Λάβαμε μια πολύ ενδιαφέρουσα επιστολή δύο Γερμανών φίλων της Ικαρίας που επισκέφτηκαν το νησί μας, προς τον Δήμαρχο Ικαρίας και σημειώνει μερικά πολύ απλά και μαζί πολύ σοβαρά ζητήματα.
Παραθέτουμε αυτούσια την επιστολή όπως επίσης και την μετάφραση στα Ελληνικά ακριβώς απο κάτω.
Brigitte Simon-Enderl and Diet Simon
Hamburg Germany
13 July 2016
To the Mayor and Councillors of the Municipality of Ikaria
Some suggestions for improvement
Dear Mr Stylianos Stamoulos,
Dear Councillors,
At 76 and 67 we are prone to many of the aches and pains afflicting people of our age. So one of our main reasons for choosing fabulous Ikaria for our 25-day vacation in south and north in June this year were the marine radioactive mineral springs. We imagine this also to be a strong attraction to others, young and old, making the springs a major tourist attraction.
We regularly enjoyed the little natural bath near the Agia Kiriaki chapel close to the airport. Though rocky and a bit rough it is still comfortably accessible.
We also frequented the two excellent bath houses in Therma. But they present one difficulty for any user not accommodated in that village. A complete course of hammam and jacuzzi in the house built around the cave is very exhausting and we were told that doctors advise users to sleep or at least rest for a couple of hours afterwards. Hard to do if you’re not based in Therma.
Our suggestion is to refurbish the upper storey of the “cave house” as a resting room with deck chair or similar furniture, perhaps also with rentable towels, bathrobes or blankets. It would add enormously to the attraction. We imagine EU development funding would be available for such a project.
We understand that the most powerful Ikarian health spring is the one at Lefkada, but foreign visitors and locals advised us against trying to go there because access is difficult, even dangerous. Surely a safe concrete or sturdy timber path could solve that problem? There is likely to be EU funding available for that as well.
Three things disappointed us about Ikaria.
– That there is no legal nudist beach and apparently great resistance to declaring one. How petty in a nation whose ancestors celebrated the beauty of the human body in their everyday life and in some of the greatest works of art ever created. Surely setting aside some small spots for nudity wouldn’t subvert Ikarian morality?
– That there was no public bus service when we were there in June and we’re told there’s not likely to be one any time soon. Bad for non-driving tourists on the one hand, and we wonder how the old folks in the remote villages cope when they need to go somewhere. It’s the first place in Greece we’ve been to that doesn’t have public buses.
– The awful eyesore of rusting car and other machinery wreckage littered throughout the island. Surely there’s money to be made in retrieving the metal scrap?
To close, a huge compliment. In the 40 years we have been coming to Greece on and off, the cleanest beach we experienced is at Faros. We hear that’s due to strong local volunteering. Way to go!
We will be back!
Best regards,
Brigitte Simon-Enderl Diet Simon
Προς τον Δήμαρχο και το Δ.Σ. του Δήμου Ικαρίας
Μερικές προτάσεις για βελτίωση
Αγαπητέ κύριε Στυλιανέ Σταμούλο,
Αγαπητοί σύμβουλοι,
Στα 76 και 67 αντίστοιχα είμαστε επιρρεπείς σε πολλούς πόνους που ταλαιπωρούν αρκετούς συνομήλικους μας. Έτσι, ένας από τους βασικούς λόγους που επιλέξαμε τη θρυλική Ικαρία για 25 μέρες διακοπών νότια και βόρεια φέτος τον Ιούνη ήταν οι θαλάσσιες ραδιενεργές ορυκτές πηγές της. Φανταζόμαστε πως οι ίδιοι λόγοι πρέπει να προσελκύουν κι άλλους, νέους και γέρους, ώστε οι πηγές να αποτελούν μεγάλη τουριστική ατραξιόν.
Απολαύσαμε τα τακτικά φυσικά μας μπάνια δίπλα στην εκκλησία της Αγίας Κυριακής, κοντά στο αεροδρόμιο. Αν και ο δρόμος είναι ανώμαλος και βραχώδης, η πρόσβαση είναι σχετικά άνετη.
Συχνάζαμε επίσης σε δυο εξαίρετα λουτρά στα Θέρμα. Αλλά παρουσίαζαν μια δυσκολία για όποιον δεν έμενε στο χωριό. Μια πλήρης συνεδρία Χαμάμ και Τζακούζι στο λουτρό που έχει χτιστεί γύρω από τη σπηλιά είναι πολύ κουραστική και πληροφορηθήκαμε ότι οι γιατροί συμβουλεύουν τους χρήστες να κοιμηθούν ή τουλάχιστον να ξεκουραστούν για δυο ώρες μετά τη συνεδρία. Κάτι που είναι δύσκολο να γίνει αν δεν μένεις στα Θέρμα.
Η πρότασή μας είναι να ανακαινιστεί ο επάνω όροφος της “σπηλιάς” ως δωμάτιο ανάπαυσης με ξαπλώστρες ή άλλα παρόμοια έπιπλα, ίσως και ενοικιαζόμενες πετσέτες, μπουρνούζια ή κουβέρτες. Θα βοηθούσε απίστευτα στην απήχηση της ατραξιόν. Φανταζόμαστε πως η χρηματοδότηση ανάπτυξης της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα ήταν διαθέσιμη για μια τέτοια εργασία.
Καταλαβαίνουμε πως η πιο δυνατή πηγή στην Ικαρία είναι αυτή στη Λευκάδα, αλλά οι ξένοι επισκέπτες και οι ντόπιοι μας συμβούλεψαν να μην προσπαθήσουμε να πάμε εκεί γιατί η πρόσβαση είναι δύσκολη, ακόμα και επικίνδυνη. Σίγουρα ένα ασφαλές μονοπάτι από μπετόν ή ανθεκτικό ξύλο θα έλυνε το πρόβλημα; Πρέπει να υπάρχει διαθέσιμη χρηματοδότηση από την Ευρωπαϊκή Ένωση και γι αυτό.
Τρία πράγματα μας απογοήτευσαν στην Ικαρία
– Δεν υπάρχει νόμιμη παραλία γυμνιστών και προφανώς υπάρχει μεγάλη αντίσταση να δηλωθεί κάποια. Πόσο μικροπρεπές είναι αυτό σε ένα έθνος που οι πρόγονοι του τιμούσαν την ομορφιά του ανθρώπινου σώματος στην καθημερινή τους ζωή και σε μερικά από τα καλύτερα έργα τέχνης που έχουν ποτέ δημιουργηθεί. Το να αφήσετε κάποιες μικρές περιοχές για τους γυμνιστές σίγουρα δεν θα υπονομεύσει την Ικαριώτικη ηθική.
– Δεν υπήρχε δημόσιο λεωφορείο κατά την επίσκεψή μας τον Ιούνιο και μας είπαν ότι πιθανόν να μην υπάρξει κάποιο σύντομα. Είναι κακό αφενός για όσους τουρίστες δεν οδηγούν, αφετέρου αναρωτιόμαστε πως οι ηλικιωμένοι ντόπιοι στα απομακρυσμένα χωριά τα καταφέρνουν όταν χρειάζεται να πάνε κάπου. Είναι το πρώτο μέρος που έχουμε επισκεφθεί στην Ελλάδα που δεν έχει δημόσια λεωφορεία.
– Το φοβερά αντιαισθητικό θέαμα των σκουριασμένων αυτοκινήτων και απομειναριών μηχανών πεταμένα παντού στο νησί. Σίγουρα πρέπει να υπάρχουν λεφτά για την ανάκτηση των παλιοσίδερων;
Κλείνοντας, ένα μεγάλο κομπλιμέντο. Στα 40 χρόνια που ερχόμαστε στην Ελλάδα, η πιο καθαρή παραλία που έχουμε πάει είναι αυτή στο Φάρο. Μάθαμε ότι αυτό οφείλεται στον εθελοντισμό των ντόπιων. Συγχαρητήρια!
Θα επιστρέψουμε!
Με εκτίμηση,
Brigitte Simon–Enderl Diet Simon
Μετάφραση – Μαρία Πολίτη
