Που είναι το ΚΚΕ;

ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΚΕ;

«Που είναι το ΚΚΕ;» αναρωτήθηκε με σκηνοθετημένη «αφέλεια» σε πρόσφατη τηλεοπτική του εκπομπή (23/9/14) ο Λάκης Λαζόπουλος. Το ερώτημα μάλιστα το συνδύασε «χιουμοριστικά» με βίντεο που δείχνει το ΚΚΕ ως… αγνοούμενο (Silver Alert). Δεν προκαλούν εντύπωση οι δήθεν απορίες για το «που είναι το ΚΚΕ», οι οποίες εκφράζονται από «αντισυστημικά» κανάλια, ιδιοκτησίας επιχειρηματικών ομίλων και εφοπλιστών. Ανήκουν σχεδόν στο σύνολο των ΜΜΕ, τα οποία έχουν ρίξει «κόκκινη κάρτα» στη φωνή του ΚΚΕ, στην ενορχηστρωμένη προσπάθειά τους να φιμώσουν την πρόταση διεξόδου από την κρίση και τα βάσανα που μαστίζουν τον λαό μας. Οι ιδιοκτήτες των ΜΜΕ, εκδότες και καναλάρχες, που είναι ταυτόχρονα εφοπλιστές – τραπεζίτες – μεγαλοκατασκευαστές, αποτελούν μαζί με την υπόλοιπη ολιγαρχία το σύστημα, αυτό που έχει τα μέσα παραγωγής στα χέρια του και ελέγχει – έχει δικό του – και το κράτος.

Αυτό που ενοχλεί την αστική τάξη και τους πιστούς υπηρέτες της (πχ Λ. Λαζόπουλος) είναι η ακλόνητη πεποίθηση του ΚΚΕ για την επικαιρότητα του σοσιαλισμού, με αυξημένο το αίσθημα ευθύνης του απέναντι στην εργατική τάξη και στα λαϊκά στρώματα. Τους ενοχλεί το γεγονός ότι το ΚΚΕ δεν υπέγραψε και δεν υπογράφει δήλωση μετανοίας στην εγχώρια και διεθνή αστική τάξη. Ο ηρωισμός και οι θυσίες των κομμουνιστών αγκαλιάζουν το χτες και το σήμερα, αποτελούν πολύτιμη παρακαταθήκη για τις ερχόμενες γενιές.

Μια σχεδόν 100ετή, παρακαταθήκη η οποία είναι γραμμένη με το αίμα 1.000αδων και 1.000αδων κομμουνιστών και λαϊκών αγωνιστών για να είναι ο λαός αφέντης στον τόπο του. Ενδεικτικά κάποια παραδείγματα για το «που είναι το ΚΚΕ»:

Δημιουργία του ΕΑΜ (1941) και του ένοπλου τμήματος του (ΕΛΑΣ), της ΕΠΟΝ που συσπείρωσε στις γραμμές της την πλειοψηφία της νεολαίας. Το ΚΚΕ υπήρξε η ψυχή, η καθοδηγητική δύναμη και ο κύριος αιμοδότης της ΕΑΜικής Αντίστασης κατά των κατακτητών. Η Καισαριανή με τους 200 εκτελεσμένους κομμουνιστές, το Κούρνοβο, το Χαϊδάρι, ο Αϊ-Στράτης, είναι μερικοί μόνο από τους τόπους της θυσίας.
Η 3χρονη εποποιία του ΔΣΕ (’46-’49) Ο αγώνας του ΔΣΕ αποτέλεσε την κορυφαία στιγμή της ταξικής πάλης στην Ελλάδα κατά τον 20ό αιώνα, το μεγαλύτερο δημιούργημα του ΚΚΕ. Αντιπαρατέθηκε η ένοπλη μαζική λαϊκή πάλη με την ένοπλη και θεσμική κρατική βία που ασκούσαν οι μηχανισμοί (τάγματα ασφαλείας, χίτες κλπ) και οι κυβερνήσεις των Τσαλδάρη, Σοφούλη, Μαξίμου, των «δεξιών» και «φιλελεύθερων» κομμάτων, από κοινού με τον εγγλέζικο και τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό. Η εγχώρια και διεθνή αστική τάξη επιστράτευσε, κατά του ΔΣΕ και του λαού, όλα τα διαθέσιμα της όπλα: Οι βόμβες Ναπάλμ που «εγκαινιάστηκαν» στον Γράμμο, το «δόγμα Τρούμαν» και το «σχέδιο Μάρσαλ»…
Χιλιάδες κομμουνιστές και κομμουνίστριες κράτησαν ψηλά τη σημαία των ιδανικών του ΚΚΕ και με τεράστιο προσωπικό κόστος αρνήθηκαν να το αποκηρύξουν. Συνέχισαν το παράδειγμα άλλων συντρόφων τους ,της προπολεμικής περιόδου, που μαρτύρησαν στα εκτελεστικά αποσπάσματα, στις φυλακές και τις εξορίες των αστικών κυβερνήσεων, κοινοβουλευτικών και δικτατορικών (Βενιζέλου, Πάγκαλου, Μεταξά κ.ά.), επειδή έκαναν το καθήκον τους στον αγώνα για το μεροκάματο, για τις συνθήκες δουλειάς, για ένα καλύτερο αύριο, αλλά και επειδή αρνήθηκαν να υπογράψουν δήλωση μετανοίας.

Από τις πιο χρυσές του σελίδες το ΚΚΕ τις έγραψε στη Μακρόνησο, στη Γυάρο, στον Αϊ- Στράτη, στην Αίγινα , στο Ιτζεδίν, στο Γουδί, στις φυλακές Αβέρωφ και σε άλλους τόπους μαρτυρίου. Τον ίδιο δρόμο ακολουθεί το ΚΚΕ μέχρι σήμερα. Η απόλυση από τη δουλειά, οι προσωπικές στερήσεις, κάθε σύγχρονη μορφή αυτοθυσίας, χαράζουν τη ζωή χιλιάδων και χιλιάδων.

Το ΚΚΕ πρωτοστατεί διαχρονικά στη λαϊκή δράση κατά του πολέμου και υπέρ της ειρήνης. Έχει διεθνή συμβολή στο παγκόσμιο κίνημα της ειρήνης. Αντιτάχθηκε σε κάθε ιμπεριαλιστικό πόλεμο: στη Μικρασιατική εκστρατεία (1919-1922) και στον πόλεμο κατά της Κορέας (1951), στον οποίο συμμετείχε και ελληνικό εκστρατευτικό σώμα, στον πόλεμο κατά του Βιετνάμ, στον διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας, στο Ιράκ και στις μέρες μας όπου αγωνίζεται κατά των νέων ιμπεριαλιστικών πολέμων (Συρία, Λιβύη, Ουκρανία κ.α).
Παλεύει για να μην υπάρχει ελληνικός στρατός έξω από τα σύνορα, συμμέτοχος στα ιμπεριαλιστικά στρατεύματα κατοχής, στα Βαλκάνια, στο Αφγανιστάν, στη Μέση Ανατολή και αλλού. Αγωνίζεται να κλείσουν ΟΛΕΣ οι αμερικανο-νατοικές βάσεις στη χώρα μας (Σούδα ,Άραξος, Ακτιο κ.α), που χρησιμοποιούνται ως ορμητήρια για τον διαμελισμό γειτονικών λαών.
Το ΚΚΕ επιβεβαιώθηκε πλήρως στη θέση του πως η ΕΕ είναι μια λυκοσυμμαχία, μια διακρατική ένωση του κεφαλαίου, ιμπεριαλιστικός πόλος, εχθρός της εργατικής τάξης των χωρών – μελών της, των λαών της Ευρώπης και γενικότερα. Η πάλη του ΚΚΕ κατά της ΕΕ, για την έξοδο της Ελλάδας από αυτή, είναι άμεσα συναρτημένη με την πάλη για τη λαϊκή εξουσία, με κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής και το στόχο για Ευρώπη της ειρήνης και του σοσιαλισμού. Στη βάση αυτή το ΚΚΕ καταψήφισε τη Συνθήκη του Μάαστριχτ για την ευρωπαϊκή καπιταλιστική ενοποίηση, που υπερψήφισαν η τότε κυβέρνηση της ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και ο Συνασπισμός…
Το κριτήριο για το ΚΚΕ είναι οι 2 δρόμοι ανάπτυξης: ο καπιταλιστικός δρόμος και ο σοσιαλιστικός. Κριτήριο για το ΚΚΕ είναι η αντίθεση κεφάλαιο-εργασία, μονοπώλια- λαός. Κριτήριο για το ΚΚΕ είναι η Ελλάδα ανεξάρτητη, διεθνιστική για τους λαούς και απαλλαγμένη από τις ιμπεριαλιστικές δεσμεύεις και εξαρτήσεις. Δεν είναι λοιπόν ποιο κόμμα θα είναι στην κυβέρνηση, φιλελεύθερο αστικό, σοσιαλδημοκρατικό ή και κομμουνιστικό στον τίτλο, αλλά ποιος κατέχει τα μέσα παραγωγής, με ποιο κίνητρο γίνεται η παραγωγή (καπιταλιστικό κέρδος ή λαϊκές ανάγκες.).

Το ΚΚΕ είναι το μόνο κόμμα που δε μασάει τα λόγια του σε ότι αφορά τις πραγματικές αιτίες της λεηλασίας του λαού, ξεσκεπάζοντας με όποιο τρόπο μπορεί και την ΕΕ και το ΝΑΤΟ και τις κυβερνήσεις που στηρίζουν και στηρίζονται από τους ιμπεριαλιστικούς αυτούς μηχανισμούς.

Αλλά ας απαντηθεί και πιο πρακτικά για το «που είναι το ΚΚΕ» ΣΗΜΕΡΑ:

Δεν υπάρχει μικρός ή μεγάλος αγώνας και διεκδίκηση του λαού, όπου το ΚΚΕ να μην είναι παρών. Μόνο τον τελευταίο μήνα υπήρξαν (και θα συνεχιστούν) μια σειρά από κινητοποιήσεις: Σε σταθμούς ΜΕΤΡΟ, στάσεις λεωφορείων, στο υπουργείο Μεταφορών με κύρια αιτήματα τη μείωση κατά 50% των εισιτηρίων και τη δωρεάν μετακίνηση για τους ανέργους με την κάρτα ανεργίας και το πάσο για μαθητές και φοιτητές. Στις Εφορίες όπου διεκδικήθηκαν: Πλήρης απαλλαγή της πρώτης, αλλά και δευτερεύουσας κατοικίας, που καλύπτουν τις ανάγκες στέγασης και αναψυχής της λαϊκής οικογένειας. Να μη φορολογηθεί η αγροτική γη. Να φορολογηθεί η μεγάλη ακίνητη περιουσία, τα κέρδη και τα συσσωρευμένα κεφάλαια της πλουτοκρατίας. Να καταργηθούν οι άμεσοι και έμμεσοι φόροι που πνίγουν το λαό. Να μη γίνει καμιά κατάσχεση και πλειστηριασμός. Καμιά διακοπή ρεύματος, νερού, σταθερού τηλεφώνου. Διαγραφή και πάγωμα χρεών για ανέργους, φτωχούς μισθωτούς, αγρότες και αυτοαπασχολούμενους.
Ακόμη και το κατακαλόκαιρο, δεν πέρασε βδομάδα χωρίς να κάνει το ΚΚΕ, οι φίλοι και τα μέλη του κάποια κινητοποίηση, ξεπερνώντας πάντα τις δυνάμεις του, άλλοτε για τα δικά μας εσωτερικά σοβαρά ζητήματα, άλλοτε για τον κίνδυνο πολέμου με αφορμή την Ουκρανία, άλλοτε για τη σφαγή στη Γάζα από το φασιστικό κράτος του Ισραήλ αλλά και για ό,τι άλλο συνέβαινε. «Σιγή ιχθύος» από τα αστικά ΜΜΕ…

Το ΚΚΕ βρέθηκε στο πλάι της νεολαίας του-της ΚΝΕ- στο 40^ο Φεστιβάλ της ΚΝΕ-Οδηγητή τόσο στο «Πάρκο Τρίτση» όσο και σε τουλάχιστον 200 πόλεις στην Ελλάδα, με τη συμμετοχή 100αδων καλλιτεχνών και 1000αδων νέων. Με τη μαζική τους συμμετοχή έδωσαν ζωντάνια στις πλούσιες και πολύμορφες εκδηλώσεις, στις συζητήσεις, στις συναυλίες και στα μουσικά αφιερώματα, στις 10άδες πολιτιστικές και αθλητικές δραστηριότητες, μετατρέποντας το 40ό Φεστιβάλ σε μια πραγματικά νεανική γιορτή, σε γιορτή της ελπίδας και του αγώνα για μια καλύτερη ζωή. Το Φεστιβάλ της ΚΝΕ και του “Οδηγητή” αντέχει, δυναμώνει και ανανεώνεται γιατί είναι το Φεστιβάλ της νεολαίας του ΚΚΕ. Γιατί χτίζεται και λειτουργεί με τα πιο γερά “υλικά”: τη συλλογικότητα, το μεράκι, την ανιδιοτέλεια, τη φαντασία, την καλή οργάνωση, την εθελοντική δουλειά χιλιάδων που δουλεύουν σαν ένας άνθρωπος. Γιατί αναδεικνύει τις διεκδικήσεις και τα όνειρα των νέων ανθρώπων και σταθερά φωτίζει το μέλλον, το δρόμο για να ζήσουν οι νέοι και νέες των εργατικών λαϊκών στρωμάτων όπως τους αξίζει: χωρίς κρίσεις, φτώχεια, εκμετάλλευση.

Παρ ’όλα αυτά οι καλοπληρωμένοι «κονδυλοφόροι» και οι δήθεν «χιουμορίστες» ( βλ. Λαζόπουλος) δεν βρήκαν… τηλεοπτικό χρόνο να πουν λέξη για το γεγονός.

Το ΚΚΕ παρεμβαίνει επίσης στη Βουλή και την Ευρωβουλή, όπου δεν υπάρχει μέρα που να μην έχει καταθέσει προτάσεις νόμου, τροπολογίες, ερωτήσεις που να αφορούν: την ανακούφιση του λαού από τα βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα, την κατάργηση φόρων και χαρατσιών, την απαγόρευση κατασχέσεων κατοικιών και χωραφιών, την κατάργηση των μνημονίων και μεσοπρόθεσμων, την κατάργηση όλων των νόμων για την απελευθέρωση της ηλεκτρικής ενέργειας, την επιστροφή ελληνικών στρατευμάτων στη χώρα μας, την εφοπλιστική ασυδοσία στα νησιά μας και τις ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες, τις τραγικές ελλείψεις στα σχολεία και εκπαιδευτικές βαθμίδες (προσωπικό- υλικό- μεταφορές ), το ρήμαγμα της δημόσιας υγείας και πόσα άλλα τα οποία αποτελούν… ψιλά γράμματα για τα αστικά κόμματα και ΜΜΕ.
Το ΚΚΕ με όλες του τις δυνάμεις στα εργατικά σωματεία, στους συλλόγους, στις λαϊκές επιτροπές, στις επιτροπές ανέργων κ.α, δρα καθημερινά στους χώρους δουλειάς, στις γειτονιές, στην ύπαιθρο για τις κινητοποιήσεις του ΠΑΜΕ με αποκορύφωμα το πανελλαδικό συλλαλητήριο στις 1/11 στο Σύνταγμα με κεντρικά συνθήματα: Δεν θα ζήσουμε με τα ψίχουλα! Δεν παραιτούμαστε από τα δικαιώματά μας! Δεν αποδεχόμαστε να ζούμε με τον εφιάλτη της ανεργίας!

Θα μπορούσαν να γραφτούν 100αδες σελίδες ακόμα για το «που πραγματικά είναι το ΚΚΕ». Η καθημερινή του δραστηριότητα -εντός αλλά κυρίως εκτός Βουλής- μέσα στο κίνημα, μέσα στον λαό, εκμηδενίζει στην πράξη την προσπάθεια αποσιώπησής του από τα αστικά ΜΜΕ, τα αφεντικά, την πλουτοκρατία και τους κολαούζους τους.

Αποστόλης Δημόπουλος, μέλος Τ.Ε Ικαρίας-Φούρνων του ΚΚΕ