Συμπληρώθηκαν δυο χρόνια από τις 11 Ιανουαρίου 2017, όταν η στέγη του ιστορικού θεάτρου του Αναγνωστηρίου Αγιάσου κατέρρευσε κάτω από το βάρος του συσσωρευμένου χιονιού. Ως συνήθως, πλήθος «λαμπερών» και ηχηρών προσωπικοτήτων, της πολιτικής κυρίως σκηνής, παρήλασαν από την πασαρέλα της καταστροφής. Εξέφρασαν με σπαραξικάρδιο τρόπο την οδύνη τους για το αναπάντεχο χτύπημα της θεομηνίας και μοίρασαν ανέξοδες και μεγαλόστομες υποσχέσεις.
Από τη στιγμή εκείνη άρχισε ένας μαραθώνιος ασίγαστων προσπαθειών εκ μέρους της διοίκησης, πρωτοστατούντος του προέδρου μας Κλεάνθη Κορομηλά, και των στενών φίλων του Ιδρύματος για εξεύρεση άμεσης λύσης. Χτυπήσαμε τις πόρτες του Κράτους, της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, εφοπλιστικών ιδρυμάτων, ιδιωτών με εγνωσμένη οικονομική επιφάνεια, της Ομογένειας του Εξωτερικού, διοργανώθηκαν πλήθος εκδηλώσεων για την οικονομική μας ενίσχυση από αδελφά σωματεία, προσφέρθηκε ανυπολόγιστη εθελοντική εργασία από μέλη και φίλους τους Ιδρύματος, αλλά, παρά τη συγκινητική ανταπόκριση του κόσμου, τα αποτελέσματα ήταν πολύ φτωχά σε σχέση με τις απαιτήσεις του έργου. Μόνη ίσως ελπίδα η ένταξή του σε κάποιο εθνικό ή κοινοτικό χρηματοδοτικό πρόγραμμα. Υποβάλαμε πρόταση στο πρόγραμμα LEADER, έχοντας την προφορική διαβεβαίωση ιθυνόντων για υποστήριξη της προσπάθειας μας, και περιμένουμε εναγωνίως τα αποτελέσματα της αξιολόγησης…
Σήμερα συμπληρώθηκαν δυο χρόνια παρελκυστικής τακτικής, δυο χρόνια στο διάβα των οποίων δεν μπήκε ούτε μια βίδα ούτε μια πέτρα πάνω στην άλλη. Τρίζουν τα κόκαλα του Ηρακλή Νταρέλη, του Μιχαήλου Σουσαμλή, του Πάνου Μπράτσου και όλων των μεγάλων καλφάδων των πολιτιστικού μας οικοδομήματος. Οι αγώνες τους και η τεράστια παρακαταθήκη τους απαιτούν δικαίωση! Η άμεση αποκατάσταση τέτοιων πνευματικών φάρων, που ακτινοβολούν επί αιώνες το ανέσπερο φως της Παιδείας, της Τέχνης και του Πολιτισμού, είναι ηθική υποχρέωση κάθε Πολιτείας που σέβεται την ιστορία της και τον πολιτισμό της.
