Νάσος Κρητικός
Μιλήσαμε με την Άννα Κάβουρα για το BJJ και τη ζωή της! Στην παραλία της Μεσακτής μπορείτε να βρείτε κάθε λογής θαλάσσια και παραλιακή δραστηριότητα. Από σερφ και SUP σε beach volley και Brazilian Jiu Jitsu (BJJ)… Ναι καλά διαβάσατε. Στην παραλία της Μεσακτής μπορεί κανείς να μάθει την πολεμική τέχνη του Βραζιλιάνικου Ζίου Ζίτσου από τους μετρ του είδους Άννα Κάβουρα και Ιωσήφ Δράκο.
Συναντήσαμε την Άννα και μας μίλησε για τη ζωή της, την ενασχόληση με τις πολεμικές τέχνες, καθώς και για το πως προέκυψαν τα μαθήματα BJJ στην Μεσακτή.
Η Άννα Κάβουρα είναι αθλήτρια και προπονήτρια BJJ και υποψήφια διδάκτωρ του πανεπιστημίου της Γυβάσκιλα στην Φινλανδία με ειδικότητα στην αθλητική ψυχολογία. Γέννημα-θρέμμα Ικαριώτισσα, μεγάλωσε όπως όλα τα παιδιά στην ακριτική Ικαρία, αντιμετωπίζοντας πολλές ελλείψεις, μεταξύ των οποίων και περιορισμένη πρόσβαση σε οργανωμένες αθλητικές δραστηριότητες.
“Μεγάλωσα εδώ στην Ικαρία, στον Άγιο Κήρυκο. Εδώ πήγα σχολείο. Μου άρεσαν όλα τα αθλήματα και ήθελα από μικρή να γίνω γυμνάστρια. Όμως, εκείνα τα χρόνια υπήρχαν ελάχιστες αθλητικές δραστηριότητες διαθέσιμες για τα παιδιά. Δεν υπήρχαν και οι κατάλληλες αθλητικές εγκαταστάσεις.”
“Θυμάμαι είχαμε μπάσκετ, στίβο, βόλεϊ, και κατά καιρούς μαθήματα κολύμβησης στην θάλασσα και παραδοσιακούς χορούς. Είχα περάσει από όλα αυτά. Μου άρεσαν όλα, άλλα σαν να ένιωθα ότι δεν μου ταιριάζουν. Μου είχε κολλήσει από τότε μια επιθυμία να μάθω πολεμικές τέχνες. Δεν ξέρω γιατί, κάποια ταινία θα είχα δει αλλά τότε δεν υπήρχε τίποτα ανάλογο στην Ικαρία.”
“Θυμάμαι είχα ένα βιβλίο για το παραδοσιακό ζίου ζίτσου. Το διάβαζα, έβλεπα τις φωτογραφίες και έπειτα δοκίμαζα τις τεχνικές στην αδερφή μου. Μέχρι που είχαμε ένα ατύχημα και η μητέρα μου απαγόρεψε την εξάσκησή κατ’ οικον.
Επίσημα, η πρώτη επαφή με τις πολεμικές τέχνες έγινε στα 17-18 μου, όταν έφυγα από την Ικαρία και βρέθηκα στην Θεσσαλονίκη για να σπουδάσω στο Τμήμα Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού (ΤΕΦΑΑ). Κυνηγώντας το παιδικό όνειρο μου αναζήτησα τις πολεμικές τέχνες. Ένας φίλος μου έκανε τζούντο στην Ηρακλή και έτσι βρέθηκα και εγώ εκεί.”
Το Τζούντο άρεσε πολύ στην Άννα και το εξάσκησε κατά τη διάρκεια των φοιτητικών της χρονών στη Θεσσαλονίκη. Το 2006 που έφυγε στην Φινλανδία για να συνεχίσει τις σπουδές της ήρθε σε επαφή και με το BJJ. Για αρκετά χρόνια η Άννα προπονούνταν και αγωνίζονταν και στα δυο αθλήματα, μέχρι που τελικά την καρδιά της κέρδισε το BJJ. Η αγάπη για το άθλημα και η καθημερινή προπόνηση είχε ως αποτέλεσμα και μια σειρά διακρίσεων. Αν και ο πρωταθλητισμός και οι απαιτήσεις που έρχονται με αυτόν, δεν ήταν στα αρχικά της σχέδια.
“Μου άρεσε πάντα ο αθλητισμός και μου άρεσε και να κατεβαίνω στους αγώνες. Τους έβλεπα σαν εκδρομή και σαν γιορτή, μια γιορτή του αθλήματος. Αλλά δεν ήθελα να ζήσω σαν αθλήτρια. Πώς να το πω…δεν ήθελα πότε να περιστρέφετε όλη μου η ζωή γύρω από ένα άθλημα, να μην κάνω τίποτα άλλο εκτός από αυτό και να πρέπει συνεχώς να προσέχω τι τρώω και τι πίνω.”
-Κι όμως έφτασες Φιναλίστ στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα BJJ στο Άμπου Ντάμπι. Πως έγινε αυτό;
-Στο παγκόσμιο πρωτάθλημα στο Άμπου Ντάμπι συμμετείχα δυο φορές, το 2015 και το 2016, επειδή κέρδισα τα προκριματικά που τα τελευταία χρόνια διοργανώνονται στην Αθήνα. Το 2015 είχα κάνει πολύ καλή προετοιμασία, με διπλές και τριπλές προπονήσεις την μέρα, και κατάφερα να βρεθώ στον τελικό της κατηγορίας μου (μωβ ζώνες, γυναίκες, – 55 κιλά) όπου και έχασα.
Το 2016 έπαιξα στην κατηγορία καφέ-μαύρες ζώνες και βρέθηκα να αγωνίζομαι ανάμεσά στις καλύτερες αθλήτριες του κόσμου, αθλήτριες των οποίων το παιχνίδι θαύμαζα και μελετούσα από τότε που ξεκίνησα. Έκανα συνολικά δυο νίκες και δυο ήττες. Κορυφαία εμπειρία ήταν ότι βρέθηκα αντίπαλος με την Mackenzie Dern που θεωρείται αυτή τη στιγμή η Νο1 αθλήτρια στον κόσμο.
Κάμερες με ακολουθούσαν καθώς πήγαινα προς τον αγωνιστικό χώρο και άλλες κάμερες κατέβαιναν από το ταβάνι για να καταγράψουν τον αγώνα, ο οποίος θα προβάλλονταν ζωντανά στην τοπική τηλεόραση και σε πολλά διαδικτυακά κανάλια. Οι γιγαντοοθόνες του σταδίου δείχνανε εμάς. Τα είχα χάσει. Δεν το πίστευα πως βρίσκομαι εκεί. Έχασα μέσα σε δευτερόλεπτα.
-Πως τα πήραν όλα αυτά στην Ελλάδα;
-Το ασημένιο μετάλλιο στο παγκόσμιο πρωτάθλημα το 2015 ακούστηκε στην Ελλάδα σαν μεγάλη επιτυχία. Το BJJ είναι σχετικά καινούριο άθλημα στην Ελλάδα και δεν έχουμε ακόμα πολλές διακρίσεις σε παγκόσμια πρωταθλήματα.
Το 2016 γύρισα στην Ελλάδα χωρίς διάκριση, παρ’ όλα αυτά άκουσα πολλά συγχαρητήρια. Δυο νίκες στην κατηγορία καφέ – μαύρες ζώνες σε ένα παγκόσμιο πρωτάθλημα ήταν και πάλι κάτι που δεν έχουμε συνηθίσει στη Ελλάδα.
Όλοι μου έλεγαν συγχαρητήρια, έκανες δυο νίκες, έπαιξες με την Mackenzie Dern…και εγώ εκλεγα με μαύρο δάκρυ. Είχα την ευκαιρία να παίξω με την αθλήτρια που πάντα θαύμαζα, και δεν έπαιξα…απλά στεκόμουν εκεί. Τώρα προπονούμε για να μπορέσω να σταθώ καλύτερα σε αυτήν την κατηγορία…ανάμεσα σε αυτές τις αθλήτριες.
-Στην Φιλανδία τι κάνεις ακριβώς;
-Στην Φινλανδία αυτή τη στιγμή τελειώνω το διδακτορικό μου το οποίο μελετά τις εμπειρίες των γυναικών στις πολεμικές τέχνες, το πως οι γυναίκες αθλήτριες διαπραγματεύονται τις ταυτότητες τους για να γίνουν αποδέκτες σε έναν χώρο που θεωρείται ανδρικός, και πως έμφυλα στερεότυπα και ιεραρχίες αναπαράγονται μέσα στην κουλτούρα μας.
Παράλληλα, τα τελευταία χρόνια δουλεύω στο πανεπιστήμιο ως ερευνήτρια. Δυστυχώς η οικονομική κρίση έχει επηρεάσει και τις επαγγελματικές σχέσεις στα πανεπιστήμια (ακόμα και στην Φινλανδία) και έτσι οι συμβάσεις που συνήθως δίνονται σε νέους ερευνητές σαν εμένα δεν έχουν μεγάλη διάρκεια. Αυτό δημιουργεί μεγάλη επαγγελματική ανασφάλεια.
Ζω με μια βαλίτσα στο χέρι, μην ξέροντας που θα βρίσκομαι και τι θα κάνω τον επόμενο χρόνο. Το μόνο καλό σε αυτή την κατάσταση είναι ότι μου επιτρέπει να βρίσκομαι τρεις μήνες το καλοκαίρι στην χώρα μου, και συγκεκριμένα στην Ικαρία.
-Τα μαθήματα BJJ στην Ικαρία πως προέκυψαν;
-Τα μαθήματα BJJ στην Ικαρία προέκυψαν κάπως τυχαία και κάπως μαγικά…τουλάχιστον έτσι το ένιωσα εγώ. Είναι από αυτά τα όμορφα πράγματα που προκύπτουν όταν οι σωστοί άνθρωποι συναντηθούν στο σωστό μέρος τη σωστή στιγμή. Ήταν το καλοκαίρι του 2014 νομίζω, όταν συναντήθηκα σχεδόν τυχαία στην παραλία της Μεσακτής με τον Ιωσήφ Δράκο (που σήμερα είναι μαύρη ζώνη στο BJJ και ένας από τους πιο αγαπημένους μου ανθρώπους).
Υπήρχαν κάτι στρώματα και τα φέραμε στην παραλία για να ρολάρουμε. Κάθε φορά που στρώναμε τα στρώματα μαζεύονταν και άλλα άτομα που ήθελαν να συμμετάσχουν…κάποιοι είχαν ξανακάνει BJJ και κάποιοι το έβλεπαν για πρώτη φορά. Έτσι καταλήξαμε να κάνουμε μαθήματα σχεδόν καθημερινά.
Μας βοήθησαν πολύ τα παιδιά του Ikaria Surf School, ο Ισίδωρος Πλυτάς και ο Βασίλης Μίσσας, που πολλές φορές μας άφηναν να στήνουμε τα στρώματα στο χώρο της σχολής τους και καμιά φορά έκαναν και αυτοί προπόνηση μαζί μας.
Αγάπησαν και αυτοί το BJJ και έτσι το 2015 συνδιοργανώσαμε το πρώτο Bjj & Surf Camp. Το camp είχε μεγάλη επιτυχία από την άποψη ότι περάσαμε μια αξέχαστη εβδομάδα και τα παιδιά που συμμετείχαν αλλά και εμείς. Από τότε διοργανώνουμε ένα camp κάθε καλοκαίρι, συνήθως στην αρχή του καλοκαιριού και συνεχίζουμε κανονικά τα μαθήματα BJJ στην παραλία τα οποία κάθε Αύγουστο έχουν μεγάλη συμμετοχή.
Για μας η μεγαλύτερη ανταμοιβή είναι οι άνθρωποι που έχουμε γνωρίσει και οι σχέσεις που έχουμε δημιουργήσει μέσω αυτής της προσπάθειας. Άνθρωποι με τους οποίους είμαστε πια φίλοι και συναντιόμαστε στην παραλία της Μεσακtής κάθε καλοκαίρι για να κάνουμε surf και να ρολάρουμε.
Επίσης, χαίρομαι πολύ όταν βλέπω πως Βjj-ers από όλο τον κόσμο επιλέγουν την Ικαρία για τις διακοπές τους επειδή έχουν ακούσει για αυτό που κάνουμε. Έρχονται στη παραλία κουβαλώντας το γκι τους (τη στολή του BJJ) και ψάχνουν να μας βρουν για να κάνουμε προπόνηση.
Ακόμα, σημαντικό είναι ότι άνθρωποι που δεν έχουν ξανακάνει ποτέ Bjj, το γνωρίζουν και το ερωτεύονται στην Μεσακτή και τους βλέπεις μετά να συνεχίζουν τις προπονήσεις και εκτός Ικαρίας και να κολλάνε με το άθλημα.
-Ποια είναι τα σχέδιά σου για το μέλλον;
-Όσον αφορά τα μαθήματα BJJ στην Μεσακή, αυτή τη στιγμή είμαστε σε διαδικασία ίδρυσης συλλόγου με όνομα Ikaria BJJ Academy και σκοπό την καλύτερη οργάνωση των μαθημάτων, την προώθηση του αθλήματος στα παιδιά και τους νέους του νησιού (που μέχρι και σήμερα συνεχίζουν να έχουν περιορισμένη πρόσβαση σε οργανωμένες αθλητικές δραστηριότητες), αλλά και την προώθηση της Ικαρίας ως μέρος διακοπών για αυτούς που αγαπούν το BJJ.
Όσον αφορά τα προσωπικά μου σχέδια, έχω κάποιες φιλοδοξίες (και αγωνιστικές αλλά κυρίως ακαδημαϊκές/επαγγελματικές) οι οποίες με κρατάνε στο εξωτερικό. Αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει χώρος στην Ελλάδα για αυτά τα πράγματα.
Όταν θα με έχει κουράσει το κυνήγι των μεταλλίων και της ακαδημαϊκής καριέρας, ίσως και να επιστρέψω στην Ικαρία — που είναι πάντα το καταφύγιο μου – για να ζήσω μια ζωή πιο απλή και όμορφη, διδάσκοντας τα παιδιά του νησιού την τέχνη που αγάπησα.
Ευχαριστούμε πολύ τον Δημήτρη Σκα για τις φωτογραφίες του
Αναδημοσίευση από : https://frapress.gr
