50 χρόνια Φεστιβάλ ΚΝΕ–ΟΔΗΓΗΤΗ και δε θα μπορούσε η Ικαρία να το υποδεχθεί με τίποτα λιγότερο από μια κατακόκκινη λαοθάλασσα νεολαίας, που πλημμύρισε τον Προφήτη Ηλία Ραχών, στις 12 Αυγούστου.
Χιλιάδες νέοι και μεγαλύτεροι σε ηλικία, ντόπιοι κάτοικοι από κάθε γωνιά του νησιού αλλά και πολυάριθμοι επισκέπτες που βρέθηκαν στην Ικαρία για τις καλοκαιρινές τους διακοπές, απόλαυσαν τις δυο συναυλίες που δόθηκαν από τους Εισβολέα και Νίκο Φάκαρο, πέρασαν από την έκθεση με θέμα: «Σύγχρονος Επαναστάτης» και περιηγήθηκαν στο βιβλιοπωλείο της Σύγχρονης Εποχής.
Ξεχωριστή ήταν η γωνιά του «Κόκκινου Αερόστατου» για τους μικρούς φίλους της οργάνωσης.
Το γλέντι κράτησε μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες με πολύ κέφι, χορό και με την υπόσχεση να γράψουμε ιστορία, να αλλάξουμε τον κόσμο. Για τον σοσιαλισμό…
Οι εκδηλώσεις του Φεστιβάλ ξεκίνησαν με χαιρετισμό από τον Ξένο Κόχιλα, στέλεχος της ΚΝΕ ο οποίος σημείωσε: “Υποδεχόμαστε σήμερα το 50ο Φεστιβάλ ΚΝΕ-Οδηγητή στον Κόκκινο βράχο μέσα από αυτήν την κόκκινη πολιτεία που με αυταπάρνηση και μεράκι δημιούργησαν οι σύντροφοι και οι φίλοι της οργάνωσης. Μέσα απ’ τα Φεστιβάλ της ΚΝΕ, γενιές και γενιές γνώρισαν την ΚΝΕ και το ΚΚΕ και πήραν την απόφαση να παλέψουν μέσα απ’ τις γραμμές τους…. Η σημερινή γενιά της ΚΝΕ νιώθουμε τεράστια τιμή που συνεχίζουμε σε αυτόν τον δρόμο!… Νιώθουμε όμως και τη μεγάλη ευθύνη που μας αναλογεί, για να αναβαθμίζουμε συνεχώς αυτόν τον πολιτικό – πολιτιστικό θεσμό, ιδιαίτερα φέτος που κλείνει μισό αιώνα ζωής… Είμαστε περήφανοι για τους δεσμούς που έχει το κόμμα μας με τους κάτοικους του νησιού, δεσμοί που σμιλεύονται μέσα στον καθημερινό αγώνα για ένα καλύτερο κόσμο…“
Στη συνέχεια τον λόγο πήρε ο Παναγιώτης Παπαγεωργόπουλος, μέλος της ΚΕΟΕ του ΚΚΕ που έκανε την κεντρική ομιλία ,αντί του Θέμη Γκιώνη μέλος του Π.Γ. της Κ.Ε του ΚΚΕ, που παρέμεινε στην Αττική μαζί με άλλα στελέχη του ΚΚΕ για να συνδράμει στην αντιμετώπιση της μεγάλης πυρκαγιάς. Στην ομιλία του τόνισε μεταξύ άλλων:
«Σ΄ αυτή τη γιορτή της νεολαίας όλα αυτά τα χρόνια από το 1975 μέχρι σήμερα πέρασαν όλες οι γενιές αγωνιστών και συνεχίζουν. Συναντήθηκε η γενιά της Αντίστασης του ΕΑΜ –ΕΛΑΣ – της ΕΠΟΝ, του ΔΣΕ, η γενιά των Λαμπράκηδων, της αντιδικτατορικής πάλης, των εργατικών αγώνων, η γενιά που μεγάλωσε στις δύσκολες συνθήκες της αντεπανάστασης, της καπιταλιστικής επέλασης, της πρόσφατης οικονομικής κρίσης, μαζί με τους νέους και τις νέες που έζησαν πρόσφατα τις συνθήκες της πανδημίας, της κοινωνικής απομόνωσης και της αγριότητας του καπιταλισμού…»
«Δεν έχουμε άλλο χρόνο για χάσιμο: Οι ανάγκες της ζωής μας και το μέλλον της νέας γενιάς δεν περιμένουν. Κανένα όφελος δεν υπάρχει στην αναμονή που καλλιεργούν οι άλλες δυνάμεις αυτή πρέπει και μπορεί να σπάσει στην πράξη. Το έδαφος για αυτήν την δράση υπάρχει στα καυτά προβλήματα που μεγαλώνουν. Υπάρχει στους χιλιάδες εργάτες, υγειονομικούς, αγρότες, φοιτητές που αγωνίζονται. Υπάρχει στην πάλη για την απεμπλοκή της χώρας μας από τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία και τη σφαγή στην Παλαιστίνη. Υπάρχει στους χώρους δουλειάς εκεί που η αναμέτρηση για αξιοπρεπείς μισθούς και ανθρώπινα ωράρια ανακαλύπτει τους νόμους των κυβερνήσεων και την πολιτική των επιχειρηματικών ομίλων για φτηνή εργατική δύναμη ως βασική «ανταγωνιστική προϋπόθεση» αποδεικνύοντας στην πράξη τους αμέτρητους λόγους που έχουν οι εργαζόμενοι να αναμετρηθούν με τον καπιταλισμό που όλα τα θέλει μονά ζυγά δικά του. Υπάρχει στον αγώνα των μαθητών για ένα σχολείο να μορφώνει και όχι να εξοντώνει, στους φοιτητές ενάντιας τα ιδιωτικά πανεπιστήμια. Υπάρχει στις μεγάλες προσπάθειες που γίνονται για την αλλαγή των συσχετισμών παντού για να κερδίζει έδαφος αυτή η γραμμή πάλης μέσα στα σωματεία στο κίνημα και να χάνει η γραμμή της συναίνεσης, να απομονώνεται ο κυβερνητικός – εργοδοτικός συνδικαλισμός».
«Η πρόταση του ΚΚΕ μπορεί να δώσει πρωτόγνωρες κατακτήσεις στην εργατική τάξη, στο λαό μας. Είναι κρίσιμο σήμερα ευρύτερες δυνάμεις του λαού και της νεολαίας να εμπνευστούν και να πιστέψουν ότι υπάρχει διέξοδος από τη σημερινή βαρβαρότητα και αυτή τη διέξοδο διεκδικεί και παλεύει μαζί με το λαό το ΚΚΕ. Η ιστορία δεν τελειώνει στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο και τη μισθωτή σκλαβιά. Η ιστορία και η ανθρωπότητα δεν θα είναι για πάντα εικόνα ενός κόσμου τεράτων με πολέμους, νεκρά παιδιά, πνιγμένους, φτώχεια και ανεκπλήρωτα όνειρα. Οι λαοί δεν έχουν πει την τελευταία τους λέξη. Η ιστορία γράφεται ακόμα και την γράφουμε όλοι εμείς στην πάλη για την αλλαγή του κόσμου, για το σοσιαλισμό – κομμουνισμό».
Στο χώρο παρευρέθηκαν ο δήμαρχος Ικαρίας Φανούρης Καρούτσος και δεκάδες δημοτικοί και τοπικοί σύμβουλοι εκλεγμένοι με το ψηφοδέλτιο της Λαϊκής Συσπείρωσης…
Το φετινό Φεστιβάλ όμως είχε και μια ιδιαιτερότητα:. Ήταν αφιερωμένο στην μνήμη της συντρόφισσας Αθηνάς Ζύμαρη, δημοσιογράφου του Ριζοσπάστη με καταγωγή από την Ικαρία. Μέσα σε κλίμα συγκίνησης χιλιάδες ήταν αυτοί που την τίμησαν με την παρουσία τους.
Τα λόγια της Αθηνάς “Κάθε χρόνο και καλύτερο, κάθε χρόνο ψηλότερο, κάθε χρόνο και πιο κόκκινο το Φεστιβάλ μας «, βγήκαν για ακόμη μια φορά αληθινά…
