ΕΝΑΣ ΟΦΕΙΛΟΜΕΝΟΣ ΦΟΡΟΣ ΤΙΜΗΣ ΣΤΟΝ ΔΑΣΚΑΛΟ ΜΑΣ ΓΙΑΝΝΗ ΛΟΜΒΑΡΔΑ
Αυτό το κείμενο δεν είναι αποχαιρετισμός στον Γιάννη Λομβαρδά. Αυτόν, εμείς οι μαθητές του, τον κάναμε όταν έπρεπε, δυο μέρες πριν φύγει από την Αθήνα για το τελευταίο του ταξίδι στην αγαπημένη του γενέτειρα. Όμως μας ήταν εντελώς αδύνατο να μην γράψουμε δυο λόγια για τον άνθρωπο που επηρέασε και άλλαξε τη ζωή μας.
Η μοναδικότητα και σπουδαιότητα του έργου του ήταν για μας ορατή από την πρώτη στιγμή που μελετήσαμε τα βιβλία του.
Το έργο αυτό υποκρύπτει έναν τεράστιο μόχθο και εξοντωτική εργασία. Είναι έργο που ο συγγραφέας του δεν το έγραψε για να γράψει και ούτε επιδίωξε την παραμικρή διαφήμιση και προώθηση του. Είναι έργο που δεν το χαρακτηρίζει μόνο η κλινική τεκμηρίωση αλλά και η θεωρητική επέκταση και ολοκλήρωση των αρχών που διέπουν την αρμονική λειτουργία του στοματογναθικού συστήματος καθώς και τις συνέπειες της δυσλειτουργίας και την θεραπευτική αντιμετώπιση τους.
Είναι ένα έργο που συνάντησε την αμήχανη σιωπή και αποσιώπηση του καθηγητικού κατεστημένου καταφέρνοντας μόλις να μπει στα προαιρετικά (και όχι υποχρεωτικά ως του όφειλαν) συγγράμματα του Αριστοτελείου πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
Είναι όμως ένα έργο που για μας τουλάχιστον, χωρίς υπερβολή, είναι παγκόσμιας εμβέλειας. Μέσα απ’αυτό εμείς μάθαμε να κοιτάζουμε και να αντιλαμβανόμαστε την ειδικότητα μας μ’έναν εντελώς άλλο τρόπο.
Κοντά στον Γιάννη Λομβαρδά η οδοντιατρική έγινε μια συναρπαστική επιστήμη. Κοντά του αγαπήσαμε ακόμα περισσότερο την βιολογία και τις θετικές επιστήμες.
Δεν θα αναφερθούμε στο σημείωμα αυτό στις υπέροχες ανθρώπινες ιδιότητες αυτού του εραστή της επιστήμης και της ζωής: την σεμνότητα, την απλότητα, την φιλομάθεια, την έλλειψη κάθε ανόητης φιλοδοξίας, την ανεπιτήδευτη φύση του. Αυτά οι Ικαριώτες τα ξέρουν. Όμως εμείς όπως και οι περισσότεροι άνθρωποι που τον γνώρισαν μοιραστήκαμε μαζί του τις κοινωνικές και πολιτικές του ανησυχίες για έναν καλύτερο κόσμο, έναν κόσμο χωρίς ανισότητες. Έναν κόσμο που την ύπαρξη και την προοπτική του την είδε με το ίδιο επιστημονικό βλέμμα που είδε και την οδοντιατρική.
Δηλαδή μέσα από αυτό το πρίσμα της εξαιρετικής φιλοσοφικής του συγκρότησης, της ευρύτητας των γνώσεων του και κυρίως μέσα από το πρίσμα της διαλεκτικής και του μαρξιστικού ιστορικού υλισμού.
Το ογκώδες έργο του “Η ύβρις της ανισότητας ” είναι η πληρέστερη ιστορική αναδρομή που έχουμε διαβάσει.
Το τελευταίο βιβλίο που συνέγραψε και δεν πρόλαβε να εκδώσει όσο ήταν στη ζωή, θα είναι μια ακόμα ουσιαστική συνεισφορά στον τομέα της διερεύνησης και εξέλιξης των θρησκειών
Ας είναι ευλογημένος ο τόπος που γεννά τέτοιους ανθρώπους.
Η οικογένεια του, οι συμπατριώτες του, η Ικαρία δικαιούνται να είναι περήφανοι γι’αυτόν.
Όσο για μας τους μαθητές του, θα είναι πάντα ο μέντορας μας, ο δάσκαλος μας, ο άνθρωπος που θα επισκέπτεται τη σκέψη μας και με τον οποίο θα συνομιλούμε κάθε μέρα, αυτόν με τον οποίο οι δρόμοι μας δεν θα χωρίσουν ποτέ. Είναι τιμητικό για εκείνον που μαζί με εμάς τον αγάπησαν και τον εκτίμησαν και τόσοι άλλοι άνθρωποι. Όμως το ουσιαστικότερο κριτήριο είναι το επιστημονικό του έργο που τον τοποθετεί στους αθάνατους κι αυτό είναι η μέγιστη τιμή.
Χρυσούλα Γεωργούλα
Μαρίνα Γιώτη
Ευγενία Μπαρούτσου
Μιχάλης Παπαδάκης
