H νίκη της Αριστεράς στην Ελλάδα είναι καθαρή.
Στην Ευρώπη τα πράγματα φαίνεται ότι δεν προχώρησαν όσο περιμέναμε. Από την πανευρωπαϊκή λιτότητα και την μεγάλη επίθεση στον κόσμο της Εργασίας, φαίνεται να κερδίζει η άκρα Δεξιά και όχι όσο θα περιμέναμε η ριζοσπαστική Αριστερά..
Ο ΣΥΡΙΖΑ βεβαίως κράτησε και εδραίωσε την δυναμική του.
Αυτό που χρειάζεται τώρα είναι να δημιουργήσει στέρεη, ανθεκτική, νευρώδη και ευαίσθητη σε σχέση με το κοινωνικό του σώμα "ραχοκοκαλιά" σε όλη την Ελλάδα (Αυτό έδειξαν οι δημοτικές- περιφερειακές).
Να επικοινωνεί σωστά με τον "εγκέφαλο", αλλά να διαθέτει και το δικό της "Συμπαθητικό Νευρικό Σύστημα".
Μόνο έτσι θα μπορεί να αντέξει στο άμεσο μέλλον μια κυβέρνηση με πυρήνα την Αριστερά μέσα σε ένα αντίξοο Ευρωπαϊκό πλαίσιο.
Θεωρώ, ότι δεν είμαστε μακρυά από αυτό τον στόχο και δεν είναι πολύ δύσκολος.
Φτάνει η πολιτική αριστερά να συναντήσει την κοινωνική αριστερά.
Χωρίς "ιστορικά μεγαλεία" αλλά με ιστορικό βλέμμα.
Χωρίς κομπασμούς και υποτιμήσεις αλλά με διάθεση για συνεργασία, σύνθεση, συν-μετάδοση εμπειριών και γλώσσας.
Βαθύ ριζοσπαστισμό, αλλά όχι απομονωτισμό.
Ρήξεις και ρίσκα επί των πραγματικών διακυβευμάτων και όχι επί των φαντασιακών.
Και τέλος κάτι πολύ σημαντικό: Οι αντίπαλοι είναι "εκεί έξω", (στην πραγματικότητα μια δράκα συμφερόντων).
Διαλεγόμαστε ως συμπολεμιστές σε μια μάχη, στην οποία ή όλοι θα κερδίσουμε ή όλοι θα χαθούμε.
