Την Τετάρτη 21 Σεπτεμβρίου 2016, η Κυβέρνηση προχώρησε στην κύρωση της σύμβασης για το Ελληνικό, υλοποιώντας ακόμα ένα βήμα για το, επί της ουσίας, ξεπούλημα του Ελληνικού.
Δεν είναι μόνο η πληθώρα τυπικών κενών στην εν λόγω «παραχώρηση», ούτε το εξευτελιστικά χαμηλό τίμημα της μεταβίβασης, ούτε καν η επιβάρυνση των αποζημιώσεων στο Ελληνικό Δημόσιο σε περιπτώσεις καθυστέρησης ή ακύρωσης με απόλυτη, βεβαίως, προστασία του αγοραστή, είναι κυρίως, η ακολουθούμενη κυβερνητική πολιτική ιδιωτικοποιήσεων, σε πλήθος στρατηγικών τομέων, υποδομών, επιχειρήσεων, αλλά και γης.
Η στάση εμού, όσο και άλλων Αντιπεριφερειαρχών και συμβούλων, κατά τη συζήτηση στο Περιφερειακό Συμβούλιο στο πλαίσιο της συνολικής αντίθεσης της Περιφέρειας Αττικής, δηλώνει με σαφήνεια την αντίθεση, και εμού, τόσο σε αυτή την «πώληση», όσο και στη συνολική πολιτική εκποίησης του δημοσίου πλούτου και των δημοσίων αγαθών, ως προαπαιτούμενων για τις «δόσεις» και τις «υποδόσεις».
Σε συνέχεια της πρώτης δήλωσής μου στις 08/07/2016, κατά την επίσκεψή μου σε χώρους του Ελληνικού, επαναδιατυπώνω την ανάγκη συντονισμού και όχι επιμέρους επικοινωνιακών αντεγκλήσεων των Ο.Τ.Α. Α’ και Β’ βαθμού, της κοινωνίας, των κατοίκων, των φορέων και των συλλογικοτήτων, σε δράσεις και μέτρα όλων των μορφών, ενάντια σε αυτές τις πολιτικές.
Οι πρεσβευτές των ιδιωτικοποιήσεων, στο όνομα της «ανάπτυξης», με δικαιολογία την ανικανότητα του Δημοσίου, δεν απαντούν στο μέγιστο ερώτημα της απόλυτης οικονομικής, και όχι μόνο, εξάρτησης, ενώ με την εφαρμογή τέτοιων πολιτικών είναι δεδομένη η στέρηση της δυνατότητας στρατηγικού σχεδιασμού από το σύνολο των εμπλεκομένων (Ο.Τ.Α. Α’ και Β’ βαθμού), σε ολόκληρο το παράκτιο μέτωπο, με προτάσεις που θα ξεκινούν και θα καταλήγουν στον πολίτη, με όφελος για τις επόμενες γενιές του τόπου.
