Το μεταναστευτικό –προσφυγικό πρόβλημα έχει γίνει το τελευταίο διάστημα το επίμαχο θέμα της κυβερνητικής αντιπαράθεσης με τις τοπικές κοινωνίες των ακριτικών νησιών του Ανατολικού Αιγαίου και την Τοπική τους Αυτοδιοίκηση. Κύριο αίτημα των κατοίκων των νησιών Λέσβου, Χίου, Σάμου και Κω είναι η άμεση αποσυμφόρηση από τον συνεχώς αυξανόμενο αριθμό μεταναστών που συγκεντρώνεται εκεί. Έντονες είναι οι αντιδράσεις στα σχέδια της κυβέρνησης για δημιουργία επιπλέον κλειστών κέντρων κράτησης ˖ για την καθυστέρηση των διαδικασιών ταυτοποίησης εξαιτίας των υποστελεχωμένων υπηρεσιών˖ τις απάνθρωπες κι εξαθλιωμένες συνθήκες στις υφιστάμενες δομές που πυροδοτούν την δυσαρέσκεια θέτοντας σε κίνδυνο την κοινωνική ασφάλεια˖ την ανεξέλεγκτη δράση των διαφόρων ΜΚΟ που εμφανώς έχουν υποκαταστήσει το ρόλο του κράτους σε διάφορους τομείς. Στο πλευρό των κατοίκων είναι και η Εκκλησία. Επίσης, η Τοπική Αυτοδιοίκηση, στα περισσότερα νησιά, έχει πάρει θέση υπέρ των αιτημάτων της τοπικής κοινωνίας. Αλλά και η Περιφέρεια Βορείου Αιγαίου υποστηρίζει τα περισσότερα από τα αιτήματα αυτά.
Απέναντι τους στέκεται η κυβέρνηση, που δια στόματος Μουζάλα κατηγορεί την τοπική κοινωνία ότι δεν βοηθάει στην εξομάλυνση της κατάστασης ˖ που επιβάλει –ακόμη και χωρίς τη συναίνεση της Δημοτικής Αρχής- τη δημιουργία κλειστών κέντρων κράτησης ˖ που ομολογεί ότι δεν μπορούν ν΄ απομακρυνθούν μαζικά από τα νησιά οι μετανάστες, γιατί δεν το επιτρέπει η Συμφωνία ΕΕ –Τουρκίας κι ότι η αθέτησή της από ελληνικής πλευράς επιτρέπει στην Τουρκία του Ερντογάν να πραγματοποιήσει την απειλή της για αποστολή 3 εκατομμυρίων.
Η κυβέρνηση λοιπόν ομολογεί ότι υποτασσόμενη στις επιταγές της ΕΕ είναι ανοχύρωτη στους εκβιασμούς της Τουρκίας. Εκβιασμοί που καταδεικνύουν ότι η Τουρκία δεν έχει πρόβλημα να χρησιμοποιήσει τους ομήρους των δουλεμπορικών δικτύων ως όπλο της αναθεωρητικής, επεκτατικής πολιτικής της. Εξάλλου, τα ανθρώπινα δικαιώματα στη χώρα αυτή δεν έχουν καμία σημασία, όπως επανειλημμένως έχει αποδείξει στη Διεθνή κοινότητα: διώκοντας και συλλαμβάνοντας πολίτες για τις πολιτικές τους πεποιθήσεις, περιορίζοντας την ελευθερία τύπου, θυσιάζοντας παιδιά στο δουλεμπορικό δίκτυο των ανθρώπινων οργάνων, βομβαρδίζοντας περιοχές της επικράτειας της, επιχειρώντας πολεμικά σε γείτονες χώρες , ελέγχοντας τις προσφυγικές ροές προς το Αιγαίο.
Ο ενδοτισμός της κυβέρνησης και η πολιτική συνόρων ανοιχτών στις εισροές και κλειστών στις εκροές έχουν ως αποτέλεσμα :
α) τον έλεγχο των ροών από την Τουρκία,
β) τον απροσδιόριστο αριθμό των παράτυπα εισερχομένων στα νησιά ,
γ) τον απροσδιόριστο χρόνο διαμονής τους και τον εγκλωβισμό τους σε μια χώρα που δεν ήταν αρχική επιλογή τους,
δ) τον ετερόκλιτο συγχρωτισμό τους,
ε) τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης τους.
Ο συνδυασμός αυτών των παραγόντων, αποτελεί ένα εκρηκτικό μίγμα απειλώντας την κοινωνική και εθνική ασφάλεια. Στα νησιά έχει διαμορφωθεί μια εκρηκτική κατάσταση εύκολα εκμεταλλεύσιμη και χειραγωγίσιμη προς ακραίες εκδηλώσεις, θέτοντας σε κίνδυνο την εδαφική ακεραιότητα της Ελλάδας και την εθνική κυριότητα των ακριτικών νησιών.
Όπως βεβαιώνουν κυβερνητικά στελέχη, επίσημη πολιτική της Κυβέρνησης για το μεταναστευτικό –προσφυγικό είναι η συμφωνία ΕΕ –Τουρκίας. Η αρχική σύμβαση υπογράφτηκε το 2014, και στο πλαίσιο που αυτή όριζε και προκειμένου να επισπευθούν οι επανεισδοχές, υπογράφτηκαν στις 18 Μαρτίου 2016 συμφωνημένες δράσεις για την καταπολέμηση της παράνομης διακίνησης μεταναστών μεταξύ ΕΕ -Τουρκίας. Γι’ αυτήν την πρόσφατη συμφωνία γίνεται πολύ λόγος το τελευταίο διάστημα, κι έχει αναχθεί σε μείζον ζήτημα, προκαλώντας ποικίλες ερμηνείες, σχετικά με το αν επιτρέπει ή όχι μετεγκατάσταση μεταναστών από τα νησιά. Δεν αναφέρει όμως η κυβέρνηση, αλλά ούτε κανένας άλλος, ότι η συμφωνία ρητά κι απεριόριστα προβλέπει ότι «όλοι οι νέοι παράτυποι μετανάστες που φθάνουν στα ελληνικά νησιά μέσω Τουρκίας από τις 20 Μαρτίου 2016 και έπειτα θα επιστρέφονται σε αυτήν». Μια σαφέστατη πρόβλεψη που στην πράξη δεν εφαρμόζεται, αλλά κανένας δεν το καταγγέλλει.
Αυτό που επίσης δεν τονίζεται είναι ότι στη διαμόρφωση της εν λόγω συμφωνίας η Ελλάδα δεν συμμετείχε αλλά κλήθηκε να την υπογράψει εκ των υστέρων. Ότι η συμφωνία αυτή, με όσα προβλέπει για την μετεγκατάσταση Σύρων προσφύγων, αντίκειται στο Διεθνές Δίκαιο, όπως αυτό έχει διαμορφωθεί από τη Σύμβαση της Γενεύης (1951) και το πρωτόκολλο της Νέας Υόρκης (1967). Ότι η συμφωνία αυτή, χαιρετίζοντας την επιχειρησιακή παραχώρηση του Αιγαίου στο ΝΑΤΟ και προβλέποντας την παρουσία Τούρκων αξιωματικών στα ελληνικά νησιά, δεν αναγνωρίζει την εθνική κυριαρχία της Ελλάδας. Ότι η συμφωνία αυτή μέχρι σήμερα έχει εφαρμοστεί από κάθε συμβαλλόμενο κατά το δοκούν και συμφέρον του. Ότι η εν λόγω συμφωνία, αναφέροντας ρητά ότι στόχος είναι να σταματήσει η παράτυπη μετανάστευση από την Τουρκία προς την ΕΕ, ή έστω να μειωθεί σημαντικά, εξασφαλίζει στην πράξη τα συμφέροντα των συμβαλλόμενων:
α) του σκληρού πυρήνα της ΕΕ, που προσπαθεί να αναχαιτίσει τα μεταναστευτικά κύματα και να τα περιορίσει στην περιφέρειά της, περιορίζοντας τη δυνατότητα εγκατάστασης προσφύγων με νόμιμες διατυπώσεις, και
β) τα συμφέροντα της Τουρκίας που επιδιώκει επίσπευση της κατάργησης της βίζας εντός ΕΕ για τους πολίτες της και χρηματοδότηση για την αντιμετώπιση του μεταναστευτικού –προσφυγικού προβλήματος στη χώρα της. Δεν αναφέρεται επίσης ότι στις γενεσιουργές αιτίες του προβλήματος αυτού συμπεριλαμβάνονται τόσο ο σκληρός πυρήνας της ΕΕ όσο και η Τουρκία, καθώς εμπλέκονται ενεργά σε πολεμικές επιχειρήσεις στη Μέση Ανατολή.
Η Ελληνική κυβέρνηση με την συμφωνία αυτή αποσπά μόνο τη δέσμευση της Τουρκίας ότι θα περιορίσει τις μεταναστευτικές –προσφυγικές ροές προς το Αιγαίο και την συναίνεση της για επιστροφή παράτυπων μεταναστών στην Τουρκία. Η τελευταία, ωστόσο, καμιά πρακτική αξία δεν έχει, καθώς εδώ και οκτώ μήνες δεν έχει εφαρμοστεί από τον φόβο του ωμού εκβιασμού ότι η Τουρκία θα στείλει περισσότερους από όσους θα δεχτεί. Η Ελληνική κυβέρνηση, λοιπόν, στην πράξη αποδέχεται τον εγκλωβισμό στα ακριτικά νησιά, μεγάλου αριθμού μεταναστών, και δη όσων δεν δικαιούνται ή δεν αιτούνται να λάβουν καθεστώς διεθνούς προστασίας. Συνεπώς, με την εν λόγω συμφωνία, η Ελλάδα έχει μετατραπεί σε δεσμοφύλακα της ΕΕ και σε αποθήκη ανθρώπινων ψυχών.
Κατά τις επιταγές της ΕΕ εγκλωβίζονται εδώ θύματα εχθροπραξιών, όπου εμπλέκονται οι συμβαλλόμενοι της συμφωνίας, και μετανάστες από χώρες που υφίστανται οικονομικό πόλεμο, όπως και η Ελλάδα. Στις ίδιες επιταγές, ως αποτέλεσμα των μνημονιακών πολιτικών, που εφαρμόζονται από το 2010 ως σήμερα στη χώρα μας, οφείλεται ο οικονομικός στραγγαλισμός της Ελλάδας, η καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των πολιτών της, η παραχώρηση της εθνικής της κυριαρχίας σε υπερεθνικούς στρατιωτικούς και αστυνομικούς μηχανισμούς (Fronetx, NATO, ευρωστρατός) . Τα ίδια συμφέροντα που έχουν υποδουλώσει οικονομικά τη χώρα μας, επιβάλλουν τους πολέμους,, μετατρέπουν εκατομμύρια ανθρώπων σε πρόσφυγες ή μετανάστες, τους καθιστούν ομήρους παγκόσμιων δουλεμπορικών κυκλωμάτων, τους χειρίζονται ως όπλο εδαφικών ανακατατάξεων και αναθεώρησης συνόρων.
Μικρή σημασία έχει για τους εταίρους μας αν σε κάποιες μικροσκοπικές κουκίδες του χάρτη στο Αιγαίο απειλείται η κοινωνική ασφάλεια ή αν διακυβεύεται η εθνική ασφάλεια μιας χώρας που έχει απολέσει την εθνική της κυριαρχία κατά τη συνθήκη της Λισαβόνας. Η Ελλάδα είναι για τις Βρυξέλλες ένα «front line state», δηλαδή χώρος κατάλληλος για τον εγκλωβισμό των μεταναστευτικών –προσφυγικών ροών, το μέτωπο πρώτης γραμμής, η ζώνη ασφαλείας, το ανάχωμα που θα εξασφαλίσει την ασφάλεια της ενδοχώρας στην Ευρώπη. Παράλληλα λειτουργεί και ως χώρος αποθήκευσης σύγχρονων σκλάβων, φτηνής εργατικής δύναμης, ώστε να μπορεί η Ευρώπη να είναι ανταγωνιστική στις παγκόσμιες αγορές. Κι η Ευρώπη έχει ασφαλίσει τα σύνορά της στις μεταναστευτικές ροές. Για τις Βρυξέλλες το Αιγαίον κείται μακράν και δεν υπάρχουν ενδοιασμοί να θυσιαστεί στις αναθεωρητικές βλέψεις του σουλτάνου Ερντογάν αν έτσι προασπίζονται τα συμφέροντα της ΕΕ.
Το ΕΠΑΜ προειδοποιεί : Η εδαφική ακεραιότητα της χώρας βρίσκεται σε άμεση απειλή!
Το πρόβλημα δεν λύνεται εντός της ΕΕ, όταν αυτή έχει συμβάλλει καθοριστικά στη διαμόρφωσή του. Το πρόβλημα δεν λύνεται με κατοχικές κυβερνήσεις που υπηρετούν αυτή την ΕΕ.
Το μεταναστευτικό απαιτεί χειρισμούς κυρίαρχου κράτους σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο. Ο Λαός οφείλει ν΄ αγωνιστεί για την υπεράσπιση της πατρίδας , για την απελευθέρωση της χώρας για την ανάδειξη μιας δημοκρατικής –πατριωτικής κυβέρνησης.
Στο πλάι του λαού οφείλει να σταθεί η Τοπική Αυτοδιοίκηση και να συγκρουστεί ανοιχτά με το κατοχικό καθεστώς που έχει επιβληθεί στη χώρα μας από το 2010 ως σήμερα. Όσο όμως οι ταγοί της Δημοτικής Αρχής παραμένουν στρατευμένοι σε κομματικούς μηχανισμούς που υπηρέτησαν και υπηρετούν αυτό το κατοχικό καθεστώς, οι ρητορικές καταγγελίες είναι έπεα πτερόεντα προς πολιτική κατανάλωση και αποπροσανατολισμό του λαού από το πραγματικό διακύβευμα : την προάσπιση της Πατρίδας και την απελευθέρωση της χώρας.
«Αν λαχταράς την λευτεριά σε ξένους μην ελπίζεις, πάρ’ την ο ίδιος αν μπορείς αλλιώς δεν την αξίζεις.» (Νίκος Καζαντζάκης)
Σάμος, 27 Νοεμβρίου 2016
ΤΟΜΕΑΣ ΕΠΑΜ ΒΟΡΕΙΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ
