Gabriele ROMAGNOLI
La Repubblica, 22.01.2020
Το πρώτο όμορφο πράγμα της Κυριακής 22 Μαρτίου 2020, σε αυτούς τους καιρούς με τις κόκκινες ζώνες, είναι οι γαλάζιες ζώνες, τα μέρη στη Γη όπου ζούμε περισσότερο, και τα οποία πρέπει να μελετήσουμε. Έχουν βρεθεί 5, αλλά το κορυφαίο, αληθινό μαργαριτάρι, είναι το ελληνικό νησί της Ικαρίας, το οποίο πήρε το όνομά του από τον ‘Ικαρο, αλλά δεν έχει συντριβεί πρόωρα.
Ο μέσος όρος ζωής είναι μεγαλύτερος κατά δέκα χρόνια από ό, τι στην υπόλοιπη Ευρώπη, ο ένας στους τρεις υπερβαίνει τα 90, πολύ σπάνια εμφανίζονται όγκοι και καρδιακές παθήσεις, δεν υφίσταται ούτε κατάθλιψη ούτε γεροντική άνοια, ενώ η σεξουαλικότητα συνεχίζεται ικανοποιητικά μέχρι και τα 88 χρόνια και συχνά παραπέρα. Πολλοί έχουν αναζητήσει τα μυστικά της Ικαρίας. Βρήκαν τα εξής: το νησί είναι ένας ανοιχτός και αλληλέγγυος τόπος, διπλασίασε τον πληθυσμό του με τους εξόριστους αντιφρονούντες και μοίρασε μαζί τους όλα όσα διέθετε.
Δεν υπάρχει ρύπανση, ο τουρισμός είναι ελάχιστος, δεν ζεις εκεί με τον δυτικό τρόπο. Η φυσική κατάσταση διατηρείται με σωματική δραστηριότητα: μεγάλες βόλτες και υπαίθρια εργασία. Τα λαχανικά από τον κήπο καταναλώνονται σε απόσταση λιγότερη του μέτρου. Κόκκινο κρασί με τα γεύματα. Όχι βούτυρο, λίγο κρέας. Αφεψήματα κατά βούληση. Άφθονος ύπνος, με ανοιχτό το παράθυρο και απογευματινή σιέστα, που σώζει την καρδιά. Ένα πυκνό κοινωνικό δίκτυο. Φροντίζουν τους ηλικιωμένους, αλλά δεν τους απομακρύνουν ποτέ από το σπίτι τους. Μία ισχυρή αίσθηση κοινότητας.
Ο Dan Buettner, συγγραφέας των Μαθημάτων μακροζωίας, υποστηρίζει πως “το πραγματικό όφελος έγκειται στο γεγονός ότι τα ίδια πράγματα που οδηγούν σε αυτή την υγιή μακροζωία φέρνουν επίσης την ευτυχία”. Όταν αναφέρω αυτή την ιστορία, μου λένε: “Μόλις περάσει η καταιγίδα θα πάμε να ζήσουμε στην Ικαρία”. Αντ’ αυτού, θα πρέπει να φέρουμε την Ικαρία να ζήσει μαζί μας.
Αναδημοσίευση από : www.lifo.gr
