Τα νησιά της αυτάρκειας, η Ικαρία και οι Φούρνοι, μας προσκάλεσαν να γνωρίσουμε τις ομορφιές, τις γεύσεις, τα αρώματα, τα θαυματουργά νερά τους, τα αρώματα της άγριας βλάστησης και τον τρόπο ζωής τους. Ο χρόνος μετρά με την καρδιά στην Ικαρία, στο ορεινό νησί με τα ποτάμια, τα φαράγγια, την οργιώδη βλάστηση και την ηθελημένη αυτάρκεια, που εξασφαλίζει το πρώτο σκαλί στην ανεξαρτησία. Τα πρώτα βήματά μας πάνω στο 
νησί μάς αποκαλύπτουν μια «μεσογειακή ζούγκλα»: Πλατάνια, πευκοδάση, αρώματα λουλουδιών και ενδημικών φυτών –που δεν ξέρεις ποιο να πρωτοθαυμάσεις– νερά, νερά, νερά, που καταλήγουν με μαγικό τρόπο στη θάλασσα. Ο αέρας σε τυλίγει με ευωδιές από θυμάρι, θρούμπι, μάραθο, ρίγανη κι άγρια λεβάντα. Την ξενάγησή μας αναλαμβάνει ο Λευτέρης, μιλώντας μας για τις ιδιαιτερότητες που επέβαλε η προσπάθεια επιβίωσης και ο ορεινός όγκος του δύσβατου Αθέρα, κάνοντας τους κατοίκους αγρότες οι οποίοι ζούσαν σε αραιοκατοικημένους, «αόρατους» οικισμούς για το φόβο των επιδρομέων.
Επιβίωση με λιτότητα
Η ζωή αναπτύσσεται μέσα σε απομόνωση με την πολυδραστηριότητα κάθε νοικοκυριού που καλλιεργεί, χτίζει και εκτρέφει τα λίγα ζωντανά του. Τόσο όσο χρειάζεται ώστε να επιβιώσει: «Σπίτι όσο να χωρείς, ορίζοντα όσο θωρείς». Σοφή κουβέντα. Το εδεσματολόγιο της παράδοσης (σουφικό, μαγειριό, μαραθόπιτες κ.ά.) στηρίζεται στα εποχικά κηπευτικά, τα όσπρια και τα χόρτα, αλλά και στα αμύγδαλα, τα καΐσια, τα καρύδια, τα κάστανα, τα σύκα. Κι από τις γεύσεις της φρεσκάδας και τα δάση, η διαδρομή απολήγει στις παραλίες του Αρμενιστή, τη Μεσαχτή και στον Να, με το υπέροχο ηλιοβασίλεμα να σε καθηλώνει. Η επομένη μέρα περιλαμβάνει επίσκεψη στα οινοποιεία του Αφιανέ και του Καρίμαλη. Αμφότεροι συνεχίζουν με επιτυχία την καλλιέργεια του ικαριώτικου αμπελώνα τα κρασιά του οποίου –σε συνδυασμό με τα άπειρα πανηγύρια και την ανάλαφρη αντίληψη– λέγεται πως χαρίζουν μακροζωία. Ισως να είναι και τα ραδιούχα νερά των αλιπηγών της ευεξίας και της θεραπείας, ίσως η διατροφή, το τοπίο, η ελεύθερη ψυχή…
Στα Ελληνικά φιορδ
Η «Παναγία Θεοτόκος» μας περνά στη φιλόξενη συστάδα των Κορασίων Νήσων ή Φούρνων. Απίστευτα για ελληνικό τοπίο φιορδ, σαν δαντέλα, νησάκια γεμάτα ευωδιές, θαλασσινούς θησαυρούς, μαγεία και θετική αύρα. Εδώ ξεναγός μας είναι ο Μάνος και ο Κουστό… Σκύλος αναρριχητής και δεινός κολυμβητής. Η ανάβαση μας αποκαλύπτει πολλές ομορφιές, η από θαλάσσης βόλτα παραλίες απίστευτες. Φοβερός βιότοπος οι Φούρνοι, φημίζονται για το πολύ ψάρι και τους αστακούς τους. Στο λιμάνι τους γραφικά ταβερνάκια που σερβίρουν σπαρταριστές γεύσεις ένα βήμα από τη θάλασσα έως την κουζίνα. Μια εκπληκτική πλατεία με πλατάνια, στην οποία φτάνεις από έναν δρόμο με μουριές όπου οι φιλόξενοι άνθρωποι σε υποδέχονται στα καφενεία με τοπικές λεμονοπορτοκαλάδες. Κι από εκεί στο σπίτι της Μαρίας για να δοκιμάσουμε κατιμέρια «αφρό», που τυλίγουν την εκπληκτική φρέσκια μυζήθρα του Αυγουστίνου. Φύγαμε με ανάμεικτα συναισθήματα και από τα δύο νησιά, θέλοντας να επιστρέψουμε. Μας έπεισαν η άγρια ομορφιά, η εναλλακτική πρόταση διακοπών και το πάθος δυο νέων ανθρώπων, του Λευτέρη και του Μάνου, που υπεραγαπούν τον τόπο τους και επέλεξαν να ζουν μόνιμα εκεί.
Μέλι υπέροχο και αρωματικό
Κοινό αγαθό και των δύο νησιών το πολύ και καλό, βραβευμένο μέλι. Πευκόμελο, ρεικόμελο, θυμαρίσιο, ανθόμελο και υπέροχο σαν κρέμα «αναματόμελο» δοκιμάσαμε τελετουργικά στον γυναικείο συνεταιρισμό των Ραχών στην Ικαρία. Οι δε Φουρνιώτες είναι εξίσου φημισμένοι μελισσοκόμοι.
Ετσι, ο Μανώλης ο Ντίνος και ο Μιχάλης μας ξενάγησαν στον μελισσότοπό τους, φορώντας μας τον απαραίτητο εξοπλισμό, ενώ ανταποκρίθηκαν στην περιέργειά μας να μάθουμε τα πάντα για τη διαδικασία παραγωγής από τις κυψέλες μέχρι το βάζο…
