Για την περιβαλλοντική κρίση, αλλά και τις συνέπειες αυτής, το τελευταίο διάστημα, μίλησε ο πρόεδρος της παλαιότερης περιβαλλοντικής οργάνωσης στη χώρα μας, της Ελληνικής Εταιρίας Προστασίας της Φύσης (ΕΕΠΦ), Νίκος Πέτρου, μιλώντας στο Act for Earth του CNN Greece.
Ο Νίκος Πέτρου, που παράλληλα είναι ο αντιπρόεδρος του Ιδρύματος για την Περιβαλλοντική Εκπαίδευση (FEE), αναφέρθηκε και στο «Running Out of Time», τη μεγαλύτερη, παγκόσμια σκυταλοδρομία για την Κλιματική Αλλαγή, με σημαντικό σταθμό της, τη χώρα μας.
Ο ίδιος τόνισε πως πράγματι, πρόκειται για μια μοναδική στο είδος της παγκόσμια διοργάνωση, τη μεγαλύτερη που έχει πραγματοποιηθεί ποτέ. «Στο επίκεντρό της είναι η ανάγκη για υποχρεωτική, ποιοτική εκπαίδευση για το περιβάλλον και το κλίμα η οποία θα πρέπει να αποτελεί βασικό στοιχείο σε όλα τα εθνικά σχολικά προγράμματα», δήλωσε μεταξύ άλλων.
«Διανύουμε την κρισιμότερη δεκαετία στην ιστορία της ανθρωπότητας για την αντιμετώπιση της περιβαλλοντικής κρίσης και ο στόχος της σκυταλοδρομίας Running Out of Time είναι διττός. Αφενός να συνεργαστούμε όλοι μας σε μια μοναδική διαδρομή σύμβολο της ευαισθητοποίησης και κινητοποίησης για την κλιματική αλλαγή. Αφετέρου, να γίνουμε κομμάτι της ανθρώπινης αλυσίδας που θα παραδώσει ένα ηχηρό μήνυμα των πολιτών, ιδιαίτερα της νέας γενιάς, στους παγκόσμιους ηγέτες στην COP27, το οποίο προσδοκούμε να μεταφραστεί σε ουσιαστικά εθνικά προγράμματα προσαρμογής στην κλιματική αλλαγή και μετάβασης σε οικονομία μηδενικών εκπομπών.», ανέφερε ο Νίκος Πέτρου.
Διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη του Αντιπροέδρου του διεθνούς οργανισμού FEE και Προέδρου της Ελληνικής Εταιρίας Προστασίας της Φύσης (ΕΕΠΦ), Νίκου Πέτρου, στο Act for Earth του CNN Greece:
Σε συζήτησή μας πριν από έναν χρόνο περίπου, είχατε αναφερθεί στο ζήτημα της κλιματικής αλλαγής. Έχουμε νεότερα δεδομένα σχετικά με τη συγκεκριμένη περιβαλλοντική κρίση, κατά τη διάρκεια αυτού του διαστήματος;
Τον περασμένο Απρίλιο παρουσιάστηκε η νέα έκθεση του επιστημονικού οργάνου του ΟΗΕ, της Διακυβερνητικής Επιτροπής για την Κλιματική Αλλαγή (IPCC), με δυσοίωνα στοιχεία. Με τη Συμφωνία του Παρισιού το 2016 οι κυβερνήσεις συμφωνήσαν να επιδιώξουν συγκράτηση της παγκόσμιας υπερθέρμανσης στον 1,5°C από την προβιομηχανική εποχή ως το τέλος του αιώνα μας. Το 2018, η IPCC καθόρισε ότι, για να επιτευχθεί αυτό, θα έπρεπε οι παγκόσμιες εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα (CO2) να μειωθούν στο μισό́ μέχρι το 2030 και να μηδενιστούν μέχρι το 2050 το αργότερο, με σημαντικές μειώσεις στις εκπομπές των άλλων αεριών.
Παρά τις υποσχέσεις που δόθηκαν στο Παρίσι από τους μεγάλους παίκτες, η έκθεση δείχνει πως τη δεκαετία 2010-2019 οι εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου ήταν υψηλότερες από κάθε άλλη δεκαετία στην ιστορία της ανθρωπότητας, με αύξηση σε όλους τους τομείς της οικονομίας. Οι επιστήμονες υπολογίζουν ότι από τις συνολικές εκπομπές CO2 (οι οποίες είναι αθροιστικές) από το 1850 (που είναι η χρονολογία σύγκρισης) ως το 2019, το 42% εκπέμφθηκε τα τελευταία 40 χρόνια, μεταξύ 1990-2019, και το 17% μεταξύ 2010-2019.
Η αύξηση της μέσης παγκόσμιας θερμοκρασίας σε σχέση με το 1850 είναι ήδη 1,1°C και, με τις παρούσες συνθήκες, φαίνεται ότι θα ξεπεράσουμε τον 1,5°C γύρω στο 2040, ενώ η πρόβλεψη για το 2100 είναι αύξηση περίπου 2,7°C. Ακόμη και αν όλες οι δεσμεύσεις των κυβερνήσεων συνοδεύονταν σήμερα από ισχυρές και επαρκείς πολιτικές εφαρμογής, κάτι που πολύ απέχει από την πραγματικότητα, υπάρχει 80% πιθανότητα να ξεπεράσουμε τους 2°C.
Ήδη φαίνεται πως γίνεται αποδεκτό το σενάριο υπέρβασης των 2°C μέχρι τα μέσα του αιώνα, με σταδιακή επάνοδο σε χαμηλότερη τιμή μέχρι το τέλος του με την χρήση τεχνολογιών μαζικής απορρόφησης διοξειδίου του άνθρακα από την ατμόσφαιρα. Αυτό, δίνει τη δυνατότητα στις οικονομικές και πολιτικές ηγεσίες να συνεχίσουν το μοντέλο business as usual που μας οδήγησε εδώ, μεταθέτοντας τις ευθύνες τους στο μέλλον και βασίζοντας την τύχη της ανθρωπότητας σε τεχνολογίες που αναμένεται να εφευρεθούν ή είναι αδύνατον να εφαρμοστούν στην κλίμακα που απαιτείται.
Με αυτά τα δεδομένα, ποιες είναι οι προβλέψεις για το μέλλον, ιδιαίτερα για την Ελλάδα;
Τα τελευταία επτά χρόνια, ήταν τα θερμότερα καταγεγραμμένα στην πρόσφατη ιστορία του πλανήτη, ενώ μετά το 1980 κάθε δεκαετία είναι θερμότερη από την προηγούμενη, αγγίζοντας νέα ρεκόρ. Χαρακτηριστικός είναι και ο τρέχον καύσωνας στη δυτική Ευρώπη, που χαρακτηρίζεται ως ένας από τους ισχυρότερους των τελευταίων 200 ετών ή ο πρόσφατος του Ιουνίου στην Ιαπωνία, ο χειρότερος των τελευταίων 150 ετών στη χώρα.
Η υπερθέρμανση προκαλεί πιο συχνά και πιο έντονα ακραία θερμά φαινόμενα, κύματα θαλάσσιου καύσωνα, ξηρασίες σε κάποιες περιοχές, έντονες βροχοπτώσεις και πλημμύρες σε άλλες, ισχυρούς τροπικούς κυκλώνες και μετακίνηση των εποχών. Παράλληλα διαταράσσει το κλιματικό σύστημα με επιπτώσεις όπως το λιώσιμο των πάγων και του χιονιού, η αύξηση της στάθμης της θάλασσας, η οξίνιση, η θέρμανση και η μείωση του οξυγόνου στους ωκεανούς και η αλλαγή των ωκεάνιων ρευμάτων. Με κάθε επιπλέον αύξηση, τα ακραία φαινόμενα θα γίνονται εντονότερα. Επιπλέον, οι επιπτώσεις της αύξησης πέραν των 2°C είναι απρόβλεπτες καθώς πολλοί επιστήμονες ανησυχούν για αλυσιδωτές επιταχυνόμενες αντιδράσεις όταν ξεπεραστούν κάποια κρίσιμα όρια στα οικοσυστήματα.
Τέτοιες μεταβολές θα έχουν ανυπολόγιστες συνέπειες στις ζωές των ανθρώπων, την επάρκεια τροφής, νερού και φυσικών πόρων, τις υποδομές και τη φύση γύρω μας.
Η περιοχή της Μεσογείου είναι ένα από τα παγκόσμια hotspots και η αύξηση εδώ ήδη πλησιάζει τον 1,5°C. Η Ελλάδα θα γίνει πιο θερμή και ξηρή, καθώς τα προγνωστικά μοντέλα προβλέπουν αύξηση της μέσης θερμοκρασίας μέχρι το 2050, από 2οC με το «καλό» σενάριο μέχρι και 3,5οC με το «κακό». Η βροχόπτωση θα μειωθεί κατά 10-30% με παράλληλη αύξηση των ημερών καύσωνα και των ημέρες υψηλού κινδύνου πυρκαγιάς (από 15-70%). Τα ακραία καιρικά φαινόμενα θα γίνουν συχνότερα, εντονότερα και μεγαλύτερης διάρκειας, οι πλημμύρες περισσότερες, θα ενταθεί η διάβρωση και η ερημοποίηση εδαφών και πιθανώς θα ανέβει η στάθμη της θάλασσας. Επιπλέον θα αυξηθεί σημαντικά η κατανάλωση ενέργειας για ψύξη και τα κόστη αποκατάστασης ζημιών λόγω κλιματικών καταστροφών. Επίσης, θα επιταχυνθεί η απώλεια βιοποικιλότητας, καθώς πολλά είδη, που ήδη πιέζονται από άλλους ανθρωπογενείς παράγοντες, δεν θα μπορέσουν να προσαρμοστούν στις γρήγορες μεταβολές, και η αλλοίωση του τοπίου.
Οι αλλαγές αυτές θα επηρεάσουν όλους τους τομείς, μεταξύ τους και την αγροτική και κτηνοτροφική παραγωγή με ποικίλους, και μάλλον απρόβλεπτους τρόπους. Αν και κάποιες περιοχές, ιδιαίτερα οι βορειότερες, μπορεί να ευνοηθούν, οι περισσότερες συνέπειες αναμένονται αρνητικές και είναι πολύ πιθανό να επηρεαστούν βασικές καλλιέργειες, όπως της ελιάς και του αμπελιού. Θα επηρεαστεί επίσης και ο τουρισμός, ιδιαίτερα στην παράκτια ζώνη και τα νησιά, λόγω μείωσης των υδατικών πόρων και αύξησης των καυσωνικών επεισοδίων, των θερμών ημερών και των τροπικών νυχτών.
Μπορεί τελικά να γίνει κάτι, και τι πρέπει να κάνουμε, παγκοσμίως αλλά και στην Ελλάδα;
Η έκθεση της IPCC δείχνει ότι υπάρχουν εφικτές λύσεις και ότι η συγκράτηση της υπερθέρμανσης στον 1,5°C είναι ακόμα εφικτή, αλλά μόνο με ριζική δράση για ταχεία περικοπή των εκπομπών. Εκτιμάται ότι το διαθέσιμο προς εκπομπή ισοζύγιο άνθρακα για να περιοριστεί η υπερθέρμανση στον 1,5°C είναι μόλις 500 GtCO2. Αυτή τη στιγμή, οι ανθρώπινες δραστηριότητες εκλύουν περίπου 40 GtCO2 στην ατμόσφαιρα κάθε χρόνο, άρα τα ορόσημα που τέθηκαν το 2018 για μείωση στο μισό των εκπομπών άνθρακα ως το 2030 και μηδενισμό τους ως το 2050 οριακά ισχύουν ακόμα, αν και το παράθυρο ευκαιρίας κλείνει γοργά.
Οι τεχνολογίες παραγωγής ενέργειας με χαμηλές εκπομπές έχουν γίνει πιο φτηνές στις περισσότερες χώρες και το κόστος τους συνεχίζει να μειώνεται. Αυτό επιτρέπει την απεξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα (συμπεριλαμβανομένου και του αερίου) με την απαιτούμενη ταχύτητα. Καθοριστικό ρόλο θα παίξουν η βελτίωση της ενεργειακής απόδοσης των κτηρίων που μπορεί να εξοικονομήσει μεγάλες ποσότητες ενέργειας, ο τερματισμός της χρήσης αερίου για θέρμανση, η πλήρης στροφή σε ηλεκτροκίνητα οχήματα, καθώς και η μετατροπή των αστικών κέντρων σε πιο πράσινα και λειτουργικά, με δυνατότητες βιώσιμης κινητικότητας και μειωμένη ανάγκη χρήσης αυτοκινήτου.
Τα υγιή οικοσυστήματα είναι πιο ανθεκτικά στις κλιματικές επιπτώσεις και συμβάλουν στον μετριασμό τους μέσα από φυσικές διεργασίες, όπως η προστασία από πλημμύρες και διάβρωση και η αποθήκευση άνθρακα. Πρέπει, συνεπώς, να μειώσουμε τις πιέσεις στα χερσαία και θαλάσσια οικοσυστήματά μας και να αποκαταστήσουμε τη λειτουργικότητά τους. Πρέπει επίσης να στραφούμε σε πιο οικολογικό αγροτικό μοντέλο και να μειώσουμε την παραγωγή και κατανάλωση ζωικών προϊόντων.
Σήμερα, οι επιπτώσεις και το κόστος αντιμετώπισης των συνεπειών της κλιματικής αλλαγής βαρύνουν κυρίως εκείνους που έχουν συμβάλλει το λιγότερο σε αυτή, τους νέους, τις φτωχές και περιθωριοποιημένες ομάδες, τους αυτόχθονες πληθυσμούς, τις αναπτυσσόμενες χώρες. Η κλιματική δικαιοσύνη και αλληλεγγύη είναι απαραίτητες, με ουσιαστική εφαρμογή της αρχής «ο ρυπαίνων πληρώνει» σε εθνικό και διεθνές επίπεδο. Οι κυβερνήσεις των αναπτυγμένων χωρών οφείλουν να εκπληρώσουν τις οικονομικές δεσμεύσεις τους από τη Συμφωνία του Παρισιού και να στηρίξουν τις αναπτυσσόμενες χώρες ώστε να αποφύγουν το ρυπογόνο μοντέλο ανάπτυξης που μας οδήγησε εδώ, αλλά και να αντιμετωπίσουν τις φυσικές καταστροφές που τις πλήττουν.
Στην Ελλάδα ο κλιματικός νόμος, που ψηφίστηκε στις 26 Μαΐου, είναι ένα σημαντικό βήμα στη σωστή κατεύθυνση γιατί δημιουργεί για πρώτη φορά εθνικό πλαίσιο. Είναι όμως ένα άτολμο βήμα γιατί λείπουν οι φιλόδοξοι στόχοι και τα ριζικά μέτρα, λείπει ο κοινωνικός χαρακτήρας με προβλέψεις για δίκαιη μετάβαση, για ενεργειακή και κλιματική δημοκρατία, λείπει η ανάγκη κλιματικής εκπαίδευσης νέων και ενηλίκων. Προβληματική είναι και η επιμονή στην εξόρυξη υδρογονανθράκων στη Δυτική Ελλάδα, το Ιόνιο και την Κρήτη που θα μας εγκλωβίσει σε πολιτικές με οικονομικές, κοινωνικές και περιβαλλοντικές συνέπειες και με τεράστιο κλιματικό αποτύπωμα. Επίσης αγνοείται συστηματικά η συμβολή της βιοποικιλότητας στην αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής με χαρακτηριστικό παράδειγμα την προώθηση μεγάλων έργων ΑΠΕ ακόμη και μέσα σε προστατευόμενες περιοχές με ξεπερασμένο χωροταξικό σχέδιο και αδιαφανές πλαίσιο. Έτσι, έχουμε το παράδοξο αποτέλεσμα οι περιβαλλοντικές οργανώσεις, που είναι κατ’ εξοχήν υπέρμαχοι της πράσινης μετάβασης, να αντιτίθενται στην κατασκευή τέτοιων έργων.
Η Ελληνική Εταιρία Προστασίας της Φύσης (ΕΕΠΦ), δείχνει έμπρακτα την αφοσίωσή της στο περιβάλλον, μέσα από έργα και προγράμματα και την Περιβαλλοντική. Εκτιμάτε πως υπάρχει «φως στο τούνελ», αναφορικά με την ανταπόκριση του κόσμου σε έναν πιο βιώσιμο τρόπο ζωής, που αποσκοπεί στην μείωση του περιβαλλοντικού αποτυπώματος των ανθρώπων;
Η κλιματική αλλαγή αφορά ολόκληρη τη Γη και όχι συγκεκριμένες περιοχές και δεν έχει απλές λύσεις. Για να μηδενιστούν οι εκπομπές παντού στον πλανήτη χρειάζονται παγκόσμια συμπόρευση, ώστε να μην υπονομεύονται οι προσπάθειες κάποιων κρατών από το έλλειμμα κλιματικής πολιτικής άλλων, δεσμευτικοί στόχοι και ριζικά μέτρα που θα διασφαλίσουν τη δίκαιη μετάβαση σε πολιτικές και μοντέλο παραγωγής και κατανάλωσης μηδενικού κλιματικού αποτυπώματος. Χρειάζεται επίσης αποδοχή αυτών μέτρων, και των αλλαγών που θα φέρουν, από τους πολίτες καθώς και μεταβολή συμπεριφοράς και τρόπου ζωής.
Καθοριστικό ρόλο προς αυτή την κατεύθυνση παίζει η ενημέρωση και η εκπαίδευση που θα διαδώσει τα αποτελέσματα της τεκμηριωμένης επιστημονικής έρευνας, θα παρουσιάσει πειστικά τις λύσεις, θα αναδείξει δράσεις και καλές πρακτικές σε τοπικό και ατομικό επίπεδο και θα υπερνικήσει τον φόβο και το έλλειμμα εμπιστοσύνης που οδηγεί μερίδας της κοινωνίας να αμφισβητεί την κλιματική αλλαγή και να αναπαράγει συνωμοσιοθεωρίες.
Η ΕΕΠΦ υλοποιεί προγράμματα Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης (ΠΕ), εγκεκριμένα από το Υπουργείο Παιδείας, για περισσότερα από 25 χρόνια. Είναι εθνικός χειριστής των διεθνών προγραμμάτων του Ιδρύματος για την Περιβαλλοντική Εκπαίδευση (FEE), ένός από τους μεγαλύτερους παγκοσμίως περιβαλλοντικούς οργανισμούς, που απευθύνονται στην εκπαιδευτική κοινότητα όλων των βαθμίδων: «Οικολογικά Σχολεία», «Νέοι Δημοσιογράφοι για το Περιβάλλον και «Μαθαίνω για τα Δάση». Τα Οικολογικά Σχολεία είναι το μεγαλύτερο διεθνώς πρόγραμμα για την αειφορική διαχείριση του σχολείου, στο οποίο συμμετέχουν περισσότεροι από 20 εκατομμύρια μαθητές και μαθήτριες. Ξεκινά από την τάξη, εμπλέκει ολόκληρη τη σχολική κοινότητα σε εκπαιδευτικές δράσεις για την αειφορία και επεκτείνεται στην τοπική κοινωνία. Η UNESCO το έχει αναγνωρίσει ως καλή πρακτική για την εφαρμογή της ΠΕ και την προώθηση των 17 Στόχων της Βιώσιμης Ανάπτυξης.
Στην Ελλάδα, η ΠΕ ήταν προαιρετικό και εθελοντικό τμήμα της εκπαίδευσης, χωρίς ιδιαίτερα κίνητρα για τους εκπαιδευτικούς και με γραφειοκρατικά εμπόδια. Τα τελευταία δυο χρόνια γίνεται μια προσπάθεια να γίνει καθολική η ΠΕ μέσω των εργαστήριών δεξιοτήτων, στα οποία το περιβάλλον αποτελεί έναν από τους τέσσερις άξονες (οι υπόλοιποι είναι: Υγεία-Διατροφή, Κοινωνική Συναίσθηση-Εθελοντισμός, Δημιουργία-Καινοτομία). Όμως ο περιορισμένος χρόνος που προβλέπεται για κάθε άξονα και η κατάτμηση σε κατηγορίες θεμάτων δεν επιτρέπει ουσιαστική εμβάθυνση στα κλιματικά θέματα, και σίγουρα δεν δίνει τη δυνατότητα αλλαγής προτύπων και συμπεριφορών.
Υπό το πρίσμα της κλιματικής κρίσης πιστεύουμε ότι ο ρόλος της ΠΕ, και συγκεκριμένα Εκπαίδευσης για την Κλιματική Αλλαγή, πρέπει να είναι κεντρικός, σε όλες τις βαθμίδες και κατηγορίες εκπαίδευσης (επαγγελματική, δια βίου, μη τυπική), μέσα από το αναλυτικό πρόγραμμα αλλά και συνολικά στη λειτουργία της σχολικής μονάδας (whole-school approach). Είναι σημαντικό να εκπαιδεύσουμε τη νέα γενιά με αξίες, δεξιότητες και γνώσεις ώστε να είναι σε θέση να αντιμετωπίσει τις σκληρές προκλήσεις που μας περιμένουν.
Κλείνοντας την κουβέντα μας, μεταξύ άλλων, η ΕΕΠΦ, η πρωτοπόρος ΜΚΟ με αδιάλειπτη δράση από το 1951, ανακοίνωσε τη μεγαλύτερη, παγκόσμια σκυταλοδρομία για την Κλιματική Αλλαγή, με σημαντικό σταθμό της σε ξηρά και θάλασσα τη χώρα μας. Πείτε μας δυο λόγια για το «Running Out of Time»;
Πράγματι, πρόκειται για μια μοναδική στο είδος της παγκόσμια διοργάνωση, τη μεγαλύτερη που έχει πραγματοποιηθεί ποτέ. Στο επίκεντρό της είναι η ανάγκη για υποχρεωτική, ποιοτική εκπαίδευση για το περιβάλλον και το κλίμα, η οποία θα πρέπει να αποτελεί βασικό στοιχείο σε όλα τα εθνικά σχολικά προγράμματα.
Αυτό είναι το μήνυμα που θα σφραγισθεί στη σκυτάλη και θα μεταφέρουν οι δρομείς διανύοντας 7,767 χλμ. μέσα από 18 χώρες, ξεκινώντας στις 30 Σεπτεμβρίου από τη Γλασκόβη που φιλοξένησε την COP26 για να φθάσει στο Sharm el-Sheikh της Αιγύπτου στις 6 Νοεμβρίου για την COP27. Η σκυτάλη θα βρίσκεται στην Ελλάδα από τις 24 έως τις 27 Οκτωβρίου, διανύοντας 755 χλμ από τα ελληνοαλβανικά σύνορα ως τη μαρίνα του Φλοίσβου, από όπου θα φύγει με ιστιοπλοϊκό για την Κύπρο.
Διανύουμε την κρισιμότερη δεκαετία στην ιστορία της ανθρωπότητας για την αντιμετώπιση της περιβαλλοντικής κρίσης και ο στόχος της σκυταλοδρομίας «Running Out of Time» είναι διττός. Αφενός να συνεργαστούμε όλοι μας σε μια μοναδική διαδρομή σύμβολο της ευαισθητοποίησης και κινητοποίησης για την κλιματική αλλαγή. Αφετέρου, να γίνουμε κομμάτι της ανθρώπινης αλυσίδας που θα παραδώσει ένα ηχηρό μήνυμα των πολιτών, ιδιαίτερα της νέας γενιάς, στους παγκόσμιους ηγέτες στην COP27, το οποίο προσδοκούμε να μεταφραστεί σε ουσιαστικά εθνικά προγράμματα προσαρμογής στην κλιματική αλλαγή και μετάβασης σε οικονομία μηδενικών εκπομπών.
Καλούμε όλους να συμμετέχουν, τους δρομείς και ποδηλάτες που θα μεταφέρουν τη σκυτάλη, αλλά και φορείς, οργανώσεις, την τοπική αυτοδιοίκηση, μαθητές και γονείς και κάθε πολίτη που αγωνιά για το μέλλον του πλανήτη, που μπορούν να παρευρεθούν σε σημεία της διαδρομής ή να οργανώσουν τοπικές δράσεις προσθέτοντας και τη δική τους φωνή. Παράλληλα, μαθητές και μαθήτριες από όλο τον κόσμο αναμένεται να συμμετέχουν σε ένα εντυπωσιακό εικονικό πρόγραμμα βιωματικών εκπαιδευτικών δράσεων, στην παγκόσμια Ημέρα Δράσης Σχολείων στις 3 Νοεμβρίου. Όλοι θα μπορέσουν να «κρατήσουν» τη σκυτάλη παίρνοντας μέρος στην παγκόσμια Εικονική Σκυταλοδρομία στις 5 Νοεμβρίου. Είναι ελπιδοφόρα η ανταπόκριση που ήδη έχουμε από ιδιώτες, σχολεία, δήμους και φορείς και είμαστε στο ξεκίνημα.
Η Running Out of Time γίνεται πραγματικότητα με διοργανώτρια την εταιρεία The World Relay Ltd, η οποία έχει μεγάλη πείρα στην διοργάνωση μαζικών σκυταλοδρομιών από το 2013, και δύο στρατηγικούς εταίρους, τις ΜΚΟ Foundation for Environmental Education (FEE) και Carbon Copy. Μέρος των εσόδων θα διατεθούν για περιβαλλοντικές δράσεις μέσα από το Global Forest Fund του FEE και στην Carbon Copy. Στην Ελλάδα τη διοργάνωση συντονίζει η Ελληνική Εταιρία Προστασίας της Φύσης ως εκπρόσωπος του FEE.
Αναλυτικά πληροφορίες στα ελληνικά μπορείτε να βρείτε στην ιστοσελίδα της ΕΕΠΦ http://www.eepf.gr/el/. Για εγγραφές συμμετοχής και περισσότερα στοιχεία στην ιστοσελίδα της διοργάνωσης: www.running-out-of-time.com
