Δεν κάθεται ποτέ. Κυριολεκτικά. Δεν θα τον δείτε ποτέ καθιστό. Ακόμα και στο γραφείο του στην Αμερική, όλα τα έπιπλα είναι τοποθετημένα με τέτοιο τρόπο, ώστε να μπορεί να δουλεύει όρθιος. Ο λόγος για τον διάσημο Ελληνοαμερικανό δρομέα υπεραποστάσεων Dean Karnazes, που βρέθηκε στη χώρα μας για την παρουσίαση της ελληνικής έκδοσης του βιβλίου του με τίτλο «Υπερμαραθωνοδρόμος» από την Key Books. Αεικίνητος, χιουμορίστας, ετοιμόλογος και, βέβαια, όρθιος ο 54χρονος (που μόνο 54χρονος δεν μοιάζει) ζει και αναπνέει για το τρέξιμο. Στο «παλμαρέ» του έχει εντυπωσιακές επιδόσεις: έχει τρέξει στους -25 βαθμούς κελσίου, έχει τρέξει στην «κοιλάδα του θανάτου» (πάνω στις λευκές διαγραμμίσεις της ασφάλτου, γιατί στα μαύρα κομμάτια λιώνουν οι σόλες των παπουτσιών από τη ζέστη) και έχει τρέξει 80 ώρες ασταμάτητα χωρίς ύπνο (αν και, όπως μας είπε, κατάφερε να «ξεκλέψει» μερικά λεπτά ύπνου, ενώ έτρεχε). Το μεγαλύτερό του δρομικό επίτευγμα, όμως, σχεδόν τρομακτικό για τα ανθρώπινα όρια είναι ότι έχει τρέξει πενήντα μαραθωνίους, σε πενήντα διαφορετικές πολιτείες των Η.Π.Α. σε πενήντα μέρες. Να το γράψω και αριθμητικά για να γίνει αντιληπτό (μολονότι και σαν σκέψη είναι αδιανόητο): 50 μέρες, 50 μαραθώνιοι, 50 πολιτείες. Νέος του στόχος, που μας αποκάλυψε στην παρουσίαση, να τρέξει ένα μαραθώνιο σε καθεμιά από τις 203 χώρες του πλανήτη.
Την ώρα που τρέχει, ακούει… βιβλία, τα πολύ διαδεδομένα στο εξωτερικό audiobooks και όχι μουσική. Το καθημερινό του πρόγραμμα περιλαμβάνει έναν μαραθώνιο κάθε πρωί, crossfit προπόνηση το μεσημεράκι και ένα πιο σύντομο γοργό τρέξιμο το βράδυ της τάξεως των 15 – 20 χιλιομέτρων. Δεν κάνει διατάσεις ποτέ και αγαπημένο του quote είναι το: «σε ό,τι αφορά στο τρέξιμο, να ακούς κάθε άποψη (για την προπόνηση, τη διατροφή κλπ) και να υιοθετείς αυτή που σου ταιριάζει». Ξεκίνησε να τρέχει σε ηλικία 6 ετών για να «απαλλάξει» τη μητέρα του από την «υποχρέωση» να τον πηγαίνει στο σχολείο καθημερινά με το αυτοκίνητο. Σταμάτησε το τρέξιμο κατά τη διάρκεια των σπουδών του για να το ξαναξεκινήσει ανήμερα των τριακοστών του γενεθλίων, όταν και εγκατέλειψε τη νυχτερινή εορταστική μάζωξη με φίλους, προκειμένου να γιορτάσει τα τριάντα με τριάντα μίλια (50 χλμ!) τρέξιμο. Κάπως έτσι, επανεκκίνησε τη δρομική του πορεία. Κάπως έτσι έτρεξε σαράντα μίλια στα σαράντα του, πενήντα μίλια στα πενήντα του, και τρέχει ένα μίλι περισσότερο κάθε χρόνο στα γενέθλιά του (γίνεται διαρκώς δυσκολότερο, όπως παραδέχτηκε).
Ο Κωνσταντίνος Καρνάζης είναι αναμφίβολα ξεχωριστός. Είναι προικισμένος από τη φύση, είναι δουλευταράς (τόσο σε ό,τι αφορά στο τρέξιμο, όσο και σε όλα τα γύρω – γύρω) και κουβαλάει μια θετική αύρα. Σαν δρομέας που (θέλω να πιστεύω ότι) είμαι τον θαυμάζω, αλλά δεν έχω την πρόθεση να τον ακολουθήσω στις «παλαβωμάρες» του, μάλλον ποτέ. Ίσως να φοβάμαι, ίσως να μην «το έχω», ίσως να μην το θέλω, ίσως, πάλι, να προτιμώ να τον «ζηλεύω»; Όπως και να έχει, προσωπικά, στα 42.195 τραβάω χειρόφρενο. Σε κάθε περίπτωση, να είμαστε καλά, να τρέχουμε, να εμπνεόμαστε από ανθρώπους σαν τον Καρνάζη και να χρησιμοποιούμε ο καθένας το προσωπικό του χειρόφρενο με σύνεση και υπευθυνότητα. Καλούς δρόμους.
Αναδημοσίευση από : https://lionnews.gr
