Όταν κάτι αργεί, αλλά χωρίς να ενοχλεί, τότε ένα πράγμα έρχεται στο μυαλό, Ικαρία. Σε αυτό το κομμάτι γης, 255 τετραγωνικών χιλιομέτρων στο νοτιοανατολικό Αιγαίο, περίπου 10 ώρες με το πλοίο από την Αθήνα, οι κάτοικοι ξεπερνούν το μέσο προσδόκιμο ζωής με τη χαλαρότητα που τους χαρακτηρίζει.
Εκτός από τον αργό ρυθμό, η έννοια «άγρια φυσική ομορφιά» είναι σχεδόν συνώνυμη με την Ικαρία. Η υπέροχη αίσθηση της περιήγησης στην παρθένα φύση του νησιού είναι ένα από τα στοιχεία που εντυπωσιάζουν.
Όταν φτάσεις στο λιμάνι το πρώτο πράγμα που αντικρίζεις είναι το γλυπτό του Ικάρου, που κοσμεί την είσοδο του λιμανιού του Αγίου Κηρύκου. Ο μύθος θέλει το Ικάριο πέλαγος να καταπίνει τον Ίκαρο, το γιο του Δαιδάλου, που θέλησε ν’ αγγίξει τον ήλιο με φτερά του κολλημένα με κερί. Ο παράτολμος νέος αναπαύεται στη βραχονησίδα Νίκαρη, συμβολίζοντας το θάρρος και τη συντριβή.
Για του παλαιότερους, μεγάλους σε ηλικία, η Ικαρία είναι γνωστή κυρίως σαν τόπος εξορίας, ιδιαίτερα μετά τον Β΄ Παγκόσμιο και τον εμφύλιο πόλεμο. Για τους νεότερους και συχνούς επισκέπτες της, είναι η άγρια φύση, οι φανταστικές παραλίες και θάλασσες, το φαράγγι, οι ιαματικές πηγές, η αχρονικότητα της κάθε μέρας, η συλλογικότητα, το οτοστόπ, τα διονυσιακά πανηγύρια, η αύρα του νησιού, το φαγητό, οι πεζοπορίες, το δυνατό κόκκινο κρασί. Θυμάμαι ένα σκηνικό όπου φίλη ξέχασε τα κλειδιά της σε μία ταβέρνα. Πήρε τηλέφωνο τον ταβερνιάρη, ρώτησε εκείνος ποιος πάει κατά Κήρυκο, ένα παιδί λέει πάω προς τα εκεί, θα τα κρεμάσω στην κολόνα στη διασταύρωση για Βαώνη και θα τα πάρει η ο φούρναρης που θα έρθει προς λιμάνι. Τα κόντρα στοιχήματα έπεσαν, αλλά τα κλειδιά έφτασαν το βράδυ μαζί με τυρόπιτα δωράκι. Γεγονός αδιανόητο για τα σημερινά δεδομένα.
Η Ικαρία είναι λατρευτή, ένα υπέροχο μέρος δεν γίνεται να μην πας, είναι η πραγματική καρδιά του Αιγαίου πελάγους. Τον Αύγουστο, βέβαια, γεμίζει μέχρι επάνω. Έχει κόσμο όλων των ειδών, άπαντες. Αν θέλεις να φτάσεις με αεροπλάνο, καλό θα ήταν να κλείσεις 3 μήνες πιο νωρίς. Ενώ είναι μακρύ νησί και χρειάζεται αυτοκίνητο, μπορείς να τα καταφέρεις και χωρίς, κάνεις οτοστόπ, γνωρίζεις και κόσμο.
Λιμάνι © Θανάσης Καρατζάς
Μεσακτή © Θανάσης Καρατζάς
