Αγαπητοί φίλοι,
μπαίνοντας ο Φλεβάρης μας αφαίρεσε δύο χαρακτηριστικές φυσιογνωμίες της Ικαριακής κοινωνίας, τον γνωστό από τα βίντεο όλων των ξένων καναλιών, για τους "κατοστάρηδες νεαρούς" στο νησί μας, υπαιραιονώβιο συμπατριώτη μας Σταμάτη Μωραΐτη (Μπαλάτο), και τον Αριστοφανικό σατυρικό ριβαδόρο της Ικαριάς Χρήστο Φραδέλο (Τσοργάκι).
Ο Σταμάτης Μωραΐτης (Μπαλάτος) από το Μονοκάμπι, έφυγε χθες στα 101 του χρόνια, αφού τόσα χρόνια "κορόιδευε" τον χάρο και ήταν συνέχεια χαμογελαστός και αισιόδοξος, παρά τα προβλήματα που μπορεί να αντιμετώπιζε, ήταν πάντα ακμαιότατος. Δεν είναι παρά λίγοι μήνες πριν, που όταν κάποιος Έλληνας δημοσιογράφος πήγε να του πάρει συνέντευξη (μια από τις τόσες που έδινε ο Μπαλάτος), του λέει κάποια στιγμή ο μπάρμπα – Σταμάτης "…άντε έχεις να μου πεις τίποτα άλλο γιατί με περιμένει το "μικρό" (εγγονός του), να πάμε για τις ελιές και με χασομεράς"!!!! Είναι λίγα χρόνια πριν που έχασε τη σύντροφο του, την "πιτσιρίκα" όπως την έλεγε και που μια ζωή ήταν μαζί, από τότε στην Αμερική που σαν μετανάστες οι αμερικανοί γιατροί του "διέγνωσαν" καρκίνο και του έδιναν 9 – 11 μήνες ζωή. Αυτός ο μοναδικός και ξεχωριστός συμπατριώτης μας αυτοσαρκαζόμενος και σ' αυτή τη δύσκολη στιγμή της ζωής του, έλεγε.." μωρέ για να μη βάλω σε πολλά έξοδα τα παιδιά μου, γιατί η κηδεία στην Αμερική είναι πολύ ακριβή, δεν πάω στην Ικαριά, που έχω το φίλο μου τον παπά – Καστανιά, που θα μου κάνει μια όμορφη και φτηνή κηδεία στο νησί μου".
Οι μήνες πέρασαν, έφθασαν σε μερικά χρόνια που ο Σταμάτης Μωραΐτης, όχι μόνο δεν πέθανε, αλλά με τον καθημερινό τρόπο ζωής και διατροφής του νησιού μας, υγιέστατος, έκανε ένα ταξίδι πίσω στην Αμερική και με την ευκαιρία πήγε να δει και τους γιατρούς που του έκαναν την "διάγνωση", αλλά οι περισσότεροι απ' αυτούς είχαν πεθάνει και οι επιζώντες δεν πίστευαν αυτό που έβλεπαν. Στα επόμενα σχεδόν 40 χρόνια μέχρι σήμερα, ο μπάρμπα – Σταμάτης, ακμαιότατος και δραστήριος στην καθημερινή ζωή του νησιού, αλλά και συμμετέχοντας πάντα στη διασκέδαση μαζί με τους συγγενείς και φίλους του, είχε πάντα ένα χαμόγελο και ένα "πείραγμα" στον οποιοδήποτε εκπρόσωπο που έστελνε η Αμερικάνικη Πρεσβεία (έπαιρνε βλέπετε αμερικάνικη σύνταξη για τα χρόνια που δούλεψε εκεί), και έστελνε να δει αν είναι ζωντανός ο ασφαλισμένος τους (πολλά χρόνια ζει βρε αδελφέ και ζημιώνει το Αμερικάνικο δημόσιο). "Βρε καλώς τους, κοπιάσετε να σας κεράσω, και πέστε στους μπόσηδες σας (τα αφεντικά σας) ότι ζω βρε, εν ηχάθηκα ακόμη"!!!!! Αυτός ήταν ο Σταμάτης Μωραΐτης (Μπαλάνος) που είχε φροντίσει για τους φίλους του ακόμα και για το τέλος να έχει ένα "μπουσέ" κρασί, φυλαγμένο χρόνια, για να πιούν σήμερα μόνο οι φίλοι του, ένα ποτηράκι στη μνήμη του, γιατί όπως έλεγε "έδωνα από πάνω θάμαι και α σας βλέπω"!!!
Ο Χρήστος Φραδέλος (Τσοργάκι) από το Καρκινάγρι, είχε ένα μεγάλο χάρισμα, να σατιρίζει με τον καλύτερο τρόπο την καθημερινότητα τόσο στο νησί, όσο και στην Ελληνική και παγκόσμια πραγματικότητα, γράφοντας σε έμμετρο λόγο, τις ρίβες του (τις Καριώτικες μαντινάδες). Και όταν συνταξιοδοτήθηκε και έμεινε στο νησί συνέχισε να γράφει, πάντα σε έμμετρο λόγο και πάντα σατιρίζοντας τα πάντα. Είχε βγάλει και μερικά βιβλία όπως το "Του κομπινομεσαζωντο – κυκλωματο – λαδωματο κουκουλώματος το κάγκελο", "Ο Χρήστος από την Ικαρία σατυρίζει για δεύτερη φορά" και το τελευταίο του "Ζητείται Κυβερνήτης" που ήταν να παρουσιασθεί αυτές τις μέρες. Άνθρωπος απλός αλλά με ταλέντο στο είδος της σάτιρας, γνωστός στο νησί μας, είχε πάρει επαίνους και βραβεία, δείγμα του πόσο εκτιμήθηκε, από μη Ικάριους κυρίως, η προσφορά του.
Σημαντικοί και οι δύο συμπατριώτες μας, αφήνουν μεγάλο κενό στην Καριώτικη οικογένεια, ο ένας (Σταμάτης Μωραΐτης – Μπαλάτος) με την στάση ζωής "παράδειγμα για τους νεώτερους" κι ο άλλος (Χρήστος Φραδέλος – Τσοργάκι) με τον μοναδικό του σατυρικό λόγο!!! Δεν ξεχνάμε όλοι μας τέτοιες ξεχωριστές παρουσίες.
