37
ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΔΗΜΩΝ ΙΚΑΡΙΑΣ & ΦΟΥΡΝΩΝ
Στις 9 Νοέμβρη απεργούμε!
Απεργούμε για να ακουστεί δυνατά «φτάνει πια», «δεν αντέχουμε άλλο». Για να διατρανώσουμε ότι δεν μπορούμε άλλο να «κόβουμε» από τα βασικά για να τα φέρουμε βόλτα. Ότι δεν μπορεί η λαϊκή οικογένεια να επιστρέφει από τα ψώνια με το καλάθι αδειανό ή με «ένα ρύζι» και «ένα μακαρόνι» για να ξεγελάσει την πείνα της.
Απεργούμε για μην πηγαίνει «στο βρόντο» η οργή που δοκιμάζουμε κάθε μήνα, όταν ο μισθός κάνει φτερά. Γιατί δεν ανεχόμαστε κάθε μήνα να «αναβάλλουμε» για τον επόμενο την ικανοποίηση βασικών αναγκών, από ιατρικές εξετάσεις μέχρι τις αναγκαίες ανάσες ψυχαγωγίας επειδή «ο μισθός τέλειωσε».
Γιατί δεν μπορεί η εργατική οικογένεια να δίνει έναν μισθό για το νοίκι, να είναι μόνιμα στριμωγμένη στα «σκοινιά» των πλειστηριασμών και των εκβιασμών για να μη χάσει το σπίτι της.
Γιατί αρκετά ανεχτήκαμε την ενεργειακή φτώχεια και μάλιστα σε συνθήκες που οι ενεργειακοί κολοσσοί θησαυρίζουν. Γιατί δεν μπορεί η λαϊκή οικογένεια να «μετράει» αν θα ανάψει το θερμοσίφωνο ή αν θα ψήσει το φαΐ στον φούρνο, κι αυτό να παρουσιάζεται σαν κάτι το «φυσιολογικό» τον 21ο αιώνα.
Απεργούμε γιατί απορρίπτουμε τη λογική «σου παίρνω 100 – σου επιστρέφω 10», στην οποία καλούμαστε να συνηθίσουμε, με την κυβέρνηση μάλιστα να απαιτεί και ευγνωμοσύνη για τα ψίχουλα.
Γιατί δεν «βράζουμε όλοι στο ίδιο καζάνι», όπως καλλιεργείται, με στόχο να μένουν καθηλωμένες οι απαιτήσεις μας. Γιατί η ζωή με τον φόβο, την ανασφάλεια, την ανέχεια, με την «προσαρμογή στα ελάχιστα» δεν μπορεί να είναι η καθημερινότητά μας.
Γιατί ακόμα και τα επιδόματα απάλυνσης των πιο ακραίων αποτελεσμάτων αυτής της πολιτικής είναι βγαλμένα από τον ιδρώτα μας. Ακόμα και το τελευταίο σεντ των pass και των voucher είναι λεφτά δικά μας, όπως και το τελευταίο ευρώ των επιδοτήσεων στους παρόχους της ηλεκτρικής ενέργειας, φορτώνεται στην δική μας πλάτη.
Γιατί πρέπει να ακουστεί ένα «φτάνει πια» με την «ψιχουλομαχία» ανάμεσα στα κόμματα που «φυλάνε» άθικτο το καρβέλι από το οποίο «μασουλάει» το μεγάλο κεφάλαιο. Γιατί βαρεθήκαμε να βλέπουμε διαρκώς τις πιο στοιχειώδεις ανάγκες μας να «περισσεύουν» από τους «δημοσιονομικούς στόχους», να τσακίζονται
για τα «υπερπλεονάσματα» και τις «υπεραποδόσεις».
Γιατί τελικά στο «καζάνι» βράζει μόνο ο λαός, ενώ οι επιχειρηματικοί όμιλοι μετράνε υπερκέρδη και οι μέτοχοί τους «υπερμερίσματα», καταγράφουν ιστορικά ρεκόρ κερδοφορίας, ειδικά όσοι δραστηριοποιούνται στην Ενέργεια, στα καύσιμα, στα τρόφιμα, στη ναυτιλία κ.α.
Απεργούμε γιατί αρκετά πλήρωσε ο λαός τους ανταγωνισμούς των μακελάρηδων – ληστών, των ΗΠΑ, της ΕΕ και της Ρωσίας. Γιατί μας έχουν «γονατίσει» προκειμένου να χρηματοδοτούνται οι ΝΑΤΟικές ανάγκες.
Απεργούμε γιατί η απάντηση σε αυτήν τη βαρβαρότητα δεν μπορεί να περιμένει κι άλλο. Ήδη η πιο παραγωγική γενιά των εργαζομένων δεν έχει δει τίποτα άλλο στη ζωή της πέρα από απανωτές κρίσεις, έχει συσσωρεύσει τεράστια πείρα για το τι σημαίνει αναμονή και αναζήτηση «σωτήρα», έχει δοκιμάσει «κυβερνητικές» λύσεις αλλά και τις λογικές «να διώξουμε αυτόν για να έρθει ο επόμενος».
Γιατί σήμερα, εδώ και τώρα, πρέπει να αναμετρηθούμε με τα προβλήματα της επιβίωσης, αφού όλοι πια το βλέπουν ότι από μήνα σε μήνα και από βδομάδα σε βδομάδα η κατάσταση γίνεται όλο και πιο ασφυκτική.
Γιατί η διαρκής αύξηση του πλούτου των λίγων σε βάρος των πολλών, δεν φτιασιδώνεται αλλά ανατρέπεται μόνο μέσα από τη σύγκρουση, όχι με την αναμονή.
Γιατί όσα σήμερα ζούμε, τα επέβαλλαν στο όνομα του μικρότερου κακού και της αναμονής, και όταν το επιτρέψουν οι συνθήκες, «σύσταση» όλων των κομμάτων που κυβερνούν διαχρονικά έως τώρα , – βλέπουμε!!
Γιατί η ίδια η πρόσφατη πείρα δείχνει πως ό,τι κέρδισαν οι εργαζόμενοι, από ανάκληση απολύσεων μέχρι αυξήσεις στους μισθούς και υπογραφή ΣΣΕ, ήρθε μέσα από τη σύγκρουση με την εργοδοσία και όχι με τη «συγκατάβαση». Τα φωτεινά παραδείγματα των εργαζόμενων στην cosco, στην efood, στην οικοδομή, στα λιμάνια στα πετρέλαια και λιπάσματα Καβάλας και αλλού δεν ήταν αποτέλεσμα αναμονής για μια άλλη κυβέρνηση, μια καταλληλότερη περίοδο. Ήταν αποτέλεσμα σκληρού και ανυποχώρητου μαζικού, οργανωμένου και αποφασιστικού αγώνα.
Απεργούμε γιατί η όποια θετική αλλαγή για τον λαό θα έρθει μέσα από την αλληλεγγύη, την οργάνωση, τη διεκδίκηση, το βάδισμα στον δρόμο της ανατροπής αυτής της πολιτικής.
Γιατί η 9η Νοέμβρη μπορεί να δείξει στην πράξη τη δύναμη των εργαζομένων, το ποιοι μπορούν να κινήσουν την παραγωγή, θα δείξει την αξία της οργανωμένης συλλογικής δράσης. Μπορεί να αποτελέσει «σημείο στροφής», ώστε νέες δυνάμεις και συνάδελφοι να το πάρουν απόφαση, να απεργήσουν κατεβαίνοντας στην συγκέντρωση.
Γιατί αυτή θα είναι η καλύτερη απάντηση στη γραμμή τού «λούφαξε μέχρι να περάσει η μπόρα» και η οποία συμπληρώνει το «περίμενε τις κάλπες, με τους αγώνες δεν βγαίνει τίποτα». Γιατί αυτοί που λένε ότι «τίποτα δεν αλλάζει με τους αγώνες» είναι οι ίδιοι που φροντίζουν να γίνεται μέρα με τη μέρα χειρότερη η ζωή των εργαζομένων.
Απεργούμε γιατί και η σημερινή κρίση δείχνει ότι «μόνο ο λαός μπορεί να σώσει τον λαό».
Αυτόν τον δρόμο δείχνουν οι μεγάλες απεργιακές κινητοποιήσεις σε όλη την Ευρώπη, σε κάποιες χώρες για πρώτη φορά μεταπολεμικά και μάλιστα με τέτοια αντοχή και τέτοιες διεκδικήσεις. Γιατί οι εικόνες με τους Γάλλους εργάτες να απεργούν, τους Γερμανούς λιμενεργάτες να παραλύουν μεγάλα λιμάνια, τους Βρετανούς να είναι στους δρόμους δείχνουν ότι το μόνο που «δεν ξόφλησε» είναι οι εργατικοί αγώνες, σε
αντίθεση με κάθε άλλη συνταγή που πλασάρει στους λαούς το σύστημα.
Απεργούμε λοιπόν επειδή τα πράγματα μπορούν να πάνε αλλιώς, επειδή οι εργαζόμενοι έχουν τη δύναμη να φέρουν τα πάνω κάτω αν το πάρουν απόφαση.
Όλοι στον αγώνα, όλοι στην απεργία .
9 Νοέμβρη να νεκρώσουν τα πάντα.
Απεργιακή συγκέντρωση στον Εύδηλο (πλατεία) στις 11π.μ.
Ώστε από τις 10 Νοέμβρη με πιο ψηλό το μπόι του λαού να βάλουμε ακόμα
πιο δύσκολα στην εργοδοσία και το κράτος της.
ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ
ΔΗΜΩΝ ΙΚΑΡΙΑΣ &ΦΟΥΡΝΩΝ
Ικαρία 3/11/2022
