«Είχε βαθιά ριζωμένο το αίσθημα της ευθύνης, της αυτοθυσίας και της απαιτητικότητας, από τον εαυτό του και τους άλλους. »
Τον πρωτοπόρο κομμουνιστή , πρωτεργάτη των πρώτων Κομματικών οργανώσεων στη Σάμο τη δεκαετία του 1920, τον Χιώτη επιστήμονα χημικό- οινολόγο Μήτσο Μαρουκάκη τίμησε η Τομεακή Επιτροπή Σάμου του ΚΚΕ.
Σε μια λιτή αλλά πυκνή σε περιεχόμενο και μηνύματα εκδήλωση που έγινε στον Άγιο Κωνσταντίνο εκεί που στήθηκε η πρώτη οργάνωση του Κόμματος, το 1928, περίοδο κατά την οποία το παραθαλάσσιο χωριό ήταν κέντρο του εμπορίου του Σαμιώτικου κρασιού. Στη περιοχή των χωριών της Βόρειας Σάμου ο Μαρουκάκης χημικός της εταιρίας Οίνων και Οινοπνευμάτων, αντάμωσε την στυγνή εκμετάλλευση των φτωχών αγροτών και των εργατών της οινοποιίας από τους οινεμπόρους.
Παράλληλα τον απασχόλησε η εργατική τάξη της περιοχής του Καρλοβάσου με τους πάνω από 1000 βυρσοδεψεργάτες που δούλευαν ήλιο με ήλιο ακόμη και την Κυριακή, σε άθλιες συνθήκες, ξυπόλητοι, ρακένδυτοι, με μεροκάματα πείνας.
Οι οργανώσεις του ΚΚΕ στο στήσιμο των οποίων συνέβαλε αποφασιστικά ο Μήτσος Μαρουκάκης, έπαιξαν πρωτοπόρο και καταλυτικό ρόλο στην οργάνωση των εργατών και των αγροτών και στους αγώνες που ακολούθησαν.
Στην εκδήλωση παρουσιάστηκε αφιέρωμα – αφήγηση από τους Βαγγελιώ Αμπαζή και Άλκη Πόθο για τον πρωτοπόρο κομμουνιστή με αποσπάσματα από την τοπική λογοτεχνία , τον τοπικό Τύπο, αλλά κυρίως μέσα από το πλούσιο υλικό σε ανταποκρίσεις και ρεπορτάζ του Ριζοσπάστη από τη Σάμο, ως την δολοφονία του από την βασιλομεταξική δικτατορία στις 13 Σεπτέμβρη 1936, όταν εκπαραθυρώθηκε από την Ασφάλεια του Μανιαδάκη, για να αποτελέσει τον πρώτο θύμα της
Ακολούθησε ομιλία από τον Κώστα Τζίχα μέλος του γραφείου της Τ.Ε του ΚΚΕ με θέμα την πολιτική πρόταση του Κόμματος για τους μικρομεσαίους αγρότες. Ο ομιλητής δεν παρέλειψε να επισημάνει τις επικίνδυνες εξελίξεις με τους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς και να καλέσει το λαό και τη νεολαία του νησιού σε επαγρύπνηση και σε αντιπολεμικές – αντιιμπεριαλιστικές κινητοποιήσεις τονίζοντας: «Το λαϊκό κίνημα πρέπει να προετοιμάζεται για το που θα στρέψει την πάλη του. Γιατί ο εχθρός τελικά δεν είναι μόνο έξω, δεν είναι μόνο αυτός που θα προσβάλλει την εδαφική ακεραιότητα της χώρας μας και δεν πρέπει να του το επιτρέψουμε. Και θα αγωνιστούμε γι αυτό. Ο εχθρός όμως βρίσκεται και στο εσωτερικό και είναι οι εκμεταλλευτές και αυτοί που σιγοντάρουν, που χρηματοδοτούν, που ενισχύουν τους πολέμους…» «…………. οι εργαζόμενοι . οι αγρότες . ο λαός και σε ειρήνη και σε πόλεμο πρέπει να διεκδικούν την εξουσία για λογαριασμό τους και να μην υποκύπτουν σε εκβιασμούς και ψευτοπατριωτικά – εθνικιστικά κηρύγματα που δεν έχουν καμιά σχέση με τα συμφέροντά τους.
Μόνο η εργατική – λαϊκή εξουσία μπορεί να εξασφαλίσει πραγματική ειρήνη και ευημερία για την εργατική τάξη , την αγροτιά, για τον λαό στο σύνολό του».
Παρουσιάζοντας την πρόταση του Κόμματος για τη φτωχή αγροτιά υπογράμμισε: «Η πρότασή μας υπάρχει και έχει κριτήριο τις σύγχρονες ανάγκες του λαού. Η πρότασή μας αφορά τόσο το σήμερα όσο και το αύριο. Είναι από το πρώτο γράμμα της ως το τελευταίο επεξεργασμένη και γραμμένη για να εφαρμοστεί σήμερα. Υπάρχουν όλες οι υλικές προϋποθέσεις , υπάρχει ο πλούτος , η τεχνολογία, η εργατική ειδίκευση, το επιστημονικό δυναμικό για να μπει τώρα σε εφαρμογή.
Θα εξαρτηθεί από τις λαϊκές διαθέσεις.
Από το πόσο θα θεριέψει η πίστη του λαού στις τεράστιες δυνάμεις του.
Από τη συνειδητοποίηση της ανάγκης «….νάρθει ανάποδα ο ντουνιάς».
Αυτόν το παράγοντα, την εργατική λαϊκή δυναμική προσπαθούμε να δυναμώσουμε και να τον κάνουμε κυρίαρχο του παιχνιδιού. Και είμαστε σίγουροι ότι θα γίνει. Στην ιστορία αυτό που μοιάζει ακίνητο, σε μια στιγμή μέσα γίνεται ηφαίστειο. Αρκεί να υπάρχει η στρατηγική που δείχνει το δρόμο, που δεν υποκύπτει στους εκβιασμούς και δεν υποχωρεί».
Στην εκδήλωση ιδιαίτερο ενδιαφέρον προκάλεσε η μικρή αλλά εντυπωσιακή έκθεση αρχειακού υλικού της περιόδου του μεσοπολέμου και ειδικότερα η αρθρογραφία του Μαρουκάκη στο Ριζοσπάστη για τον Συνεταιρισμό, η δίκη των μελών της Οργάνωσης που είχαν συλληφθεί το 1932 και παραπέμφθηκαν με το «Ιδιώνυμο» καθώς και η νεκρολογία για τον Μαρουκάκη του Ρ/Σ «Ελεύθερη Ελλάδα» το 1952, που αναδημοσιεύτηκε στο Ριζοσπάστη το 1976, 40 χρόνια από τον μαρτυρικό του θάνατο.
*ΕΠΙΣΥΝΑΠΤΟΝΤΑΙ το ΑΦΙΕΡΩΜΑ στον Μ. Μαρουκάκη και η ΟΜΙΛΙΑ της Τ.Ε
ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ ΔΗΜΗΤΡΗ ΜΑΡΟΥΚΑΚΗ
Ο Δημήτρης Μαρουκάκης ήταν γιος παπά, ένα από τα επτά παιδιά της οικογένειας. Γεννήθηκε στο Βροντάδο της Χίου το 1902, όπου και ολοκλήρωσε τις εγκύκλιες σπουδές του, ενώ στη συνέχεια σπούδασε χημικός στο Πανεπιστήμιο Αθηνών
Κατά τη διάρκεια των σπουδών του, τη δεκαετία του 1920, ήρθε σε επαφή με την κομμουνιστική ιδεολογία, την ασπάστηκε και εντάχθηκε στην Ομοσπονδία Κομμουνιστικών Νεολαιών Ελλάδας την ΟΚΝΕ.. Μετά την ολοκλήρωση των σπουδών του έκανε στο Πανεπιστήμιο της Ντιζόν στη Γαλλία και στη Στουτγάρδη της Γερμανίας μεταπτυχιακές σπουδές στην οινολογία, όπου αρίστευσε. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα έγινε μέλος του ΚΚΕ.
Στον Άγιο Κωνσταντίνο , ο Δημήτρης Μαρουκάκης φτάνει στο τέλος της δεκαετίας του 1920 για να εργαστεί ως χημικός-οινολόγος στην εταιρία Οίνων και Οινοπνευμάτων με έδρα στο Πειραιά και υποκατάστημα στον Άγιο Κωνσταντίνο της Σάμου. Μένει εδώ στο χωριό στο σπίτι του Κατσίκα, αλλά στον ελεύθερο χρόνο του πηγαίνει στο Καρλόβασι όπου χτυπά η καρδιά της εργατιάς με τους χίλιους και πάνω βυρσοδεψεργάτες, αλλά και σε όλα τα χωριά των Μαχαλάδων, όπου στενάζει από την εκμετάλλευση η φτωχή αγροτιά.
Ο Άγιος Κωνσταντίνος μαζί με τον Κάμπο Βουρλιωτών όπου βρίσκονται την εποχή εκείνη οι πόστες παραλαβής του μούστου από τα αμπελοχώρια των Έξη Γειτονιών, αποτελούν το κέντρο παραλαβής και εμπορίας μεγάλου – ίσως του μεγαλύτερου – τμήματος των Σαμιώτικων κρασιών. Εδώ και στο Μαλαγάρι βρίσκεται όλη η μεταποιητική δραστηριότητα του Σαμιώτικου κρασιού.
Το κλίμα και την κατάσταση που επικρατεί μας περιγράφει με γλαφυρό τρόπο ο Σταμάτης Βαλσάμος που γεννήθηκε και μεγάλωσε στα Πλατανάκια Αγίου Κωνσταντίνου, στο μυθιστόρημά του με τίτλο «Δάκρυ και ελπίδα», εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή:
«Αύγουστο Σεπτέμβρη κάθε χρονιά, τα ίδια και τα ίδια για ολόκληρη την οικογένεια. Με το φώς της μέρας τρυγητός. Με το φώς του λύχνου και του φαναριού πάτημα στα πατητήρια και ο αγιωγιάτης να κουβαλάει ήλιο με ήλιο τα μαξούλια στη πόστα του κρασέμπορα.
Κάθε χρονιά ο τοκογλύφος κρασέμπορας καλούσε με τη σειρά στο γραφείο του έναν – έναν τους πελάτες κρασοπαραγωγούς, δυο φορές. Στα μέσα Οκτώβρη για να του δώσουν τα μπιλιέτα της πόστας από τα οποία θα’βγαζε τι πήρε από τον καθένα – και άλλη μια , γύρω στ’ Αη –Λιά΄. Τη δεύτερη φορά – λίγο πριν αρχίσει η μουστιά δηλαδή- επιβεβαίωνε στα κιτάπια του τις τραβηχτικές πούχαν γίνει σε θειάφια, λιπάσματα και ό,τι άλλο είχε πάρει ο παραγωγός μέχρι τότε.
Πάνω σ’ αυτά πρόσθετε τους τόκους. Πόσους τόκους; Ο θεός κι’ η ψυχή του που λένε…
Πανώγραφε τόκους πρώτα και κύρια, για τους οποίους κανείς δεν μπορούσε να τον ελέγξει. Μήτε να φέρει αντίρρηση
Πανώγραφε ζημιές, τιμές για τα λιπάσματα, για τα θειάφια, ζύγια στ’ αλεύρια, στις μπάλες τ’ άχυρα και όπου αλλού τον βόλευε για να βγάλει το υπόλοιπο που ΄ηθελε: Το προκατασκευασμένο υπόλοιπο!
Ιούλη μήνα, ο κρασοπαραγωγός έπρεπε να βγεί οπωσδήποτε χρεώστης. Ότι δεν έκανε να λάβει από τον κρασέμπορα δηλαδή αλλά να δώσει.
Κανείς δεν τολμούσε να σηκώσει κεφάλι στον κρασέμπορα γιατί ήξερε καλά πως από κείνη τη στιγμή ήταν χαμένος!
Όλοι οι αμπελουργοί τόξεραν αυτό και πάσχιζαν και εύχονταν μονάχα ν’ αργήσει η μέρα της καταστροφής: Πάσχιζαν να κερδίσουν χρόνο! Χρόνο περισσότερο!
Όλο και λίγο ακόμα, γιατί ο άνθρωπος όσο αναπνέει ελπίζει!
Ανέλπιδα ελπίζει! Ακαθόριστα και τυφλά, αλλά ελπίζει πάντα μέχρι τη τελευταία του πνοή σ’ ένα θαύμα!»
Στις ταβέρνες μέσα στις τεράστιες βαρέλες ζυμώνονταν το Σαμιώτικο κρασί, ο μόχθος , ο ιδρώτας των αμπελουργών κακοπληρωμένος, αλλά χρυσάφι σε συνάλλαγμα για τους κρασέμπορους.
Από εδώ έρχονται τα καϊκια και φορτώνουν τις βαρέλες για να τις ταξιδέψουν σε όλο τον κόσμο.
Συνεχίζει στην λογοτεχνική περιγραφή του ο Στ. Βαλσάμος:
« Η βαρέλα ήταν καλά ταπωμένη, αλλά στην απότομη κατηφοριά της παραλίας αντί να τη σπρώχνουν ήρθαν από μπροστά και έβαζαν κόντρα για να μην κυλήσει γρήγορα.
Στο νερό την ξανάσπρωξαν και όταν αυτή άρχισε να πλέει τη ζύγωσε η μαούνα και την έσυρε δίπλα στο τρικάταρτο κοιλαράδικο καίκι που ήταν αγκυροβολημένο ανοιχτά.
Άλλοι εργάτες εκεί τη γάντζωσαν στο χοντρό παλαμάρι πούριξε το μεγάλο βίντσι και άρχισαν να δουλεύουν οι μακαράδες του με θόρυβο. Η «μπόμπα» κρεμασμένη από το βίντσι ανέβηκε στο καϊκι και κατέβηκε σιγά και με προσοχή στο αμπάρι.
Μέχρι να γίνουν αυτά, οι εργάτες στη μεγάλη ταβέρνα κυλούσαν άλλη βαρέλα για να τη κατεβάσουν στη θάλασσα»
Εδώ ανταμώνει ο Μαρουκάκης την άγρια εκμετάλλευση των αμπελουργών από τους κρασέμπορους και τους τοκογλύφους, μαζί με την εξαντλητική δουλειά των εργατών στις ταβέρνες , εργατών –δουλοπάροικων αφού κατά κανόνα ξεχρέωναν με τη δουλειά τους τα πανωγραψίματα και τα δανεικά των αφεντικών τους.
Διαβάζουμε στο μυθιστόρημα του Στ. Βαλσάμου:
« Στις μεγάλες ταβέρνες του Βουρλιώτικου Κάμπου δούλευαν πολλοί εργάτες απ’ τους Μαχαλάδες.
Κάποτε ήταν νοικοκυραίοι κι’ αυτοί. Είχαν δικά τους αμπέλια και ζούσαν , όπως και άλλοι νοικοκυραίοι αμπελουργοί , στα χωριά τους.. Μια συμφορά όμως , ή και περισσότερες , τους ανάγκασαν να καταχρεωθούν σε κάποιον απ’ αυτούς που’χαν τούτες τις μεγάλες ταβέρνες..
Αφού λοιπόν καταχρεώθηκαν ορισμένοι κρασοπαραγωγοί σε κάποιο μεγάλο κρασέμπορα ύστερα από ανάγκη, μπήκαν οριστικά στις δαγκάνες του και από τότε μήτε που ξαναβγήκαν απ’ αυτές!
Τους έπαιρνε για χρόνια τα μαξούλια τους έναντι του χρέους μα δεν έφταναν αυτά! Άρχισαν να πουλάνε τα ζά τους. Τέλος τους πήρε τα κονάκια τους τα πατρογονικά και τους έβγαλε στα καλύβια. Αλλά και πάλι! Αφου το χρέος δεν τελείωνε με καμιά δύναμη , τους πήρε και τα’ αμπέλια τους βγάζοντάς τα στο σφυρί! Πήρε και τους ‘ίδιους στη δούλεψή του μετά απ’ όλα τα παραπάνω και………….”πάλι καλά”, έλεγαν».
Λίγα χρόνια νωρίτερα στη Σάμο η Μικρασιατική Καταστροφή και το κύμα προσφύγων προσφέρουν χιλιάδες νέα και φθηνά εργατικά χέρια. Χαράς ευαγγέλια για τους βυρσοδεψοβιομήχανους και τους καπνέμπορους- τσιγαράδες που αυγατίζουν τα κέρδη τους με την απόλυτη εκμετάλλευση των εργατών.
Η ανεργία , οι πολλές ώρες εργασίας, τα χαμηλά μεροκάματα, οι άσχημες συνθήκες ζωής οξύνονται αφού οι εργοδότες έχουν μεγάλη προσφορά εργασίας. Το γεγονός επισημαίνεται πολύ παραστατικά στην εφημερίδα ΑΙΓΑΙΟΝ στις 25-3-1924 υπό τον τίτλο «Τα ημερομίσθια των Καπνεργατίδων».
«Η εργασία διαρκεί καθ’ εκάστην περί το δεκάωρον», «τα εργαζόμενα κοράσια» τα οποία «προέρχονται κυρίως εκ του πτωχού και κακοπαθούντος προσφυγικού πληθυσμού» « φθείρουσι την υγείαν των», «σημειώθηκαν και κρούσματα φυματιώσεως», «αμείβονται ανεπαρκώς», «τρέφονται με τεμάχιον ξηρού άρτου και ολίγας ελαίας ή με τεμάχιον ρέγγας».
Από τον Ριζοσπάστη και τις ανταποκρίσεις του από τη Σάμο, συμπεραίνουμε ότι το πιο δραστήριο σωματείο είναι αυτό των καπνεργατών. Ταξικά προσανατολισμένο, μέσω της Καπνεργατικής Ομοσπονδίας Ελλάδος που έχει πρωτοστατήσει στην ίδρυση της Ενωτικής ΓΣΕΕ, παρεμβαίνει, διεκδικεί, δέχεται διώξεις μελών του, βρίσκεται σε συνεχή κόντρα με την εργοδοσία και τους χαφιέδες της, ενώ οι φυλακίσεις και οι εξορίες είναι στην ημερήσια διάταξη.
Κυρίαρχα αιτήματα της εποχής το 8ωρο (κερδίζεται αλλά καταπατείται) και η Ασφάλιση (υπάρχει το Μετοχικό Ταμείο Ασφαλίσεως και Προστασίας Καπνεργατών όμως η πολιτική του είναι αντεργατική σύμφωνα με τις συχνές καταγγελίες).
Την ίδια περίοδο ενεργά και διεκδικητικά σωματεία παρουσιάζονται η Βιομηχανική Ένωση Εργατών Οικοδόμων Σάμου (ταξικά προσανατολισμένη) διεκδικεί την άρση των αντισυνδικαλιστικών νόμων, την απελευθέρωση φυλακισμένων και εξορίστων εργατών, μάχεται κατά της κρατικής και εργοδοτικής τρομοκρατίας και το σωματείο Λιμενεργατών που απεργεί και κερδίζει το 8ωρο.
Αυτή τη δεκαετία η κατάσταση της εργατικής τάξης στο νησί είναι τραγική. Μεροκάματα πείνας και εξαθλίωσης, τεράστια ανεργία, καμιά φροντίδα ιατροφαρμακευτική για τις λαϊκές οικογένειες. Όπως περιγράφει ο Νίκος Χρυσάφης από το Καρλόβασι σε ανταπόκρισή του στον «Ρ», ενώ το λιγότερο που μπορεί να ξοδεύσει ένα άτομο την ημέρα για να ζήσει είναι 40 δρχ., προσπαθούν να ζήσουν ολόκληρες οικογένειες με 20 και 30 δρχ. μεροκάματο. 40 και 50 δρχ. παίρνουν οι λιμενεργάτες, 30 δρχ. οι οικοδόμοι στο Καρλόβασι και στα χωριά.
Οι ξυπόλητοι και ρακένδυτοι βυρσοδεψεργάτες που δουλεύουν ήλιο με ήλιο και χαραμίζουν και τη Κυριακή τους για τ’ αφεντικά, οργανώνονται με τον καταλυτικό πρωτοπόρο ρόλο των κομμουνιστών των πρώτων οργανώσεων του ΚΚΕ. Φτιάχνουν το δικό τους σωματείο, διεκδικούν, απεργούν, σφυρηλατούν την συμμαχία τους με τους αγρότες και τους μικροεπαγγελματίες του Καρλοβάσου, κερδίζουν μικρές νίκες που βελτιώνουν έστω ελάχιστα τη ζωή τους. Για το ρόλο του Μαρουκάκη στην ίδρυση οργάνωσης του ΚΚΕ στο Καρλόβασι ο Γιώργος Κυριακού νεολαίος της ΟΚΝΕ εκείνη την εποχή στον Παγώνδα γράφει στο περιοδικό ΜΕΘΟΡΙΟΣ:
Μπορούμε βάσιμα να πούμε ότι η δεκαετία του 1920 είναι η δεκαετία που η εργατική τάξη της Σάμου συνειδητοποιεί τη δύναμή της, ξεπερνά το αυθόρμητο και περνά στην οργανωμένη πάλη. Συνδέεται άμεσα με το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα της χώρας και παρά τις διώξεις «φιλελεύθερων», «λαϊκών» και δικτατόρων αυτής της εποχής, κερδίζει σημαντικές κατακτήσεις όπως το 8ωρο σε πολλούς κλάδους.
Είναι προφανές ότι υπάρχουν ήδη κομμουνιστές που δρουν χωρίς οργανώσεις αλλά με τη καθοδήγηση του Ριζοσπάστη που δημοσιεύει πολλά ρεπορτάζ και ανταποκρίσεις από τη Σάμο. Ενδεικτική είναι η μαρτυρία του Νίκου Χρυσάφη από το Καρλόβασι, για την κατάσταση των Εργατών στη Σάμο, ο οποίος στην ανταπόκρισή του στο Ριζοσπάστη καταλήγει:
«Ήδη οι εργάται άρχισαν να ξυπνούν και δεν είναι μακριά η μέρα που όχι μόνον θα κατορθώσουν να επιβάλλουν τα δίκαιά τους, αλλά ενωμένοι μαζί με τους εργάτας όλης της Ελλάδος, να ανακηρύξουν την Εργατοαγροτική Κυβέρνησιν την μόνην σωτηρίαν των».
Μέσα σ’αυτό το περιβάλλον με τη συσσωρευμένη αδικία και εκμετάλλευση, προβάλλει ώριμη ανάγκη η οργάνωση των κομμουνιστών.
Το 1928 λοιπόν έχουμε τις μαρτυρίες για την ίδρυση των πρώτων κομμουνιστικών πυρήνων στη Σάμο. Ο σπόρος των πρωτοπόρων κομμουνιστών βρίσκει γόνιμο έδαφος. Στον Άγιο Κωνσταντίνο από τον Μήτσο Μαρουκάκη ο οποίος οργάνωσε κι άλλους πυρήνες στα γύρω χωριά και στο Καρλόβασι.
Ο Κώστας Δεμερτζής στο βιβλίο του «το Αριστερό Κίνημα στον Παγώνδα», γράφει:
«μέσα σ’ ένα χρόνο 1928-1929 στα πιο πολλά χωριά της Σάμου είχαν οργανωθεί ομάδες και έπρεπε να γίνει μια πανσαμιακή συνδιάσκεψη για να βγάλουμε μια ακτιδική επιτροπή Σάμου, για να βοηθούνται οι τοπικές οργανώσεις και για να γίνεται ενημέρωση, πως θα εφαρμοστεί πρακτικά η πολιτική γραμμή του ΚΚΕ.
Η συγκέντρωση αυτή έγινε κοντά στο χωριό Άγιος Κωνσταντίνος νύχτα στον Αβουρό , προδόθηκε από αφέλεια και επειδή δεν είχαν πάρει τα κατάλληλα μέτρα προστασίας. Η αστυνομία διέλυσε την συγκέντρωση και έκανε συλλήψεις.
Στη συγκέντρωση αυτή συμμετείχαν πολλά στελέχη. Ο Δημήτρης Μαρουκάκης χημικός οινολόγος, επίσης η αρραβωνιαστικιά του καθηγήτρια Καναρέλλη, ο Νίκος Βαβούδης από την οργάνωση Πειραιά, ο έφεδρος αξιωματικός Δαβίδ Φαράκλας από τους Σπαθαραίους, ο Μανόλης Βαγιανός από τους Αρβανίτες και από τον Παγώνδα ο Γιάννης Καραθανάσης του Χριστοδούλου και ο Νίκος Λάζος ο οποίος με το γεγονός αυτό φοβήθηκε και ξέκοψε από το Κόμμα.»
Η Α’ Συνδιάσκεψη στον Αβουρό έγινε τον Φλεβάρη του 1932 και η δίκη των κομμουνιστών τον Ιούνη της ίδιας χρονιάς. Σχετικά με τη δίκη και τη στάση του Μαρουκάκη, ο Γιώργος Κυριακού από τον Παγώνδα γράφει στο περιοδικό Μεθόριος:
Μπαίνουμε έτσι στη δεκαετία του 1930 με την μεγάλη καπιταλιστική οικονομική κρίση να κορυφώνεται και την κατάσταση της εργατικής τάξης και της αγροτιάς να επιδεινώνεται.
Τεράστια ανεργία, φτώχεια και εξαθλίωση για τους εργάτες στα δυο βιομηχανικά κέντρα στο Βαθύ και στο Καρλόβασι, η φυματίωση και οι άλλες αρρώστιες θερίζουν, το αλεύρι δυσεύρετο, πείνα και δυστυχία.
Τα εργατικά συνδικάτα απαντοχή και αγωνιστικό μετερίζι των εργατών βρίσκονται στο στόχαστρο των αντιλαϊκών κυβερνήσεων που εναλλάσσονται στην εξουσία και θωρακίζουν την κυριαρχία της αστικής τάξης με νόμους όπως το γνωστό Βενιζελικό Ιδιώνυμο, με το οποίο οι πρωτοπόροι εργάτες με πρώτους τους κομμουνιστές στέλνονται στα ξερονήσια ενώ ταξικά σωματεία διαλύονται με αποφάσεις των δικαστηρίων.
Στα χωριά οι τιμές των αγροτικών προϊόντων όπως το λάδι εξευτελιστικές, ξεσηκώνουν αντιδράσεις και κινητοποιήσεις στο Μαραθόκαμπο και τον Παγώνδα. Στα αμπελοχώρια του Καρβούνη η εκμετάλλευση των οινεμπόρων αλλά και τα επαναλαμβανόμενα σκάνδαλά τους που δυσφημίζουν το Σαμιώτικο κρασί στη Γαλλία και τις άλλες διεθνείς αγορές, ξεχειλίζουν το ποτήρι. Το 1933 οι αμπελουργοί των έξη γειτονιών με την καθοδήγηση των κομμουνιστών κατεβαίνουν σε συλλαλητήριο μέχρι το Βαθύ όπου αναγκάζουν τους εμπόρους να ανεβάσουν τις τιμές του μούστου.
Ιδρύονται οι πρώτοι γεωργικοί συνεταιρισμοί, στους οποίους όπως είναι φυσικό κυριαρχούν οι μεγαλοαγρότες κάθε χωριού και τα ιδιαίτερα συμφέροντά τους. Έτσι φτάνουν να συναγωνίζονται τους τοκογλύφους εμπόρους του Βουρλιώτικου Κάμπου σε εκμετάλλευση και απανθρωπιά σε βάρος των φτωχών αγροτών και των ακτημόνων εργατών γης των χωριών τους.
Προκειμένου οι μεγαλοαγρότες να προστατεύσουν τα συμφέροντά τους έναντι των εμπόρων συνασπίζονται στην Ένωση Γεωργικών Συνεταιρισμών Σάμου και κάνουν επανειλημμένες απόπειρες να οινοποιούν για λογαριασμό τους και να πωλούν στους εμπόρους όχι μούστο πια, αλλά κρασί. Γιατί οι τελευταίοι εξακολουθούν να έχουν στα χέρια τους το εμπόριο. Ο ανταγωνισμός μαίνεται αμείλικτος,. οι έμποροι μεταχειρίζονται κάθε μέσον για να υπονομεύσουν τις προσπάθειες.
Από τον ανελέητο ανταγωνισμό χαμένοι βγαίνουν οι φτωχοί αγρότες. Αυτοί φορτώνονται στο τέλος τα δανεικά και τη χασούρα.
Η φτωχολογιά των χωριών δεν μπορεί να ανταπεξέλθει στις ανάγκες της – ανάγκες καλλιεργητικές και επιβίωσης – και πέφτει πότε στη Σκύλλα (των οινεμπόρων και των μεγαλοαγροτών) και πότε στη Χάρυβδη ( της Αγροτικής Τράπεζας που ιδρύθηκε για να στηρίξει την αστική τάξη των χωριών και την καπιταλιστική αγροτική ανάπτυξη και πρακτορεύεται στη Σάμο από την Εθνική).
Μοιραία και ο ρόλος των γεωργικών Συνεταιρισμών και της Ένωσής τους που κυριαρχείται από μεγαλοαγρότες γίνεται ρόλος συλλογικού εκμεταλλευτή των φτωχομεσαίων αμπελουργών.
Στοιχείο χαρακτηριστικό αυτού του ανταγωνισμού Συνεταιρισμών και εμπόρων είναι η δίκη το 1931 στο Εφετείο της Σύρας μια υπόθεσης – σκάνδαλο. Πρόκειται πράγματι για ένα γεγονός που δείχνει την κορύφωση του ανταγωνισμού κρασεμπόρων και Ένωσης, στο ποιος θα επικρατήσει.
Σε μια από τις πρώτες απόπειρες οινοποίησης από την Ένωση ξεσπάει το σκάνδαλο λαθρεμπορίας οινοπνεύματος με κατηγορούμενη την Ένωση Γεωργικών Συνεταιρισμών και με κατήγορους τους οινεμπόρους που ισχυρίζονται ότι η Ένωση καταχράστηκε το 8% της νόμιμης φύρας του οινοπνεύματος που προμηθεύτηκε για την οινοποίηση.
Ο Μήτσος Μαρουκάκης – που όταν ξέσπασε το σκάνδαλο ήταν ο χημικός πραγματογνώμονας της υπόθεσης – βρίσκεται φυλακισμένος για την επαναστατική του δράση, στις φυλακές της Αίγινας μετά τη σύλληψή του στη Α’Συνδιάσκεψη των κομματικών πυρήνων στον Αβουρό,. Από κει σε άρθρο του στο Ριζοσπάστη τον Ιούλιο του 1933 γράφει σχετικά με την υπόθεση:
«Σκοπός της δίκης αυτής ήταν να συγκαλυφθεί μια τεράστια κλοπή που οι οινοβιομήχανοι της Σάμου πραγματοποίησαν σε βάρος της Ένωσης γεωργικών συνεταιρισμών Σάμου και να καταδικάσουν την Ένωση για λαθρεμπόριο οινοπνεύματος και να αρπάξουν ετσι και τα αμπέλια ακόμη των φτωχομεσαίων οινοπαραγωγών Σάμου.
Εγώ, φυλακισμένος τώρα για 2 χρόνια στην Αίγινα ήμουνα πραγματογνώμονας – σα χημικός- στην υπόθεση αυτή , ανακάλυψα και κατάγγειλα με αποδείξεις την κλοπή και στάθηκα υπερασπιστής των συμφερόντων των φτωχών οινοπαραγωγών της Σάμου αναγκάζοντας το Εφετείο να αθωώσει την Ένωση και να αναγνωρίσει πως λαθρέμποροι που θα πρέπει να υποστούν τις συνέπειες είναι οι ληστές οινοβιομήχανοι της Σάμου…………………………………………..
…………………………………Αυτό ειναι περίλαμπρα αποδειγμένο από τη πραγματογνωμοσύνη με αριθμούς που βγαίνουν από αδιάψευστα ντοκουμέντα, αλληλογραφία, τιμολόγια, βιβλία του κρατικού χημείου Σάμου.
Παρά τις λυσσασμένες προσπάθειες του επόπτη των συνεταιρισμών Σάμου το Εφετείο Σύρου μπροστά στα αναμφισβήτητα ντοκουμέντα ΑΝΕΓΝΩΡΙΣΕ ΠΩΣ ΤΟ ΟΙΝΟΠΝΕΥΜΑ ΤΟ ΛΑΘΡΕΜΠΟΡΙΣΑΝ ΟΙ ΟΙΝΟΒΙΟΜΗΧΑΝΟΙ ΠΟΥ ΤΟΚΛΕΨΑΝ ΤΟΣΟ ΕΝΤΕΧΝΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΩΣΗ ΚΑΙ ΠΩΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ ΑΥΤΟΙ. Ως τόσο οι φτωχοί χωρικοί ιδιαίτερα αυτοί που παρακολούθησαν τη δίκη δεν θα πρέπει να έχουν αυταπάτες. Δεν υπάρχει παρά ένας μόνο δρόμος που θα τους εξασφαλίσει ψωμί, που θα τους γλυτώσει από τα νύχια του κράτους και της αγροτράπεζας και των τοκογλύφων και ο δρόμος αυτός είναι ο δρόμος της πάλης.
Να καλέσουν συγκεντρώσεις στα χωριά τους όλων των εργατών γης φτωχών και μεσαίων χωρικών, να βγάλουν από κεί μέσα το όργανο πάλης τους, την επιτροπή αγώνος του χωριού από εργάτες και φτωχούς αγρότες συνειδητούς κάτω από την καθοδήγηση της οποίας ν’ αγωνιστούν για τα συμφέροντάτους».
Ο Δημήτρης Μαρουκάκης έκανε συνολικά 2 χρόνια φυλακή και 1 χρόνο εξορία. Στη συνέχεια το Κόμμα του αναθέτει δουλειά συντάκτη του Ριζοσπάστη. Στη Σάμο ξαναγύρισε στις βουλευτικές εκλογές του 1935 ως υποψήφιος του ΚΚΕ στο νομό με το ψηφοδέλτιο του Ενιαίου Μετώπου, όπου αντάμωσε με τους παλιούς του συντρόφους και έδωσε μαζί τους την εκλογική μάχη.
Ανάμεσα στις πολλαπλές διώξεις του (φυλακίσεις , εξορία στον Άη Στράτη κλπ) εργάστηκε ως συντάκτης και αρχισυντάκτης του Ριζοσπάστη. Εκεί τον βρήκε η βασιλοφασιστική δικτατορία της 4ης Αυγούστου. Για την ακρίβεια, το βράδυ της 3ης Αυγούστου, λίγες ώρες πριν την εγκαθίδρυση της Δικτατορίας της 4ης Αυγούστου, ο Μαρουκάκης συνελήφθη στα γραφεία του Ριζοσπάστη, μαζί με πολλούς άλλους κομμουνιστές, και οδηγήθηκε στην Γενική Ασφάλεια.
Εκεί κρατήθηκε αρκετές μέρες και βασανίστηκε για να μαρτυρήσει τα μέρη που βρισκόταν τα παράνομα τυπογραφεία του Ριζοσπάστη. Ο Δ. Μαρουκάκης άντεξε τα σκληρά βασανιστήρια και δεν ομολόγησε τίποτε. Το μαρτύριό του κράτησε πάνω από ένα μήνα. Στις 10 το βράδυ στις 13 Σεπτέμβρη 1936 πετάχτηκε από τους βασανιστές του από την ταράτσα της Γενικής Ασφάλειας στο οδόστρωμα. Το άψυχο σώμα του Μαρουκάκη περισυνέλλεξαν άτομα που εκείνη την ώρα περνούσαν μπροστά από το κτίριο της Γενικής Ασφάλειας . Η Ασφάλεια προσπάθησε, αποτυχημένα, να αποδώσει τη δολοφονία του Μαρουκάκη σε αυτοκτονία. Για τη δολοφονία του κατηγορήθηκε από τον Ριζοσπάστη ο αξιωματικός της Ασφάλειας και προϊστάμενος της υπηρεσίας Δίωξης Κομμουνισμού Ν. Χαραλαμπίδης.
Ο Δημήτρης Μαρουκάκης ο πρωτεργάτης της οργάνωσης του ΚΚΕ στη Σάμο, ήταν το πρώτο θύμα της Δικτατορίας του Μεταξά. Έχει πάρει τη θέση του στο Μαρτυρολόγιο των ηρώων της εργατικής τάξης στην πάλη της για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.
Το 1952 ο ραδιοφωνικός σταθμός «Ελεύθερη Ελλάδα» μεταδίδει μια νεκρολογία για τον Μήτσο Μαρουκάκη. Την έχει γράψει ο Πέτρος Ρούσος στέλεχος του ΚΚΕ. Το κείμενο αυτό μετά από χρόνια , το 1976 δημοσιεύτηκε στο Ριζοσπάστη με τη συμπλήρωση τότε, 40 χρόνων από τη δολοφονία του: Αναφέρει μεταξύ άλλων:
« Επαναστάτης γεννημένος θαρρείς για την πάλη του λαού. Φιλοσοφημένος , ποτέ μικρολόγος. Μετρημένος αλλά και μανιώδης συζητητής, από κείνους που έχει πολλούς το Ρωμέϊκο. Ανοιχτόκαρδος. Ο Μαρουκάκης ήταν σεμνός και πειθαρχικός. Όλο πείσμα στη δουλειά και πάθος, φανατισμό για την υπόθεση του λαού, που ήταν άξιο παιδί του. Είχε βαθιά ριζωμένο το αίσθημα της ευθύνης, της αυτοθυσίας και της απαιτητικότητας, από τον εαυτό του και τους άλλους. »
Αυτός ήταν ο Μήτσος Μαρουκάκης τον οποίο τιμάμε σήμερα.
«παλληκάρι και τίμιος άνθρωπος – κομμουνιστής. Δε λύγισε παρά τα φρικτά βασανιστήρια. Φωνάζοντας περήφανα το όχι στους βασανιστές του, ήταν σα να τους έλεγε:
Πατητάδες, πατάτε με αλύπητα.
Για να γίνει καλό το κρασί…
Το κρασί της λαϊκής νίκης »
όπως κατέληγε η νεκρολογία της ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ
ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΗΝ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΓΙΑ ΤΟΝ Δ. ΜΑΡΟΥΚΑΚΗ
Αγαπητοί προσκαλεσμένοι, φίλες και φίλοι, συντρόφισσες και σύντροφοι μεταφέρω το χαιρετισμό της Τομεακής Επιτροπής Σάμου του ΚΚΕ και σας ευχαριστούμε για τη συμμετοχή σας.
Το ΚΚΕ μπροστά στα 100 χρόνια της ύπαρξής του και ηρωϊκής δράσης του που συμπληρώνονται το 2018, αναδεικνύει όλες τις σημαντικές μικρές ή μεγάλες στιγμές της πολυκύμαντης ιστορίας του, τιμώντας όλους και όλες που συνέβαλαν σ’ αυτή την επική ιστορική διαδρομή του. Σ’ αυτά τα πλαίσια η Τ.Ε Σάμου του ΚΚΕ μεταξύ άλλων εκδηλώσεων που θα ξεδιπλωθούν αυτό το διάστημα με αποκορύφωμα το 2018, αποφάσισε και πραγματοποιεί αυτή τη λιτή εκδήλωση αφιερωμένη σε έναν από τους πρωτεργάτες της ίδρυσης κομμουνιστικών οργανώσεων στη Σάμο.
Στον κομμουνιστή χημικό-οινολόγο Μήτσο Μαρουκάκη που έζησε και εργάστηκε στη Σάμο, όπου το 1928 ιδρύει σ’ αυτή εδώ τη περιοχή μια από τις πρώτες οργανώσεις του νεαρού τότε ΚΚΕ.
Αγαπητοί φίλοι & σύντροφοι
Αυτές οι εκδηλώσεις έχουν σημασία όχι μόνο ιστορική αλλά και επίκαιρη. Ανατρέχοντας στην ιστορία του επαναστατικού εργατικού κινήματος στην ιστορία του ΚΚΕ, αναζητούμε συμπεράσματα, αντλούμε εμπειρία, εκτιμάμε από ασφαλή χρονική απόσταση την στρατηγική του Κόμματός μας , την πορεία του. Αναδεικνύουμε την τεράστια προσφορά του στο λαό και στη χώρα μας, ανακαλύπτουμε κενά και αδυναμίες θεωρητικές και πρακτικής. Όλα αυτά όχι για να επαναπαυόμαστε στις δάφνες μας ή το αντίθετο να λαθολογούμε και να μοιρολογούμε. Αλλά για να μετουσιώνουμε όλη αυτή την πλούσια ιστορική εμπειρία σε υλική δύναμη για τους αγώνες του σήμερα. Για την οικοδόμηση της μεγάλης κοινωνικής συμμαχίας που θα γίνει η νικηφόρα στρατιά της επανάστασης για την ανατροπή της βαρβαρότητας , για την οικοδόμηση του νέου κόσμου, του Σοσιαλισμού.
Αγαπητοί φίλοι και φίλες, συντρόφισσες και σύντροφοι
Δεν σας κρύβουμε, ίσα – ίσα λέμε ανοιχτά στο λαό ότι μας ανησυχούν όλες οι εξελίξεις στην περιοχή. Γιατί γνωρίζουμε ότι αυτή η βαρβαρότητα του συστήματος δεν μένει μόνο σε όλη αυτή την επίθεση που δέχονται οι εργαζόμενοι σήμερα. Συνήθως οι κρίσεις γεννάνε πολέμους . Και έχουν βγει μεγάλα μαχαίρια, οι ενεργειακές πηγές στην περιοχή είναι τεράστιες, που σημαίνει ότι και τα ανταγωνιστικά συμφέροντα που συγκρούονται στην περιοχή είναι επίσης πάρα πολύ μεγάλα. Εδώ συγκρούονται μεγάλες δυνάμεις, ΗΠΑ, Ρωσία, Κίνα, Γερμανία, Μ. Βρετανία, η ΕΕ ως σύνολο, άλλες δυνάμεις. Αλλά και περιφερειακές δυνάμεις, όπως είναι η τούρκικη αστική τάξη για παράδειγμα, το Ισραήλ, το Ιράν, η Αίγυπτος, η Σαουδική Αραβία, άλλες αραβικές χώρες, που έχουν ισχυρούς ανταγωνισμούς και συμφέροντα και θέλουν να ελέγξουν και το δρόμο μεταφοράς της ενέργειας και το δρόμο μεταφοράς των εμπορευμάτων και τις ενεργειακές πηγές, αλλά και τις αγορές της περιοχής. Και γι’ αυτό προκαλούνται οι συγκρούσεις, οι πόλεμοι κλπ. Και βέβαια πολλές φορές ακούμε ότι «η Ελλάδα δεν συμμετέχει σε όλα αυτά, η Ελλάδα έχει μια πολυπολική προσέγγιση του ζητήματος» -αυτά είναι λόγια των κυβερνώντων και του πρωθυπουργού, δεν τα λέμε εμείς- η οποία «θα λύσει αυτό το πρόβλημα με πολυμερείς και πολύπλευρες συνεργασίες με άλλα κράτη και άρα θα έχουμε ειρήνη»… Λένε ψέματα. Διότι η Ελλάδα συμμετέχει αυτή τη στιγμή σε αποστολές εκτός συνόρων, με στρατεύματα, αξιωματικούς και στρατιώτες, σε 13 χώρες, που είναι για τα συμφέροντα των ΑμερικανοΝΑΤΟικών και όχι για τα συμφέροντα της Ελλάδας. Δεν υπερασπίζονται δηλαδή τα σύνορα ή τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας, αυτοί που βρίσκονται εκεί.
Η ελληνική αστική τάξη από τη μια κλέβει κυριολεκτικά το ψωμί από το τραπέζι του λαού με τα συνεχή και ατέλειωτα μνημόνια και από την άλλη συμμετέχει σε εξοπλισμούς, οι οποίοι δεν είναι για την άμυνα και την υπεράσπιση της κυριαρχίας της χώρας. Είναι εξοπλισμοί που υπαγορεύονται από τους πολεμικούς σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ. Με αποτέλεσμα να πληρώνει ο ελληνικός λαός για πράγματα τα οποία δεν είναι για να αμυνθεί και να υπερασπίσουμε, για παράδειγμα, τα σύνορα της χώρας, να υπερασπίσουμε το λαό μας. Η Ελλάδα επίσης συμμετέχει στο ΝΑΤΟ, σε όλες τις αποφάσεις που πήραν και αποτελεί βασικό ορμητήριο των Αμερικανών και του ΝΑΤΟ στην περιοχή, με τις στρατιωτικές βάσεις που διαθέτει, όπως είναι της Σούδας, όπως είναι άλλες στρατιωτικές βάσεις, που χωρίς αυτές οι Αμερικανοί και το ΝΑΤΟ δεν θα μπορούσαν να κάνουν τους βομβαρδισμούς για παράδειγμα στη Συρία, πιο πριν στη Λιβύη ή σε άλλες χώρες της Μ. Ανατολής κλπ.
Αυτή η κυβέρνηση που θέλει να λέγεται αριστερή έφερε το ΝΑΤΟ στο Αιγαίο με πρόσχημα την μείωση των προσφυγικών ροών. Αυτή η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δηλώνει πρόθυμη να δώσει βάση στους ΝΑΤΟϊκούς σε νησί στο Αιγαίο. Γενικώς δίνει γή και ύδωρ.
Το πρόβλημα επομένως δεν λύνεται με το να λες «ειρήνη», πρέπει να λες σε ποια κατεύθυνση θα είναι αυτή η ειρήνη. Πρέπει να πεις «έξω το ΝΑΤΟ», πρέπει να πεις ποιος φταίει για αυτή την κατάσταση, είναι η σημερινή κυβέρνηση, οι χτεσινές και οι αυριανές. Ποιοι βρίσκονται πίσω από αυτούς; Γιατί το ΚΚΕ για παράδειγμα λέει ότι είναι η αστική τάξη, είναι το κεφάλαιο, που για τα δικά του συμφέροντα, για να παίρνει μέρος στην ενεργειακή μοιρασιά και γιατί θέλουν οι επιχειρήσεις τους, εγχώριες και ξένες να συμμετέχουν εκεί.
Το λαϊκό κίνημα πρέπει να προετοιμάζεται για το που θα στρέψει την πάλη του. Γιατί ο εχθρός τελικά δεν είναι μόνο έξω, δεν είναι μόνο αυτός που θα προσβάλλει την εδαφική ακεραιότητα της χώρας μας και δεν πρέπει να του το επιτρέψουμε. Και θα αγωνιστούμε γι αυτό. Ο εχθρός όμως βρίσκεται και στο εσωτερικό και είναι οι εκμεταλλευτές και αυτοί που σιγοντάρουν, που χρηματοδοτούν, που ενισχύουν τους πολέμους. Αυτοί που θέλουν για τα δικά τους συμφέροντα και όχι για τα συμφέροντα του λαού ή της πατρίδας όπως λένε, να χύσουν το αίμα τους οι λαοί και να εμπλακούν σε τέτοιες επεμβάσεις, σε τέτοιους πολέμους.
Με δυο λόγια οι εργαζόμενοι . οι αγρότες . ο λαός και σε ειρήνη και σε πόλεμο πρέπει να διεκδικούν την εξουσία για λογαριασμό τους και να μην υποκύπτουν σε εκβιασμούς και ψευτοπατριωτικά – εθνικιστικά κηρύγματα που δεν έχουν καμιά σχέση με τα συμφέροντά τους.
Μόνο η εργατική – λαϊκή εξουσία μπορεί να εξασφαλίσει πραγματική ειρήνη και ευημερία για την εργατική τάξη , την αγροτιά, για τον λαό στο σύνολό του.
Φίλοι και σύντροφοι
Το τελευταίο διάστημα και στη Σάμο μαζί με όλη τη βάρβαρη επίθεση στο λαϊκό εισόδημα και στα λαϊκά δικαιώματα. ζούμε πολύ έντονα και πρακτικά την επιχείρηση βίαιου ξεριζωμού των μικρών φτωχών αγροτών από τις εκμεταλλεύσεις τους. Η επίθεση αυτή εκφράζεται από τα συνεχόμενα διαρθρωτικά μέτρα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Με όχημα τον χαρακτηρισμό «κατά κύριο επάγγελμα αγρότης» και με τις αβάσταχτες φορολογικές και ασφαλιστικές εισφορές, 1ον σπρώχνει βίαια προς την έξοδο από την αγροτική καλλιέργεια εκατοντάδες μικροκαλλιεργητές που εξασφάλιζαν ένα συμπληρωματικό εισόδημα από τα αμπέλια . τις ελιές τα κηπευτικά κλπ. Και όχι μόνο αυτό αλλά στην ουσία τους απαγορεύει να βγάζουν ακόμη και το λάδι του σπιτιού τους αφού θα πέφτει βαρύς ο φορολογικός πέλεκυς.
2ον οι «κατά κύριο επάγγελμα αγρότες» που θα ξεδιαλεχτούν μετά από αυτό το πογκρόμ θα λογίζονται από το κράτος των μονοπωλίων ως αυτοαπασχολούμενοι επαγγελματίες που θα πληρώνουν υψηλή φορολογία από το πρώτο ευρώ, (καμιά απαλλαγή φόρου) θα πληρώνουν προκαταβολή φόρου από την αρχή του οικονομικού έτους, θα έχουν ασφάλιστρα του επιπέδου που είχαν μέχρι τώρα οι επαγγελματίες της πόλης κλπ. Και βέβαια οι τιμές των αγροτικών εφοδίων , των ζωοτροφών των λιπασμάτων και των φυτοφαρμάκων στα χέρια των ντόπιων και ξένων μονοπωλίων τραβάνε συνεχώς την ανηφόρα. Γίνονται απλησίαστες. Δηλαδή το ξερίζωμα των αγροτών δεν θα σταματήσει στους μη κατά κύριο επάγγελμα, αλλά θα συνεχιστεί μέχρι τέλους. Διότι το τέλος για τους μικρούς και μεσαίους αγρότες – μόνο τέτοιους έχουμε εδώ στη Σάμο- είναι η εξαφάνισή τους και η συγκέντρωση της γης και της παραγωγής σε λίγους και σε μονοπωλιακούς ομίλους που ήδη λυμαίνονται τη μερίδα του λέοντος στον αγροτοδιατροφικό τομέα της οικονομίας.
Στο τομέα αυτό οι εξελίξεις τρέχουν με ιλιγγιώδεις ρυθμούς. Χαρακτηριστική απ’ αυτή την άποψη είναι για παράδειγμα, μια νέα μορφή συγκέντρωσης κεφαλαίων, τα λεγόμενα Cluster . Πρόκειται για αλυσίδες ανομοιογενών φαινομενικά επιχειρήσεων που συνασπίζονται με στόχο την μείωση κατ’ αυτό το τρόπο του κόστους και το άπλωμα της δραστηριότητάς τους ποσοτικά και ποιοτικά εκεί όπου μόνο του το κάθε είδος επιχείρησης θα ήθελε τεράστιες επενδύσεις.
π.χ ήδη σήμερα έχουμε μεγάλες αλυσίδες εστίασης και μεγάλες αγροτοκτηνοτροφικές επιχειρήσεις να συνδέονται και να επιχειρούν μαζί προωθώντας την καθετοποίηση και μεταποίηση της παραγωγής, την συγκέντρωση της παραγωγής, την εξαγορά αγροτοκτηνοτροφικών και συνεταιριστικών επιχειρήσεων ( είναι χαρακτηριστικά τα παραδείγματα εξαγοράς από μεγάλους ομίλους των συνεταιριστικών επιχειρήσεων ΔΩΔΩΝΗ, ΟΛΥΜΠΟΣ, ΣΕΚΑΠ, ΑΓΝΟ και άλλων), την εκμετάλλευση και προώθηση Προϊόντων Ονομασίας Προέλευσης κλπ. Επίσης συνδέονται με άλλες μονοπωλιακές επιχειρήσεις που έχουν στη κατοχή τους εμπορικά συγκροτήματα τύπου Μώλ ή χερσαίες ζώνες εμπορικών και επιβατικών λιμανιών όπου αναπτύσσονται εμπορικές δραστηριότητες και απ’ όπου προωθούν τα προϊόντα τους. Παράλληλα λειτουργούν ως απόχη από την οποία δεν μπορεί να ξεφύγει ο παραγωγός. Έτσι συμπιέζουν στο ελάχιστο τη τιμή των προϊόντων που προμηθεύονται καθώς και τα μεροκάματα των εργαζομένων στους ομίλους τους.
Όλο αυτό που περιγράφουμε δεν είναι κάτι παράξενο και ανεξήγητο. Είναι οι νόμοι της καπιταλιστικής ανάπτυξης στη πράξη. Συγκέντρωση και συγκεντροποίηση κεφαλαίων, μεγιστοποίηση επιχειρήσεων , ελαχιστοποίηση του κόστους με στόχο τον όλο και μεγαλύτερο έλεγχο της αγοράς κατά κλάδο και γενικότερα, εκτόξευση των κερδών. Σ’ αυτό το κυνήγι το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό. Οι μικροί και μεσαίοι αγρότες εξαφανίζονται. Μετατρέπονται σε φθηνό διαθέσιμο εργατικό προσωπικό που μαστίζεται από την ανεργία , τους χαμηλούς μισθούς και μεροκάματα. το ξήλωμα της κοινωνικής ασφάλισης ,την εμπορευματοποίηση της παιδείας της υγείας , της πρόνοιας κλπ.
Σ’ αυτό το σημείο είναι αναγκαίο να ξεκαθαρίσουμε κάτι. Να απαντήσουμε σε ένα ακόμη ιδεολόγημα που υιοθετούν άκριτα διάφοροι, ακόμη και καλοπροαίρετοι άνθρωποι. Ένα απατηλό ιδεολόγημα που προβάλλεται κατά κόρον από τη ναζιστική εγκληματική οργάνωση της Χρυσής Αυγής. Εκτοξεύεται ως διαμαρτυρία και πατάει στη δίκαιη αγανάκτηση των αγροτοκτηνοτρόφων και ακούει στο όνομα «διάλυση του πρωτογενούς τομέα», από το οποίο προκύπτουν διάφορα όπως η ανάγκη ανασυγκρότησής του, η συμμαχία όλων ως πατριωτικό καθήκον κλπ. Δηλαδή η υποχώρηση των μικρομεσαίων αγροτών από τα ταξικά τους συμφέροντα έναντι των μονοπωλίων για την διάσωση δήθεν της πρωτογενούς παραγωγής που κινδυνεύει.
Οι ιδεολογικοί του εμπνευστές έχουν συγκεκριμένη στόχευση. Να συσκοτίσουν τις αιτίες που χιλιάδες μικροί και μεσαίοι αγρότες πετιούνται από τα χωράφια και τα’ αμπέλια τους. Να κρύψουν το γεγονός ότι αυτό είναι προϋπόθεση για να συγκεντρωθεί η γη και η παραγωγή σε λίγα μονοπώλια που θέλουν να έχουν λυμένα τα χέρια για ακόμη μεγαλύτερη κερδοφορία των επενδύσεών τους.
Όμως έχει έναν ακόμη πιο μεγάλο στόχο. Να πείσουν τους αγρότες και τη κοινωνία ολόκληρη να στηρίξει την παραγωγική ανασυγκρότηση όπως η αστική τάξη το εννοεί. Δηλαδή με τους δικούς της όρους που σημαίνουν καλύτερες προϋποθέσεις για την κερδοφορία των λίγων αφεντικών του πρωτογενούς τομέα. Δηλαδή να στρατευτεί ο λαός κάτω από εχθρική γι’ αυτόν σημαία.
Στην πραγματικότητα βέβαια9 για ν’ απαντήσουμε στο αντιδραστικό αποπροσανατολιστικό ιδεολόγημα δεν καταστρέφεται ο πρωτογενής τομέας. Μπορεί σε κάποιες περιπτώσεις να αλλάζει προσανατολισμό- αλλά δεν καταστρέφεται. Αυτοί που καταστρέφονται είναι οι μικροί και μεσαίοι παραγωγοί προς όφελος των μεγάλων αγροτοδιατροφικών τράστ, που δεν έχουν εθνικά σύνορα, που πατρίδα τους είναι η απόλυτη εκμετάλλευση του λαού και τα τεράστια κέρδη. Αυτό προσπαθούν να κρύψουν τα φασιστοειδή τσιράκια του συστήματος μέσα από δήθεν αντισυστημικές μεγαλοστομίες. Οι αγρότες και ο λαός δεν πρέπει να ξεγελιούνται απ’ αυτά τα ιδεολογήματα. Πρέπει σε κάθε χωριό να απομονωθούν οι φασίστες , να μην βρίσκουν τόπο να σταθούν.
Αγαπητοί φίλοι , συντρόφισσες και σύντροφοι,
Κάτω απ’ αυτές τις εξελίξεις και για την εξυπηρέτηση αυτών των σχεδιασμών των μονοπωλιακών ομίλων , τα τελευταία 20 χρόνια αλλάζει σταδιακά και το θεσμικό νομοθετικό πλαίσιο για τους συνεταιρισμούς.
Μετά τους αλλεπάλληλους νόμους του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ ψηφίστηκε από τη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ένας ακόμη νόμος που συμπυκνώνει τους προηγούμενους και τους εξελίσσει προς το χειρότερο για τους μικρομεσαίους αγρότες.
Διαλύει τους πρωτοβάθμιους συνεταιρισμούς και τις Ενώσεις όπως εδώ την ΕΟΣΣ, προωθεί τους Ενιαίους Πρωτοβάθμιους Συνεταιρισμούς Συνεταιρισμούς, προβλέπει ξεκάθαρα τη δυνατότητα συμμετοχής ιδιωτικών κεφαλαίων σ’ αυτούς, προβλέπει τη συμμετοχή νομικών προσώπων δηλαδή ιδιωτικών εταιρειών που έχουν σχετική δραστηριότητα και συναλλαγές με τον Συνεταιρισμό κλπ. Αφαιρεί και τα τελευταία υπολείμματα κοινωνικού περιεχομένου που είχαν. Δηλαδή όπως και οι προηγούμενοι νόμοι ευθυγραμμίζει τη συνεταιριστική δραστηριότητα και την υποτάσσει στις ανάγκες των μονοπωλίων για διείσδυση και επενδύσεις όπου θεωρούν ότι θα έχουν κερδοφορία.
Σε μας εδώ η κατάργηση επιπλέον της αναγκαστικότητας – αποκλειστικότητας του Συνεταιρισμού να εκμεταλλεύεται τα ονομασίας προελεύσεως γλυκά κρασιά, αποτελεί καίριο πλήγμα για τους μικρούς παραγωγούς , αφού αφαιρεί και την ελάχιστη δυνατότητα προστασίας τους από τον ανελέητο ανταγωνισμό.
Το Κόμμα μας τοποθετήθηκε έγκαιρα και αναλυτικά για τις εξελίξεις αυτές και καθόρισε τη στάση του με γνώμονα τα πραγματικά συμφέροντα των μικρομεσαίων αγροτών – παραγωγών. Δεν υιοθέτησε τις απόψεις να νομιμοποιήσει με την συμμετοχή του στα όργανα του νέου μεταλλαγμένου συνεταιρισμού τον αντιαγροτικό αντισυνεταιριστικό νόμο και να υπηρετήσει τις αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις που επιβάλλει.
Οι συνεταιρισμοί στο καπιταλιστικό έδαφος, όπως ιστορικά έχει αποδειχθεί, σε καμιά περίπτωση δεν ήταν η λύση για τα προβλήματα της αγροτιάς. Γι’ αυτό και παρά την παρουσία τους ο αγροτικός πληθυσμός σαρώθηκε από το 1950 μέχρι σήμερα και από το 50 και πλέον% που ήταν, είναι σήμερα κάτω από το 8% και σχεδιάζουν να πάει στο 3-4%. Οι συνεταιρισμοί ήταν σίγουρα ένα μέσο αντίστασης, ένα μέσο στοιχειώδους προστασίας, ένα μέσο συλλογικής προσπάθειας καθυστέρησης των αρνητικών εξελίξεων για τους φτωχούς αγρότες. Μέχρι εκεί όμως.
Σήμερα έχασαν και αυτό το ρόλο. Είναι υποχρεωμένοι να συμμετέχουν 100% στον ανταγωνισμό με τα όπλα που έχει κάθε καπιταλιστική επιχείρηση: τη μείωση του κόστους παραγωγής , δηλαδή τη μείωση της τιμής της πρώτης ύλης που παίρνουν από τους αγρότες – μέλη τους και τη μείωση των μισθών και των μεροκάματων για τους εργαζόμενους σ’ αυτούς. Έχουν πια μετατραπεί σε καθαρά μετοχικές επιχειρήσεις αποξενωμένες πλήρως από τις ανάγκες και την στοιχειώδη προστασία των μικρομεσαίων αγροτών. Στη πραγματικότητα είναι μόνο πεδίο οικονομικής συναλλαγής των αγροτών, ένας οικονομικός οργανισμός και μόνο, σε καθεστώς σκληρού ανταγωνισμού με τα αντίστοιχα μονοπώλια σε κάθε κλάδο.
Δεν μπορεί κανείς Συνεταιρισμός να αποτελέσει αγωνιστικό όπλο για τη μικρομεσαία αγροτιά.
Πολύ περισσότερο δεν μπορεί φυσικά να αποτελέσει πρωτοπορία που θα ηγηθεί κινήματος ανατροπής όπως πρόσφατα κάποιοι προσπαθούν με βαρύγδουπες διακηρύξεις τους να μας πείσουν. Τέτοιοι βερμπαλισμοί το μόνο που κάνουν είναι να αποπροσανατολίζουν τους παραγωγούς και να καλλιεργούν φρούδες ελπίδες που σύντομα διαψεύδονται από τους νόμους κίνησης του καπιταλισμού και απογοητεύουν τους αγρότες που αναγκάζονται να σκύβουν το κεφάλι και να δέχονται τη μοίρα τους..
Με δυο λόγια οδηγούν από έναν άλλο δρόμο στο συμβιβασμό με το ληστρικό εκμεταλλευτικό σύστημα και στην ενσωμάτωση.
Δυο δρόμοι για την αγροτική ανάπτυξη
Αγαπητοί φίλοι και φίλες, σύντροφοι και συντρόφισσες
Η κατάργηση της αναγκαστικότητας, μιας στοιχειώδους μορφής προστασίας των παραγωγών από την ασυδοσία εμπόρων και οινοβιομηχάνων, αφαίρεσε κάθε πρόσχημα. Απέδειξε με κραυγαλέο τρόπο και για την περίπτωση του Σαμιώτικου κρασιού, όπως άλλωστε έχει γίνει νωρίτερα και για τα’ άλλα αγροτικά προϊόντα, ότι δυο είναι οι δρόμοι για την αξιοποίηση της αγροτικής παραγωγής.
Ό ένας είναι ο καπιταλιστικός, αυτόν που ζούμε σήμερα σε όλο του το μεγαλείο, που όσο πάει γίνεται πιο ακραίος, πιο βάρβαρος.
Με την συγκέντρωση της παραγωγής, μεταποίησης και εμπορίας σε λίγα χέρια. Με την κατάργηση κάθε μέσου στοιχειώδους προστασίας των παραγωγών, όπως η κατώτατη εγγυημένη από το κράτος τιμή. Με την κατάργηση ή την αναγκαστική προσαρμογή των αγροτικών συνεταιρισμών ώστε να υπηρετούν αυτή τη στρατηγική χωρίς παρεκκλίσεις.
Με την όλο και φθηνότερη πρώτη ύλη και τους αγρότες να φυτοζωούν ή να εγκαταλείπουν τα κτήματά τους.
Ό άλλος ο δρόμος είναι αυτός που προτείνει το ΚΚΕ.
Είναι η συμμαχία των φτωχών αγροτών με την εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα για την ανατροπή αυτής της αντιλαϊκής πολιτικής στο σύνολό της για την εργατική- λαϊκή εξουσία και οικονομία, τον Σοσιαλισμό. Όπου εκτός από την κοινωνικοποίηση των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής στο αγροτοδιατροφικό τομέα, που είναι το κύριο, οι μικροιδιοκτήτες αγρότες- παραγωγοί μέσα από τους παραγωγικούς συνεταιρισμούς με τη ολόπλευρη στήριξη του σοσιαλιστικού κράτους θα παράγουν και θα διαθέτουν τα προϊόντα τους , στα πλαίσια του κεντρικού επιστημονικού σχεδιασμού, απολαμβάνοντας πραγματικά το αποτέλεσμα του μόχθου τους αυτοί και οι οικογένειές τους.
Ενδιάμεση κατάσταση που να εξυπηρετεί έστω εν μέρει και τους αγρότες και τα μονοπώλια, δεν υπάρχει και αποδείχνεται όχι μόνο στο κρασί , αλλά σε όλα τα προϊόντα του πρωτογενούς τομέα.
Είναι ουσιαστικά αυτό που από το 1933 έγραφε στο Ριζοσπάστη ο Δημήτρης Μαρουκάκης: «οι συνεταιρισμοί τότε μονάχα θα γίνουν όργανα προόδου και ευημερίας των φτωχομεσαίων χωρικών , άμα η πολιτική εξουσία , η βιομηχανία, τα πιστωτικά ιδρύματα βρεθούν στα χέρια του προλεταριάτου…. όπως γίνεται σήμερα στη Σοβιετική Ένωση. Οι φτωχομεσαίοι αγρότες της Σάμου πλήρωσαν πολυ ακριβά την πείρα αυτή για να μπορούν να το καταλάβουν άμα τους βοηθήσουμε κι’ εμείς»
Η πρότασή μας.
Αγαπητοί φίλοι και σύντροφοι
Υπάρχει μια κεκτημένη λάθος αντίληψη σε πολλούς, ακόμη και ανθρώπους που είναι κοντά στο κόμμα μας. Ότι αφού δεν δεχόμαστε να γίνουμε μέρος του προβλήματος και να το διαχειριστούμε , τότε δεν έχουμε πρόταση. Δηλαδή η αντίληψη ότι η πρότασή μας για να υπάρχει πρέπει κάθε φορά το ΚΚΕ να χορεύει ανάλογα με το σκοπό που παίζει ο αντίπαλος. Να στέκεται πάνω στα δεδομένα που δημιούργησε ο αντίπαλος για τα δικά του συμφέροντα και αντικειμενικά να υπηρετεί τη στρατηγική του. Μια άποψη η οποία συνειδητά ή ασυνείδητα υπονομεύει την ιδεολογική και πολιτική αυτοτέλεια του ΚΚΕ.
Τη ζήσαμε έντονα αυτή την πίεση σε πολιτικό επίπεδο το 2012 με την περιβόητη κυβέρνηση της Αριστεράς που μας καλούσαν να συμμετάσχουμε. Αργότερα με το δημοψήφισμα απάτη του ΣΥΡΙΖΑ, και τις λιτανείες των διαφόρων οπορτουνιστικών ομάδων μπροστά στη Βουλή για να ενισχύσουν τις κυβερνητικές διαπραγματεύσεις.
Το ζήσαμε και σε τοπικό επίπεδο με τον νέο αντισυνεταιριστικό νόμο και τις αντιδράσεις για την στάση μας απέναντί του.
Εμείς δηλώνουμε κατηγορηματικά: Πρόταση δεν είναι να υιοθετείς κάθε φορά τον μονόδρομο που χαράζει ο αντίπαλος για τα συμφέροντά του. Το αντίθετο . Αυτό είναι υιοθέτηση της πολιτικής του αντιπάλου. Ούτε μπορείς να αξιοποιήσεις, να κερδίσεις κάτι, συμμετέχοντας σε ένα από πριν στημένο παιχνίδι, παρά μόνο να αποκοιμίσεις το λαό με τη στάση σου.
Κάτι τέτοιο θα ακύρωνε τη στρατηγική της εργατικής τάξης και των συμμάχων της , θα τους έκανε ουρά του συστήματος.
Θα ακύρωνε το ρόλο του Κομμουνιστικού Κόμματος ως πρωτοπορίας στη πάλη για την εργατική – λαϊκή εξουσία. Θα το έκανε κόμμα άχρηστο για τα λαϊκά συμφέροντα . Ένα κόμμα όπως όλα τα άλλα που δυναστεύουν τη ζωή του λαού.
Σ’ αυτή τη κατεύθυνση πιέζει με κάθε ευκαιρία η αστική ιδεολογία και προπαγάνδα και οι κάθε λογής παλιότεροι και νεόκοποι αριστεροί καιροσκόποι: Να αποκηρύξουμε την ιδεολογία μας. Να γίνουμε συμβατοί με το σύστημά τους. Να βάλουμε όπως λένε νερό στο κρασί μας. Και βέβαια μας τάζουν τον ουρανό με τ’ άστρα.
Είναι γνωστή και επαναλαμβανόμενη η κατηγορία σε βάρος μας, διαφόρων καιροσκοπικών – τυχοδιωκτικών ομάδων και κομμάτων όπως η ΛΑΕ, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ κλπ που τώρα που χρεωκοπεί στο λαό η κυβερνητική πολιτική, θέλουν να γίνουν ΣΥΡΙΖΑ στη θέση του ΣΥΡΙΖΑ: «Αυτά που προτείνετε είναι για τη Δευτέρα παρουσία». Δεν γίνονται τώρα. Αφήστε το σοσιαλισμό και ελάτε να βρούμε ένα μίνιμουμ πρόγραμμα. Τους απαντάμε: Το πρόγραμμά μας είναι μάξιμουμ γιατί μάξιμουμ είναι η εκμετάλλευση της εργατικής τάξης και της φτωχής αγροτιάς, όλων των λαϊκών στρωμάτων. Το πρόγραμμά μας είναι μάξιμουμ γιατί στο μάξιμουμ βρίσκονται οι ανάγκες της εργατικής τάξης της φτωχής αγροτιάς, των αυτοαπασχολούμενων επαγγελματιών της πόλης. Ανάγκες που δεν σηκώνουν εκπτώσεις και συμβιβασμούς.
ΕΜΕΙΣ ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ ΚΑΙ ΚΑΛΟΥΜΕ τους εργαζόμενους ΣΤΗ ΠΑΛΗ ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΑΦΕΝΤΕΣ ΣΤΟΝ ΠΛΟΥΤΟ ΠΟΥ ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΠΑΡΑΓΟΥΝ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΛΕΒΟΥΝ ΟΙ ΕΛΑΧΙΣΤΟΙ ΚΗΦΗΝΕΣ που κρατάνε τα κλειδιά της οικονομίας στα χέρια τους..
Απ’ αυτό δεν κάνουμε πίσω. Το ΚΚΕ δεν θα προδώσει ποτέ τα δίκαια του λαού. Μ’ αυτά που λένε όσοι μας κατηγορούν θέλουν να κρύψουν τον δικό τους συμβιβασμό με τη βαρβαρότητα. Θέλουν να παρουσιάσουν σαν αναγκαιότητα την ενσωμάτωσή τους μέχρι τα μπούνια στο καπιταλιστικό σύστημα.
Η πρότασή μας υπάρχει και έχει κριτήριο τις σύγχρονες ανάγκες του λαού. Η πρότασή μας αφορά τόσο το σήμερα όσο και το αύριο. Είναι από το πρώτο γράμμα της ως το τελευταίο επεξεργασμένη και γραμμένη για να εφαρμοστεί σήμερα. Υπάρχουν όλες οι υλικές προϋποθέσεις , υπάρχει ο πλούτος , η τεχνολογία, η εργατική ειδίκευση, το επιστημονικό δυναμικό για να μπει τώρα σε εφαρμογή. Θα εξαρτηθεί από τις λαϊκές διαθέσεις.
Από το πόσο θα θεριέψει η πίστη του λαού στις τεράστιες δυνάμεις του.
Από τη συνειδητοποίηση της ανάγκης ….νάρθει ανάποδα ο ντουνιάς.
Αυτόν το παράγοντα, την εργατική λαϊκή δυναμική προσπαθούμε να δυναμώσουμε και να τον κάνουμε κυρίαρχο του παιχνιδιού. Και είμαστε σίγουροι ότι θα γίνει. Στην ιστορία αυτό που μοιάζει ακίνητο, σε μια στιγμή μέσα γίνεται ηφαίστειο. Αρκεί να υπάρχει η στρατηγική που δείχνει το δρόμο, που δεν υποκύπτει στους εκβιασμούς και δεν υποχωρεί.
Να λοιπόν η πρότασή μας. Να τι λέει και τι κάνει το ΚΚΕ:
α) Καλεί και αναλαμβάνει πρωτοπόρο ρόλο για την οργάνωση της λαϊκής πάλης. Σήμερα σ’ αυτές τις δύσκολες συνθήκες όπου υπάρχει εστία αντίστασης και αγώνα, στη πρώτη γραμμή βρίσκονται τα μέλη και τα στελέχη του ΚΚΕ. Σε όλα τα μέτωπα , για όλα τα λαϊκά προβλήματα. Ενάντια στις συνέπειες της αντιαγροτικής πολιτικής (ΕΝΦΙΑ, φορολογία, ασφαλιστικό κλπ) την κατάργηση του νόμου για τους συνεταιρισμούς και την κατάργηση της αναγκαστικότητας, για τιμή παραγωγού που να ανταποκρίνεται στη κάλυψη των εξόδων και της αξιοπρεπούς διαβίωσης της αγροτικής οικογένειας κλπ. Οι κομμουνιστές πρωτοστατούν στην ίδρυση και λειτουργία Αγροτικών Συλλόγων, στο στήσιμο λαϊκών επιτροπών αγώνα. Πρωτοστατούν στο Πανελλαδικό Συντονιστικό των μπλόκων που συσπειρώνει σήμερα δεκάδες Ομοσπονδίες Αγροτικών Συλλόγων απ’ όλη τη χώρα και οργανώνει τους πολυήμερους αγώνες των αγροτών. Που δείχνει και πρακτικά το δρόμο της συμμαχίας με την εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα. Καλούν στη Παναγροτική Αγωνιστική Συσπείρωση στο μέτωπο των αγροτών και τον συντονισμό τους με το ταξικό εργατικό κίνημα, στη κοινωνική συμμαχία.
β) Το ΚΚΕ αναδεικνύει τα λαϊκά προβλήματα στη Βουλή , καταθέτει επανειλημμένα τεκμηριωμένες προτάσεις νόμου στη Βουλή, για το αφορολόγητο στο πετρέλαιο, την κατάργηση του ΕΝΦΙΑ, την προστασία των ανέργων, την επαναφορά του κατώτατου μισθού και των συντάξεων στα προ του 2009 επίπεδα κλπ. Αυτές δεν είναι σοσιαλιστικές προτάσεις , είναι προτάσεις για το σήμερα. Αποκαλύπτουν όμως τα όρια του συστήματος και των κομμάτων του. Τις απορρίπτουν πανηγυρικά όλα τα αστικά κόμματα, τις καταψηφίζουν τις προτάσεις νόμου του ΚΚΕ. Είναι σα να πετάνε στα μούτρα του λαού την πρόκληση: «Όχι δεν σας ακούμε , δεν ακούμε τις ανάγκες και τα προβλήματά σας. Θέλουμε να σας γονατίσουμε. Να ζείτε με ψίχουλα και ελεημοσύνες». Με δυο λόγια συμπεριφέρονται με ταξικό κριτήριο. Με κριτήριο τα προστάγματα του κεφαλαίου, των μονοπωλίων, της αστικής τάξης,
Αρκετές μάλιστα τις καταχωνιάζει το προεδρείο της Βουλής στα συρτάρια και δεν τις φέρνει ποτέ για συζήτηση στην Ολομέλεια. Σε κάθε αστικό θεσμό που συμμετέχουμε, στο Δήμο, στην Περιφέρεια κάνουμε το ίδιο. Τα λαϊκά προβλήματα και τις λύσεις τους προβάλλουμε και διεκδικούμε. Δείχνουμε και μ’ αυτό τον τρόπο το δρόμο της οργάνωσης και πάλης του λαού. Χωρίς αυτά τίποτα δεν θα χαριστεί.
γ) Όλα τα παραπάνω βέβαια εμείς δεν τα αυτονομούμε , ούτε επιτρέπουμε να καλλιεργούνται αυταπάτες ότι έστω και μ’ αυτό το πλαίσιο πάλης ακόμη κι’ αν κάποια απ’ αυτά κερδηθούν, μπορούμε, μπορεί η αγροτιά, τα άλλα λαϊκά στρώματα να κοιμούνται ήσυχα, ότι κάνουν το καθήκον τους. Γνωρίζουμε πάρα πολύ καλά, (τα χρόνια της κρίσης άλλωστε είναι πολύ διδακτικά), ότι όσες κατακτήσεις κι’ αν αποσπάσει με σκληρούς αγώνες ο λαός μέσα στο καπιταλιστικό σύστημα, είναι «της Κυριακής χαρά και της Δευτέρας πίκρα». Σε μια βραδιά τα ξηλώνουν όλα και ρίχνουν τον κόσμο στη φτώχεια και την εξαθλίωση.
Εδώ ακριβώς απαντά η πολιτική μας πρόταση και διακηρύσσει.
Ότι αυτό το σάπιο σύστημα δεν αλλάζει , δεν μερεμετίζεται, μόνο ανατρέπεται. Είναι πρόταση για το σήμερα και όχι για τη «Δευτέρα παρουσία» όπως μας λένε.
Πρόταση που είναι στην ημερήσια διάταξη , όχι γιατί το θέλουμε και το παλεύουμε εμείς αλλά γιατί είναι ιστορική αναγκαιότητα. Ο καπιταλισμός όσο σαπίζει γίνεται πιο βάρβαρος. Δεν διορθώνεται , μόνο ανατρέπεται. Μετά τον καπιταλισμό δεν υπάρχει ενδιάμεσο κοινωνικό σύστημα , παρά μόνο ο Σοσιαλισμός . Δηλαδή η κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής, ο εργατικός και λαϊκός έλεγχος , η κεντρικά σχεδιασμένη παραγωγή και διανομή με στόχο και κριτήριο την όλο και πληρέστερη κάλυψη των διευρυνόμενων κοινωνικών αναγκών.
Δηλαδή από τη μια υπάρχει το ξεκλήρισμα των μικρομεσαίων αγροτών από την ΚΑΠ της Ε.Ε από την πολιτική της κυβέρνησης και τη συγκέντρωση της αγροτοκτηνοτροφικής παραγωγής σε μεγάλους μονοπωλιακούς ομίλους. Από την άλλη η κοινωνικοποίηση της συγκεντρωμένης γης, ,των μεγάλων αγροτοδιατροφικών μονοπωλιακών επιχειρήσεων και ο παραγωγικός συνεταιρισμός των μικρών και μεσαίων αγροτών με πλήρη κρατική στήριξη στα πλαίσια του Κεντρικού σχεδιασμού και οργάνωσης της σοσιαλιστικής οικονομίας , της παραγωγής και διάθεσης των αγροτικών προϊόντων. Άλλη ενδιάμεση λύση δεν υπάρχει.
Ο παραγωγικός συνεταιρισμός σε περιπτώσεις όπου υπάρχει μικρός και κατακερματισμένος κλήρος όπως στη περίπτωσή μας θα συνενώσει τη γη και θα αξιοποιήσει κάθε δυνατότητα για την αποδοτικότητά της, μέσα από την κοινή εργασία , την ενίσχυση από τον κεντρικό σχεδιασμό σε καλλιεργητικά μέσα, μηχανήματα , εφόδια, λιπάσματα και φάρμακα, με επιστημονική στήριξη και συνεχή μελέτη για βελτίωση της πρωτογενούς παραγωγής και της μεταποίησης.
Και τα δυο συνδυασμένα, κοινωνικοποίηση της αγροτικών μονοπωλίων και παραγωγικός συνεταιρισμός μπορούν να καλύψουν πρώτα απ’ όλα τις λαϊκές διατροφικές ανάγκες, αλλά ταυτόχρονα θα αποτελέσουν δυναμικό εργαλείο για τις διεθνείς οικονομικές σχέσεις της χώρας μας.
Αγαπητοί σύντροφοι και φίλοι
Τι σημαίνει η πρόταση του ΚΚΕ για τη ζωή των αγροτών; Τι σημαίνει για τη ζωή στην ύπαιθρο , στο χωριό;
- Σημαίνει την εξασφάλιση αξιοπρεπούς κοινωνικού εισοδήματος για τον καθένα και τη κάθε μια, που δεν θα αφορά μόνο τη διατροφή , την ένδυση , την σύγχρονη κατοικία, αλλά και τα πλήρη δικαιώματα, την απρόσκοπτη και δωρεάν πρόσβαση σε ένα σύστημα υγείας που θα περιλαμβάνει την πρόληψη πρώτα απ’ όλα, την πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια περίθαλψη , την απρόσκοπτη δωρεάν πρόσβαση σε όλα τα αναγκαία φάρμακα.
- Σημαίνει την αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση και συνολικότερη μόρφωση, την δυνατότητα σε όλα τα παιδιά να σπουδάσουν ανάλογα με τις δυνατότητες και τις κλίσεις τους, έχοντας εξασφαλισμένη εργασία ενταγμένη στο κεντρικό επιστημονικό σχεδιασμό για τις κοινωνικές και παραγωγικές ανάγκες.
- Σημαίνει φθηνό ρεύμα , νερό, καύσιμα και όλες τις άλλες υπηρεσίες που επιβάλλουν οι σύγχρονες ανάγκες για το νοικοκυριό και τον παραγωγικό συνεταιρισμό.
- Σημαίνει απεριόριστες δυνατότητες συμμετοχής της νεολαίας και κάθε μέλους της κοινωνίας στον πολιτισμό και στο λαϊκό αθλητισμό. Σημαίνει υποδομές για όλα αυτά με κρατική φροντίδα και λαϊκό έλεγχο και διαχείριση.
- Σημαίνει ολοκληρωμένο δίκτυο βρεφονηπιακών και παιδικών σταθμών για την ψυχοσωματική ανάπτυξη των παιδιών. Σημαίνει πλήρη κάλυψη της φροντίδας των ηλικιωμένων μέσα από δομές και υπηρεσίες σύμφωνες με τις ανάγκες, για αξιοπρεπή ζωή.
- Σημαίνει όλα εκείνα τα μέτρα για να μπορεί η γυναίκα να απελευθερωθεί από τα δεσμά που της επιβάλλει ο αναχρονισμός του σημερινού συστήματος και να συμμετέχει ισότιμα στη δημόσια ζωή στον έλεγχο και τη διεύθυνση της νέας κοινωνίας.
- Σημαίνει σε τελική ανάλυση , ότι η ζωή στην ύπαιθρο, στο χωριό θα είναι ευλογία και όχι κατάρα όπως την έχουν καταντήσει σήμερα.
- Σημαίνει ότι οι αγρότες και οι εργαζόμενοι στην ύπαιθρο, θα έχουν ενεργό ρόλο όχι μόνο στη παραγωγική διαδικασία αλλά στον έλεγχο και τη διεύθυνση της παραγωγής. Θα έχουν όλες τις δυνατότητες να εκλέγουν και να εκλέγονται (μέσα από τις συλλογικές διαδικασίες στη παραγωγική μονάδα ή στον παραγωγικό συνεταιρισμό που θα είναι ενταγμένοι), ως αντιπρόσωποι σε όλα τα όργανα κρατικής διεύθυνσης.
- Οι εκλεγμένοι αντιπρόσωποι δεν θα έχουν ιδιαίτερα προνόμια, θα έχουν το μισθό της εργασίας τους στην οποία θα συνεχίζουν να απασχολούνται αλλά θα έχουν την άδεια να απουσιάζουν για όσες μέρες απαιτεί η συμμετοχή στις συνεδριάσεις των οργάνων που θα είναι εκλεγμένοι. Θα ελέγχονται για τη δράση τους από τη Γ.Σ που τους εκλέγει και θα ανακαλούνται αν δεν εκπληρώνουν τις υποχρεώσεις τους.
- Μα που υπάρχουν όλα αυτά που μας περιγράφετε; μας ρωτούν πολλές φορές καλοπροαίρετοι άνθρωποι. Υπάρχει καμιά χώρα στο κόσμο που εφαρμόζονται όλα αυτά;
Απαντάμε: Προσπάθειες υπάρχουν ακόμη και σήμερα παρά την αντεπανάσταση που επικράτησε και την ανατροπή των περισσότερων σοσιαλιστικών χωρών, τον αρνητικό συσχετισμό που δυσκολεύει τα πράγματα.
Όμως το σημαντικό γεγονός είναι ότι όλα αυτά κι’ ακόμη περισσότερα υπήρξαν. Έγιναν πράξη και καθημερινότητα για πολλούς λαούς για πάνω από 70 χρόνια. Στη Σοβιετική Ένωση στο πρώτο σοσιαλιστικό κράτος στο κόσμο μετά την μεγάλη Οκτωβριανή Επανάσταση που φέτος τιμάμε τα 100 χρόνια. Υπήρξαν, αλλού περισσότερα αλλού λιγότερα στις άλλες σοσιαλιστικές χώρες του 20ου αιώνα.
Το γεγονός της ανατροπής του σοσιαλισμού σ’ αυτές τις χώρες δεν ακυρώνει την τεράστια θετική εμπειρία από την οικοδόμησή του και τα μεγάλα επιτεύγματά του μέσα σε ελάχιστο ιστορικό χρόνο.
Εξάλλου η ανατροπή δεν προέκυψε από την εφαρμογή των κανόνων της σοσιαλιστικής οικοδόμησης αλλά από την παραβίασή τους. Από την εφαρμογή μεθόδων και πρακτικών του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής στο σοσιαλισμό. Και αυτό είναι ήδη ένα μεγάλο δίδαγμα για τους κομμουνιστές σ’ όλο τον κόσμο, για να μην επαναληφθεί.
Η πρώτη απόπειρα έγινε. Ο δρόμος χαράχτηκε. Και απέδειξε ότι ο Σοσιαλισμός – Κομμουνισμός δεν είναι μια θεωρία στα χαρτιά, αλλά μπορεί να εφαρμοστεί στη πράξη με θεαματικά αποτελέσματα για τη ζωή του λαού.
Θα ακολουθήσουν κι’ άλλες. Ο 21ος αιώνας θα είναι ο αιώνας των νέων σοσιαλιστικών επαναστάσεων. Και θα είναι οριστικά νικηφόρες. Η ανθρωπότητα δεν είναι καταδικασμένη να ζει στη βαρβαρότητα. Η ιστορία έχει τους νόμους της και αυτό δεν έχει τελειώσει. Υπάρχει άλλος δρόμος ανώτερης μορφής παραγωγικής και κοινωνικής οργάνωσης. Και θα τον διαβεί ο κόσμος . Ο σοσιαλισμός / κομμουνισμός θα θριαμβεύσει. Η πραγματική ζωή θα θριαμβεύσει. Είμαστε τεκμηριωμένα αισιόδοξοι.
Εκεί θα βρουν την τελική δικαίωσή τους οι αιματηροί αγώνες της εργατικής τάξης και του Κόμματός της του τιμημένου ΚΚΕ. Των ηρώων του όπως ο Μήτσος Μαρουκάκης και οι άλλοι πρωτοπόροι κομμουνιστές τους οποίους τιμάμε σήμερα.
