Είναι Στιγμές δύσκολες για όλους όσους αποχαιρέτησαν σήμερα, Μ.Δευτέρα 18 του Απρίλη στην Θεσσαλονίκη τον Νίκο Παπάζογλου στην τελευταία του κατοικία. Εδώ στην ρωγμή του χρόνου, ο πολυαγαπημένος μας ερμηνευτής και δημιουργός Νίκος, έχασε την μάχη με την επάρατη νόσο βυθίζοντας σε θλίψη όλους εμάς μικρούς και μεγάλους που λατρέψαμε την ιδιαίτερη φωνή του και το πηγαίο του ταλέντο, που όσα χρόνια και αν περάσουν θα μείνει αστείρευτο σαν όνειρο.
Ο Νίκος Παπάζογλου ήταν κάτι παραπάνω από απλός καλλιτέχνης, ήταν και θα είναι ένα μεγάλο κεφάλαιο για την ιστορία της μουσικής τέχνης της Ελλάδας, από τους Καλλιτέχνες που απενοχοποιήσαν το λαϊκό τραγούδι και το ρίζωσαν βαθιά ακόμα και σε αυτούς που το κατέκριναν, σεμνή προσωπικότητα καθώς τραγουδούσε ''Εγώ δεν είμαι ποιητής, είμαι στιχάκι''και δείχνοντας ο ''Μοναχός ο άνθρωπος'' που όμως είχε τόσους φίλους, συγγενείς και συνεργάτες να τον λατρεύουν. Στο μουσικό χώρο ο Νίκος ήταν θα λέγαμε σαν το λεμόνι στην πορτοκαλιά,τόσο ιδιαίτερος, η χροιά της φωνής του σήμα κατατεθέν, τόσο ξεχωριστή που σε ταξιδεύει και σε μαγεύει, όπως το τραγούδι της Κίρκης τον Οδυσσέα, μόνο που για εκείνον ο Οδυσσέας του είμαστε όλοι εμείς.
Μόνο έτσι,απλά και λιτά μπορούμε να μιλάμε για τον Νίκο Παπάζογλου , όπως και αυτός έτσι απλά, έμπαινε στο στούντιο του το Αγροτικόν και έκανε την καθημερινότητα τραγούδι για την Ελλάδα, για την αγάπη , για τον έρωτα, για την τρελή και αδέσποτη ζωή μας, για το χαμόγελό μας, κάνοντας μας έτσι μικρούς δραπέτες από την ρουτίνα μας κάθε φορά που τον ακούγαμε. Κάποιες από τις φορές που απομακρυνόταν από το Αγροτικόν, ήταν για να διασχίζει τα νερά του Αιγαίου Πελάγους με το ιστιοφόρο του τον Ίκαρο και…..όρτσα- πρίμα, πράγμα που λάτρευε όπως είχε αναφέρει σε πολλές συνεντεύξεις του αλλά και για συναυλίες σε όλη την Ελλάδα με την Λοξή Φάλαγγα. Και που δεν άκουσαν τον Νίκο Παπάζογλου να τραγουδάει τον Υδροχόο και το Μάτια μου με φεγγάρι, ίσως έναν Αύγουστο καλοκαίρι.
Κανείς εδώ δεν τραγουδά πια, μέσα στο Αγροτικόν του. Μπορεί να έφυγε ο Νίκος από την ζωή άδικα,αλλά δεν έφυγε από την καρδιά και το νου μας ,όπως το άστρο το θαμπό του πρωινού ,που μπορεί να είναι θαμπό αλλά δεν παύει να είναι άστρον! Για πάρα πολλά χρόνια ακόμα θα ακούγονται τα δημιουργήματα του, και θα πάψουν μόνο όταν σταματήσει να φυσά ο Βαρδάρης, πράγμα αδύνατον!
Λίγα λόγια και πολλές μουσικές γιατί ό,τι και να πούμε είναι λίγο μπροστά του , μόνο με μουσικές παραπομπές θέλουμε και μπορούμε να εκφράζουμε τον θαυμασμό μας για τον Νίκο και τις ευχαριστίες μας για τον θησαυρό που μας κληροδότησε. Απόψε σιωπηλοί θα τραγουδήσουμε και θα θυμηθούμε τις καλές στιγμές που ζήσαμε καθένας ξεχωριστά ακούγοντας ή γνωρίζοντας τον Νίκο, τον ερμηνευτή της καρδιάς μας, κάνοντας μια ευχή……..αύριο να πούμε Καλημέρα ξεχνώντας την θλίψη γιατί……οι Δημιουργοί και Καλλιτέχνες σαν τον Νίκο Παπάζογλου δεν φεύγουν ποτέ……
Κλεοπάτρα Ιωάννα Λιόλιου για την Ικαριακή Ραδιοφωνία | ikariaki.gr
Πρώτη δημοσίευση 18 Απριλίου 2011
Απόψε (17 Απριλίου 2013) δύο χρόνια μετά το…''φευγιό'' του μεγάλου Νίκου, η Ικαριακή Ραδιοφωνία ανασύρει από το αρχείο της και δίνει στους ακροατές την συνέντευξη που έδωσε στα μέσα της δεκαετίας του 1990 στον Αργύρη Πολίτη τότε μετά από την επίσκεψη του Νίκου Παπάζογλου στην Ικαρία…. απολαύστε την απόψε στις 9 το βράδυ !!!!!!!
