γράφει η Ανατολή Κωνσταντινίδου, Εκπαιδευτικός, 
Δημοτική Σύμβουλος, πρώην Αντιδήμαρχος Πολιτισμού, Αθλητισμού και Νεολαίας του Δήμου Πυλαία-Χορτιάτη, πολιτευτής Ν.Δ.
Τον τελευταίο καιρό που διανύει η χώρα μας τη λεγόμενη οικονομική κρίση εκφράστηκαν και καταγράφηκαν διάφορες απόψεις σχετικά με την ανάγκη στροφής προς τους τομείς πρωτογενούς παραγωγής και ιδιαίτερα του αγροτικού τομέα ώστε να ανακάμψει η οικονομία και να επέλθει η ανάπτυξη σταδιακά στην Ελλάδα.
Η ένταξη της Ελλάδος το 1981 στην Ευρωπαϊκή Ένωση επηρέασε καταλυτικά την εξέλιξη της ελληνικής γεωργίας καθώς διέπεται πλέον από τους κανόνες της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής (Κ.Α.Π) οι οποίοι διαμορφώνουν όλο το πλαίσιο λειτουργίας του αγροτικού τομέα.Η συνεισφορά του αγροτικού τομέα τα τελευταία χρόνια στην ελληνική οικονομία της οποίας αποτελεί βασικό δομικό συστατικό τόσο σε εθνικό όσο και περιφερειακό επίπεδο παρουσιάζει μία πτωτική τάση παρακολουθώντας τη συμμετοχή του αγροτικού προϊόντος στη δημιουργία του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος(ΑΕΠ).Από τα παραπάνω γίνεται αντιληπτό ότι χρειάζεται αλλαγή πολιτικής για τη γεωργία σε Ευρωπαϊκό επίπεδο.
Η ευρωπαϊκή γεωργία υπήρξε και εξακολουθεί να είναι ένας τομέας που κυριαρχείται από άνδρες.Μόνο το 42% όσων εργάζονται στον αγροτικό τομέα στην Ευρωπαϊκή ένωση είναι γυναίκες και αυτό κάνει σαφές τη στήριξη και την ενίσχυση του ρόλου των γυναικών στη γεωργία.Οι γυναίκες τα τελευταία χρόνια έχουν κατακτήσει και διαπρέψει σε πολλούς επαγγελματικούς χώρους αλλά στη γεωργία μόνο το 1/5 των γυναικών έχουν τη δική τους ιδιοκτησία στην Ευρωπαϊκή Ένωση.Οι γυναίκες, λοιπόν, διαμορφώνουν την αγροτική οικονομία αφού συμβάλουν ως αγρότες, εργάτες και επιχειρηματίες και γι’αυτό πρέπει να δοθεί περισσότερη σημασία στις ανησυχίες τους και στον πολυλειτουργικό ρόλο που διαδραματίζουν,κοινώς να δοθούν κίνητρα στις γυναίκες να ασχοληθούν πιο εντατικά και μεθοδικά με τη γεωργία.
Η αντίληψη των γυναικών σχετικά με το δικό τους ρόλο υπερβαίνει σήμερα το όριο της βοήθειας του συζύγου τους δηλαδή θέλουν να συμμετέχουν ενεργά στην αγροτική οικονομία καλλιεργώντας δικές τους εκτάσεις γης με ιδιαίτερες καλλιέργειες και δημιουργώντας πρότυπους συναιτερισμούς όπου θα προβάλλονται τα προϊόντα κάθε περιοχής.
Επιπλέον, στις αγροτικές περιοχές υπάρχουν σήμερα διαφορετικές απαιτήσεις υποδομής, οι οποίες πρέπει να προσαρμοστούν ώστε να ενθαρρύνουν τις νέες γυναίκες να παραμείνουν σε τέτοιες περιοχές και να ασχοληθούν με τη γεωργία ,για παράδειγμα με την παροχή περισσότερων παιδικών σταθμών και στενότερων οικιακών υπηρεσιών, καθώς και υπηρεσιών προμήθειας και φροντίδας για τους ηλικιωμένους.Επιπλέον απαιτείται ενίσχυση της εκπαίδευσης και δημιουργία συνεχούς ροής γνώσης και πληροφορίας ώστε τα προϊόντα να είναι αναταγωνίσιμα.
Προκύπτει από τα παραπάνω ότι η ανάπτυξη του αγροτικού τομέα στις γυναίκες είναι μία ανάγκη η οποία έχει ως απώτερο σκοπό όχι μόνο τη διατήρηση του αγροτικού πληθυσμού αλλά τη δημιουργία θέσεων εργασίας και κατά επέκταση τη δυνατότητα δημιουργίας οικογενειών στην ύπαιθρο γεγονός που θα μετριάσει την αστυφιλία και θα συμβάλει στο δημογραφικό πρόβλημα από το οποίο σήμερα η ελληνική κοινωνία βάλλεται.
Αναδημοσίευση από : https://salonikinews.wordpress.com
