Κάνοντας σήμερα ένα σύντομο … «απολογισμό» των δυο συναυλιών που δόθηκαν στην Ικαρία από την Εστουδιαντίνα Αίγινας για την ενίσχυση της σύντομης αποκατάστασης της υγείας του φίλου, συμπατριώτη και μεγάλου βιολιστή του νησιού μας Λευτέρη Πούλη (Σκάτζακα), συνοπτικά θα λέγαμε τα εξής.
Η προσπάθεια ξεκίνησε από μια ιδέα που είχε ο φίλος και συνεργάτης του Λευτέρη, Αλέξανδρος Σπίτζιγκ, που χρόνια τώρα ζει και εργάζεται στην Αίγινα κι έχει δημιουργήσει μια ομάδα είκοσι περίπου μικρών και λίγο…μεγαλύτερων παιδιών, που την ονόμασε «Εστουδιαντίνα Αίγινας». Παίζουν πολλά μουσικά όργανα (μπουζούκια, μπαγλαμαδάκια, ούτι, ακορντεόν, βιολί, κρητική λύρα, σαντούρι κλπ.) που βγάζουν όλοι μαζί απίστευτες μελωδίες της ελληνικής λαϊκής και παραδοσιακής μουσικής.
Αυτές οι μελωδίες ξεσήκωσαν το κοινό στο Δημοτικό Κινηματοθέτρο Αγίου Κηρύκου, μετατρέποντας τη συναυλία σ’ ένα απίστευτο γλέντι μέχρι και τις 2 τα ξημερώματα της επόμενης μέρας. Σοβαρή δουλειά, μετρημένοι και πειθαρχημένοι μουσικοί (άσχετα αν ήταν 7, 17, ή …7 ετών), ο δάσκαλος τους Αλέξανδρος σωστός μαέστρος της ορχήστρας του, λογικό λοιπόν να βγαίνει αυτό το τέλειο αποτέλεσμα και να κρατά όλους μας καθηλωμένους στα καθίσματα μας παρά τα δύσκολα καιρικά φαινόμενα (δυνατός αέρας και αρκετό κρύο για την εποχή).
Την άλλη μέρα στο Γιαλισκάρι με σαφώς καλύτερο καιρό, τα παιδιά έδωσαν κι εκεί τον καλύτερο τους εαυτό, με τελικό αποτέλεσμα να μαγέψουν και το κοινό αυτής της βραδιάς.
Εδώ ήρθε κι «έδεσε» η συμμετοχή στο πρόγραμμα του νεαρού Καριώτη βιολιστή Γιώργου Στρούπα, που σαν γνήσιος φίλος και καλός συμπατριώτης, στο άκουσμα του σκοπού των συναυλιών, συμμετείχε αμέσως, σαν ένα δείγμα σεβασμού και συμπαράστασης στον Λευτέρη, κάτι που εκτιμήθηκε δεόντως από όλους.
Όλοι οι μουσικοί της Εστουνδιαντίνας Αίγινας ήταν τέλειοι, εμείς όμως, χωρίς να θέλουμε να υποτιμήσουμε κανένα μουσικό, ξεχωρίσαμε την μικρή Ιωάννα (14 ετών) δισέγγονή του μεγαλύτερου βιολάτορα της Αίγινας του επιλεγόμενου «Άπορου» και του μικρού Γιώργου (14 ετών επίσης). Η μεν Ιωάννα με το βιολί της έπαιζε απίστευτα όμορφα και σωστά τα νησιώτικα κομμάτια, στον δε Ικαριώτικο αρχίσαμε να …αμφιβάλλουμε αν ήταν Αιγινίτισα ή μήπως είχε κάποια καταγωγή από την Ικαρία με έντονα μουσικά γονίδια. Ο δε Γιώργος έπαιζε τόσο όμορφα τη κρητική λύρα του που «ξεσηκώθηκε» και ο φίλος και συνεργάτης μας διευθυντής του Νοσοκομείου της Ικαρίας σ’ ένα ατέλειωτο κρητικό χορό, κυριολεκτικά … «πετούσε».
Αφού τελείωσαν οι δυο βραδιές και σε συνεννόηση με τα παιδιά του Λευτέρη, την επομένη της συναυλίας στο Γιαλισκάρι, τον επισκεφθήκαμε στο σπίτι του στα Μανδριά (είναι αυτές τις μέρες εδώ) όλα τα παιδιά της Εστουδιαντίνας Αίγινας, μαζί με τον δάσκαλο τους Αλέξανδρο Σπίτζιγκ. Ο Λευτέρης εκεί μας περίμενε μ’ ένα τεράστιο χαμόγελο, μας αγκάλιασε όλους έναν – έναν, η χαρά του ήταν εμφανέστατη. Με συγκλόνισε η αγκαλιά του και το σφίξιμο (ένδειξη αγάπης) που έκανε σε μένα και σηκώθηκε όρθιος για να μου δείξει πως μπορεί να στέκεται.
Λευτέρη σ’ αγαπάμε και πιστεύουμε ότι όσο χρειαστεί να περιμένουμε θα περιμένουμε να σε δούμε πάλι όρθιο με το βιολάκι σου να μας ξαναπαίξεις.
Ιδιαίτερα συγκινητικές ήταν οι στιγμές που ο Λευτέρης έδωσε το βιολί του κι ένα από τα λαούτα που είχε εκεί στα παιδιά και του έπαιξαν τον Ικαριώτικο και άλλους σκοπούς. Τα παιδιά βουρκωμένα από τη χαρά και τη συγκίνηση που επιτέλους είχαν δίπλα τους τον άνθρωπο για τον οποίο ταξίδεψαν από την Αίγινα μέχρι την Ικαρία για να παίξουν για εκείνον και ο Λευτέρης εκεί στην άκρη των ματιών του είχε λίγο δακρύσει, βλέποντας όλο αυτό το «παιδικό μελίσσι» γύρω του, μ’ ένα μουσικό όργανο το καθένα, να ρωτάνε….κύριε Λευτέρη τι θέλετε να σας παίξουμε;;;
Η υπόσχεση που δόθηκε στο τέλος ήταν, όταν με το καλό γίνει καλά ο Λευτέρης, μαζί με την Εστουδιαντίνα Αίγινας, να δώσουν από κοινού μια ή περισσότερες συναυλίες.
Δεν θα ξεχάσω την απίστευτη «κολώνα» του Λευτέρη, τη γυναίκα του την Χρυσούλα, που με το χαμόγελο της και το πλούσιο τραπέζι που είχε στο σπιτικό της για όλους μας, την έννοια της να συμπληρώσει κάτι που τελείωνε, έδινε την γνήσια εικόνα της Ικαριώτισας συζύγου, που είναι δίπλα στον σύντροφο της ζωής της και στα καλά αλλά και στα δύσκολα όπως τώρα. Σ’ ευχαριστούμε Χρυσούλα!!!
Φύγαμε με γεμάτη την ψυχή μας και την καρδιά μας ότι ο στόχος των συναυλιών επετεύχθη και όλοι μας τώρα συνεχίζουμε, αναμένοντας καλύτερες ειδήσεις από την πορεία αποκατάστασης της υγείας του Λευτέρη.
Στο τέλος θα αναφέρω τους συντελεστές που στήριξαν την προσπάθεια μας, τα εστιατόρια «Άρτεμις» της Άννας Μελή στον Να όπως και την ευγενική προσφορά στο μενού της μαγείρισσάς της Ευαγγελίας Μαρόλια «ειδικά για τον Λευτέρη» όπως είπε, της Θέας Παροίκου, επίσης στον Να, του «Μπαϊντό» στον Αρμενιστή, του «Mary Mary» επίσης στον Αρμενιστή, του «Καπηλειό» στο Χριστό Ραχών και του εστιατορίου «Στου Τσουρή» στον Άγιο Κήρυκο. Την αμέριστη προσφορά στις μετακινήσεις του τουριστικού πρακτορείου « Amfitriti Travel» (ευχαριστούμε τους οδηγούς Παναγώτη, Μιχάλη και Γιώργο) όπως επίσης και το πρακτορείο «Lesses Travel» και την Ουρανία με τον σύζυγο της τον Θεόδωρο. Τον Βαγγέλη Φάμπα στον ήχο μαζί με τον συνεργάτη του Αντώνη Κούβαρη, τον Δήμο Ικαρίας και τον Σύλλογο Γιαλισκαρίου «Η Ανάληψις», όπως επίσης τον Νίκο και την Βαρβάρα Σέρτσου για τη φιλοξενία στα δωμάτια τους στον Να.
Τέλος πολλά ευχαριστώ στον Αλέξανδρο Σπίτζιγκ με την Εστουδιαντίνα Αίγινας, αλλά και τους γονείς και συνοδούς των παιδιών που τα συνόδευσαν στο νησί μας και γίναμε όλοι μια μεγάλη παρέα, που ανανεώσαμε το ραντεβού μας για μια μελλοντική επίσκεψη μας στην Αίγινα
Για την Ικαριακή Ραδιοφωνία
Σωτήρης Πολίτης
