Κόκκινο είναι το χαβιάρι που έχω βάλει στο φανάρι,
το μαύρο έχω το κρυμμένο για την ώρα την μεγάλη
που θα στρώσουμε στη σάλα το τραπέζι μας και πάλι!
Θάρθουν όλοι οι καλεσμένοι να μας δουν με τα καλά μας!
Να χαρούν κι αυτοί ολίγον οι «πτωχοί» με τα δικά μας…
Τι χαβιάρια, τι φουά γκράνια, τι πανσέτες τυλιχτές , τι κρασάτες τηγανιές ,
αστακοί με σαλιγκάρια, σολομούς με μαϊντάνια , φρούτα άφθονα παντού,
τι σαμπάνιες, τι κρασιά με τον «Πράμνειο» μπροστά
σαν τον «Βουτσιδέ»* του Μάρτη ρέουν όλα απ΄ το κανάτι!
και ό,τι άλλο πεθυμήσεις ζήτησε το, μην αρχίσεις τις μιζέριες
και τις γκρίνιες για καλάθια και «κηφήνες» για εξώσεις ή ακρίβειες…
Όλοι θα ΄μαστε μαζί στην χλιδάτη τη ζωή!
Άστους Πάτσηδες στην φτώχια, τους λαγούς με τα καρότα,
τους Αδώνηδες στην πείνα, την Μαρέβα στην κουζίνα
με τα ξύλα να φουρνίζει τα παιδιά της να ταΐζει…
Μη μιλάς για να ακούει αυτός που τώρα κρυφακούει
πίσω – μπρος από τις πόρτες, που κοιτάζει, που μυρίζει,
τέτοιο αφτί και τέτοια μύτη δεν ξανάκαμε η φύση!
Άλλος κόσμος είν΄ αυτός! α, παράτα τον λοιπόν!
Πάρε εσύ το κουβαδάκι μην ξεχάσεις το φτυαράκι κι άιντε φύγε απ΄ εδώ…
σύρε σε άλλη παραλία, δεν με νοιάζει που θα πας, φτάνει νάσαι μακριά!
Στην υγειά σας βρε παιδιά! Φάτε, Πιείτε να χαρείτε πριν απότομα ξυπνήστε!!! και χαθούνε και χαθείτε κι άντε να τα ξαναβρείτε…
__________________________________
Χαρούλα Κοτσάνη
* Βουτσιδές: ορμητικός χείμαρρος της Β. Ικαρίας
