Σήμερα Παγκόσμια μέρα της Ελληνικής γλώσσας. Έτσι την τιμώ!
ΣΗΜΕΙΑ ΣΤΙΞΗΣ
Χτίζω λέξη την λέξη, κάστρο στην θάλασσα, μαζεύω τα βότσαλα με τις αγκύλες και τις παύλες μου, ορθώνω τον κόσμο με τ΄ αποσιωπητικά των ανθρώπων.
Δεν την αντέχω την μεγάλη χαρά… φτάνει στον πόνο.
Το θαυμαστικό στο γέλιο των παιδιών που παίζουν στις αλάνες, στην αυλόπορτα μαγιάτικο κρεμώ στεφάνι, τα παράθυρα βάφω τα με την αρμύρα της θάλασσας.
Πριν τον επίλογο αλλάζω παράγραφο.
Και στο βάθος της σάλας πάνω απ΄ το εικονοστάσι, με ευλάβεια αποθέτω το ερωτηματικό, το κόμμα στην άκρη του αυγουστιάτικου μεσημεριού, πάνω ακριβώς στ΄ όνειρο του τζίτζικα.
Η τελεία μπήκε κάποτε στην σκιά ενός Παρθενώνα.
Χαρούλα Κ.Κοτσάνη
