Εξωραϊστικός-Πολιτιστικός Σύλλογος Φάρου «Το Φανάρι»
Σε σχέση με το αυτοβιογραφικό πόνημα συντοπίτη μας που αναρτήθηκε στην Ικαριακή, οφείλουμε από την πλευρά του Συλλόγου του Φάρου, να σταθούμε στα εξής:
1. Ζούμε σε καιρούς που η κυρίαρχη «δημοσιογραφία» των κεντρικών ΜΜΕ έχει γίνει συνώνυμο της εξαχρείωσης, του ψέματος και της σαπίλας που γεννάει αυτό το σύστημα.
Ο ρόλος ενός τοπικού δημοσιογραφικου μέσου είναι, μακριά από αυτή τη «δημοσιογραφία» και τους στόχους της, φιλόξενο πάντα στις αγωνίες, τις σκέψεις και τους προβληματισμούς των συμπολιτών μας, να συμβάλλει στον δημοκρατικό διάλογο της κοινωνίας.
Από αυτή την άποψη, όσο και αν την ευθύνη για το περιεχόμενο ενός ενυπόγραφου κειμένου την έχει πριν από όλους ο ίδιος ο συντάκτης του, ευθύνη έχουν και όσοι το αναπαράγουν. Πολύ περισσότερο αν μιλάμε για έναν ραδιοφωνικό σταθμό ή site. Και ειδικά όταν πρόκειται για την αναπαραγωγή ενός κειμένου που αποτελεί ένα άθροισμα ενός ανερμάτιστου κουτσομπολιού, με το οποίο σπιλώνονται δεκάδες συμπολίτες μας. Ένα κείμενο το οποίο εκτοξεύει ακατάσχετες κατηγορίες και ύβρεις. Ένα κείμενο που χρησιμοποιεί ως πηγές το «άκουσα» ή κάποια «θεία» για να καταγγείλει χωρίς καμία βάση συντοπίτες μας ακόμη και για απάνθρωπα κακουργήματα.
Αν ένα δημοσιογραφικό μέσο γίνει βήμα για έναν τέτοιο κοινωνικό κανιβαλισμό, τότε όχι απλά δεν συμβάλλει στον όποιο δημοκρατικό διάλογο, αλλά μετατρέπεται σε ηθικό αυτουργό μιας κοινωνικής πολεμικής αρένας.
Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε αν η επιδίωξη της δημοσίευσης ενός τέτοιου κειμένου ήταν τα πολλά «κλικ», μπορούμε όμως σίγουρα να διαχωρίσουμε τη θέση μας από αυτού του είδους τη «δημοσιογραφία».
2. Ο Φάρος και ο Σύλλογος του υπάρχουν πολύ πριν την άφιξη του Βαγγέλη και όλων όσων είδαν επιχειρηματικές ευκαιρίες σε αυτόν τον τόπο. Για την ακρίβεια ο Φάρος, οι κάτοικοι του, τα προβλήματα και οι αγωνίες τους υπάρχουν πριν καν φτιαχτεί ο δρόμος, από τον οποίο έφτασαν εδώ «ειδικοί» σε θέματα εθελοντισμού και αλληλεγγύης. Πολύ πριν από όλα αυτά, οι Φαριώτες έκαναν ό,τι μπορούσαν για το χωριό και επειδή ακριβώς ζούσαν σε αυτές τις συνθήκες, γνώριζαν καλά την αξία του ΕΜΕΙΣ. Και τα έκαναν όλα αυτά που έκαναν μακριά από κάθε διάθεση αυτοπροβολής, από οικονομικά συμφέροντα και ιδιοτελείς σκοπούς και χωρίς ποτέ κανείς να αισθανθεί την ανάγκη να πει στον διπλανό του «ΕΓΩ το έκανα». Και, από σεβασμό σε αυτή την ιστορία του συλλόγου και με γνώμονα τις αξίες που υπηρετεί ο Σύλλογος, δεν θα το κάνουμε ούτε σε αυτό το κείμενο, αν και οι απαντήσεις θα μπορούσαν να είναι πολλές.
3. Αν κάποιοι στην πορεία των χρόνων μπερδεύτηκαν, οφείλουμε να θυμίζουμε ότι ο Σύλλογος είναι «Πολιτιστικός- Εξωραϊστικός». Δεν φτιάχτηκε για να υπηρετήσει την Τουριστική Ανάπτυξη και να απαντήσει στις ανάγκες των τουριστών. Δεν φτιάχτηκε για να μετατρέψει τον Φάρο σε «τουριστικό στολίδι» και να παρουσιάσει τον τόπο ως εναν ενδιαφέροντα και φιλικό τουριστικό προορισμό. Δεν φτιάχτηκε για να λειτουργήσει ως στήριγμα των όποιων επιχειρηματικών συμφερόντων. Αυτό θα μπορούσε να είναι υπόθεση μιας ένωσης ξενοδόχων και επιχειρηματιών. ΟΧΙ ενός πολιτιστικού συλλόγου.
4. Για αυτό τον λόγο (για να έρθουμε και στο επίδικο), πριν από πολλές δεκαετίες οι Φαριώτες φύτεψαν κατά μήκος της παραλίας αρμυρίκια. Ως κάτοικοι και Σύλλογος δεν μπορούσαμε και δεν θέλαμε να αντιμετωπίσουμε τις παραλίες μας ως «γιάπηδες». Να δούμε πόσα ευρώ μπορούν βγουν από αυτές.
Θέλαμε και θέλουμε να είναι ελεύθερες στους κατοίκους και τους επισκέπτες του χωριού και να μπορούν όλοι να βρουν μια σκιά σε αυτές χωρίς αντίτιμο. Διαφωνούμε με την ιδιωτικοποίηση, την εμπορευματοποίηση και την μετατροπή των αγαθών (τέτοια είναι και οι παραλίες) σε πηγές ιδιωτικού κέρδους. Και θέλουμε όσο μπορούμε να κρατήσουμε αυτό το χαρακτήρα στις παραλίες μας.
Όποιος θέλει με τον λόγο του να υποτιμάει -στις σημερινές μάλιστα συνθήκες παράδοσης των πάντων στο ιδιωτικό κέρδος- αυτή την θέση και την επιλογή, ας το κάνει. Ας μας λέει «αντιομπρελιστές» την ίδια στιγμή που εμφανίζεται ως «διαλλακτικός και ευγενικός συνομιλητής».
Για την ιστορία και για όσους δεν το γνωρίζουν, σε αυτά τα «χιλιόμετρα παραλίας» του Φάρου τα σημεία εύκολης πρόσβασης στη θάλασσα είναι ελάχιστα. Ένα από αυτά, το πιο πολυσύχναστο παλιότερα- στέκι κατοίκων, και επισκεπτών, έγινε σημείο επιχειρηματικής δράσης το οποίο αντικειμενικά δεν μπορούν να χρησιμοποιούν οι κάτοικοι, όλοι αυτοί που κάποτε φύτεψαν τα αρμυρίκια εκεί για αυτό τον λόγο.
Ως Σύλλογος των κατοίκων του Φάρου, ας μας επιτρέψουν οι «ειδικοί στον εθελοντισμό, την αλληλεγγύη» και τελικά πάνω από όλα στην αλαζονεία, να έχουμε θέση για τον τόπο μας.
Υ.Γ. Ο τόπος είναι μικρός και γνωριζόμαστε καλά. Και ξέρουν οι Φαριώτες πώς σταθήκαμε ως κοινότητα στον «πισωτινό» και σε κάθε νέο κάτοικο που ήρθε στον Φάρο. Τα όσα (πολλά) αναφέρονται στο κείμενο θα απαντηθούν από τους θιγόμενους, αν και με τον τρόπο που αυτοί θα επιλέξουν. Εμείς μπορούμε να πούμε ότι στεκόμαστε πλάι σε κάθε συντοπίτη μας που σπιλώνεται και συκοφαντείται.
Κατά τα άλλα, κάθε σχόλιο για αυτό το πραγματικά θλιβερό πόνημα μάλλον θα έδινε αξία σε ένα κείμενο που δεν την διαθέτει.
Εκ του Συλλογου
17/07/2025
