Του Νάσου Μπράτσου
Λένε ότι στο ποδόσφαιρο «μετράει το αποτέλεσμα», αλλά και ότι η πολιτική είναι «η τέχνη του εφικτού». Αυτά τα δύο συναντιούνται στην κοινή αντίληψη, ότι πέρα από τις διακηρύξεις, η πρακτική υλοποίηση αυτών ή μέρους τους, οδηγεί στην αίσθηση της επιτυχίας, είτε απολύτως ολοκληρωμένης, είτε εν μέρει με αναγνώριση της προσπάθειας σε σχέση με τον στόχο που είχε τεθεί.
Ο πρόλογος αυτός ήταν αναγκαίος για να πάμε σε θέματα εφαρμογής της φορολογικής πολιτικής της νέας κυβέρνησης και τονίζουμε τη λέξη «εφαρμογή», γιατί σαν υπόθεση εργασίας, δεχόμαστε τις αγαθές προθέσεις, ότι θέλει να ελαφρύνει όσους πιέστηκαν άγρια τα τελευταία χρόνια και να κυνηγήσει τη φοροδιαφυγή εκείνων που έχουν πλουτίσει συχνά με διαδικασίες που απέχουν από την πιο ελαστική τήρηση του όποιου νομικού πλαισίου, ή αν θέλετε εκμεταλλευόμενοι την ελαστικότητά του, που συχνά προέκυπτε από συνειδητές επιλογές προηγούμενων κυβερνήσεων.
Δεν είναι και πολύς καιρός (Δεκέμβριος 2014) που οι εφοριακοί βγήκαν από συνέδριο της ομοσπονδίας τους και ήδη βρίσκονται σε περίοδο συγκλίσεων οργάνων (γενικό συμβούλιο ΠΟΕ-ΔΟΥ) και επικαιροποίησης θέσεων, ώστε να αποτελέσουν το σημείο επαφής της με τη νέα πολιτική ηγεσία.
Αυτές τις μέρες, άκουσα τη συνδικαλιστική τους ηγεσία να αναφέρει ότι στον τομέα των ελέγχων, τα τελευταία χρόνια από 16.000 εργαζόμενοι που ήταν, ο αριθμός είχε πέσει στις 9.000, με τραγικά αποτελέσματα στη δυνατότητα να λειτουργήσει το πεδίο αυτό.
Μιλάμε πάντα υπό το πρίσμα που προανέφερα, του ελέγχου εκεί που υπάρχει το χρήμα και όχι να γυρίσουν ανάποδα ένα συνταξιούχο μέχρι να πέσουν από τις τσέπες του τα όποια κέρματα αποτελούν υποδιαιρέσεις του ευρώ, γιατί για περισσότερα δύσκολο το βλέπω να υπάρχουν.
Χώρια το θέμα της συγχώνευσης εφοριών, με ό,τι σημαίνει αυτό για τους εξυπηρετούμενους πολίτες, αλλά και τους εργαζόμενους σε αυτές.
Να λοιπόν ένας τομέα (μπορούμε να καταγράψουμε και άλλους και σταδιακά θα το κάνουμε), όπου οι προσλήψεις μπορούν να έχουν θετικό αποτέλεσμα σε πολλούς τομείς.
Δουλειά και εισόδημα για τις οικογένειες κάποιων ανθρώπων, έσοδα στα ρημαγμένα ασφαλιστικά ταμεία, έσοδα στα κρατικά ταμεία από τους ελέγχους.
Φτάνει βέβαια όλα αυτά να συνδυαστούν με πολιτικές ενίσχυσης της απασχόλησης και ένα θεσμικό πλαίσιο, που να πείθει τον πολίτη ότι οι κρατικές υπηρεσίες δεν επιχειρούν να τον κλέψουν, όπως πχ με μέτρα – χαράτσια όπως ο ΕΝΦΙΑ, ότι ελέγχονται όσοι κατοικοεδρεύουν σε λίστες Λαγκάρντ και ότι ο ιδρώτας του δεν πάει σε τόκους για τα δάνεια που επέβαλλαν οι ευρωμαφιόζοι στη χώρα μας, αλλά σε δημόσια νοσοκομεία, Παιδεία, συγκοινωνίες, κλπ
Όπως επίσης και η διαγραφή των προσαυξήσεων σε όσους δεν μπορούσαν να πληρώσουν τους κεφαλικούς φόρους των τελευταίων χρόνων, αλλά και τόσα άλλα, που όταν οι εφοριακοί τα διατυπώσουν κωδικοποιημένα, θα τα καταγράψουμε – δημοσιοποιήσουμε.
Εδώ θα είμαστε για να δούμε και τη συνέχεια που σίγουρα θα είναι ενδιαφέρουσα, για το τι μπάλα θα παίξει η νέα κυβέρνηση, σε ένα γήπεδο που της είναι άγνωστο.
