Πολλά θα ήθελα να πω μα πιο πολλά να γράψω τώρα που η «αριστεροσύνη» έγινε λέξη του συρμού μαζί και της ελπίδας ,(αυτή κι αν είναι αντίθεση)! τώρα που μας στοιχειώνουν η οργή και οι θυμοί μας, τώρα που έρχεται το άδικο και πάλι να μας πνίξει, τώρα που τα νοσοκομεία αδειάζουν από γιατρούς και φάρμακα για να ξανάβρουν οι έμποροι την χαρά τους, τώρα που οι «σαμαρείτηδες» έγιναν ξάφνου όλοι τους κακοί, άκαρδοι κι αδιάφοροι στον πόνο και στη δυστυχία, γεμίζει «Μόριες» ο τόπος μας μα αυτοί τον χαβά τους…
Ως απλή, μα απλή πολίτης, (πιο απλή δεν γίνεται) της «πολύπαθης» τούτης Χώρας, έχω το δικαίωμα να καταθέσω τις πρώτες σκέψεις για το «μεγάλο» που πάμε να δημιουργήσουμε στον πολιτικο/κοινωνικό στίβο με αφορμή τα γεγονότα που βιώνουμε όπως και τα κείμενα που αρχίζουν να αχνοφαίνονται αλλά και να διακρίνονται όλο και πιο καθαρά στο δρόμο προς το συνέδριο!
Αν και Δασκάλα αποφεύγω την από καθ’ έδρα Διδασκαλία, πάντοτε την έβρισκα άσκοπη, ανόητη έως και αναποτελεσματική, προτιμώ την «βιωματική μάθηση» και την «συνεργατική» μέθοδο σε όλες τις δράσεις της ζωής μας. Αυτά που βιώνουμε στις μέρες μας δεν υπάρχει καμία αμφιβολία στο πού μας οδηγούν:
Μία προβλέψιμη κυβέρνηση της πάλαι ποτέ «Μαύρης και άραχνης Δεξιάς» με τις δοκιμασμένες συνταγές της μετεμφυλιακής περιόδου στήνει με γνώση και τέχνη ένα «επιτελικό» κράτος έτοιμο να αλώσει κάθε δικαίωμα και κάθε ελευθερία του πολίτη, με την «αστεία» σε πολλά σημεία διπλωματία της, επικίνδυνη να μας οδηγήσει σε νέες, καταστροφικές- εθνικές περιπέτειες, με την ενθάρρυνση των ακραίων φασιστικών φωνών της, έτοιμη να μας θυμίσει τις «παλιές και άθλιες δόξες» της… ενώ ταυτόχρονα την παρακολουθούμε να ξηλώνει ολημερίς κι ολονυχτίς κάθε μέτρο κοινωνικό της προηγούμενης κυβέρνησης (βλέπε στους χώρους: ΠΑΙΔΕΙΑ ή ΥΓΕΙΑ αλλά κ.α.)
Από την άλλη η ελπίδα για μία μεγάλη και ευρεία συστράτευση όλων όσων στήριξαν, υποστήριξαν και δυνάμωσαν τον ΣΥΡΙΖΑ στους δύσκολους και χαλεπούς καιρούς δεν έχει σβήσει, δεν θα την αφήσουμε να σβήσει γιατί και πάλι όλοι εμείς θα την κρατήσουμε δυνατή να φέγγει σε πείσμα όλων εκείνων που επιδιώκουν καλοπροαίρετα ίσως, μια ιδεολογική περιχαράκωση «καθαρή» αλλά που τελικά μετατρέπεται σε ακίνδυνο αντίπαλο για τους σημερινούς πανάθλιους εξουσιαστές!
Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ! αυτή η σημερινή που μας έλαχε, κατάφερε να συσπειρώσει, να ενώσει και να εκφράσει έναν κόσμο με διαφορετικές κομματικές καταβολές και παρά την εκλογική ήττα κέρδισε ένα σημαντικό μέρος μιας κοινωνίας που αγωνιά και αγωνίζεται, μιας νέας γενιάς που συνεχίζει να ελπίζει σε αξίες και να παλεύει για μια δικαιότερη πατρίδα. Κι εδώ καταλυτικό ρόλο είχε και έχει η προσωπικότητα του Τσίπρα που οδήγησε το κόμμα του 4% στην Κυβέρνηση κι έφερε τα πάνω κάτω σε όλο το πολιτικό σύστημα από Δεξιά μέχρι Αριστερά προκαλώντας ρωγμές και ρήξεις στο «σάπιο» οικοδόμημα ενός παλαιοκομματικού αντίληψης κράτους.Ας θέσουμε το απλό ερώτημα πως θα ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ χωρίς τον Αλέξη Τσίπρα; Ο ρόλος του Ηγέτη στην ιστορία δεν έπαψε ποτέ να παίζει πρωτεύοντα ρόλο, δεν έπαψε ποτέ να ρίχνει τη σκιά του στις εξελίξεις, δεν μπορεί να αμφισβητηθεί η επιρροή και η καθοδήγησή του στους κοινωνικούς μετασχηματισμούς από τις περασμένες εποχές ισχύει ετούτο έως σήμερα!
Αυτό ακριβώς το «υπόγειο» κύμα της έντιμης και ηθικής διαμαρτυρίας, της σιγανής αλλά ολόλαμπρης φλόγας οφείλουμε να μετατρέψουμε σε υλική δύναμη οργάνωσης.
Αυτή την δυναμική που αναπτύσσεται παντού, στους χώρους δουλειάς, στα σωματεία, στους τοπικούς πολιτιστικούς φορείς, όπου υπάρχουν άνθρωποι που ονειρεύονται το αύριο για κείνους και τα παιδιά τους, έχουμε χρέος να ανοίξουμε δρόμους πλατιούς και φαρδιούς,να ανοίξουμε πόρτες και παραθύρια να μπει ο ήλιος ο «ηλιάτορας» του Ποιητή στα γραφεία μας, να διευκολύνουμε κι όχι να εμποδίσουμε, να ενθαρρύνουμε και όχι να φοβηθούμε μην μας κλέψουν ιδέες και ιδεολογίες…. Το μόνο σίγουρο:αυτά δεν κλέβονται αυτά εμπνέουν ανθρώπους από στάσεις και συμπεριφορές!
Ο καθένας έχει δικαίωμα όχι μόνο στην συμμετοχή μα και στη διαμόρφωση του πολιτικού μας οράματος για να το κάνουμε πραγματικότητα, να σκεφτεί, να μιλήσει, να εκφράσει το πώς θα προχωρήσουμε να αναλάβει εν τέλει και την ευθύνη των επιλογών του… εδώ κρύβεται το μεγαλείο της Δημοκρατίας! αλλά και των σοσιαλιστικών ιδεωδών μας! Δεν θα σταματήσουμε ποτέ να μιλάμε για τον Σοσιαλισμό με Δημοκρατία και Ελευθερία.
Η ζωή ανήκει σε όλους, κανείς δεν μπορεί να κάνει τον «ιδιοκτήτη» και να απαιτεί να αποφασίζει εκείνος για όλους. Όσες θεωρίες κι αν κατεβούν από όλες τις βιβλιοθήκες του κόσμου, όσα κείμενα και να γραφτούν από όλους τους σοφούς, ο απλός πολίτης όπως εγώ θα κατανοεί και θα νοιώθει το απλό:
Όσο λιγότερο φοβόμαστε το μέλλον τόσο πιο δυνατά μπορούμε και να το κατακτήσουμε… όσοι περισσότεροι βρεθούμε στον αγώνα αυτό τόσο πιο ελπιδοφόρο θα είναι και το αποτέλεσμα…. Όσοι «αρραθυμούν» θα ξωμείνουν πίσω, δεν θα τους περιμένει κανείς! Κι όταν λέμε στην δική μας διάλεκτο, την Ικαριακή, «αρραθυμούν» εννοούμε ότι φοβούνται σε υπερβολικό βαθμό ακόμα και τον ίσκιο τους.
Εκείνο που τρέμει και που πραγματικά φοβάται η γαλαζοαίματη φάρα είναι μήπως ξανάρθει πάλι η φορά, μπας και έρθει πάλι ανάποδα ο «κόσμος» όπου θα κάνουμε το αδύνατο δυνατό, το αφύσικο γι΄ αυτούς φυσικό. Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ με όποιο όνομα στην εξουσία…κι όχι για τον εαυτό της αλλά για την κοινωνία ολάκαιρη!!!
Χαρούλα Κ.Κοτσάνη/ Ιανουάριος 2020
