Στους Φούρνους (Κορσέων) αυτές τις μέρες ανέλαβε και φέτος δράση η γνωστή συνομοταξία των τοπικών εργατοπατέρων. Οι μέρες του δεκαπενταύγουστου είναι οι καταλληλότερες, άλλωστε, για την εκδήλωση των υψηλών θρησκευτικών συναισθημάτων και των ευσεβών στόχων που διακρίνουν τα υψηλά αυτά αναστήματα, όπως η ανεύρεση εργασίας σε άνεργους ναυτικούς (που τους έχουν αφήσει οι ίδιοι άνεργοι με τους τραμπουκισμούς τους).
Στο στέκι ενός ακροαριστερού (γεωγραφικά και ιδεολογικά) αναψυκτηρίου στους Φούρνους, πίνουν καφέ ώστε ο άπιστος Θωμάς να τους λέει το Φλυτζάνι υπό την επίβλεψη και ενημέρωση του τοπικού Ένστολου άξιο(;)ματικού που προσβλέπει σε αυτές τις συνδικαλιστικές συνιστώσες της ΠΝΟ-που βασανίζουν το μυαλό τους για τους σκοπούς με τους οποιους θα αγιάζουν και τα μέσα τους – γιατί εξυπηρετούν κι εκείνον λόγω… λερωμένης φωλέας.
Η τραμπουκίστικη τρόικα αυτή, διεργάζεται τρόπους στήριξης της ελληνικής (και ιδίως της φουρνιώτικης) ναυτοσύνης, στους δύσκολους αυτούς χαλεπούς καιρούς… Και ως δείγμα της ασίγαστης εγρήγορσης που τους διακατέχει θέλουν να πάρουν το αίμα τους πίσω από εκείνους τους “κακούς εργοδότες του κεφαλαίου”, που προσπαθούν να επαναφέρουν άξια πλοία στην άγονη γραμμή, όπως το “Σάμος Σπίριτ” ώστε να αποσχοληθούν και πάλι ντόπιοι ναυτικοί και να εξυπηρετηθεί επαρκώς και πάλι η γραμμή που συνδέει τους Φούρνους και τη Θύμαινα με την Ικαρία και τη Σάμο.
Στην αρχή έλεγαν ότι το πλοίο δεν θα φύγει ποτέ από τους Φούρνους βασιζόμενοι στην επιρροή που είχαν στον τοπικό λιμενοφύλακα και σε νομικά τερτίπια. Το πλοίο έφυγε και ο τοπικός λιμενικός φωστήρας έφαγε αγωγή περ. €250.000. Μετά έλεγαν ότι θα πάει να πουληθεί στην Τουρκία. Το πλοίο πήγε στο Πέραμα για επισκευή και επιθεώρηση όπως ακριβώς είχαν πει οι νέοι πλοικτήτες του ότι θα γίνει. Μετά έλεγαν ότι δεν θα το δεχτεί κανένας Νοηογνώμονας. Το δέχτηκε ο γνωστότερος τον Κόσμο, Ιταλικός Νηογνώμονας RINA. Μετά έπαιρναν ανώνυμα και ψεωδώνυμα τηλέφωνα στον RINA για να απειλίσουν και να φοβερίσουν τους επιθεωρητές του. O RINA συνέχισε κανονικά τις επιθεωρήσεις του, οι οποίες μάλιστα εκετλέστηκαν με απόλυτη επιτυχία. Μετά έλεγαν ότι το πλοίο επειδή πρέπει να συμμορφωθεί με νέους κανονισμούς θα χάσει από τη μεταφορική του ικανότητα. Το πλοίο μετά τις μελέτες, δεν χάνει ούτε έναν επιβάτη και ούτε ένα μηχανάκι από τη μεταφορική του ικανότητα, έχει δε γίνει και κατά δύο μίλια πιο γρήγορο. Και αφού όλα πέφτουν στο κενό, τώρα άρχισαν να παλεύουν υπέρ του πλοιαρίου που εκτελεί σφηνοειδώς τη γραμμή, και του πλοικοκτήτη του που διώκεται από τον Εισαγγελέα για τον πρότερο “έντιμο” βίο του σχετικά με τα πιστοποιητικά αξιοπλοΐας των άλλων πλοιαρίων του αλλά και του ιδίου αυτού το οποίο κυρήχθηκε έκπτωτο από παρεμεφερή διαγωνισμό. Μετά αναφέρουν ότι υπάρχουν (τραμπουκίστικες) απαιτήσεις από μερίδα πρώην ναυτικών, ύψους €80.000 (τους οποίους πήραν στο λαιμό τους). Αποκρύπτουν ότι η εταιρεία έχει κάνει αδιάσειστη αγωγή σε αυτούς για απαιτήσεις €333.000 και υπάρχει σε εξέλιξη εισαγγελική έρευνα για σωρεία παραπτωμάτων του ναυτικού κώδικα και του κοινού ποινικού δικαίου! Όσο πλησιάζει η στιγμή που το συγκεκριμένο πλοίο θα ξεκινήσει τα δρομολόγια του τόσο θα κακιώνουν και θα λυσσάνε. Το έχουν υποσχεθεί άλλωστε και οι τρεις τους επίσημα και ξεδιάντρωπα στους Φουρνιώτες, ότι θα κάνουν ότι περνά από το χέρι τους για να μην επιστρέψει το πλοίο στη Γραμμή. Κάθε εβδομάδα διασπείρουν φήμες κατά του πλοίου για όλους εκείνους που τρώνε κουτόχορτο αλλά διαμαρτύρωνται ότι η σύνδεση δεν είναι επαρκής και δεν εξυπηρετήται το νησί. Αυτοί οι τύποι, είναι βέβαιο, θα βάλουν και υποψηφιότητα στις επόμενες εκλογές…Οψόμεθα τότε…
Την ώρα που η μεγάλες εταιρείες της Ακτοπλοΐας έχουν ήδη αρχίσει να ψάλλουν το Κύκνειο Άσμα τους, υπάρχουν ακόμα παραδοσιακοί πλοιοκτήτες που “τολμούν” να μην εστερνίζονται τις απόψεις τραμπούκων (και όχι συνδικαλιστών), που δεν γουστάρουν να ακολουθούν την “πεπατημένη οδό” και να έχουν ειδικές σχέσεις μαζί τους, που θέλουν να ακολουθούν τις ρομαντικές τους ιδέες (προς το παρόν) για μία ακτοπλοΐα που παρέχει υπηρεσίες με μεράκι στον τόπο τους. Πλοιοκτήτες που δεν κουράζουνται να φέρνουν τραμπούκους ενώπιον της δικαιοσύνης μαζί με τους βοηθούς τους ώστε να προστατέψουν την εργασία όλων και τον τόπο από προβατόσχημους λύκους που κυκλοφορούν ανάμεσα στις τοπικές κοινωνίες και ζουν εις βάρος όλων των άλλων. Όσο καφετζήδες, φλυτζάνια, θωμάδες και διάφοροι λιμενοφύλακες (που συνεχίζουν να μαζέυουν κάρβουνα στο κεφάλι τους) θα προσπαθούν να επηρεάζουν τους κατοίκους των Φούρνων με συκοφαντίες και φοβερισμούς, τόσο η τοπική κοινωνία θα προετοιμάζεται να τους εμμέσει, η ιστορία να τους ξεγράψει και η δικαιοσύνη να τους κρίνει.
Αλλά… αυτά είναι ψιλά γράμματα για αυτούς τους καιροσκόπους που πάσχουν από συνδικαλιστική διάρροια και δεν λένε να σοβαρευτούν. Προσπαθούν δε, να ηρωποιηθούν δοκιμάζοντας την υπομονή των των άλλων και να το παίζουν “καμπόσοι” στην τοπική κοινωνία που καμιά φορά, συνδυάζει το πολύ ράδιο της περιοχής με την αρβύλα και στο τέλος κάθεται και πιστεύει αδιανοητα πράγματα για το οτιδήποτε και για τον οποιονδήποτε. Εκεί έγκειται, όμως, και η δική της ευθύνη. Όσο άνθρωποι σαν κι αυτούς δεν μπαίνουν σε απομόνωση και αδιαφορία τόσο θα ταλαιπωρούν εαυτούς και αλλήλους.
Την ώρα που ο τόπος μας δοκιμάζεται, και ειδικά η Ικαρία και οι Φούρνοι θα δοκιμαστούν κι άλλο τους επόμενους μήνες από τα ευρύτερα γεωστρατηγικά γεγονότα που ετοιμάζονται, και ενώ η μετάνοια είναι η μόνη οδός για την επιβίωση, η αμετανοησία των τύπων αυτών αλλά και η απραξία με την υπερβολική ανοχή των υπολοίπων, θα συνεχίσει να δρα καταστροφικά για τον τόπο εκ των έσω. Σαν το σαράκι.
