Είναι γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια, γίνεται αρκετός λόγος από τα ΜΜΕ (ελληνικά και διεθνή) για τα θέματα της ποιότητας ζωής και ανάμεσά τους για τη μακροζωία στην Ικαρία, τις διατροφικές συνήθειες, κλπ
Με μια πρώτη ματιά, αυτό είναι απολύτως φυσιολογικό. Ποιός δεν θα ήθελε να βελτιώσει την ποιότητα της ζωής του, «ανακαλύπτωντας» απλά καθημερινά πράγματα, που οι ρυθμοί της ζωής μας έχουν κάνει να τα βάλουμε στο περιθώριο. Μέχρι εδώ κανένα πρόβλημα.
Την ίδια ώρα, μια πιο διεισδυτική ματιά στα ενδότερα των εγχώριων ΜΜΕ, θα διέκρινε και περιπτώσεις, που σε άλλες εποχές θα ήταν έκπληξη να ασχολούνται με τέτοιες θεματολογίες και που το παρόν τους στην πιάτσα της ενημέρωσης, καθόλου δεν ταιριάζει, με τις θεματικές που άπτονται του ικαριακού προτύπου ζωής και συμπεριφοράς.
Είναι βέβαιο, ότι για ορισμένους, η αξιοποίηση της ικαριακής προέλευσης θεματολογίας για την ποιότητα ζωής, εντάσσεται στην (γνωστή στο εσωτερικό των ΜΜΕ) κυβερνητική γραμμή για «ανακάλυψη», των λεγόμενων «θετικών ειδήσεων», για να κρυφτεί η ασχήμια των μνημονίων, ο κοινωνικός όλεθρος των περικοπών σε υγεία-παιδεία, κλπ
Πχ η είδηση ότι με πρωθυπουργική παρέμβαση μαθητής πάει στη Γερμανία για να χειρουργηθεί, την ίδια ώρα που οι περικοπές διαλύουν το δημόσιο σύστημα Υγείας.
Για να διασκεδαστούν, από τις πολιτικές λιτότητας, έως τα διατροφικά σκάνδαλα με την αλογοφαγία και τις λιποθυμιές μαθητών από τον υποσιτισμό, από τα σκουπίδια στις λαϊκές αγορές, που γίνονται πεδίο αναζήτησης τροφής από συνταξιούχους, έως τις διανομές τροφίμων και τα συσσίτια, από δήμους, εκκλησίες, κλπ
Αρκεί να θυμηθούμε ότι:
"Αυτοί που αρπάζουν το φαί απ’ το τραπέζι, κηρύχνουν τη λιτότητα.
Αυτοί που παίρνουν όλα τα δοσίματα ζητάνε θυσίες.
Οι χορτάτοι μιλάν στους πεινασμένους
για τις μεγάλες εποχές που θα ’ρθουν".
Μπέρτολτ Μπρεχτ
Πρόκειται για επαναφορά της αντίληψης για «το λιτοδίαιτον του Έλληνος», «ψωμί-ελιά και Κώτσο (τώρα ΕΕ) βασιλιά», που προσπαθεί να βρει τρόπο για να γίνει πιο εύπεπτη, μέσα από τους επικοινωνιακούς συμβούλους των πολιτικών επιτελείων. Για επικοινωνιακή πολιτική «συμφιλίωσης με τη φτώχεια».
Δεν ξεχνάμε, ότι το ίδιο το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης, με φετφά του, δεν επιτρέπει τη μετάδοση εικόνων ακραίας φτώχειας και διάλυσης του κοινωνικού ιστού, δηλαδή αν δεν μας αρέσει η πραγματικότητα, απλώς την κάνουμε γαργάρα.
Μόνο που όταν ανοίγει κανείς τέτοια θέματα, επιχειρώντας να εντάξει την Ικαρία στο σχεδιασμό του, σύντομα θα ανακαλύψει ότι εκτός από τις διατροφικές συνήθειες, το ράδιο, το φλισκούνι, το υψόμετρο, τα πετρώματα και ξέρω εγώ τί άλλο, θα βρεθεί μπροστά σε ιστορίες αλληλεγγύης, συλλογικότητας και κυρίως σε δράσεις, που μπορούν εύκολα να ακυρώσουν τη χρήση τέτοιων παραδειγμάτων για «αλλότριους» επικοινωνιακούς σκοπούς.
Οι κινητοποιήσεις για το νοσοκομείο ταυτόχρονα σε Αθήνα και Ικαρία, είναι ένα πρόσφατο χαρακτηριστικό παράδειγμα, προς τους όψιμους Κολόμβους, που αντί για την Αμερική, ανακάλυψαν την ικαριακή διατροφή για να πουλήσουν θετικές ειδήσεις , σαν επικοινωνιακό φερετζέ της τρόικας εσωτερικού.
Αλήθεια, οι κινητοποιήσεις αυτές βρήκαν ανάλογη υποδοχή δημοσιότητας με αυτές που σχετίζονται με θέματα διατροφής και μακροζωίας στο νησί ?
