Ακόμα μία αδιαφορία! Σημάδι των καιρών και τούτο…
Ένα γεφύρι μιας αλλοτινής εποχής αφήνεται μόνο του να παλεύει: με την φθορά του χρόνου, με την διαβρωτική δύναμη του νερού που κυλάει το χειμώνα ορμητικά απειλώντας τα «πόδια» του που συνεχίζουν με όση δύναμη τους απέμεινε να το στηρίζουν σε πείσμα των καιρών, παλεύει όμως και με τις κακοτεχνίες ίσως των συγχρόνων οι οποίοι στην προσπάθεια τους να φτιάξουν το καινούριο τσιμεντένιο γεφύρι πλάι στο παλιό δεν μελέτησαν σωστά, ως φαίνεται, την αναγκαία απόσταση με αποτέλεσμα τα τελευταία χρόνια αυξάνοντας την ταχύτητα του ο χείμαρρος καθώς κατεβαίνει, χτυπά με ορμή πάνω του και με άγριες διαθέσεις απειλεί την ίδια την ύπαρξή του.
Το μονότοξο πέτρινο αυτό γεφύρι, μάλλον το μεγαλύτερο στην Ικαρία, βρίσκεται στη θέση «Γεμέλια». Το συναντάμε στο δρόμο από Ράχες προς Βρακάδες… παρατημένο εκεί στην ερημιά του τοπίου φωνάζει βοήθεια! Μπορεί στη Νικαριά να μην έχουμε τα πανέμορφα γεφύρια της Ηπείρου, μπορεί να μην είχαμε τους περίφημους μαστόρους της «Πυρσόγιαννης» ….. έχουμε όμως κι εμείς διάσπαρτα στο νησί μας τέτοια στοιχεία πολιτισμού και τέχνης, ταπεινά και σεμνά κατασκευασμένα από τους δικούς μας μαστόρους που γεφύρωναν κι εδώ όπως και αλλού τις κοινότητες των ανθρώπων, έσπαζαν την απομόνωση, τους έφερναν πιο κοντά, ημέρευαν τα τοπία και συμμαχούσαν με τα στοιχεία της φύσης όσο άγρια κι αν εμφανίζονταν.
Οι τοπικοί σύλλογοι, Δήμος, Περιφέρεια…. Οι μόνοι που μπορούν να το σώσουν αν ενδιαφερθούν στα σοβαρά!
Δεν χρειάζεται πολύ να ψάξουμε για να ανακαλύψουμε τα μνημεία μας, την ιστορία, τον πολιτισμό μας σε κάθε βήμα τα συναντάμε, οφείλουμε όμως, όχι τόσο για μας, όσο για τους επόμενους να ενδιαφερθούμε, να μάθουμε, να τα αγαπήσουμε, να τα διασώσουμε. Να τιμήσουμε εκείνους που με τεράστιο κόπο τα έφτιαξαν, ανθρώπους από άλλη γενιά τόσο διαφορετικούς (έτσι νομίζουμε) μα και τόσο όμοιους με εμάς που κι αυτοί δούλευαν, αγαπούσαν, παθιάζονταν, δημιουργούσαν!
Μια καλή ιδέα θα ήταν να αναλάβουν πρωτοβουλία και τα σχολεία με τους μαθητές, οι εκδρομές να μετατραπούν σε επιτόπιες εξορμήσεις – πολιτιστικές επισκέψεις για να γνωρίσουν την «ψυχή» του τόπο τους, να συμβάλλουν με κάθε τρόπο στη συντήρηση και την ανάδειξη τέτοιου είδους μνημείων. «Οι καιροί ου μενετοί»!
Χαρούλα Κ. Κοτσάνη / 2020
