λείπει από το τραπέζι των σύγχρονων και αυριανών πολιτικών επιλογών.
Τέλος, ο μεγάλος ιδεαλιστής φιλόσοφος Χέγκελ, στη «Φαινομενολογία του Πνεύματος» αναφέρει: «…Το απάνθρωπο, το κτηνώδες, βασίζεται στην καθοδήγηση από το συναίσθημα και στην ικανότητα να επικοινωνεί μόνο μέσω των συναισθημάτων».
Η φασιστική προπαγάνδα λοιπόν απάνθρωπη και κτηνώδης στην ουσία της, δημαγωγική στο φαίνεσθαι, στηρίζεται μόνο στο συναίσθημα, επικοινωνεί με το συναίσθημα γι’ αυτό και ποδοπατεί τη λογική, τον ορθό λόγο, που μας διαφοροποιεί από τα ζώα και μας δίνει τη δυνατότητα να αλλάζουμε συνειδητά τη ζωή μας, τον κόσμο μας.
ΜΑΡΚΟΣ ΣΚΟΥΦΑΛΟΣ
ΕΠΙΚΕΦΑΛΗΣ ΛΑΪΚΗΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗΣ ΔΗΜΟΥ ΧΙΟΥ
ΔΗΜΟΤΙΚΟΣ ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ ΧΙΟΥ
[1]Ραζάνι Πάλμι Ντατ: Φασισμός και Κοινωνική Επανάσταση. Σελ. 124, Σύγχρονη Εποχή
[2]οπ. Σελ. 124.
[3]Οπ. Σελ 257-261
