Μετράει δύο δεκαετίες πλούσιας δράσης στο χώρο του Αιγαίου. Μιλάμε για την Κίνηση «Συνύπαρξη & Επικοινωνία στο Αιγαίο» για την οποία μας μίλησε ο Γιάννης Παυλής.
-Πότε ιδρύθηκε η κίνηση;
-H κίνησή μας ιδρύθηκε το 1998, λίγα χρόνια μετά το κλίμα που είχε διαμορφωθεί στις ελληνοτουρκικές σχέσεις μετά την κρίση των Ιμίων. Είμαστε σύλλογος και όχι ΜΚΟ και λειτουργούμε πάνω σε δύο βασικούς άξονες, που είναι η φιλία με τους «απέναντι» και η αντίθεσή μας στο ρατσισμό και την ξενοφοβία. Λειτουργούμε με εβδομαδιαία συνέλευση και σε αυτήν καλούμε και ανθρώπους τους οποίους αφορούν συγκεκριμένες δράσεις μας. Για παράδειγμα στο νησί είχαν έρθει αρκετοί μετανάστες στο πρώτο μεταναστευτικό κύμα στις αρχές της δεκαετίας του ’90 (πχ Αλβανοί) και ακολούθως και πρόσφυγες από Ιράκ – Αφγανιστάν, όταν ξέσπασε ο πόλεμος στις χώρες τους.
-Πώς σας αντιμετώπισε η τοπική κοινωνία;
-Θετικά, παρά το γεγονός ότι τον τελευταίο καιρό υπήρξαν σε βάρος μας απειλές από συγκεκριμένους ακροδεξιούς κύκλους.
-Πώς ξεκίνησε η επικοινωνία σας με τους «απέναντι»;
-Πριν από την ίδρυσή μας υπήρχαν καλές σχέσεις και συνεργασία του Δήμου Μυτιλήνης με Δήμαρχο το Στρατή Πάλλη, με το Δήμο του Δικελί που βρίσκεται απέναντί μας με Δήμαρχο τότε τον Οσμάν Οσγκιουβέν. Έτσι προϋπήρχε το έδαφος και ξεκίνησε η συνεργασία μας με συλλόγους και φορείς της Τουρκίας.
– Ο απλός κόσμος εκτός των μελών των φορέων πώς σας αντιμετώπισε;
-Θετικά με εξαιρετική φιλοξενία και φιλικά αισθήματα.
-Η περίοδος μετά το πραξικόπημα δυσκόλεψε τις επαφές σας;
-Δυσκόλεψε κυρίως τους απέναντι που ήταν δημοκρατικοί άνθρωποι και δεν τους εξέφραζε η πολιτική Ερντογάν, αλλά οι επαφές και οι εκδηλώσεις συνεχίζονται.
-Ας πάμε στο μεταναστευτικό – προσφυγικό.
– Το θέμα αυτό στη Λέσβο δεν είναι καινούργιο, όπως προανέφερα και πριν το 2015 είχαμε τέτοιες ροές και μάλιστα σε πολύ χειρότερες συνθήκες, όπως ο εγκλεισμός τους στο κολαστήριο της Παγανής, σε αστυνομικά τμήματα, σε φυλακές, κλπ Αρχικά η δράση μας εστιάστηκε στις παραλίες, όπου τους προσφέραμε ρούχα και τσάι, αλλά μετά τη συμφωνία Ε.Ε.-Τουρκίας, συνήθως δεν βγαίνουν στις παραλίες αφού τους μαζεύει η Frontex.
Έτσι έχουμε δώσει έμφαση στους ανήλικους – ασυνόδευτους που είναι αρκετά παιδιά που έχουν χάσει τους γονείς τους και με εντολή εισαγγελέα δεν τους επιτρέπεται η έξοδος από τη Μόρια για λόγους προστασίας τους. Καταφέραμε να πάρουμε άδεια και να τους πηγαίνουμε σε μουσεία, εκδρομές, σε μαθήματα ηλεκτρονικών υπολογιστών, κλπ
Αυτό όπως μας είπαν οι εργαζόμενοι στη Μόρια, διευκόλυνε την επικοινωνία μαζί τους και βελτίωσε τη συμπεριφορά τους, γιατί ανήλικοι και έγκλειστοι καταλαβαίνετε ότι δημιουργούσε πιέσεις στα παιδιά αυτά.
-Πείτε μας για τη Μόρια.
-Όταν μειώνετε ο πληθυσμός της, μειώνονται οι εσωτερικές εντάσεις τις οποίες εκμεταλλεύονται οργανωμένοι κύκλοι για να σπείρουν ρατσιστικές και ξενόφοβες πολιτικές.
Να φανταστείτε ότι πήγαν και έβαλαν ένα μεγάλο σταυρό στην πλαζ Τσαμάκια, με το σκεπτικό να τον βλέπουν οι αλλόθρησκοι και να φεύγουν για να μην κολυμπούν μαζί με τους Έλληνες. Πρακτικές Κου Κλουξ Κλαν και εμάς μας έχουν κάνει απειλητικά τηλεφωνήματα, εκτόξευσαν απειλές, κλπ Πρόκειται για οργανωμένη προσπάθεια της Χρυσής Αυγής και άλλων ακροδεξιών στοιχείων, με στόχο να ξεγελάσουν κόσμο που βοηθούσε τους πρόσφυγες και να τον στρέψουν εναντίον τους.
-Έπαιξε ρόλο η προϊστορία του προσφυγικού, ότι δηλαδή αρκετοί Λέσβιοι έγινα οι ίδιοι πρόσφυγες στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο;
-Ναι «βαραίνει» αυτή παράδοση και έπαιξε πολύ μεγάλο ρόλο το 2015 καθώς λέγαμε ότι όλοι είμαστε απόγονοι προσφύγων, αλλά και ότι έχουμε στο εξωτερικό δικούς μας μετανάστες και δεν μπορούμε να κάνουμε σε αυτούς που έρχονται στο νησί μας, ότι κακό είχαν υποστεί οι δικοί μας σε ανάλογες περιπτώσεις.
Φωτο: Κίνηση «Συνύπαρξη & Επικοινωνία στο Αιγαίο»
Συνέντευξη: Νάσος Μπράτσος
Αναδημοσίευση από : http://www.ert.gr
