του Νίκου Χρυσόγελου
συμπροέδρου των ΠΡΑΣΙΝΩΝ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
Η Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας (WHO Global Platform on Air Quality & Health) διαπιστώνει ότι στην Ελλάδα έχουμε ετησίως 8.327 πρόωρους θανάτους εξαιτίας της υψηλής ατμοσφαιρικής ρύπανσης. Σε πολλές περιοχές οι ρύποι ξεπερνούν τα όρια που έχει προτείνει η WHO για ρύπους όπως τα μικροσωματίδια PM2,5, όπως πχ στον Πειραιά http://breathelife2030.org/city-data-page/?city=2283.
Όμως αν και είμαστε υποχρεωμένοι να παρακολουθούμε την ποιότητα της ατμόσφαιρας, συχνά απουσιάζουν μετρήσεις και στοιχεία για μια συνεχή αποτύπωση της κατάστασης, και κυρίως σχεδιασμού πολιτικών για μείωση της ρύπανσης και των βλαβών που προκαλεί στην υγεία αλλά και την οικονομία.
Η Ελλάδα όμως δεν είναι η μόνη χώρα που υποφέρει από υψηλή ατμοσφαιρική ρύπανση στην Ευρώπη. Σύμφωνα με πολλές εκθέσεις τόσο της ΕΕ και του Ευρωκοινοβουλίου όσο και της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας κάθε χρόνο 400.000-500.000 πρόωροι θάνατοι οφείλονται στην ατμοσφαιρική ρύπανση. Σε παγκόσμιο επίπεδο, η ατμοσφαιρική ρύπανση προκαλεί 7.000.000 πρόωρους θανάτους. Η ατμοσφαιρική ρύπανση είναι ένας σιωπηλός δολοφόνος.
Σύμφωνα με τα στοιχεία της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας, το 92% των ανθρώπων παγκοσμίως δεν αναπνέουν αέρα που είναι ασφαλής για την υγείας του, ενώ στο 80% των πόλεων παγκοσμίως τα επίπεδα ατμοσφαιρικής ρύπανσης ξεπερνούν τις κατευθυντήριες οδηγίες της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας για ασφαλή (για την υγεία) αέρα.
Η πρόληψη της ρύπανσης αλλά και των βλαβών στην υγεία είναι εφικτή, αλλά απαιτεί σοβαρές πολιτικές και δεσμεύσεις.
Όποιος νομίζει ότι η οικολογία και το καθαρό περιβάλλον είναι πολυτέλεια, ιδιαίτερα σε περίοδο κρίσης, είναι εκτός πραγματικότητας. Η βελτίωση της ποιότητας της ατμόσφαιρας θα είχε πολλαπλές θετικές επιπτώσεις, όπως για παράδειγμα μείωση θανάτων και εισαγωγών στα νοσοκομείο, μείωση των απουσιών από την εργασία, μείωση των δαπανών του δημόσιου συστήματος υγείας για χρόνιας παθήσεις αλλά και πρόωρους θανάτους κα
Πέρα από την οικονομική και δημοσιονομική κρίση, δεν θέλουμε να δούμε την (πιο σοβαρή γιατί αφορά την ίδια τη ζωή και την υγεία μας) οικολογική κρίση. Και ότι η έξοδος από την κρίση δεν σχετίζεται απλώς με την («καθαρή» ή όχι) έξοδο στις αγορές, αλλά και κυρίως με την συνολική προσπάθεια αντιμετώπισης της οικολογικής, κοινωνικής και οικονομικής κατάρρευσης, με συνεκτικό τρόπο.
