Πάνε πολλές δεκαετίες που οι Ικαριώτες έφευγαν πιεσμένοι από την κακή οικονομική κατάσταση του νησιού για να αναζητήσουν δουλειά σε άλλες περιοχές, εντός και εκτός Ελλάδας. Μία από αυτές ήταν η Εύβοια που υποδέχτηκε αρκετούς από την Ικαρία, κυρίως καρβουνοποιούς. Οι περισσότεροι δούλεψαν στην περιοχή γύρω από το Μαντούδι.
Έτσι στο πρόσφατο ταξίδι που κάναμε για να δούμε το Διαγόρα Ικαρίας, βλέπαμε πολλές ταμπέλες σε καταστήματα με επίθετα που φανέρωναν την ικαριακή ρίζα.
Μέσα στην Ιστιαία συναντήσαμε ένα κρεοπωλείο και ήταν μία καλή αφορμή να φωτογραφίσω την ταμπέλα. Ο ιδιοκτήτης με είδε, του φάνηκε παράξενο, με ρώτησε γιατί το κάνω, του είπα και προέτρεψε τον οδηγό του αυτοκινήτου, το Σωτήρη Πολίτη της Ικαριακής Ραδιοφωνίας «να πιάσει ένα πλάι».
Κουβεντιάσαμε και λίγο ήθελε να βγούμε και συγγενείς. Η γιαγιά του γράφοντος ήταν η Ελένη Λουρίδα από την Ακαμάτρα, χωριό από το οποίο ήταν ο παππούς του συνομιλητή μας ο Νίκος Λουρίδας που έφυγε για την Εύβοια για να ασκήσει το επάγγελμα του καρβουνιάρη.
Έκανε κορίτσια, κάποιο παντρεύτηκε επίσης καταγόμενο από την Ικαρία (δείγμα στενών σχέσεων των εσωτερικών μεταναστών μεταξύ τους) και πήρε το επίθετο Σταμούλου.
Έτσι το παιδί της και συνομιλητής μας ήταν ο Νίκος Σταμούλος, ιδιοκτήτης κρεοπωλείου στην Ιστιαία και το Πευκί και ενοικιαζόμενων δωματίων στο Πευκί. Όπως μας είπε, από γενιά σε γενιά διατηρήθηκαν για χρόνια οι ιδιωματισμοί της ικαριακής γλώσσας, βέβαια με την πάροδο των χρόνων, έχει υποχωρήσει σημαντικά το πέρασμά τους στις επόμενες γενιές.
Ακόμα και σήμερα, μας είπε, όσοι διατηρούν συγγενικές σχέσεις με το νησί το επισκέπτονται, ενώ έχει ακουστά για τις εκδρομές ικαριακών συλλόγων της παροικίας της Αθήνας στην περιοχή, δεν έχει τύχει όμως ο ίδιος σε τέτοια συνάντηση.
Αντίστοιχες συναντήσεις μάθαμε ότι είχαν και άλλοι εκδρομείς, συναντώντας και συνομιλώντας με τους απογόνους των καρβουνιάρηδων της Ικαρίας.
Αναδημοσίευση από : http://nasosbratsos.blogspot.gr
