Το είδαμε και αυτό. Σαφείς διαβεβαιώσεις ότι μπορούμε να αγοράζουμε ληγμένα προϊόντα από τα ράφια των σούπερ μάρκετ, χωρίς να υπάρχει κίνδυνος για την υγεία μας. Τη σωματική εννοείται, γιατί για την ψυχική υγεία, η απόφαση αυτή, σηματοδοτεί πλήρη ανατροπή ολόκληρων κοινωνικών συμβάσεων, ακόμη – ακόμη και κοινωνικών σχέσεων. Σχέσεων που μας επέτρεπαν – πάλαι ποτέ – να αποδίδουμε τη συμπεριφορά κάποιου στα «ληγμένα» που είχε «καταπιεί» και να δικαιολογούμε έτσι – με απόλυτα επιστημονικό τρόπο!- συμπεριφορές που δεν καταλαβαίναμε ή σαφώς καταδικάζαμε.
Τώρα τέτοιου είδους χαρακτηρισμοί, όπως αντιλαμβάνεστε, καταχωρούνται – και αυτοί – στο αμέτρητης χωρητικότητας χρονοντούλαπο της ιστορίας. Μας έχει αφήσει ωστόσο, η νέα αγοραστική κουλτούρα, και κάποια περιθώρια δράσης. Έτσι μπορούμε μεν να λέμε ότι «αυτός/ή» παίρνει «ληγμένα», αρκεί να προσδιορίζουμε τι είδους ληγμένα παίρνει. Παίρνει ληγμένα μακράς ή μικρής χρονικής διάρκειας. Όμως και πάλι όλο αυτά, γλωσσικά και ουσιαστικά, χάνει τη γοητεία του. Γιατί άλλο να λες «αυτός παίρνει ληγμένα» και άλλο «παίρνει ληγμένα μακράς διάρκειας». Όπως και να το κάνουμε η υπερβολή ομορφαίνει τον λόγο μεν, η υπερβολική υπερβολή τον καταστρέφει δε.
Με την ίδια λογική – θα ακολουθήσουν φαντάζομαι – και οι σχετικές οδηγίες που αφορούν τις πολιτικές δεσμεύσεις πολιτικών ανδρών / γυναικών της χώρας. Η χρήση θα μπορεί να έχει και αναδρομική ισχύ, ειδικά σε ότι αφορά όλα όσα συμβαίνουν στη χώρα και απ` ότι φαίνεται θα συνεχίσουν να συμβαίνουν – διαρκώς επιδεινούμενα – και στο άμεσο και απώτερο μέλλον. Όμως κανείς δεν μιλά για «ληγμένες πολιτικές»¨ή «ληγμένες πολιτικές αποφάσεις» μικρής ή μακράς διάρκειας. Για αποφάσεις δηλαδή, η ακόμη προθέσεις αποφάσεων, που μας σερβιρίστηκαν και εξακολουθούν να μας σερβίρονται στα ράφια του εγχώριου πολιτικού μας σούπερ – μάρκετ ως άμεσα καταναλώσιμες, για να αντικατασταθούν αμέσως μετά από νέες, εντελώς διαφορετικές αποφάσεις.
Κι εμείς ως καταναλωτές, ως αγοραστικό κοινό, που δεν έχει ακόμη προσχωρήσει στην λογική του πιο φθηνού όταν πρόκειται για πολιτικό προϊόν και δη κάποιο που αφορά την καθημερινή μας ζωή, παραμένουμε να κοιτάζουμε τα ράφια του πολιτικού σούπερ μάρκετ να αδειάζουν από προϊόντα ή να αντικαθιστούν αυτά που νομίζαμε ποιοτικά από νέα «φτηνά» και κυρίως «ληγμένα». Κι εκεί τι είδους οδηγίες μπορούμε να δώσουμε στους καταναλωτές; Μην ψωνίζετε; Προσέχετε την ετικέτα; Προσέχετε την «χώρα προέλευσης»; Αν και το τελευταίο θα είχε ιδιαίτερη σημασία, στην παρούσα φάση, να βρει ευρεία εφαρμογή στους εγκεφάλους μας, ως καταναλωτών.
Μόνη, ίσως, ελπίδα να μετατραπούμε έστω και την ύστατη στιγμή, από καταναλωτές σε παραγωγούς. Σε παραγωγούς νέων προϊόντων, νέων προτάσεων. Να κάνουμε το βουνό που πάει να βρει τον «κοιμώμενο Μωάμεθ» αφού δεν έγινε το αντίστροφο. Να καταδικάσουμε τα ληγμένα, μικρής ή μακράς διάρκειας και να απαιτήσουμε τα ράφια να αντικατασταθούν με νέα προϊόντα, ωφέλιμα για την σωματική και την ψυχική υγεία μας. Και επιτέλους να μετατρέψουμε το εγχώριο πολιτικό σούπερ – μάρκετ μας σε μια υπερ-αγορά που θα έχει στόχο την επιβίωσή της, την ανταγωνιστικότητά της και κυρίως τον σεβασμό στους παραγωγούς – πολίτες που την προμηθεύουν με αυτά που ΚΑΙ ξέρουν ΚΑΙ θέλουν να παράγουν…
Έλενα Χουσνή
Ικαριακή Ραδιοφωνία 92,8fm – ikariaki.gr
