Στις 4/10/2017 δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως η τροποποίηση του οργανισμού του Νοσοκομείου Ικαρίας, σύμφωνα με την οποία θεσμοθετείται επίσημα η δυνατότητα ανάπτυξης και λειτουργίας Μονάδας Τεχνητού Νεφρού.
Μέσω της τροποποίησης αυτής δημιουργείται επίσης και δεύτερη θέση νεφρολόγου στο νοσοκομείο μας (προβλεπόταν ήδη μία), δυστυχώς όμως μέσω μετατροπής μίας θέσης παθολόγου του και όχι μέσω δημιουργίας νέας.
Είχε προηγηθεί λίγο καιρό πριν η Έγκριση Σκοπιμότητας από το υπουργείο υγείας για την προμήθεια Αξονικού Τομογράφου για το Νοσοκομείο μας, γεγονός που αποτελεί μια σημαντική αφετηρία στις προσπάθειές μας για την εγκατάσταση και λειτουργία του.
Για τα ζητήματα αυτά υπήρξαν ανακοινώσεις από μεριάς του Βουλευτή του Νομού όσο και διάφορες προφορικές αναφορές από διάφορους τοπικούς παράγοντες, που όμως «ξεχνάνε» να πουν κάποια πράγματα.
Πρόκειται αναμφίβολα για σημαντικότατες εξελίξεις που όταν ολοκληρωθούν θα οδηγήσουν σε σημαντική αναβάθμιση των παρεχόμενων υπηρεσιών υγείας στον τόπο μας. Όμως, όπως άλλωστε όλες οι μικρές αλλά ουσιαστικές κατακτήσεις σε τοπικό επίπεδο εν μέσω μάλιστα σκληρών μνημονιακών πολιτικών, δεν έπεσαν από τον ουρανό.
Αποτελούν πριν από όλα καρπό των μαζικών, παρατεταμένων και επίμονων αγώνων των προηγούμενων ετών που έδωσε η τοπική κοινωνία και οι παροικιακές οργανώσεις, ο Ικαριώτικος και Φουρνιώτικος λαός στην συντριπτική του πλειοψηφία με τους συλλόγους και τις Επιτροπές του.
Σε αυτούς τους αγώνες, καθοριστικό ρόλο έπαιξε η ύπαρξη και λειτουργία της Επιτροπής Αγώνα για την Υγεία (Ε.Α.Υ.), που από την πρώτη στιγμή συμμετείχε (και συμμετέχει) ενεργά και πρωταγωνίστησε με όλες της τις δυνάμεις στην υπόθεση της υπεράσπισης της Δημόσιας Δωρεάν Υγείας στον τόπο μας και πανελλαδικά (από την Ικαρία ξεκίνησαν 4 πανυγειονομικές πανελλαδικές απεργίες) καθώς και στην διεκδίκηση των αιτημάτων που προκύπτουν και αναδεικνύονται συνεχώς τοπικά στην βάση των υγειονομικών αναγκών μας. Αυτός ήταν άλλωστε και ο κύριος λόγος συγκρότησής της.
Από την πρώτη στιγμή γύρω από την Επιτροπή Αγώνα που συγκροτήθηκε τον Γενάρη του 2013 σε μια μαζικότατη συνάντηση στο Παλιό Δημαρχείο στον Άγιο Κήρυκο με πρωτοβουλία του Συλλόγου Εργαζομένων του Νοσοκομείου Ικαρίας συσπειρώθηκαν τα εκπαιδευτικά σωματεία, σύλλογοι γονέων και 15μελή μαθητικά συμβούλια, σύλλογοι χωριών, ο τότε Δήμος Ικαρίας με απόφασή του, ο σύλλογος Νεφροπαθών και πλήθος απλού κόσμου που κατανοούσε τον αγώνα για την υπεράσπιση της υγείας ως δική του υπόθεση, έξω από μικροκομματικές σκοπιμότητες και περιχαρακώσεις.
Ένα από τα σοβαρά ζητήματα που ανέδειξε η δράση της Επιτροπής Αγώνα είναι η σημασία της συμμετοχής του απλού κόσμου στην λήψη αποφάσεων και τη διοργάνωση των κινητοποιήσεων, η πεποίθηση ότι μπορεί να πάρει την υπόθεση της υπεράσπισης της Δημόσιας Δωρεάν Υγείας στα χέρια του, ότι μπορεί με όρους χειροπιαστούς να διεκδικήσει την ανάπτυξη και αναβάθμιση της παρεχόμενης ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης στα νησιά μας. Ποιος μπορεί να ξεχάσει για παράδειγμα το ταινιάκι που γυρίστηκε από τους μαθητές του Λυκείου Αγίου Κηρύκου, τη συμμετοχή της νεολαίας και των μαθητών σε συγκεντρώσεις και κινητοποιήσεις και άλλα τόσο σημαντικά και πρωτόγνωρα για τον τόπο μας.
Και φυσικά το σημαντικότερο είναι η εμπειρία ότι οι αγώνες μπορούν να έχουν αποτέλεσμα, ότι μπορούμε να πετυχαίνουμε νίκες έστω μικρές αλλά ουσιαστικότατες για εμάς, ακόμα και όταν γύρω μας όλα ξηλώνονται και κλείνουν.
Η σημασία των αγώνων αυτών ήταν ανεκτίμητη, αφήνοντας σημαντική παρακαταθήκη για το μέλλον κι εμπλουτίζοντας την τοπική αγωνιστική εμπειρία.
Χωρίς τις πολύχρονες κινητοποιήσεις ενάντια στην συγχώνευση του νοσοκομείου μας και των μετακινήσεων προσωπικού από το νοσοκομείο μας σε αυτό της Σάμου, δίχως την κατάληψη των γραφείων της διοίκησης στο νοσοκομείο της Σάμου με πρωτοβουλία της Επιτροπής μας από δεκάδες άτομα που ταξίδεψαν από την Ικαρία με αίτημα την άμεση αύξηση της χρηματικής επιχορήγησης του νοσοκομείου μας, χωρίς τις μαζικές συγκεντρώσεις στην Αθήνα έξω από το υπουργείο υγείας και τις διεκδικήσεις μας ενώπιον της εκάστοτε πολιτικής ηγεσίας του, σήμερα δεν θα μιλάγαμε όχι για Μονάδα Τεχνητού Νεφρού και Αξονικό Τομογράφο, αλλά για το αν θα υπήρχε Νοσοκομείο στο νησί μας ή όχι και σε τι μορφή.
Παρομοίως, δεν θα είχε αναδειχθεί το ζήτημα των Νεφροπαθών αλλά ούτε θα ήταν δυνατή καμία τεκμηριωμένη παρέμβαση και διεκδίκηση στο υπουργείο χωρίς την χρονοβόρα συλλογή στοιχείων για την πρώτη ουσιαστική καταγραφή των νεφροπαθών των νησιών μας (έτη 2011-2012) με πρωτοβουλία του Συλλόγου Εργαζομένων του Νοσοκομείου Ικαρίας και την συνδρομή γιατρών του νοσοκομείου και των Περιφερειακών Ιατρείων, των ίδιων των ασθενών και των συγγενών τους και την δημιουργία παράλληλα του Συλλόγου Νεφροπαθών που έκτοτε διαδραματίζει τον δικό του ουσιαστικό ρόλο στην υπόθεση.
Μέσα από τέτοιες προσπάθειες λοιπόν είδαμε να αίρεται ο μνημονιακός νόμος της συγχώνευσης, να αυξάνονται τα κονδύλια για το νοσοκομείο μας σε πιο αποδεκτά επίπεδα για τα μνημονιακά δεδομένα της εποχής, να ακυρώνεται κάθε προσπάθεια ξηλώματος του νοσοκομείου από προσωπικό και εξοπλισμό. Και μέσα από αυτήν την δράση να φτάνουμε σήμερα στο να ανακοινώνονται και να θεσμοθετούνται η Μονάδα Νεφρού και ο Αξονικός Τομογράφος.
Όλη αυτή η κίνηση λοιπόν και η εμπειρία που συσσωρεύτηκε με τις μαζικές κινητοποιήσεις των προηγούμενων ετών και που καθόρισε μέχρι και τις τελευταίες εξελίξεις, απουσιάζει και στην ουσία αποκρύπτεται στις ανακοινώσεις και τις αναφορές που έχουν γίνει από τοπικούς παράγοντες που προσπαθούν να οικειοποιηθούν τους καρπούς της. Καλλιεργούν, για τους δικούς του λόγους ο καθένας, την στρεβλή λογική πως ότι έχει επιτευχθεί σχετικά με τη Μονάδα Τεχνητού Νεφρού και τον Αξονικό Τομογράφο δεν είναι αποτέλεσμα διεκδίκησης και αγώνα του απλού κόσμου αλλά προϊόν προσωπικών χειρισμών των κάθε λογής ειδικών και παραγόντων, τοπικά ή μέσα στα υπουργεία.
Σε καμία επίσημη ανακοίνωση ή δημόσια ενημέρωση δεν λέγεται κουβέντα για τους αγώνες αυτούς, πράγμα κατανοητό από τη στιγμή που οι περισσότεροι από τους παράγοντες αυτούς είτε δεν μετείχαν ουσιαστικά σε καμιά κινητοποίηση, είτε με τη στάση τους στο κίνημα υπονόμευσαν την δυνατότητα για μεγαλύτερη μαζικότητα και συμμετοχή στις αγωνιστικές διεκδικήσεις.
Παρότι, ξανατονίζουμε, πρόκεινται για θετικότατες εξελίξεις, μένει να τις δούμε να γίνονται πράξη και μάλιστα γρήγορα και με επαρκή κάλυψη των αναγκών. Από την πλευρά μας γνωρίζουμε
πάρα πολύ καλά πως κάθε ανακοίνωση για λειτουργία Μονάδας και Αξονικού θα είναι κενό γράμμα αν δεν υπάρχει η δύναμη που θα τα υπερασπίζεται, όσο η κοινωνία ξεδοντιάζεται και
αφοπλίζεται από τους παραγοντισμούς και τις λογικές της ανάθεσης, όσο εμπεδώνεται η άποψη πως όλα είναι υπόθεση κάποιων ειδικών και όχι της συλλογικής οργάνωσης και δράσης. Για εμάς,
η υλοποίηση κάθε εξαγγελίας από πλευράς υπουργείου, θα περάσει μέσα από το πόσο θα συνεχίζουμε να πιέζουμε και αγωνιστικά να διεκδικούμε όλα όσα δικαιούμαστε. Γιατί μόνο όσο
αγωνιζόμαστε μπορούμε να ελπίζουμε ότι κάτι θα αλλάξει ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ προς το καλύτερο και όχι επειδή ΕΝΗΡΓΗΣΑΝ μεγαλόψυχα και γενναιόδωρα ΚΑΠΟΙΟΙ ΤΟΠΙΚΟΙ “ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ”,
ΚΕΝΤΡΙΚΟΙ ΑΡΧΟΝΤΕΣ ΚΑΙ ΠΡΟΥΧΟΝΤΕΣ.
