Έφυγε στην αρχή της βδομάδας από κοντά μας ένας άξιος λειτουργός της εκκλησίας μας, με όλη τη σημασία της λέξης, ο παπα- Δημήτρης Καστανιάς, ένα από τα πολλά παιδιά του άξιου πατέρα του παπα- Σταμάτη Καστανιά. Γεννημένος στις Ράχες Ικαρίας από μικρός είχε κλίση στην θρησκεία, ακολουθούσε τον πατέρα του που ήταν παπάς στην εκκλησία του χωριού του, στον Χριστό Ραχών. Ο παπα – Δημήτρης είχε κάτι που τον ξεχώριζε πάντα, το κέφι του, το χαμόγελο του, το καλοπροαίρετο πείραγμα που έκανε σ’ όλους τους φίλους του, τους συγχωριανούς του, αλλά πάντα και το ενδιαφέρον του για τον συνάνθρωπο του. Ήταν πολλές φορές δίπλα σε συμπατριώτες του στις δοκιμασίες που περνούσαν, με τον καλό του λόγο και την όποια συμπαράσταση ακόμα μπορούσε να προσφέρει. Είχε την ευτυχία να έχει όλα τα χρόνια δίπλα του μια άξια σύντροφο, την παπαδιά του όπως έλεγε και στις Ράχες στην αρχή, απ’ όπου κατάγονταν και οι δυο, αλλά αργότερα και στον Άγιο Κήρυκο που έμενε και λειτουργούσε. Όταν βέβαια έχασε την σύντροφο του, πριν λίγα χρόνια, άρχισε να παραμένει πιο πολύ στο σπίτι του, σαφέστατα επηρεασμένος από την απώλεια και βέβαια άρχισαν λίγο – λίγο να μεγαλώνουν τα προβλήματα υγείας του. Είχε βέβαια δυο κόρες που δεν τον άφηναν στιγμή μόνο του και όταν έβγαινε έξω στον Άγιο Κήρυκο, να κάτσει για λίγο στην παραλία, γινόταν κανονικό “προσκύνημα” απ’ όλους όσους τον ήξεραν και τον αγαπούσαν. Κι εκείνος που δεν συμπαθούσε πάρα πολύ τα χειροφιλήματα από τους συμπατριώτες του, αλλά την ζεστή και σφιχτή αγκαλιά του και το ζεστό σταυρωτό φιλί στο μάγουλο, σε άνδρες και γυναίκες, συνοδευόμενο πάντα μ’ αυτό το χαμόγελο που έχει και στην παραπάνω φωτογραφία. Θα μας λείψεις παπα- Δημήτρη, θα μου λείψεις ξάδελφε ή “ξαδελφάκι” όπως σου άρεσε να με αποκαλείς. Θα λείψει η σωστή και εποικοδομητική συμβουλή σου, όχι απαραίτητα πάντα θρησκευτική. Θα μας λείψει η υπέροχη και στεντόρεια φωνή σου, πάνω στα βήματα της βυζαντινής μουσικής. Δεν ήταν τυχαίο ότι στις λειτουργίες του η εκκλησία πάντα γέμιζε. Θα έχεις όμως στον παράδεισο την παρέα της παπαδιάς, των γονιών σου, των αδελφών σου που έχουν φύγει μέχρι τώρα, αλλά και πολλών συμπατριωτών και φίλων που τους υπεραγαπούσες. Σήμερα στις 17.30 στον Άγιο Παντελεήμονα θα σου πούμε το τελευταίο αντίο και θα σου υποσχεθούμε να είσαι πάντα στη μνήμη μας ζωντανός.
Σωτήρης Πολίτης
