Πρέπει να ομολογήσω αρχικά ότι το κείμενο που ακολουθεί δεν το θεωρώ δικό μου. Εγώ απλώς μεταφέρω τα λόγια που θα έγραφε η μητέρα μου αν ζούσε σήμερα (έφυγε το 88)… Με τα ελληνικά της (τετάρτη δημοτικού έβγαλε πριν φύγει να δουλέψει στην πόλη), αυτά θα έλεγε πάνω κάτω. Μόνο μερικές λέξεις ίσως να άλλαζαν. Για παράδειγμα, τους «γκρούβαλους», εκείνη θα τους αποκαλούσε … «συκοφάδες», καθώς η μόνη ζημιά που της έκαναν ήταν να τρώνε τα σύκα από την καλή της συκιά. Αν βέβαια περνούσε κάποιος «ξένος» και την χαιρετούσε ευγενικά, η ίδια τον φώναζε μέσα από την «ποριά» και τον γέμιζε σύκα με το ζόρι πριν να φύγει.
Με αυτό το πνεύμα μας μεγάλωσε η μάνα μου λοιπόν
και μας διαπαιδαγώγησε στις δεκαετίες του 50 και του 60. Τότε που ήταν αδιανόητο γι’ αυτήν να κοιμηθεί κάποιος έξω από το σπίτι γιατί θα τον έτρωγαν οι …σκόρφηδες κι οι σαρταμύγες. Έτσι κι εγώ λοιπόν, μεταφέρω στο κείμενο αυτό το πνεύμα της Καριωτίνας Μάνας, όπως μας το είχε μεταφέρει τότε. Τιμή στη μνήμη της αλλά και σε όλα όσα μας δίδαξε.
Αφορμή γι’ αυτή την επιστολή στάθηκε η γνωστή διελκυστίνδα που επαναλαμβάνεται τα τελευταία χρόνια, μόλις δημοσιοποιηθεί η ανακοίνωση του Δήμου Ικαρίας που ενημερώνει τους επισκέπτες του νησιού για την μη ύπαρξη οργανωμένου κάμπιγκ και την απαγόρευση της ελεύθερης κατασκήνωσης. Αμέσως αρχίζουν οι αντιπαραθέσεις, τα επιχειρήματα και οι κατηγορίες εκατέρωθεν. Σε έναν τέτοιο «διάλογο» λοιπόν, η μάνα μου θα έγραφε περίπου τα παρακάτω.
Καλώς ή κακώς, η Ικαρία είναι αυτή που είναι, βρίσκεται εκεί που βρίσκεται…
Καλώς ή κακώς, οι Ικαριώτες είναι αυτοί που είναι. με την ιστορία τους, τις ιδιορρυθμίες, τα ίσια και τ’ ανάποδά τους…
Σε κάποιους αυτό αρέσει και σε κάποιους δεν αρέσει… Κάποιοι προτιμούν να πάνε διακοπές στην Πάρο, τη Μύκονο, τη Σαντορίνη… Κάποιοι άλλοι για δεκαετίες υφίστανται όλων των ειδών τις θυσίες προκειμένου να περάσουν ένα καριώτικο καλοκαίρι, με “τα καλώς και τα κακώς” τους…
Κάποιοι ανακάλυψαν την Ικαρία τα τελευταία χρόνια… Μοιάζουν σαν να την θεωρούν ακατοίκητη… Ίσως πάλι να νομίζουν ότι την κατοικούν ούγκανοι ιθαγενείς, σκαρφαλωμένοι στις κουντουριδιές που αρκεί να τους δώσεις μερικές χάντρες για να κατέβουν και να σου κουβαλήσουν τις βαλίτσες, να κλειστούν σε σπηλιές μέχρι να κάνεις εσύ τα μπανάκια σου (με όλα τα αξεσουάρ) στη Μεσαχτή και τα βράδυα να σε διασκεδάζουν χορεύοντας καριώτικο στα πανηγύρια…
Λοιπόν, καιρός είναι, όλοι εσείς οι όψιμοι “ικαριόφιλοι” να βγείτε από την καρακοσμάρα σας και να αποδεχτείτε το αυτονόητο… Αν σας αρέσει η Ικαρία, αυτό συμβαίνει γιατί είναι απλά η Ικαρία. Επίσης είναι σημαντικό να ξέρετε ότι πρωτίστως κατοικείται από Ικαριώτες και όχι Σαντορινιούς… Αυτοί, οι Ικαριώτες, περνούν τη ζωή τους εκεί, με όλα τα καλά και τα κακά της, τα ωραία κι τα άσχημα, τα εύκολα και τα δύσκολα… Προέχει λοιπόν να περνάνε αυτοί καλά στο σπίτι τους και στον τόπο τους… Να διαμορφώσουν τις υποδομές που κάνουν τη ζωή τους καλύτερη ή τουλάχιστον πιο υποφερτή… Αυτοί, οι Ικαριώτες κάτοικοι είναι εκείνοι που παραδοσιακά αγαπούν τον τόπο τους περισσότερο από τον καθένα σας. Γι’ αυτό και μόλις έχουν μια γωνίτσα αξιοπρεπή, τρέχουν αμέσως να καλέσουν γνωστούς και άγνωστους να έρθουν και να τους φιλοξενήσουν… Δεν το κάνουν για το “αντίτιμο”, αλλά γιατί είναι περήφανοι για τον τόπο τους και τον τρόπο ζωής τους… Και όσοι ξένοι πάνε και ξαναπάνε στην Ικαριά, το κάνουν γιατί αγαπάνε αυτή τη συμπεριφορά και τη στάση ζωής, σέβονται την προσφορά που τους δίνεται και ανταποδίδουν με την παρουσία τους…
Ουαί κι αλλοίμονο όμως αν κάνεις πως εκμεταλλεύεσαι τον Ικαριώτη μέσα στον τόπο του και μέσα στο σπίτι του… Ουαί κι αλλοίμονο αν τον αγνοήσεις και του φερθείς υποτιμητικά, την ώρα της προσφοράς του… Καλύτερα να τα μαζεύεις το γρηγορότερο γιατί κανείς δε σε γλυτώνει από την παραδοσιακή σκωπτική του διάθεση…
Η ανακοίνωση του Δήμου είναι σαφέστατη και αυτονόητη για όσους είμαστε Ικαριώτες και για όσους γνωρίζουμε τους Ικαριώτες… Η Ικαρία αυτή τη στιγμή δεν έχει υποδομές να φιλοξενήσει τις χιλιάδες που θέλουν να έρθουν να κάνουν κατασκήνωση. Αυτό γινόταν στις δεκαετίες του 80 και του 90 και παρά τα προβλήματα, οι κατασκηνωτές ήταν λίγοι και η κατάσταση σχετικά ανεκτή. Σήμερα όμως μιλάμε πια για χιλιάδες. Οι φωτογραφίες της Μεσαχτής και του Να, μέχρι πριν τρία χρόνια, είναι αδιάψευστοι μάρτυρες. Για την ακρίβεια, δεν έχει τις υποδομές να υποδεχτεί και να φιλοξενήσει πολλές κατηγορίες τουριστών, αλλά αυτό είναι μια άλλη μεγάλη ιστορία. Ας μείνουμε λοιπόν στο ελεύθερο κάμπινγκ…
Δεν είναι δυνατόν να φιλοξενηθούν-εξυπηρετηθούν σε ελεύθερη κατασκήνωση όλες αυτές οι χιλιάδες… Αναγκαστικά θα επιβαρυνθεί η ποιότητα της παρεχόμενης φιλοξενίας προς όλους, κατασκηνωτές, ενοικιαστές δωματίων και ξενοδοχείων, περαστικούς της μιας μέρας κλπ. Θα επιβαρυνθεί όμως και η ποιότητα ζωής των μόνιμων κατοίκων… Και, όπως εξήγησα πιο πάνω αυτό δεν γίνεται αποδεκτό και δικαίως. Δε γίνεται αποδεκτό γιατί το νησί είναι πρώτα και κύρια ο τόπος τους και αν κάποιος δεν ζει καλά στον τόπο του, ποιο το νόημα να μένει εκεί, να παράγει, να γράφει ιστορία και παράδοση. Δεν γίνεται επίσης αποδεκτό γιατί η φιλοξενία που θέλουν να προσφέρουν δεν αγγίζει καν τα όρια της στοιχειώδους αξιοπρέπειας που έχουν μάθει να προσφέρουν και να νιώθουν υπερήφανοι γι’ αυτό.
Μπορούσαν να γίνουν πράγματα για να βελτιωθεί η κατάσταση; Βεβαίως και μπορούσαν και μπορούν κάθε μέρα… Ιδέες και σκέψεις φυσικά υπάρχουν… Εκείνο πάντως που είναι αναμφισβήτητο είναι ότι αυτές θα γίνουν από τους Ικαριώτες και κανέναν άλλο, όπως έγιναν μέχρι τώρα όλα όσα υπάρχουν… Θα γίνουν κόντρα στις διαθέσεις της Κεντρικής Διοίκησης που στραγγαλίζει τους δήμους στο όνομα της ιδεολογίας του ατομικού κέρδους και σε βάρος της ποιότητας ζωής του λαού…
Πρώτα απ’ όλα όμως θα γίνουν ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΙΚΑΡΙΩΤΕΣ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΡΥΘΜΟΥΣ ΤΩΝ …ΙΚΑΡΙΩΤΩΝ!… Αυτό πρέπει να γίνει κατανοητό και σεβαστό από όλους!…
Η ικαριώτικη ψυχή δε βιάζεται και δε …βιάζεται! Κι όποιος κατάλαβε κατάλαβε!…
Μέχρι λοιπόν να γίνουν όλα αυτά, όσοι αγαπάτε ένα στυλ διακοπών διαφορετικό από της Μυκόνου, της Πάρου και της Σαντορίνης,
είστε ευπρόσδεκτοι στην Ικαρία με όρους φιλοξενίας και στις υπάρχουσες συνθήκες…
Όσοι πάλι είστε της άποψης “με τον παρά μου και την κυρά μου” καλό είναι να το ξανασκεφτείτε. Υπάρχουν κι άλλες παραλίες να παίξετε με τα κουβαδάκια σας.
Υ.Γ.
Και επειδή κάποιοι βρήκαν πάλι την ευκαιρία να πουλήσουν στους Ικαριώτες “αριστεροσύνη” και “εργατοφιλία”, έχω να τους πω τούτο:
Ας πάνε πρώτα να μάθουν που είναι η διεύθυνση του σωματείου τους, ας παλέψουν για τα δικαιώματα των ανέργων και των παιδιών του λαού και ας διεκδικήσουν μια κοινωνία καλύτερη.
Μια κοινωνία όπου οι διακοπές, η ψυχαγωγία, η ανάπαυση, θα είναι δημόσια και δωρεάν αγαθά, μαζί με την παιδεία, την εργασία, την υγεία, τη στέγη, , παρεχόμενα υποχρεωτικά προς όλους από την πολιτεία…
Τα υπόλοιπα είναι φληναφήματα και κουβέντες αργόσχολων μικροαστών για να περνάει η ώρα στο καφενείο…
Κων. Χ. Χαραλαμπίδης
(www.mypoliticalandhistoricaldiaries.bolgspot.com)
