Αναγκαία αλλά όχι ικανή συνθήκη για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας αποδεικνύονται η βελτίωση των δημοσιονομικών μεγεθών, η οριακή βελτίωση της πρόσβασης στην τραπεζική χρηματοδότηση και η πολιτική σταθερότητα της τελευταίας διετίας.
Όταν η Ελλάδα κατατάσσεται στην τελευταία θέση μεταξύ 137 χωρών ως προς το εάν η φορολογία αποτελεί κίνητρο για επενδύσεις, τότε δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κάποιος γιατί το περίφημο «τρένο της ανάπτυξης» καθυστερεί να φτάσει.
Η Ελλάδα, όμως, αρχίζει να καταγράφει επιδείνωση και σε άλλους τομείς που τα προηγούμενα χρόνια είχε σχετικά καλές επιδόσεις, όπως η πρωτοβάθμια εκπαίδευση, η τεχνολογική ετοιμότητα, η καινοτομία. Δυσάρεστη εξέλιξη από μόνη της, αλλά ακόμη περισσότερο δεδομένου ότι, όπως τόνισε ο Κλάους Σβαμπ, ιδρυτής και εκτελεστικός πρόεδρος του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ, «η παγκόσμια ανταγωνιστικότητα θα καθορίζεται ολοένα και περισσότερο από την ικανότητα καινοτομίας μιας χώρας.
Τα ταλέντα θα γίνονται πιο σημαντικά από το κεφάλαιο και συνεπώς ο κόσμος θα μετακινείται από την εποχή του καπιταλισμού στην εποχή των ταλέντων (talentism)».
Σύμφωνα, λοιπόν, με την έκθεση για την παγκόσμια ανταγωνιστικότητα 2017/2018 του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ (World Economic Forum – WEF), η Ελλάδα κατατάσσεται στην 87η θέση μεταξύ 137 χωρών, από την 86η θέση μεταξύ 138 χωρών πέρυσι. Σε σύνολο δώδεκα επιμέρους πυλώνων που εξετάζει η έκθεση, η θέση της Ελλάδας υποχωρεί σε οκτώ. Σημειώνεται ότι στο πλαίσιο των πυλώνων αυτών εξετάζονται 134 διαφορετικά κριτήρια.
Σε ό,τι αφορά τη λειτουργία των θεσμών η Ελλάδα υποχώρησε στην 87η θέση από την 81η πέρυσι, λαμβάνοντας εξαιρετικά χαμηλή βαθμολογία ως προς την αποτελεσματικότητα στη διαχείριση των δημοσίων δαπανών. Σε μια κλίμακα από το 1 έως το 7, όπου το 1 είναι η χειρότερη βαθμολογία και το 7 το «άριστα», η Ελλάδα βαθμολογείται με 1,8 και κατατάσσεται στην 132η θέση, ενώ ως προς την αποτελεσματικότητα του νομικού πλαισίου στην επίλυση διαφορών παίρνει βαθμό 2,2 και κατατάσσεται στην 133η θέση.
Επιπλέον, η Ελλάδα υποχώρησε περαιτέρω ως προς την αποτελεσματικότητα της αγοράς προϊόντων, στην 93η από την 89η θέση. Ενας από τους βασικούς λόγους είναι ότι κατατάσσεται στην 137η θέση λόγω της υψηλής φορολογίας που αποτελεί αντικίνητρο για τις επενδύσεις. Στην 136η θέση με βαθμολογία 2,2 κατατάσσεται η Ελλάδα και ως προς την επίδραση της φορολογίας ως κίνητρο για τη δημιουργία απασχόλησης.
Ας σημειωθεί, άλλωστε, ότι κυριότεροι ανασταλτικοί παράγοντες στο επιχειρείν θεωρούνται φέτος οι φορολογικοί συντελεστές, ακολουθεί η γραφειοκρατία, στην τρίτη θέση οι φορολογικοί κανόνες, ενώ η πολιτική αστάθεια υποχωρεί στην τέταρτη θέση, από την πρώτη που βρισκόταν στην περσινή έκθεση.
Τεχνολογία – καινοτομία
Η μεγαλύτερη πτώση καταγράφεται ως προς την τεχνολογική ετοιμότητα, με την Ελλάδα μέσα σε ένα χρόνο να υποχωρεί από την 42η θέση στην 50ή. Ανησυχητικό επίσης είναι το γεγονός ότι ως προς την καινοτομία η Ελλάδα κατατάσσεται στην 75η από την 72η θέση πέρυσι. Δύο στοιχεία είναι ενδεικτικά: η χώρα κατατάσσεται στην 131η θέση ως προς την προμήθεια από το κράτος προϊόντων προηγμένης τεχνολογίας και στην 129η θέση ως προς τη συνεργασία πανεπιστημίων και επιχειρήσεων στην έρευνα και ανάπτυξη.
Το γεγονός ότι είμαστε στη 10η θέση ως προς τη διαθεσιμότητα επιστημόνων και μηχανικών δεν φτάνει. Άλλωστε πολλοί από αυτούς αναζητούν αλλού καλύτερη τύχη.
Αναδημοσίευση από : http://www.kathimerini.gr
