ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΣΧΟΛΕΙΩΝ ΑΙΓΙΝΑΣ
Όπως αναφέρουν οι συντελεστές της: «Με χαρά σας παρουσιάζουμε τη θεατρική παράσταση «Δεν…» που είναι αποτέλεσμα της ομαδικής δουλειάς παιδιών που βρίσκονται σε διάφορες ηλικιακές βαθμίδες, σε σύνθεση και σκηνοθεσία της Λάγιας Μαστρογιαννίδου. Το έργο βασίζεται σε κείμενα των Βασίλη Αλεξάκη, Αζίζ Νεσίν, Νίκου Ναζίρη, Κώστα Μουρσελά, Χρύσας Σπηλιώτη, Ρομπέρτο Ατάυντε, Γιάννη Στίγκα, Κικής Δημουλά και Εντουάρντο Γκαλεάνο.
Λίγα λόγια για τη φετινή μας δουλειά
Η φετινή μας προσπάθεια, προέκυψε μέσα από διαφορετικές διαδικασίες απ’ αυτές που είχαμε συνηθίσει να ακολουθούμε. Είχαμε δυο χρόνια να ανεβάσουμε παράσταση. Δυο χρόνια που εστιάσαμε στο εργαστήρι, προσπαθώντας να προσεγγίσουμε το θέατρο και τον εαυτό μας μέσα από άλλους δρόμους κι όχι από την πεπατημένη μιας παράστασης.
Μέσα από αυτοσχεδιαστικές ασκήσεις, κείμενα που μας προβλημάτισαν και κουβεντιάσαμε, προσπάθειες να αγγίξουμε και να επικοινωνήσουμε τα συναισθήματά μας και την αλήθεια μας, άρχισαν να ξεπηδούν και να παίρνουν μορφή οι ανάγκες μας. Ξεκαθαρίζαμε σιγά σιγά τι θέλουμε να αναδυθεί μέσα από τη φετινή μας προσπάθεια.
Τι μας τρώει, τι μας θλίβει, τι ονειρευόμαστε και με ποιους τρόπους θα το μοιραστούμε με τον κόσμο.Το κείμενο της παράστασης προέκυψε μέσα από τη δουλειά μας, βάζοντας, βγάζοντας, δοκιμάζοντας, απορρίπτοντας, καταλήγοντας σ’ αυτά που μας δονούν και μας απασχολούν εντονότερα. Απ’ όλο αυτό το ταξίδι, βγήκε μια σύνθεση θεατρικών κειμένων, ποίησης, σκέψεων και σκηνές ηχηρής σιωπής, που προέκυψαν από όλη μας την πορεία.
Έχουμε σήμερα τη χαρά να μοιραστούμε μαζί σας τις αγωνίες μας, τις απογοητεύσεις μας, τους φόβους μας, αλλά και την καθαρή ματιά, την ελπίδα για καλύτερη ζωή, την πίστη στη δύναμή μας, την αγάπη που μας ενώνει. Όλα αυτά τα θαύματα που αποκαλύπτονται όταν πιστεύουμε στον άνθρωπο και στην ομορφιά των αληθινών ανθρώπινων σχέσεων και αξιών!».
Με μεγάλη αγάπη φιλοξενήθηκε η Θεατρική ομάδα της Λάγιας Μαστρογιαννίδου, από την δικιά μας Θεατρική ομάδα DUENDE.
Μια σχέση χρόνων ενώνει αυτές τις δύο ομάδες, αφού η κα Λάγια ήταν αυτή που “έστησε” την δικιά θεατρική ομάδα DUENDE.
Το “Δεν” που παρακολουθήσαμε την προηγούμενη εβδομάδα, ήταν πραγματικά μια ξεχωριστή παράσταση. Με…κομμένη την ανάσα, απόλυτη σιωπή και καθηλωμένοι στις θέσεις μας κι εγώ και πολλοί απ’ όσους θεατές παρευρεθήκανε εκείνη την νύχτα στο θεατράκι των Μανδριών, παρακολουθούσαν αυτήν την υπέροχη παράσταση. Αλλά και μετά το τέλος της παράστασης δεν σηκώνονταν από τις θέσεις τους, σαν να μην ήθελαν να τελειώσει όλη αυτή η μαγεία.
Όλο αυτό που ήταν τόσο μεγάλο, όχι από πλευράς χρόνου (δεν ήταν παραπάνω από μιάμιση ώρα παράστασης), αλλά γιατί ήταν απεριόριστα αυτά που σε έκανε να νιώσεις, να ονειρευτείς, να σκεφτείς και να προβληματιστείς. Η καθημερινότητα που αρνείσαι να την δεις κατάματα. Δεν θες, δεν μπορείς, δεν…., δεν….
Μια καταπληκτική δουλειά που δεν έχω λόγια να περιγράψω, ούτε τη Λάγια, ούτε τους συνεργάτες της, αλλά δεν έχω λόγια να περιγράψω για τη δουλειά, το ταλέντο και το πείσμα των παιδιών…..παιδιών κάθε ηλικίας. Ως εφήβους που δεν θα ξεχάσω όχι τα λόγια τους, αλλά τα μάτια τους και την έκφραση του σώματος τους, σε όλη τη διάρκεια της παράστασης. Ένταση και τρελό πάθος γι αυτό που κάνουν, γι αυτό που παρουσιάζουν, γι αυτό που λέγεται “Θέατρο”
Για φινάλε μια μεγάλη ομαδική αγκαλιά, δάκρυα στα μάτια, συγκίνηση και ευχαρίστηση μαζί…. Όλα αυτά είναι το θέατρο και τίποτα άλλο…
Όλα αυτά που τα ζήσαμε έντονα εκείνο το βράδυ….. Ευχαριστούμε πολύ Λάγια, ευχαριστούμε πολύ Βασίλη (φετινός σκηνοθέτης της DUENDE).
Ευχαριστούμε όλους όσους παλεύουν για να κρατηθεί ο πολιτισμός μας, ιδίως στο νησί μας, στα νησιά μας, που το έχουν τόσο ανάγκη.
Για την Ικαριακή Ραδιοφωνία
Κείμενο & φωτογραφίες
Βάσω Τσούνου
