Πέρασαν σχεδόν δέκα ημέρες, από τη μέρα που στο νησί μας ήλθε ο γνωστός οδηγός αγώνων Τάσος Μαρκουίζος, οι πιο πολλοί τον ξέρουν με το όνομα «Ιαβέρης», καλεσμένος από την Ικαριακή Ραδιοφωνία και τον Πολιτιστικό Σύλλογο «Ιωάννης Μελάς», σε μια διημερίδα για την οδική ασφάλεια. Την εκδήλωση αυτή ενίσχυσαν και οι σύλλογοι : Μηχανοκίνητο τμήμα ΑΓΣ Διαγόρα, οι Μοτοσυκλετιστές Καραβοστάμου και ο ΠΑΣ Ίκαρος, ενώ είχε και την υποστήριξη του Δήμου Ικαρίας. Οι ομιλίες του, έξι στον αριθμό, σε δύο ημέρες, έγιναν στο Γυμνάσιο, Λύκειο Αγίου Κηρύκου, στο Γυμνάσιο, ΓΕΛ και ΕΠΑΛ Ευδήλου και στο Γυμνάσιο, Λύκειο Ραχών, ενώ τα βράδια των δύο ημερών είχαμε και δύο ομιλίες για τους μεγάλους, μία στον Άγιο Κήρυκο και μία στις Ράχες (Άγιο Δημήτριο).
Είχα την τιμή να τον συνοδεύσω σε όλες τις ομιλίες του και θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό, που ένα τόσο σημαντικό πρόσωπο, ο πλέον ειδικός στο θέμα, ήλθε χωρίς αμοιβή στο νησί μας, όπως κάνει συνεχώς σε όλη την Ελλάδα και όχι μόνο, μιλώντας και παρουσιάζοντας με ένα ιδιαίτερο τρόπο, σκληρό είναι η αλήθεια, το θέμα του. Μας μετέφερε τις γνώσεις του, διέλυσε αρκετές αυταπάτες του Νεοέλληνα «ξερόλα», έκρουσε «τον κώδωνα του κινδύνου» σε αρκετές περιπτώσεις που τις θεωρούσαμε ανώδυνες και αμελητέες, δεν χαρίστηκε σε κανένα, ούτε σε κράτος, ούτε στην αστυνομία, ούτε στα δημόσια πρόσωπα (υπουργούς, βουλευτές, ιερείς), έδωσε στοιχεία απόλυτα τεκμηριωμένα, με λίγα λόγια για δύο ώρες σε κάθε ομιλία του, κυριολεκτικά κρεμόσουν απ’ το στόμα του, αφου δεν σου άφηνε κενά σημεία και όταν στο τέλος ρωτούσε αν έχει κάποιος να του κάνει μια ερώτηση, σχεδόν σε όλες τις ομιλίες, οι ερωτήσεις ήταν ελάχιστες. Ο άνθρωπος δεν ήλθε σαν μεσίας να μας διδάξει το ιδανικό, όπως ομολόγησε κι ο ίδιος έκανε λάθη, αλλά γρήγορα κατάλαβε ευτυχώς τα λάθη του, ζήτησε συγγνώμη από τον εαυτό του και από την οικογένεια του και υποσχέθηκε να πηγαίνει όπου τον καλούν, αφού η τηλεόραση, δημόσια και ιδιωτική, του «έκλεισε την πόρτα», γιατί τα λεγόμενα του ενοχλούν, ενώ είναι καλύτερα να ανεβάζουν «τούρκικα σήριαλ» ή σειρές που ενδιαφέρουν περισσότερο τις λειτουργίες του ανθρώπινου σώματος, από τη μέση και κάτω…. έχουν βλέπεις πολλή ακροαματικότητα.
Για τη γεννοκτονία που γίνεται καθημερινά δίπλα μας…κουβέντα!!!! Μόνο τα νούμερα που μας είπε σοκάρουν, αλλά δυστυχώς είναι η αλήθεια. Εάν το προηγούμενο αιώνα, δηλαδή σε 100 χρόνια με πολέμους (όχι εμφυλίους), μικρασιατική καταστροφή, αποστολή στη Κορέα, Κυπριακό χάσαμε 70.000 συμπατριώτες μας, μέσα σε 50 χρόνια από τροχαία χάσαμε 130.000 συνανθρώπους μας, έμειναν παραπληγικοί ή τεραπληγικοί (δηλ. ανάπηροι από το λαιμό και κάτω ή εντελώς ανάπηροι) 300.000 και τραυματίστηκαν σχεδόν 2.000.000 συνάνθρωποι μας. Αν αυτό δεν οδηγεί σε καθημερινή γενοκτονία, που μεταφράζεται και στη πρόσφατη απογραφή πληθυσμού (2010), με μείωση 500.000 Ελλήνων στη συντριπτική πλειοψηφία νέων, που σημαίνει ότι με αυτό το ρυθμό το 2050 θα είμαστε μόνο 7.500.000 Έλληνες, τότε να βάλουμε λοιπόν σε πρώτη μοίρα την οικονομική μας επιτυχία, αδιαφορώντας για το ύψιστο αγαθό, τη ζωή μας και την προστασία της. Ωραίοι είμαστε….σαν δεν ντρεπόμαστε όλοι λέω εγώ και πρώτα απ’ όλους η αφεντιά μου που σε πολλά σημεία ένιωσε ένοχη, γιατί αλλού έπεσε στην παγίδα του νεοέλληνα ξερόλα, αλλού έδινε «μαθήματα» σε άλλους αφού ο ίδιος ορισμένες φορές δεν τα κρατούσα, και για όλα είχα κι εγώ την άποψη, δεν θα συμβεί σε μένα αυτό, θα συμβεί μόνο στους άλλους, λες κι εγώ «ήμουν από της Παναγιάς τον κήπο»!!!
Εκείνο όμως που με συγκλόνισε τις δύο αυτές μέρες ήταν τα ματάκια των παιδιών στα σχολεία που πήγαμε. Μάτια στρογγυλά, εκφραστικά, γεμάτα απορίες, ζητώντας να τους δώσει κι άλλες πληροφορίες, έχοντας προσμονή ν’ ακούσουν από ένα πεπειραμένο οδηγό, στους ασφάλτινους και χωμάτινους δρόμους, όσα περισσότερα μπορούσαν σ’ αυτό το δίωρο ενημέρωσης. Είχαμε βέβαια και τα ευτράπελα στις εκδηλώσεις αυτές, δυστυχώς δεν λείπουν αυτά, και από ξερόλες μαθητές, αλλά και από ένα κακομαθημένο «μεγάλο στο σώμα και μικρό στο μυαλό», που προσπάθησαν να φέρουν σε δύσκολη θέση και τον Ιαβέρη κι εμάς, αλλά όταν ο άνθρωπος έχει την ικανότητα με το λόγο να πείθει, αυτά θεωρούνται ήδη παρελθόν.
Εδώ λοιπόν θεωρώ κι εγώ και οι συνεργάτες μου στην Ικαριακή Ραδιοφωνία, αλλά πιστεύω και συνδιοργανωτές μας στον «Ιωάννη Μελά» αλλά και στους αθλητικούς συλλόγους και στον Δήμο, ότι έγινε μια ουσιαστική αρχή σ’ αυτό το θέμα που πρέπει να έχει και συνέχεια. Ο Ιαβέρης μας έχει στείλει πολλά DVD, αλλά και η Ικαριακή Ραδιοφωνία φτιάχνει ήδη δικά της DVD, από τις ομιλίες του Ιαβέρη στο νησί, που ευνόητο είναι ότι όποιος τα θέλει θα τα προμηθεύεται δωρεάν. Επίσης εμείς εδώ στην Ικαριακή Ραδιοφωνία κάνουμε μια πρόταση στον Σύλλογο των εκπαιδευτικών της Δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, στον Δήμο, αλλά αν θέλει και η Αστυνομία, πρώτα οι εκπαιδευτικοί να προμηθευτούν τα DVD και να κάνουν προβολή ανα τάξη και στο τέλος να ζητήσουν από τα παιδιά να τους γράψουν τις απόψεις τους ή τις προτάσεις τους για το θέμα. Αργότερα να γίνουν σε συνεργασία με το Δήμο και την Αστυνομία (αν θέλει) ομιλίες – παρουσιάσεις στα Πολιτιστικά Κέντρα των χωριών, γιατί πρέπει και οι μεγάλοι να μάθουν να κυκλοφορούν σωστά, αλλά και τα παιδιά να ξέρουν ότι τα μέτρα προστασίας και οι άδειες ικανότητας οδηγού δεν πρέπει να λαμβάνονται σαν αστυνομικό μέτρο και μόνο, αλλά σαν μέτρο προστασίας ότι πολυτιμότερου έχουν, της ίδιας τους της ζωής.
Τελειώνοντας θέλω να πώ κάτι που μου έλεγε ο Ιαβέρης στο ταξίδι της επιστροφής… «έχετε μια πολύ καλή ομάδα να κινήσει το θέμα, κάντε το πράξη». Ένα μεγάλο ευχαριστώ λοιπόν θα δώσω στους «συντελεστές» αυτής της διημερίδας ονομαστικά, το αξίζουν άλλωστε. Στη Πρόεδρο του Πολιτιστικού Συλλόγου «Ιωάννης Μελάς» κα Μαρία Κυπραίου, στη «ψυχή και ακούραστη αθλήτρια» της εκδήλωσης κα Μακή Κουμιώτη, στην οικογένεια Λουκά, που τους ευχαριστούμε για τη φιλοξενία, σε όλες τις κυρίες του συλλόγου «Ιωάννης Μελλάς» στο πρακτορείο του κου Μύτικα για την προσφορά του αυτοκινήτου για τις μετακινήσεις μας, στον φίλο Κώστα Τσουρή για τα ωραία γεύματα στο εστιατόριο του, καθώς επίσης και στους εκπαιδευτικούς, Διευθυντές, πέρα απο την κα Κυπραίου, κο Μαυρίδη, κο Λιγνό, κα Μπουλούμπαση, κα Δουρή, κα Βιτσαρά και όλους τους καθηγητές που βοήθησαν, που ας με συγχωρήσουν, ξεχνώ τα ονόματα τους. Επίσης το Δήμο Ικαρίας που μας βοήθησε στην βραδυνή εκδήλωση του Αγίου Κηρύκου, όπως και τον Γιώργο Καττέ από τον Διαγόρα που μας βοήθησε στην βραδυνή εκδήλωση στις Ράχες. Πέρα από τους συνεργάτες μας της Ικαριακής Ραδιοφωνίας, Δημήτρη, Κλεοπάτρα – Ιωάννα, Χρήστο, Γιώργο, Νίκο, Αγγέλα θα κάνω μια ειδική αναφορά σ’ έναν άνθρωπο, που μπορεί να μην του αρέσει αυτό, αλλά εγώ θα πώ ότι δεν τον γνώριζα πρίν, και όταν είδα τι σημαίνει ο ακούραστος άνθρωπος, ο φιλόξενος οικοδεσπότης, ο χαμογελαστός «γαμπρός» αλλά πέρα για πέρα Ικαριώτης με το χιούμορ του, τα πειράγματα του, την συνεχή ετοιμότητα μην τυχόν και ο επίσημος επισκέπτης μας ή εμείς θέλουμε κάτι, να το κάνει αμέσως, του αξίζουν θερμά συγχαρητήρια και πολλά – πολλά ευχαριστώ. Σ’ ευχαριστούμε για όλα Χρήστο Λιόλιο!!!
Σωτήρης Πολίτης
