«Σαν βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος…»
Δεν ξέρω αν θα είναι μακρύς ο δικός μας δρόμος, όμως είμαστε οι τυχεροί γιατί τον ξεκινήσαμε με άξιους και καλούς ΔΑΣΚΑΛΟΥΣ!
Ο Πέτρος και η Κωστία μια ζωή δοσμένη στους μαθητές τους… μια ζωή γεμάτη από αναμνήσεις που τις κρατάμε σαν πολύτιμα πετράδια στην κιβωτό των παιδικών μας χρόνων… Με βαθιά λύπη πήρα το μήνυμα του «φευγιού» του Δασκάλου μας ΠΕΤΡΟΥ ΚΡΑΤΣΑ σήμερα 4 Δεκεμβρίου 2022.
Εμείς οι μικροί μαθητές σου και οι μικρές μαθήτριές σου από το 2/θέσιο Δημοτικό σχολείο Φραντάτου Ικαρίας… Μεγάλοι και Μεγάλες τώρα πια Σε αποχαιρετούμε με απέραντη ευγνωμοσύνη, Σε ευχαριστούμε για ό,τι μας έδωσες και ήταν στ΄ αλήθεια πολλά!
Στη μνήμη μας, μαζί με την Αγαπημένη σου σύζυγο αλλά και δική μας αξέχαστη Δασκάλα την Κωστία Μαυρονικόλα έχετε την υψηλότερη θέση, εκεί που δεν μπορεί κανένας και τίποτα να αγγίξει…
Πάντα γλυκός, ήρεμος κι ευγενικός μαζί μας. Δεν μπορούσες ποτέ να μας μαλώσεις ούτε και να μας χτυπήσεις με την επιβεβλημένη στα χρόνια σας «παιδαγωγική» βέργα , αυτό το «έργο» το απέφευγες ή το παραχωρούσες σε άλλους με χαμόγελο και καλοσύνη!
Δική σας ήταν η έγνοια το πώς θα πορευτούμε στη ζωή μας, δική σας και η καθημερινή φροντίδα πέρα και πάνω από πρωτόκολλα και διατάγματα του Υπ. Παιδείας όχι μόνο αν θα μάθουμε σωστά την γραμματική ή την ιστορία αλλά ακόμα και αν όλα τα παιδιά είχαν αυτά που έπρεπε να έχουν…
Χαρά σας: η επιτυχία του κάθε παιδιού που πέρασε κάποτε από εσάς, όπου κι αν κατάφερνε να φτάσει με τιμιότητα και εργατικότητα και στεναχώρια σας: κάθε δυσάρεστο που μαθαίνατε για όποιον μαθητή σας … όλα ήταν και δικά σας παιδιά!
Με εσάς κάναμε τα ωραιότερα ταξίδια πάνω στους χάρτες της αίθουσας, με εσάς γιορτάζαμε κάθε επετειακή εκδήλωση που ήταν και γιορτή όλου του χωριού, με την δική σας επιμονή χορεύουμε τον καριώτικο … από εσάς μάθαμε να ζυγιάζουμε και να λύνουμε τα προβλήματα της καθημερινότητας , με την μέθοδο των τριών μετράμε και ξαναμετράμε μέχρι σήμερα…
Εσείς μας διδάξατε πως ο πραγματικός Δάσκαλος μπορεί και πρέπει να βγαίνει κι έξω από το προαύλιο του σχολείου του μέσα την κοινωνία να συνομιλεί, να διαλέγεται, να προσφέρει στα κοινά, εσείς μαζί με τους γονείς των μαθητών σας δίνατε το παράδειγμα … Ακόμα σας θυμούνται οι άνθρωποι του Φραντάτου μέσα στις δεξαμενές για την καθαριότητα ώστε όλοι να πίνουμε καθαρό νερό… Και το πιο σπουδαίο: Από εσάς μάθαμε να ΑΓΑΠΑΜΕ πιότερο από όλα ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ και τούτο είναι η δικαίωση κάθε ΔΑΣΚΑΛΟΥ σε κάθε εποχή και χρόνο…
Σε αποχαιρετούμε Αγαπημένε μας Δάσκαλε με την σκέψη στο σχολειό μας, εκεί στο Φραντάτο της Ικαρίας, γεμάτο με την παρουσία σας. Ένας τόπος προσκυνήματος πια για εμάς…
Χαρούλα Κ. Κοτσάνη
