Το περιστατικό με τη νεκρή φάλαινα, δυστυχώς, δεν είναι κάτι καινούργιο. Οι ποσότητες σε πλαστικό στις θάλασσες είναι τέτοιες που τα ζώα, ακόμη δεν γεννιούνται, και μαθαίνουν τα πλαστικά. Είναι δε ανησυχητικό το γεγονός ότι τα ζώα της θάλασσας, τα οποία καταδύονται σε μεγάλη βάθη και στην πραγματικότητα ψαρεύουν με το… σώμα τους, δεν προλαβαίνουν να προσαρμοστούν στη ραγδαία εξελισσόμενη ρύπανση με πλαστικά και δεν συνειδητοποιούν τη διαφορά, για παράδειγμα, μιας μέδουσας από ένα κομμάτι πλαστικό. Μόλις πριν από μερικές ημέρες εντοπίσαμε ένα νεκρό ώριμο ρινοδέλφινο, από τον οισοφάγο του οποίου βγάλαμε ενάμισι μέτρο δίχτυ.

Η κατάσταση σε παγκόσμιο επίπεδο είναι πλέον οριακή. Ακόμη και η χώρα μας που «πουλάει» θάλασσα και ήλιο παραμένει ένας μεγάλος ρυπαντής. Παλαιότερη μεγάλη έρευνα που πραγματοποιήσαμε, έδειξε πως ίδιες ποσότητες μικροπλαστικών εντοπίστηκαν στη Γαύδο αλλά και στη Βουλιαγμένη, εύρημα που δείχνει τη διασπορά πλαστικών που έχουμε. Πολύ συχνά καλούμαι να απαντήσω στην ερώτηση πώς είναι δυνατόν οι ελληνικές θάλασσες να έχουν τόσο μεγάλες ποσότητες πλαστικών.

Η απάντηση είναι απλή: στο Βόρειο και Κεντρικό Αιγαίο έχουμε ακόμη ανοιχτές χωματερές κι όταν αρχίζει η τουριστική περίοδος τα νησιά μας μετατρέπονται σε σκουπιδότοπους. Ένας νοτιάς είναι αρκετός για να βρεθεί κάθε λογής σκουπίδι στη θάλασσα. Και σαν να μην έφτανε αυτό, ο Έλληνας έχει ακόμη την κακή συνήθεια να αφήνει σκουπίδια στις παραλίες.

Ο Θοδωρής Τσιμπίδης είναι διευθυντής του Ινστιτούτου Θαλάσσιας Προστασίας «Αρχιπέλαγος»

Αναδημοσίευση από : http://www.tanea.gr