Ολίγον φως και μακρινό σε μέγα σκότος κι έρμο…
Όταν ο κούφιος σοφός ρωτά τον Σολωμό περιφρονητικά:
«γνωρίζεις τα ελληνικά κύριε;»
ο ποιητής με κυριαρχημένη οργή αντιρωτώντας απαντά:
«γνωρίζεις τους Έλληνας κύριε;»
Η γλώσσα δεν μαθαίνεται με τη σπουδή των λέξεων αλλά με τη μελέτη των ανθρώπων… Σ’ αυτούς τους «Έλληνας» λοιπόν οφείλουν όχι μόνο σεβασμό αλλά και τιμή οι ανά τον κόσμο «σοφολογιότατοι». Γιατί ετούτοι οι παρίες, οι φτωχοί στην τσέπη, οι ανυπόταχτοι στην ψυχή, οι ελεύθεροι στο φρόνημα, οι περήφανοι στην ορθοστασιά τους, έδωσαν και πάλι για πολλοστή φορά το ωραιότερο μάθημα δημοκρατίας (λέξη ελληνική) σε όλη την Ευρώπη (λέξη ελληνική)! Έτσι στεκόμαστε ψύχραιμοι και νηφάλιοι την επόμενη μέρα, ανάμεσα στην οργισμένη έκρηξη που ξέσπασε στις 5 του Ιούλη και στον συμβιβασμό της ανάγκης που επιτεύχθηκε στην ορεινή ράχη της ιστορίας…. Αν καταπιαστήκαμε σε μια άρνηση υποταγής περισσότερο στο ηθικό και πολιτικό επίπεδο και λιγότερο στο οικονομικό είναι γιατί: Αποστρέψαμε το πρόσωπό μας από τους αγύρτες – απατεώνες του χτες, που χωρίς πρόσωπο (όπως οι ίδιοι ομολογούν) αλλά με πολλά ξεφτισμένα πρόσωπα στάθηκαν εμπρός μας και ανεβαίνουμε για να ανταμωθούμε στο διάσελο του αιώνα μας με ολάκαιρο το «αύριο» της φυλής μας. Είναι γιατί: Σταθήκαμε στο ύψος του αρχετυπικού μας μύθου και ζούμε την ένταση της πραγματικότητας. Είναι γιατί: Φέραμε στην ώρα της, την απόφαση στο πρώτο φως της καινούριας μέρας και αφήνουμε τους ιεροκήρυκες στον άμβωνα τους, να οραματίζονται την βασιλεία των ουρανών. Είναι γιατί: Δίκαια κρίναμε τα μέλλοντα και τα παρελθόντα και στο βαθμό που μας αναλογεί λογαριαζόμαστε με την μοίρα των παιδιών μας. Πρόκειται για μια πράξη άρνησης που μόνο πάνω της μπορεί να στηριχθεί ο έπαινος του άξιου σημερινού Ηγέτη… Και από αυτό τον δρόμο φτάνουμε στο Εδώ και στο Τώρα. Ο λόγος (από τη λογική) στερεωμένος μα το κείμενο πικρό… το γνωρίζαμε άλλωστε, δεν το γνωρίζαμε; εξοργισμένοι ίσως πολλοί, παραιτημένοι όμως κανένας. Η κυβέρνηση της αριστεράς τραυματισμένη από την αναπόφευκτη σύγκρουση των δύο βασικών της ρευμάτων το πρώτο του ρεαλισμού και των επιλογών, το δεύτερο υπέρ της «εξόδου» ανέτοιμοι όμως τόσο αυτοί που την προτείνουν όσο κι ολόκληρη η κοινωνία… άρα με ακρίβεια η πανωλεθρία! Τα τραύματα θα επουλωθούν με πόνο βέβαια και με σύμμαχο τον χρόνο.
ΟΧΙ. Δεν θα διαψευθούμε κι ας αγανακτήσουμε, δεν θα απελπιστούμε κι ας ξεβολευτούμε, δεν θα απογοητευτούμε κι ας θυμώσουμε, δεν θα κιοτέψουμε κι ας ματώσουμε…. Γιατί αλλοιώς ο θαυμασμός θα μείνει ανάπηρος και η ζωή μας μετέωρη και όλο τούτο για να φανερώσουμε τη χαρά του ελεύθερου αλλά και τον παλμό της ελπίδας του δούλου και του αδικημένου! Όταν η Ε.Ε. συνειδητοποιήσει κάποτε την έξαρση τούτη και το έλλειμμά της, τότε θα αποκαλυφθεί πως αυτοί οι «Έλληνες» ξανάστησαν μια Δωρική κολόνα στο ελληνικό ακρωτήρι του κόσμου προκαλώντας την μελέτη των ευρωπαίων αρχαιολόγων του μέλλοντος… Κι όταν τα πράγματα καταλαγιάσουν και πάρουν και πάλι το δρόμο τους, τότε δώστε μου παρακαλώ Σας την δυνατότητα να ξεναγήσω στην Πατρίδα μου, όλους αυτούς τους «εταιρο-δανειστές», δεν θα τους πάω μήτε στην Μινωική Κρήτη, μήτε στους βασιλικούς τάφους της Βεργίνας, μήτε στις ένδοξες χρυσοφόρες Μυκήνες, μήτε στην Ολυμπία των Ολυμπιακών αγώνων, δεν θα τους ανεβάσω μήτε καν στο Πνευματικό Έβερεστ του πλανήτη μας στον Παρθενώνα…. Αλλά θα τους πάω στο Μισολόγγι και ξέρετε γιατί; Γιατί εδώ –τότε- θα τους εξηγήσω, ξεσκεπάστηκαν: (ίσως να συμβαίνει το ίδιο και τώρα στην μικρή χώρα μου)
Τα μεγαλύτερα συμφέροντα της Ανθρωπότητας… (Δ.Σ.)
Γιατί το Μισολόγγι είναι ο τόπος που κατάργησε το άνομο συμφέρον και θέσπισε την απόφαση. Γιατί εδώ οι άνθρωποι παρά πολιορκημένοι παρέμειναν ως την ύστατη ώρα ελεύθεροι, γιατί εδώ αποδείχθηκε πως τα σύμβολα της μυθολογίας είναι έργα της ιστορίας, γιατί ετούτη η Πόλη ορίστηκε η κατοικία του ελεύθερου ανθρώπου… Εδώ θα τους φέρω από πείσμα στην ιστορία και από εκδίκηση στους ριψάσπιδες…. Όμως σήμερα προηγείται η μία σκληρή βέβαια αλλά διέξοδη απόφαση, στο βάθος της προσπάθειας τελειωμένη η πράξη της κατάφασης που στηρίζεται στην φιλοσοφημένη άρνηση… Σήμερα όμως παίζονται και οι αξίες της Aριστεράς ως ιδεολογικής προσωπικής παρέμβασης, για τούτο, απ’ όσους δεν αντέχουν ετούτο το φορτίο (ανθρώπινο και κατανοητό) περιμένουμε καθαρή στάση οι αποχές, τα «παρών» ή οι αρνήσεις στο πεδίο της μάχης, δεν ταιριάζουν σε εμάς… και οι μέρες που ζούμε δεν είναι μόνο πονηρές αλλά και επικίνδυνες!
- Ναι! Αυτή είναι η σύγχρονη Αριστερά της γενιάς μου όχι της ανέξοδης – εύκολης καταγγελίας αλλά της δύσκολης- ρεαλιστικής επιλογής, η Αριστερά με λόγο και με πράξη, με ευθύνη και με ήθος, με τιμιότητα και με ειλικρίνεια, με φρόνηση και με σεμνότητα… η Αριστερά όχι μόνο του ονείρου αλλά και του λογισμού…
- Ναι! Αυτή η Αριστερά μας έλαχε σε τούτους τους δίσεχτους και χαλεπούς καιρούς … κι αυτήν θα υπηρετήσουμε με τις όποιες θυσίες…
Α! και για να μην το ξεχάσω οι «παλληκαρισμοί» και τα «μεγάλα» λόγια πήραν μαζί τους και τις φωτογραφήσεις και τα θεατρικά σόου κάποιων … (Θου! Κύριε φυλακή τω στοματί μου…), δεν θέλει μόνο τόλμη αλλά και αρετή η ελευθερία!…
Χαρούλα Κ.Κοτσάνη Ιούλιος 2015
[divider]
Υ.Γ/ Αλέξανδρος Φιλίππου και οι Έλληνες πλην Λακεδαιμονίων…. Για τους Λακεδαιμονίους θα μιλήσουμε αργότερα, μετά την μπόρα… ΟΧΙ τώρα…
