Αντίο στον αγαπημένο φίλο Γιάννη Λομβαρδά
Το τραγικό νέο, αστραπιαία διαδόθηκε σε όλο το νησί. Ο Γιάννης έφυγε… Ξεκίνησε το χωρίς γυρισμό ταξίδι. Πόνος και λύτρωση ταυτόχρονα στην σκέψη του άνισου αγώνα που τελευταία έδινε. Ο Γιάννης Λομβαρδάς με την ευγένεια και το χιούμορ του, με το γλυκό χαμόγελο που αποδεχόταν όλους μας, με την αγάπη του για τη Νικαριά, με την ενεργό κοινωνική παρουσία του και το αδιάπτωτο ενδιαφέρον του για τα κοινωνικά και πολιτικά γεγονότα, υπήρξε παράδειγμα ολοκληρωμένου ανθρώπου που κάλυπτε όλες τις παραμέτρους, μιας γεμάτης από ενδιαφέροντα ζωής.
Ολοκληρώνοντας τις σπουδές του στην Οδοντιατρική και ξεκινώντας την επαγγελματική και επιστημονική του διαδρομή, υπήρξε παράδειγμα εντιμότητας, εργατικότητας και επιστημονικής επάρκειας. Ο Γιάννης υπήρξε διανοούμενος με την ουσιαστική σημασία του όρου. Δεν έπαψε ποτέ να διαβάζει και να γράφει και οι γνώσεις του δεν είχαν μόνο βάθος πάνω στην κατεξοχήν επαγγελματική του δραστηριότητα αλλά επεκτείνονταν με πλήρη επάρκεια σε πολλά πεδία, πολιτικά, κοινωνικά, ιστορικά και άλλα.
Από πολύ νωρίς η παρατηρητικότητα του, η ανήσυχη σκέψη του, το ερευνητικό πνεύμα του, τον ώθησαν σε νέα ανεξερεύνητα μονοπάτια σχετικά με την επιστήμη του. Έτσι κιόλας από το 1976, εκδίδει την «Κλινική Οδοντιατρική» και ακολουθούν η «Προσθετική» (1987), η «Παθολογία της Σύγκλεισης» (1990), η «Σύγκλειση και Ορθοδοντική» (1995) και η «Σύγκλειση και Περιοδόντιο» (2005). Οι πρωτοπόρες μελέτες του σχετικά με τη σύγκλιση, δημιούργησαν ουσιαστικά μια επανάσταση στα τότε κρατούντα στην Οδοντιατρική. Συμμετείχε και παρακολούθησε πολλά συνέδρια και οι πληροφορίες και η εμπειρία που προσέφερε ήταν πηγή γνώσης για τους νεότερους τους.
Το αποκορύφωμα όμως της ιστορικοφιλοσοφικής στάσης της ζωής του ήταν η συγγραφή το 2020 του «Η ύβρις της ανισότητας μέσα από την παγκόσμια ιστορία» – ένα βιβλίο αποτέλεσμα πολύχρονης ιστορικής έρευνας, κόπου και γνώσεων αλλά και φιλοσοφικής ενατένισης.
Ένα βιβλίο που μας συντρόφευσε στη διάρκεια της πανδημίας και του εγκλεισμού και που προκαλεί δέος αν αναλογιστούμε όχι μόνο το εύρος των γνώσεων που χρειάστηκαν για να γραφτεί αλλά και το πως ο όγκος της πληροφορίας παρουσιάζεται με σαφήνεια, εύληπτα και κατανοητά με μεγάλη επιτυχία.
Διαβάζοντας το μας κάνει όλους να κοιτάξουμε με μια διαφορετική και πιο διεισδυτική ματιά την εξέλιξη της ιστορίας ως τις μέρες μας. Εδώ ακριβώς φαίνεται και η όλη πολιτική και φιλοσοφική κοσμοθεώρηση του. Ο Γιάννης δεν είναι ουδέτερος αλλά μέσα από το βιβλίο του παίρνει ξεκάθαρη θέση υπερ των αδυνάτων, των καταπιεσμένων, των ανθρώπων του μόχθου, της προόδου και της ειρήνης.
Σαν τελευταίο χαιρετισμό να θυμηθούμε την αγάπη του για τη Νικαρία και τον υπερβολικό τρόπο με τον οποίο εκθείαζε το κρασί του. Το μεγαλύτερο όμως καμάρι του ήταν τα παιδιά του και τα εγγόνια του και ο τρόπος που μίλαγε για τις επιτυχίες τους στην επιστήμη και τη ζωή. Εμείς ας είμαστε υπερήφανοι που μας τίμησε με τη φιλία του και θα ζει για πάντα στις καρδιές μας.
Χρήστος Σταυρινάδης
