Σήμερα ένας συντοπίτης μου έφτασε μέχρι το κατώφλι του σπιτιού μου χρησιμοποιώντας ένα κατά τα άλλα «δημοκρατικό τρόπο» για να μου επιβάλλει «τον ορθό τρόπο σκέψης»κατά αυτόν. Αναρωτιέμαι λοιπόν ποιος ή ποιοι είναι αυτοί που έσπρωξαν αυτό το χέρι και του έδωσαν θάρρος και κουράγιο να έρθει να κάνει κάτι τέτοιο.
Μάλλον αυτοί που αποδομούν το νησί μου συστηματικά εδώ και πολλά χρόνια , που απογυμνώνουν τα βουνά του και μαζί με αυτά την ψυχή του νέο-Ικαριώτη, αποστερώντας του κάθε ψήγμα αξιοπρέπειας , αυτοσεβασμού, φιλοξενίας, ευγένειας, καλών τρόπων συμπεριφοράς ,κουλτούρας, συστατικά που με τόσο κόπο περιφρούρησαν οι παλαιότερες γενιές.
Αυτοί, που αν δεν είσαι μαζί τους, είσαι εχθρός τους.
Αυτοί που φωνάζουν δυνατά για να επιβληθούν , αλλά που οι άμοιροι δεν καταλαβαίνουν ότι κατά βάθος προσπαθούν να πείσουν τους εαυτούς τους.
Αυτοί που σου έκαναν κατήχηση από μωρό παιδί, στερώντας σου το δικαίωμα της ανεξάρτητης σκέψης.
Αυτοί που καταπιέστηκαν ως παιδιά και τώρα προσπαθούν να γυρίσουν αυτήν την καταπίεση στη μικρή μας κοινωνία, εκμεταλλευόμενοι την θέση, την ιδιότητα, και την εξουσία που νομίζουν ότι έχουν.
Αυτοί που αδυνατούν να συλλάβουν και θεωρούν ως υποταγή την έννοια της καλής πρόθεσης ,του διαλόγου, της σύμπραξης και της συνεργασίας για το καλό του μικρού μας τόπου.
Αυτοί που δεν είναι σε θέση να βιώσουν την προσωπική ευτυχία, αφού καθημερινά αποζητούν και τροφοδοτούν την μιζέρια του συστήματος απλά και μόνο για να εξασφαλίσουν τον δικό τους λόγο ύπαρξης.
Αυτοί που αναζητούν μία φωτογραφία, ένα βίντεο, ένα σχόλιο, για να προβάλλουν την όποια μικροπολιτική τους ανοησία.
Αυτοί που εκμεταλλευόμενοι τη γονική σου αδυναμία σε αφήνουν αγράμματο και ανεπάγγελτο για να μπορούν να σε ελέγχουν .
Αυτοί που με θολωμένο μυαλό και χαμηλό νοητικό τα ξέρουν όλα, μαζί και την μία και μοναδική αλήθεια. Οι θιασώτες των δημοκρατικών μας δικαιωμάτων που αντί να βρίσκονται απολογούμενοι για την σημερινή κατάντια του νησιού μας, αυτοπλασσάρονται ως σωτήρες, μοιράζοντας ψηφίσματα και αδυνατώντας για ακόμα μία φορά να αναλάβουν την ευθύνη των πράξεων τους .
Που άραγε τελειώνει το δικό τους δημοκρατικό δικαίωμα και που αρχίζει το δικό μου;
Με αυτό μου το γράμμα θέλω να σου ζητήσω συγνώμη αν συνέβαλλα και εγώ έστω και άθελά μου στη σημερινή σου κατάσταση και να σε ευχαριστήσω από τα βάθη της καρδιάς μου που έστω και χωρίς να το θέλεις, σήμερα, έγινες αρωγός και μου έδωσες την ευκαιρία να κάνω στο παιδί μου το ύψιστο μάθημα που μπορεί να κάνει ένας γονιός. Αυτό της Συγχώρεσης , που αν κάποιοι σου είχαν δώσει απλόχερα πριν από μένα, μπορεί σήμερα να μην έφτανες μέχρι το κατώφλι του σπιτιού μου.
Γι αυτό λοιπόν εγώ σήμερα πιάνω το χέρι σου , το προσκυνώ ,το φιλώ και σε συγχωρώ!
Ζωή Γαγλία
Μαμά και
σύζυγος ενός εκ των Αντιδημάρχων Ικαρίας.
Παρακαλώ αν έχετε την καλοσύνη κοινοποιήστε γιατί πρέπει να φτάσει στον τελικό του αποδέκτη .
Σας ευχαριστώ
