Από τους ανθούς της θάλασσας η αύρα της
άγριο λεφούσι στην στεριά σκαρώνει
λύνει πανί στου ηλιάτορα το υδάτινο κατάστρωμα
αγάλια το αμπελοκάρπι της προεσπέρας να μελώσει.
Πιθάρια καθαρά στην γη της ιχθυόεσσας
πράμνειος οίνος να κοιμήσεις τον Διόνυσο
μα σαν γλυστρήσει απ΄του μορφέα το βασίλεμα
Φίλεψ΄΄τον ψύχα με κρασί και ξεπροβόδα τον.
Θαλασσινό τσαμπί της αλμυρίδας το ξαπόσταμα
ρόγα που σκάει στου Οδυσσέα το ξεδίψασμα
βιολιά απ΄το δάσος σε οδηγούνε στο εκστασίασμα
του Πάνα ο γύρος, σμυριγδένια σκόνη ο μίτος
ακολούθα τον.
Στην Ελευσίνα ζήλεψαν τον τρόπο
τα χνάρια που αφήνεις στον χωρόχρονο
και οι πυθαγόρειοι δόλιο δόγμα στην κούπα μηχανεύτηκαν,
για άπιστους,σιφούνισμα του σύμπαντος αστρόσκονης.
Μενίρ και φώσφορος παρέα για τον δρόμο σου
άηχο όνομα,φτερά κεριού στο πέταγμα,
στην κολυμπήθρα του πελάγους σαν βαπτίστηκες.
Βασίλης Παντελάδης
”το ποίημα ετούτο απέσπασε το πρώτο βραβείο ελληνοεμφορούμενης ποίησης στον πανελλήνιο διαγωνισμό ποίησης”ΣΙΚΕΛΙΑΝΑ” .
