ΑΕΝΑΛ: Ένα πολιτικό σκάνδαλο που εξακολουθεί να παράγει οικονομικές και κοινωνικές επιπτώσεις
Στο Περιφερειακό Συμβούλιο στις 2.2 2023 συζητήσαμε- χωρίς γραπτή εισήγηση της Περιφερειακής Αρχής – για την αγωνία, την ανέχεια, τις δυσκολίες ,τον εμπαιγμό, εργαζομένων της αμαρτωλής ΑΕΝΑΛ, που από το Σεπτέμβρη του 2011 είδαν τη ζωή τους να ανατρέπεται.
Η συνολική υπόθεση της κακοδιαχείρισης και της βύθισης της ΑΕΝΑΛ- που συμπαρέσυρε πολλούς και πολλές στο βυθό- έχει συζητηθεί κατ επανάληψη στο συλλογικό μας όργανο, και η σημερινή συζήτηση φέρνει ξανά στο προσκήνιο τη φράση πως οι ευθύνες είναι διαχρονικές.
Γιατί πως αλλιώς να ερμηνευτεί το γεγονός ότι από τις 20 Μαρτίου 2020 έχουμε – ως Περιφέρεια- την απόφαση του Γ τμήματος του Συμβουλίου της Επικρατείας που ακύρωσε την έφεση που είχε ασκήσει στο παρελθόν η Π.Β.Αιγαίου , κι εμείς το μαθαίνουμε 30.1.2023. Και οι τέως και σε ομηρεία εργαζόμενοι απο το Σεπτέμβρη του 2011, αυτοί που ούτε στο ταμείο ανεργίας δεν μπορούσαν να καταφύγουν– μέσα σε πολύ δύσκολα χρόνια -περιμένουν απ το Μάρτη του 2020 από εμάς να κάνουμε κάτι που να δείχνει ότι τους αποδεχόμαστε στη χώρα των ορατών ανθρώπων, σε χώρα ζώντων. Γιατί αόρατοι νοιώθουν τόσα χρόνια. Κι όμως είχαν τα κουράγια να φτάσουν ως εδώ.
Αλλά και πώς να ερμηνεύσουμε το γεγονός της αδιαφορίας των Περιφερειακών Αρχών διαχρονικά, που δεν έχουν φροντίσει να τηρείται και μάλιστα σε ασφαλή θέση ο φάκελος της υπόθεσης, έτσι που να μην υπάρχει η ανάγκη στις 23.1.23 να αναζητηθεί η απόφαση 12/2011 της επιτροπής του αρ.22 παρ 1 απ την Αποκεντρωμένη.
Το ιστορικό
Για την ιστορία: η Περιφέρεια, που διαδέχτηκε το 2010 την ΝΑ Λέσβου, αρνήθηκε να παραλάβει τις χρεωμένες και χρεοκοπημένες εταιρείες, ΑΕΝΑΛ και Lesvoshop και το Π.Σ Β. Αιγαίου με την 102/12-07-2011 απόφαση του, ενέκρινε τη λύση και την εκκαθάριση τους. Οι εργαζόμενοι έμειναν όμηροι, γιατί η εκκαθάριση αργούσε πολύ, αλλά όχι με σταυρωμένα χέρια.
To πόρισμα της ελεγκτικής εταιρείας Grant Thornton προσδιόριζε τις υποχρεώσεις των δύο εταιρειών την 31/12/2010 στα 3.411.000 ευρώ». Υποδείκνυε δε στην Περιφερειακή Αρχή την ανάγκη ενημέρωσης των εποπτικών αρχών υπογραμμίζοντας ότι «οι εκκρεμότητες που αφήνουν οι δύο εταιρείες, εμπεριέχουν στοιχεία ποινικών ευθυνών, πέραν αυτών που μπορεί να σχετίζονται με την ορθότητα της διαχείρισης».
Το Π.Σ με την ίδια απόφαση του, έκρινε την διαβίβαση του πορίσματος στην Δικαιοσύνη και τις αρμόδιες Κρατικές- Ελεγκτικές Αρχές. Στις 15/9/2011, κατατέθηκε αναφορά- καταγγελία του τότε Περιφερειάρχη προς την Α.Δ.Αιγαίου, που έχει «την εποπτεία και τον έλεγχο ΟΤΑ Α΄και Β΄βαθμού, των Ν.Π και των Ν.Π.Δ.Δ που ελέγχουν».
Την 1η Αυγούστου 2018 μετά από συνεδρίαση του Π.Σ τρείς Περιφερειακοί Σύμβουλοι από διαφορετικές παρατάξεις, Αργυρούδη, Σπιλάνης ,Νικολάρα ρωτήσαμε δημόσια:
«Τι έγινε αλήθεια με αυτήν την αναφορά- καταγγελία? Ποιο ήταν το πόρισμα? Ενημερώθηκε ή ζήτησε να ενημερωθεί η παρούσα αλλά και η προηγούμενη Περ.Αρχή ? Η κ.Περιφερειάρχης ως Γ.Γ της Α.Δ.Αιγαίου απ το 2012 έως το 2014 είναι δυνατόν να μην γνωρίζει? Υπήρχαν άλλες τόσο σοβαρές καταγγελίες για πιθανές ποινικές και διαχειριστικές ευθύνες την εποχή εκείνη? Κι αν δεν υπάρχει πόρισμα, πότε το Π.Σ ή έστω η ίδια η κ. Περιφερειάρχης και με ποιο έγγραφο ζήτησε απ την Αποκεντρωμένη να ενημερωθεί και να μας ενημερώσει? Γιατί αφέθηκε να περνά άπρακτα τόσος χρόνος? Η συγκάλυψη και η παραγραφή πιθανών αδικημάτων για όσους συνέβαλαν στο όργιο ήταν ο σκοπός? Τι έγινε με την προσφυγή στη δικαιοσύνη επίσης? Είναι ερωτήματα που μας απασχολούν και περιμένουν απάντηση.»
Κάποια από αυτά τα ερωτήματα ισχύουν και σήμερα και έχουν απεύθυνση και στην παρούσα Περιφερειακή Αρχή που τρία χρόνια έχει στα συρτάρια της την απόφαση για τους εργαζόμενους και δεν μας λέει τίποτα. Είχατε την ευκαιρία λοιπόν το Μάρτη του 2020 να ‘’μην ενταχθείτε ‘’στις διαχρονικές ευθύνες με την αφορμή της απόφασης, ή μήπως όχι? μήπως δεν θέλατε?
Και συνεχίζαμε με την ανακοίνωση μας τον μακρινό Αύγουστο του 2018
«Όμως η συζήτηση δεν σταματά εδώ γιατί….
Είναι εργαζόμενοι που ακόμα αγωνίζονται να εισπράξουν τα δεδουλευμένα τους με αγώνες χρόνων στα δικαστήρια, κι άλλοι που ακόμα διεκδικούν τη δουλειά τους.
Είναι οι Γυναικείοι Συνεταιρισμοί που υπέστησαν οικονομική κατάρρευση, σύρθηκαν χρόνια στα δικαστήρια κι απ το 2016 υπό προϋποθέσεις άρχισαν να εισπράττουν κάποιες αποζημιώσεις
Είναι και άλλες μικρές μεταποιητικές επιχειρήσεις-,προμηθευτές των καταστημάτων της ΑΕΝΑΛ, που εν μέσω οικονομικής κρίσης δέχτηκαν ένα ακόμα ισχυρότατο πλήγμα σε σχέση με τα οικονομικά τους μεγέθη .
Είναι οι φόροι, οι οφειλές στο ΙΚΑ, είναι τα μισθώματα
Είναι τα δάνεια από τη ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΤΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ ΛΕΣΒΟΥ-ΛΗΜΝΟΥ, δάνεια χωρίς εγγυήσεις , που βούλιαξε κι αυτή και συμπαρέσυρε κόσμο. ….
Είναι όλα αυτά τα σπασμένα που η ΠΕ Λέσβου, οι πολίτες της Λέσβου δηλαδή, πληρώνουν από το 2010 για αποζημιώσεις, νομική υποστήριξη, έξοδα λύσης και εκκαθάρισης, έξοδα διοικητικής υποστήριξης, δικαστικές δαπάνες, τόκους υπερημερίας, ασφαλιστικές εισφορές φόρους και πρόστιμα, χωρίς εν τέλει να διαφαίνεται ότι η Π.Β.Αιγαίου επιδιώκει από κάπου να πάρει μέρος αυτών των χρημάτων.
Είναι που μείναμε χωρίς αναπτυξιακά εργαλεία.
Είναι η Λεσβιακή κοινωνία -που εξακολουθεί να παρακολουθεί με την αγωνία της παραγραφής, πιθανών ποινικών και πειθαρχικών ευθυνών.
Υπάρχει η βούληση να προχωρήσει το Περιφερειακό Συμβούλιο; Έστω και τώρα. Να αναζητήσει το πόρισμα στην Αποκεντρωμένη, να ζητήσει διαχειριστικό έλεγχο? Να προσπαθήσει έστω να διακόψει την παραγραφή όσων δεν έχουν παραγραφεί? Οι πολιτικές ευθύνες δεν παραγράφονται.»
Σήμερα λοιπόν 2.2.2023 συζητάμε για τη δικαίωση των εργαζομένων, για την απάντηση της Περιφέρειας στο Διοικητικό Εφετείο Πειραιά στις 23 Φλεβάρη γιατί τόσο καιρό έθαψε την απόφαση του ΣτΕ?
Συζητάμε για τις 510 περίπου χιλιάδες που δικαίως καλείται να πληρώσει στους πάλαι ποτέ εργαζόμενους ανεξάρτητα απ τον τρόπο πρόσληψης τους στην ΑΕΝΑΛ και μην πέφτετε απ τα σύννεφα, γνωστές και διαχρονικές και οι πελατειακές σχέσεις.
510 χιλιάδες σε 4 εργαζόμενους που πέρασαν τα μύρια όσα για να ζουν ακόμα σήμερα , 510 χιλιάδες για υπηρεσίες που η Π.Β.Αιγαίου στερήθηκε για 12 περίπου χρόνια. Συνολικά λοιπόν η αποτίμηση για την Περιφέρεια είναι τα διπλάσια + δαπάνες για δικαστικά έξοδα και παραστάσεις μόνο για τους εργαζόμενους. Θυμηδία προκαλεί το υπ.αρ 3 του εισηγητικού της 102/2011 απόφασης για τη λύση : απ την απόφαση αυτή δεν προκαλούνται δαπάνες για τον προϋπολογισμό της Π.Β.Αιγαίου.
Οι διαχρονικές ευθύνες του τοπικού πολιτικού συστήματος που διοικούσε και διοικεί τη Περιφέρεια εξακολουθούν να κρύβονται κάτω απ το χαλί.
Όπου να ΄ναι θα κληθούμε ως Περιφέρεια να πληρώσουμε και για τα εγκλήματα στη Συνεταιριστική Τράπεζα, ενώ ως τοπική οικονομία και κοινωνία πληρώνουμε καθημερινά τις επιπτώσεις της κατάρρευσης της ΝΕΛ, της Ενωσης Γεωργικών Συνεταιρισμών Λέσβου.
Η κοινωνία μπορεί να κοιμάται ήσυχη λοιπόν ψηφίζοντας και ξαναψηφίζοντας όσους την έφεραν σ’αυτή τη κατάσταση με τις πράξεις και τις παραλήψεις τους; Χρέος όλων μας είναι να μην επιτρέψουμε να επαναληφθούν τέτοια σκάνδαλα.
Για την ΣΥΜΠΑΡΑΤΑΞΗ ΠΟΛΙΤΩΝ
Μαρία Νικολάρα, Γιούλα Αργυρούδη, Μανώλης Κάρλας, Γιάννης Σπιλάνης
